Χριστούγεννα πλησιάζουν....

Tα Παραμύθια του Σαββάτου ….γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Χριστούγεννα πλησιάζουν. Η πιο καραμελωμένη γιορτή του Χρόνου. Τα πιο όμορφα παραμύθια, τα πιο πολλά βιβλία και οι πιο ευφάνταστες ιστορίες προ των πυλών. Σκεφτείτε, λέει, να είχαμε Χριστούγεννα  κάθε μέρα! Όλος ο κόσμος μας θα ήταν διαφορετικός κι ίσως, ίσως, σκεφτόμασταν όλοι σαν παιδιά. Κι έτσι θα σταματούσαν οι πόλεμοι, οι κακίες, οι διαπληκτισμοί, τα  …σχολεία. Οι πόλεμοι που ακόμα και τούτη την Άγια Νύχτα  και Μέρα την θέλουν γιορτινή και γαλήνια!

Κι ίσως τότε τα Παραμύθια να είχαν  μέσα στους την μεγαλύτερη αλήθεια που γράφτηκε ποτέ!

Ποιος είναι ο Πλανήτης των Χριστουγέννων; Χρήστος Μπουλώτης, εικ: Αιμιλία Κονταίου,εκδ. Καλέντης

Τα Χριστούγεννα η πιο μεγάλη γιορτή του χρόνου. Στα παιδικά μάτια όμως είναι πολύ …λίγη. Δεν φτάνει να γιορτάζεται μονάχα μια φορά ! Γι αυτό στην φαντασία του ο μικρός Δημήτρης έφταιξε έναν μοναδικό πλανήτη που έχει κάθε μέρα Χριστούγεννα και φυσικά τον ονόμασε με τούτη την πολυαγαπημένη λέξη. Γιατί όμως αγαπά τόσο τα Χριστούγεννα και ποιοι  είναι οι λόγοι που στον δικό του πλανήτη είναι κάθε μέρα τόσο γιορτινή; Έχει άποψη και σοβαρά συμπεράσματα για αυτήν του την απόφαση ακούγοντας τους μεγαλύτερους  και φυσικά έχει και δικές του πολλές- νηπιακές εμπειρίες.

Δώρα, χιόνι, στολισμένα δέντρα, διακοπές, αγάπη μπόλικη. Πέντε τεράστιοι λόγοι για τούτη την απόφαση και πράξεις απίστευτες για ένα μικρό παιδί μπήκαν σε εφαρμογή. Η φαντασία στην πιο καλή της ηλικία, αυτήν του Δημήτρη. Η αθωότητα που κάνει θάματα και η χρυσόσκονη που πασπαλίζει με ομορφιά ότι μα ότι κάνει ο άνθρωπος κι είναι μοναδικό….

Άραγε πόσο μακριά να είναι τούτος ο πλανήτης των Χριστουγέννων; Ή μήπως τον ξέρουμε καλύτερα κι από το σπίτι μας;

Ολοκαίνουργια, πασπαλισμένη με την χρυσόσκονη της αγάπης η ιστορία του Χρήστου Μπουλώτη. Μια ιστορία σύγχρονη, με πολύ φαντασία, μηνύματα οικολογικά, ανθρωπιστικά, χιούμορ αρκετό, και συναισθήματα που κορυφώνονται την ημέρα της πιο μεγάλης γιορτής των παιδιών. Τα Χριστούγεννα όπως ίσως θα έπρεπε να είναι σε κάθε οικογένεια. Οι αρχές μας, οι συνήθειες, οι απόψεις μας. Μια ιστορία που με το εκπληκτικό ταλέντο γραφής του κ. Μπουλώτη μας κάνει να αναρωτηθούμε πως κάθε μέρα θα  έπρεπε να θυμίζει  Χριστούγεννα. Η προσφορά, η σκέψη, η θύμηση δεν μπορεί να περιοριστεί μόνο σε λίγες μέρες. Η χαρά, η ομορφιά, η αγάπη πρέπει να  υπάρχουν  καθημερινά στη ζωή κι αυτό ίσως είναι το πιο μεγάλο μήνυμα του βιβλίου. Τα Χριστούγεννα έχουν λάμψη, φως και ελπίδα. Ας τα κρατάμε  ζωντανά όλο το χρόνο μέσα από τα μάτια ενός  μικρού παιδιού που βλέπει πολύ πιο καθαρά από ένα ενήλικα που τα εκλαμβάνει  όλα διαφορετικά.

