Λίγο πριν κλείσουν τα σχολεία είχα την τύχη να βρεθώ σε έναν
τόπο γεμάτο μυρωδιές κι αρώματα…
Παρασκευή 6 Μαρτίου… Χαράματα στον αυτοκινητόδρομο. Μια ώρα
και δρόμος, προορισμός το Καλό Χωριό Λασιθίου. Προσκεκλημένη της Διευθύντριας του
Δημ. Σχολείου του χωριού κ. Άννας Πατεράκη για μια μέρα γεμάτη
εκπλήξεις. Ένα σχολείο ολόκληρο σχεδόν πανέτοιμο να υποδεχτεί εμένα και τον
Σιγανό μου. Μια αίθουσα κατάμεστη από παιδιά που περίμεναν με λαχτάρα να μου δείξουν,
να μου πουν, να γνωρίσουν από κοντά μια συγγραφέα μιας και οι επισκέψεις είναι
λίγο πιο δύσκολες στην επαρχία.
Από την είσοδο του σχολείου άρχισε η δική μου συγκίνηση. Ένα
ταμπλό γεμάτο με πληροφορίες για τη δουλειά μου, τα βιβλία, τη ζωή μου και
πολλές πολλές εικόνες. Κι υστέρα μέσα σε μια από τις αίθουσες του σχολείου ένα υπέροχο και τεράστιο σκηνικό
σαν περβόλι κι ένα σκιάχτρο φτιαγμένο από την δασκάλα της Β τάξης με πολύ μεράκι
κι αγάπη στα καλά βιβλία και παραμύθια. Κι ύστερα μαζευτήκαμε με όλα τα παιδιά ακόμα και τα μικρά του
νηπιαγωγείου κι είπαμε …και τι δεν είπαμε. Γνωρίσανε όλες τις κούκλες από το περιβόλι του κυρ Γιάννη. Ζωντανέψανε
κι εκείνες λιγάκι γιατί δεν κρατιότανε κι ήθελαν να μιλήσουν στα παιδιά. Όμως η
μεγάλη συγκίνηση ήταν όταν τα παιδιά της Β τάξης είχαν ετοιμάσει ένα υπέροχο θεατρικό
για τον Σιγανό…με την ψυχή τους!
Κι ύστερα μίλησε η κ. Άννα κι όλα τα παιδιά είχανε ένα σωρό ερωτήσεις
για …τα πάντα. Κατασκευές, ζωγραφιές κι ένα σωρό πολύτιμα που τα ενέπνευσε το βιβλίο
του μοναδικού μου σκιάχτρου γεμίσανε την ώρα, τον τόπο και την ψυχή μου.
Πραγματικά ένιωσα πολύ γεμάτη φεύγοντας και έχοντας συναντήσει
ανθρώπους που αγαπάνε τα βιβλίο και το μεταδίδουν με κάθε τρόπο στα παιδιά που ομολογώ
ήταν απίστευτα, όλα τους!
Ίσαμε την επόμενη φορά!
Ελένη Μπετεινάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου