Ήταν 14 Ιανουαρίου 1898 και η «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» θρηνεί τον δημιουργό της!

1863...

Τ’ όνομά του Charles Lutwidge Dodgson ίσως να μην  σας λέει τίποτα ή το Λούις Κάρολ να είναι λίγο πιο γνωστό. Αν σας πούμε ο συγγραφέας της Αλίκης στη χώρα των Θαυμάτων, ίσως ένα επιφώνημα να συνοδέψει την συγκαταβατική κίνηση του κεφαλιού σας. Ήταν ένας σπουδαίος μαθηματικός, κληρικός, φωτογράφος και εν τέλει συγγραφέας που έγραφε… παραμύθια!

Γεννήθηκε σε μια μικρή πόλη της Βόρειας Αγγλίας στις 27 Ιανουαρίου του  1832. Οι πρώτες του σπουδές περιλάμβαναν μαθήματα κατ' οίκον, αλλά στα δώδεκά του χρόνια, οι γονείς του τον έστειλαν σε ιδιωτικό σχολείο, στη γειτονική περιοχή του Ρίτσμοντ.

Τον αμέσως επόμενο χρόνο, μεταφέρθηκε στο Rugby School, ένα από τα παλαιότερα δημόσια σχολεία του Ηνωμένου Βασιλείου. Οι επιδόσεις του υπήρξαν εξαιρετικές, ωστόσο ο ίδιος σημείωσε αργότερα για την περίοδο της φοίτησής του, "δεν μπορώ να πω, πως αναπολώ τη ζωή μου στο δημόσιο σχολείο με κάποια αίσθηση ευχαρίστησης" .

Σπούδασε μαθηματικά όπου διακρίθηκε λόγω των υψηλών του επιδόσεων. Του χορηγήθηκε υποτροφία από το Christ Church, την οποία διατήρησε φροντίζοντας να ακολουθήσει τα θρησκευτικά ήθη που επέβαλε το κολέγιο, μεταξύ αυτών και την υπόσχεση να παραμείνει άγαμος. Στις 22 Δεκεμβρίου του 1862, χρίστηκε διάκονος της Εκκλησίας της Αγγλίας, ωστόσο δεν ανελίχθηκε στην εκκλησιαστική ιεραρχία, όπως αναμενόταν. Στην βιογραφία του από τον Στιούαρτ Ντότζσον Κόλλιγκγουντ, αποδίδει εν μέρει την απόφασή του στον τραυλισμό του, που θα τον δυσκόλευε να κηρύττει. Με την ιδιότητα του μαθηματικού, ο Ντότζσον δημοσίευσε αρκετά βιβλία, ως επί το πλείστον εγχειρίδια, κανένα όμως από αυτά δεν διήρκεσε στο χρόνο, ούτε είχε σημαντική συμβολή στα μαθηματικά, αλλά το βιβλίο Euclid and his modern rivals στο οποίο υπερασπίζεται τη χρήση των Στοιχείων του Ευκλείδη για τη διδασκαλία της γεωμετρίας, παρουσιάζει ιστορικό ενδιαφέρον, ενώ είναι γραμμένο σε μορφή θεατρικού έργου, περιγράφοντας την εμφάνιση του φαντάσματος του Ευκλείδη μπροστά στους σύγχρονους μαθηματικούς.

Ήδη από νεαρή ηλικία, ο Κάρολ έγραφε ποιήματα και διηγήματα, τα οποία δημοσίευε σε λογοτεχνικά περιοδικά με σχετική επιτυχία. Το 1854, ξεκίνησε να συνεισφέρει ως συντάκτης, στο περιοδικό The Comic Tunes, δημοσιεύοντας ποιήματα, κυρίως σατιρικού ύφους. Λίγο αργότερα, γράφοντας στο περιοδικό The Train, χρησιμοποίησε για πρώτη φόρα λογοτεχνικό ψευδώνυμο, για τη δημοσίευση του ποιήματος Solitude. Αρχικά, πρότεινε στον εκδότη του περιοδικού, Έντμουντ Γέιτς, το όνομα Dares, προερχόμενο από το Daresbury που αποτελούσε τον τόπο γέννησης του. Ο Γέιτς δεν έκανε αποδεκτό το ψευδώνυμο αυτό και ο Ντότζσον του πρότεινε τέσσερα εναλλακτικά ονόματα, εκ των οποίων τελικά, ο Γέιτς επέλεξε το Λιούις Κάρολ (Lewis Caroll).

1856...

To 1856, o Κάρολ γνωρίστηκε με τον νέο πρύτανη του κολεγίου του, τον Χένρυ Λίντελ, ο οποίος εγκαταστάθηκε στο Chist Church με την οικογένειά του, αποτελούμενη από τη σύζυγό του και τρεις κόρες, μεταξύ αυτών και η Άλις Λίντελ. Ο Κάρολ συνδέθηκε στενά με την οικογένεια και ειδικότερα με τη μητέρα και τα τρία παιδιά.

Κι εδώ φαίνεται πως έχει τις ρίζες του το κλασσικό πια παραμύθι που έχει διαβαστεί από εκατομμύρια παιδιά στη γη ,Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων. Ο συγγραφέας σατιρίζει και καυτηριάζει τον τρόπο ζωής της εποχής του, ενώ μεταφέρει και την αγωνία των παιδιών για τον κόσμο που τους φτιάχνουν οι μεγάλοι. Η Αλίκη, εκπρόσωπος της παιδικής αφέλειας και ανησυχίας, κουβαλά όλα τα ερωτήματα, τις αγωνίες και τα μυστήρια της εποχής της, ταξιδεύοντας σε μια χώρα της φαντασίας της, γεμάτη απορίες, αγωνία και περιέργεια.

Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μία αυτοσχέδια ιστορία, που έπλασε ο Κάρολ το 1862, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού με πλοίο στον Τάμεση. Συνταξίδευε με τρία αδερφάκια, τη 13χρονη Λορίνα Σαρλότ Λίντελ, τη 10χρονη Άλις (Αλίκη) Πλέζανς Λίντελ και την 8χρονη Εντίθ Μέρι Λίντελ, που έδειχναν να πλήττουν. Θέλοντας, λοιπόν, να διασκεδάσει την ανία τους, προθυμοποιήθηκε να τους πει μία ιστορία. Κεντρικό πρόσωπο ήταν ένα κοριτσάκι, ονόματι Αλίκη, που βαριόταν κι έψαχνε για μια περιπέτεια. Ονειροπολώντας, ταξίδεψε σ' έναν τόπο, όπου κουνέλια έτρεχαν πιεσμένα από το χρόνο, αόρατοι γάτοι έκαναν μαγικά, μπισκότα και μανιτάρια άλλαζαν τις διαστάσεις του ανθρώπου και η Ντάμα Κούπα της τράπουλας έκοβε τα κεφάλια των υπηκόων της.

Alice Lidell

Τα κορίτσια ξετρελάθηκαν από την υπόθεση και η μικρή Άλις ζήτησε από τον Ντόγκσον να της γράψει την ιστορία. Της έδωσε το χειρόγραφο το Φεβρουάριο του 1863, με τίτλο Οι περιπέτειες της Αλίκης κάτω από τη Γη. Αυτό το πρωτότυπο καταστράφηκε, πιθανότατα, από τον ίδιο τον Κάρολ, ήταν ένα βιβλιαράκι ντυμένο με άσπρη περγαμηνή με μια αφιέρωση :«Σ' εκείνη της οποίας η συνονόματη ενέπνευσε αυτή την ιστορία μια χαρούμενη καλοκαιρινή ημέρα» και το χάρισε στη μικρή του φίλη. Αργότερα ετοίμασε ένα πιο επιμελημένο αντίγραφο και το χάρισε στην Άλις ως χριστουγεννιάτικο δώρο, στις 26 Νοεμβρίου 1864.