Όμορφο είναι να φτιάχνεις όνειρα. Ακόμα πιο όμορφο να προσπαθείς να τα κάνεις πραγματικότητα και να μην σταματάς ποτέ να μάχεσαι, να εύχεσαι και να πιστεύεις σ΄ αυτά. Μια χριστουγεννιάτικη ιστορία κι όχι μόνο, με την μοναδική εικονογράφηση της Αιμιλίας Κονταίου.

Για την αγάπη που ΄χει χρυσόσκονη κάθε μέρα στην ψυχή, στα μαλλιά και στις πιτζάμες το πρωί σαν ξυπνάς…

Κι όπως είπε κι ο Νίκος στο σχολείο, «…κι εγώ σαν θα γίνω Υπουργός Σχολείων θα έχουμε διακοπές και Χριστούγεννα κάθε μέρα …!»

Το ωραιότερο Χριστουγεννιάτικο στολίδι, Αγγελική Δαρλάση, εικ: Αλεξία Οθωναίου, εκδ. Μεταίχμιο

Ένα πολυκαιρισμένο, κατατσαλακωμένο σακουλάκι με μια κόκκινη κορδέλα και μια πολύ σκληρή καραμέλα στο εσωτερικό του, είναι το ωραιότερο χριστουγεννιάτικο στολίδι που κρέμεται από το έλατο την παραμονή της νύχτας των Χριστούγεννων σε ένα σπίτι με …ιστορία! Ήταν το σπίτι ενός άνδρα που κάποτε ήταν ένα καλοκαμωμένο αγόρι, καστανόξανθο με πεταχτά αυτιά και καστανά μάτια. Ένα αγόρι που στα δεκαπέντε του χρόνια αποφάσισε να πάει στον πόλεμο. Λίγο η ανεργία που μάστιζε τα μέρη του, λίγο η περηφάνεια του, λίγο η εφηβεία που τα βλέπει όλα σαν περιπέτεια, γίνανε η αιτία να ντυθεί στρατιώτης. Η αδερφή του που τον λάτρευε του ΄πε πως  τα ξωτικά, έτσι τον φώναζε, δεν πάνε στον πόλεμο. Όμως εκείνος …πήγε.

Κι αφού ο πόλεμος δεν είχε τελειωμό, τις Χριστουγεννιάτικες μέρες, ένα πακέτο τυλιγμένο με χοντρό καφέ χαρτί έφτασε στα χαρακώματα για τον νεαρό στρατιώτη. Το καλύτερο δώρο ήταν, που είχε μέσα κρέας παστό, πορτοκαλί κάλτσες, σαπούνι με άρωμα λεβάντας, ένα σακουλάκι με καραμέλες και ένα γράμμα. Ένα γράμμα από την Μαίρη την μικρή του αδελφή….

Τα Χριστούγεννα του 1914, στον Α Παγκόσμιο πόλεμο τα κανόνια, τα όπλα και ο χαλασμός σταμάτησαν…

Όλοι διάβαζαν τα γράμματα, γεύονταν τα λιγοστά καλούδια, έπαιζαν χαρτιά, ντάμα ή σκάκι, μπάλα, και  κανείς , κανείς δεν πολεμούσε. Ούτε στο εχθρικό στρατόπεδο…..Πουθενά. Και τότε ξεκίνησε εκείνη η μουσική και το τραγούδι της Άγιας Νύχτας που αν και δεν καταλάβαιναν όλοι τη γλώσσα που ακούγονταν, την ένοιωθαν και την σιγοτραγουδούσαν. Κι ύστερα ήρθε η γαλήνη κι ότι οι ισχυροί του κόσμου δεν κατάφεραν να κάνουν. Να μονιάσουν για μια μέρα οι …εχθροί. Να γιορτάσουν την μαγική Νύχτα και Μέρα , τη λευκή Μέρα - Νύχτα της Ανακωχής που έμεινε για πάντα χαραγμένη με ολόχρυσα γράμματα στην ιστορία…

Δυο καραμέλες κι ένα κουμπί ήταν τα πολύτιμα δώρα που ανταλλάχτηκαν ανάμεσα σε αγνώστους για να θυμούνται σε όλη τους τη ζωή εκείνη την μία και μοναδική μέρα…

Όταν η αλήθεια μπερδεύεται με το θρύλο χρειάζεται ένας σπουδαίος συγγραφέας για να κινήσει τα νήματα μιας καινούργιας ιστορίας που αν και σχεδόν παραμύθι, νοιώθεις πως μπορεί και να συνέβη κάποτε. Ένας τέτοιος μοναδικός και μαγικός συγγραφέας είναι η Αγγελική Δαρλάση. Για την  Ανακωχή του 1914 έγραψε, του Α Παγκοσμίου Πολέμου, τα Χριστούγεννα,  που οι ίδιοι οι στρατιώτες έκαναν μόνοι τους για να ζήσουν την πιο όμορφη μέρα της χρονιάς και που  την γνωρίζουν όλοι οι μεγάλοι. Είναι η ωραιότερη ιστορία του κόσμου και χάρις στην Αγγελική τώρα θα την μάθουν με τρόπο παραμυθένιο και τα παιδιά. Μια ιστορία πολύ συγκινητική. Μια ιστορία απόλυτα ανθρώπινη. Ένα παραμύθι καλογραμμένο, γεμάτο φαντασία ως προς τους ήρωες και την πλοκή της ιστορίας,  που παρουσιάζει την μεγάλη αλήθεια χωρίς να τρομάζει. Ο Πόλεμος είναι πάντα άσχημος, άχαρος και φοβερός. Τρομάζει κάποιες φορές τα παιδιά που δεν τον καταλαβαίνουν , όταν όμως μπλέκεται με τόσο  περίτεχνα στολίδια γεμίζει μόνο ομορφιά την ψυχή, ανθρωπιά κι αγάπη η μικρή …ανακωχή του.

Μια ιστορία για ανθρώπους που δεν γνωρίζονται  αλλά…νοιώθουν. Μια ιστορία για την πολυτιμότητα της Ειρήνης. Για την Αγάπη, την οικογένεια, τα Χριστούγεννα, τους ισχυρούς του πλανήτη που δεν καταλαβαίνουν τα απλά, τα μικρά, τα ασήμαντα , τις …καραμέλες, πόσο πολύ σημαντικά και μοναδικά πράματα είναι.

Να το διαβάσετε ακόμα και στα πιο μικρά παιδιά τούτο το παραμύθι… Να τους πείτε  πως κρύβει μέσα του πολύ …αλήθεια. Να τα αφήσετε να γεμίσει γαλήνη, ομορφιά, εικόνες, συγκίνηση και χαρά η ψυχή τους. Όλα τα συναισθήματα να τα  νοιώσουν  γιατί στη ζωή πάντα το νόμισμα έχει δύο όψεις. Την ίδια στιγμή να καταλάβουν την αξία του …τίποτα, του απλού, του μικρού του ασήμαντου  πράγματος. Την αξία που δεν μετριέται με χρήματα αλλά με προσφορά, με αγάπη, με θύμηση, με δόσιμο ψυχής.

Το βιβλίο έχει εικονογραφήσει και μοιάζουν οι εικόνες σαν  παλιά καρτ ποστάλ η Αλεξία Οθωναίου. Υπέροχες εικόνες για να  μας βάλει ακόμα πιο βαθιά στο κλίμα εκείνης της εποχής κι ας έχουν περάσει πάνω από 100 χρόνια.

Να το πάρετε  όλοι τα Χριστούγεννα… Να την μάθουν τούτη την ιστορία μικροί και μεγάλοι, που τους ξέφυγε…

Για την Αγγελική ένα μόνο έχω να πω. Ευχαριστώ/ούμε για τη θύμηση, την δική της ματιά και φαντασία που έκανες  τα απλά και όμορφα, τρανά και αξέχαστα πάλι!

Για παιδιά και μεγάλους…

Δημοσιευτηκε στο Cretalive.gr στις 15 Δεκεμβρίου 2018:https://www.cretalive.gr/culture/ta-paramythia-toy-sabbatoy-15-12-2018