Το ταξίδι της άγριας ρίγανης στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Της Ελένης Μπετεινάκη

Τι μας λείπει από τη ζωή σαν μεγαλώνουμε; Τι ξεχνάμε με τα χρόνια και τις πολλές υποχρεώσεις μας; Πατρίδα είναι οι αναμνήσεις και τα παιδικά μας χρόνια;

Κι οι μυρωδιές, οι εικόνες, τα μικρά καθημερινά πράγματα τι ρόλο παίζουν στη ζωή μας;

Ένα ταξίδι αναζήτησης, μια ιστορία που ακουμπά τον καθένα μας είναι τούτη η γραφή της Μαρίας Χρυσικού που θα σας κάνει να σκεφτείτε ιστορίες από εκείνο τον παλιό καλό καιρό, θα συγκινηθείτε και θα γεμίσετε μυρωδιές νοσταλγικές.

Ένα ταξίδι στο χρόνο, τη ζωή, τις εμπειρίες, τα πρόσωπα και τα μέρη που μας σημαδεύουν και μας θυμίζουν πολύτιμες στιγμές. Σαν φωτογραφικός φακός με ιδιαίτερα εσταντανέ που αποτυπώνονται για πάντα στην ψυχή και το μυαλό.

Λένε πως οι μυρωδιές είναι αυτό που μας μένει από ανθρώπους και πράγματα που έχουμε συναντήσει στο διάβα μας από την ώρα της γέννησής μας.

Αλήθεια είναι κι αν βάλουμε λίγο το μυαλό μας να θυμηθεί πρόσωπα, κάποιες μυρωδιές τους θα μας συντροφεύουν. 

Το βιβλίο…

Ο κύριος Ιάκωβος κάνει ένα ταξίδι στο παρελθόν μέσα από  μια ιδιαίτερη ιστορία που έχει σαν έναυσμα την…ρίγανη. Και μάλιστα την άγρια ρίγανη που είναι το βασικό συστατικό στο αγαπημένο του φαγητό, την φακή. Εκείνη την Παρασκευή που ο κύριος Ιάκωβος πήγε να γευματίσει στο εστιατόριο που συνήθιζε,  η αλλαγή του σεφ τον γέμισε με μια μικρή ανησυχία. Κι όταν το πιάτο του ήρθε στο τραπέζι κι αφού «ζύγισε» όλα τα υλικά κι ήταν όπως συνήθως, στη γεύση κάτι είχε αλλάξει. Κατάλαβε πως ο νέος σεφ δεν είχε βάλει άγρια ρίγανη στη φακή αλλά εκείνη …του εμπορίου. Ο κύριος Ιάκωβος σηκώθηκε με μιας και ανακοίνωσε σε όλους πως θα πάει ο  ίδιος να φέρει το αγαπημένο μπαχαρικό, χωρίς να χάσει ούτε μια στιγμή….

Το ταξίδι της αναζήτησης και των αναμνήσεων ξεκινά…

Πρώτα πήγε στην αποθήκη μπαχαρικών του Μπαχτιάρ που υπήρχε από το 1922! Στην επιβεβαίωση του ιδιοκτήτη για την προσωρινή έλλειψη του μπαχαρικού ο επόμενος προορισμός ήταν να πάει στο βουνό «Αραπέλια». Έπρεπε να πάρει το λεωφορείο γιατί το ταξίδι ήταν μακρύ και πολύωρο, τόσο που θα προλάβαινε να πάρει κι έναν υπνάκο. Φτάνοντας και μην ξέροντας που να βρει την άγρια ρίγανη ακολούθησε τις οδηγίες του λεωφορειατζή και πλησίασε έναν ναύαρχο που οδηγούσε ένα ποδήλατο σαν να ήταν  το καράβι που είχε κάποτε…

Και το ταξίδι της αναζήτησης γίνεται πιο συναρπαστικό όταν  ο ναύαρχος του επισημαίνει πως ψάχνει να βρει «τη χαρά του βουνού», δείχνοντας του ένα μονοπάτι και δίνοντάς του για  δώρο δύο καρύδια. Τα τρώει σχεδόν αμέσως και αφήνει τα καρυδότσουφλα σε ένα θάμνο.  

«Ο κύκλος της ζωή πρέπει να συνεχίζεται!» έλεγε κάποτε πριν πολλά πολλά χρόνια ο παππούς του και εκείνη η γεύση και η κίνησε τον πήγε πίσω στην παιδική του ηλικία.

Ένας μελισσοκόμος θα του δώσει ψωμί για το δρόμο πασπαλισμένο με ζάχαρη…

Ο Γιάννης ο κοτοπουλάς  που θα τον πάρει στο φορτηγό του θα τον κεράσει πετροκέρασα…

Από το μονοπάτι που θα συνεχίσει και την λάμψη του ήλιου πάνω στη ρίγανη θα γεννηθεί άλλη μια ανάμνηση

Και τότε θα καταλάβει…΄

Αυτό το ταξίδι αναζήτησης  είναι μοναχικό…

Έχει σταθμούς, μικρές βοήθειες, ανηφόρα και πολλές θύμησες…

Έχει πολύ εσωτερικό ψάξιμο για να καταλάβει κάποιος πως τα σημαντικά στη ζωή είναι τα απλά και καθημερινά πράγματα. Είναι οι άνθρωποι που μας μεγάλωσαν, είναι η οικογένεια μας, οι ρίζες, οι όμορφες στιγμές που μοιραζόμαστε.

Το βιβλίο έχει εικονογραφήσει η Zafouko Yamamoto με χρώματα που σε παραπέμπουν στη φύση και στον παλιό καιρό.

Υπέροχη ιστορία, γεμάτη νοσταλγία, περιπέτεια και αισθήσεις.

Να το ψάξετε και διαβάστε εδώ ένα μικρό απόσπασμα : https://www.patakis.gr/product/676728/vivlia-paidika--efhvika-paidikh-neanikh-logotexnia/To-taksidi-ths-agrias-riganhs/

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 23 Μαρτίου 2024 : Εδώ!