Ένα αντίγραφο του βιβλίου έδωσε και στον φίλο και μέντορά του Τζορτζ ΜακΝτόναλντ, ο οποίος τον συμβούλευσε να το εκδώσει, όπως κι έκανε, αφού προηγουμένως το εμπλούτισε με μερικές ακόμα περιπέτειες. Η πρώτη έκδοση του βιβλίου κυκλοφόρησε στις 26 Νοεμβρίου του 1865, με τίτλο Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων και εικονογράφηση του Τζον Τένιελ. Ο ίδιος ο Ντόγκσον υπέγραψε με το ψευδώνυμο Λιούις Κάρολ.Η  μικρή Αλις όμως φύλαξε με ευλάβεια το πρωτότυπο δώρο του παράξενου φίλου της, όπως φύλαξε επίσης τις φωτογραφίες που της είχε βγάλει και τα γράμματα που της είχε γράψει. Ο ίδιος ο Κάρολ, αργότερα διέψευσε πως η ηρωίδα του βιβλίου στηρίζεται σε κάποιο υπαρκτό πρόσωπο.

Αρχικώς τυπώθηκαν 2.000 αντίγραφα, τα οποία όμως δεν βγήκαν ποτέ στις προθήκες των βιβλιοπωλείων, καθώς ο Τένιελ έκρινε ότι η ποιότητα της εκτύπωσης ήταν κακή. Η νέα έκδοση κυκλοφόρησε σε λιγότερο από τέσσερις μήνες και εξαντλήθηκε σχεδόν αμέσως. Μέχρι σήμερα έχουν γίνει περισσότερες από 100 επανεκδόσεις, ενώ η ιστορία έχει μεταφερθεί αμέτρητες φορές στο θέατρο και τον κινηματογράφο ως ταινία κινουμένων σχεδίων.

Οι απόγονοι της Αλίς Λίντελ φύλαξαν τα κειμήλια αυτής της ιδιότυπης σχέσης το ίδιο ευλαβικά. Είναι σε άριστη κατάσταση και το 2001 δημοπρατήθηκαν από τον οίκο Sotheby's αντί 2 εκατ. λιρών.

Πολλοί κατηγόρησαν κατά καιρούς τον Λούις Κάρολ για παιδεραστία. Φαίνεται όμως τελικά ότι τα αισθήματά του ήταν αγνά και ποτέ δεν ενέδωσε σε οποιαδήποτε παρόρμηση, έστω και αν την ένιωσε. Όσον αφορά την Αλις Λίντελ θέλησε να επισημοποιήσει την αγάπη του και έτσι, όταν η Αλίς ήταν έντεκα χρόνων, ο Κάρολ τη ζήτησε από τον πατέρα της σε γάμο. Διαβεβαίωσε τον πρύτανη ότι ήταν διατεθειμένος να την περιμένει να ενηλικιωθεί. Μολαταύτα η επιθυμία του δεν εκπληρώθηκε ποτέ. Η Αλίς παντρεύτηκε άλλον. Ως τον θάνατό της όμως το 1934 δεν αποχωρίστηκε τα δώρα του ευαίσθητου τραυλού αιδεσιμότατου μαθηματικού, που της χάρισαν τόση χαρά στα παιδικά της χρόνια και την έκαναν το πιο διάσημο κοριτσάκι όλου του κόσμου.

Σημαντικό μέρος της καλλιτεχνικής ζωής του Λιούις Κάρολ, περιλαμβάνει η ενασχόλησή του με την φωτογραφία. Σήμερα θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους φωτογράφους της εποχής του, ο οποίος κατάφερε να διαμορφώσει ένα προσωπικό ύφος στις φωτογραφίες του, ασκώντας παράλληλα επίδραση σε μεταγενέστερους μοντέρνους φωτογράφους.

Παρά την επιτυχία του ως συγγραφέας, μετά την έκδοση της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων, ο Κάρολ συνέχισε να διδάσκει στο κολέγιο του Christ Church, όπου και διέμενε, μέχρι το 1881. Τότε εγκατέλειψε τη διδασκαλία των μαθηματικών και τα επόμενα χρόνια αφοσιώθηκε αποκλειστικά στο συγγραφικό του έργο. Το 1869, απέκτησε ένα σπίτι στο Γκίλντφορντ (Guildford), όπου έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του, μαζί με έξι αδελφές του.

Πέθανε στις 14 Ιανουαρίου του 1898 από πνευμονία.

ΠΗΓΕΣ :

Εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ

Wikipedia.org

Cretalive.gr

Caroll Lewis, Eγκυκλοπαίδεια Britannica