Η Εύη Γεροκώστα μιλά για αγαπημένα της βιβλία ...!

Η Εύη Γεροκώστα μιλά για αγαπημένα της βιβλία για μικρούς, για μεγάλους, για όλους...!

Κάθε εβδομάδα μια συγγραφέας παιδικών βιβλίων μας αποκαλύπτει τα δικά της αγαπημένα βιβλία σε συνεργασία με το βιβλιοπωλείο « Δοκιμάκης» και το bigbook.gr.

Λέω να πετάξω, Δημήτρης Μπαλσάμ, εκδ. Επόμενος Σταθμός

Τα χέρια ενός μικρού κοριτσιού αφήνουν ένα κόκκινο μπαλόνι, μαζί με μια ευχή για καλό ταξίδι.Και το ταξίδι αρχίζει. Ήλιος, χιόνι, αερόστατα, αλεξιπτωτιστές, πελαργοί, σύννεφα, αστέρια, δορυφόροι. Και το γρασίδι. Το γρασίδι που καθορίζει το τέλος του ταξιδιού με τον πιο γλυκό τρόπο.Όλα περιγράφονται με ελάχιστες λέξεις και πολύχρωμες εικόνες. Ο Δημήτρης Μπασλάμ και ο Γιώργος Κόφτης έφτιαξαν ένα βιβλίο που δεν το ξεχνά κανείς εύκολα.

Γράφει στο οπισθόφυλλο ο συγγραφέας: «Πάντα αναρωτιόμουν πού φτάνουν τα μπαλόνια όταν τα αφήνω να ανέβουν ψηλά». Έτσι κι εγώ, κάθε φορά που έβλεπα ένα μπαλόνι να χάνεται στον ουρανό, ένιωθα λυπημένη. Αφού διάβασα αυτή την ιστορία, ξέρω πως το μπαλόνι έχει πάρει το σωστό δρόμο. Τον δικό του.

Το ερωτευμένο σύννεφο, Ναζίμ Χικμέτ, Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή 2007

Πριν πολλά χρόνια, γεννήθηκε ο Ναζίμ Χικμέτ. Όσο μεγάλωνε, κάθε φορά που χαιρόταν ή λυπόταν πολύ, σκεφτόταν πως αυτή τη χαρά κι αυτή τη λύπη που ένιωθε ήθελε να τη θυμάται. Άρχισε λοιπόν να γράφει τις σκέψεις του σε χαρτιά. Κι επειδή στη ζωή του πέρασε πολλές χαρές αλλά και πολλές λύπες, όταν άρχισε να γράφει, δεν μπορούσε πια να σταματήσει.

Οι σκέψεις έγιναν σιγά-σιγά στίχοι, έγιναν ποιήματα, έγιναν και παραμύθια.

Τα αγαπούσε πολύ τα παλιά παραμύθια ο Ναζίμ Χικμέτ. Μάζεψε λοιπόν κάποια από αυτά, τα αγάπησε, τα φρόντισε, τα στόλισε και τα ξαναέγραψε, με το δικό του τρόπο.Ο πρώτος που τα άκουσε ήταν ο μικρός γιος του. Κι ήθελε να τα ακούει ξανά και ξανά, κάθε βράδυ, ακόμα κι όταν μεγάλωσε. Εκτός από το γιο του όμως, τα παραμύθια αυτά τα αγάπησε όλος ο κόσμος. Μπορεί να μην τα άκουσε από το στόμα του Ναζίμ Χικμέτ, όσο εκείνος ζούσε, τα γνώρισε όμως και τα αγάπησε μέσα από το μικρό αυτό βιβλίο που έγραψε.

Έτσι γνωρίσαμε το ερωτευμένο σύννεφο, την Αϊσέ, πιο όμορφη κι από τα λουλούδια της μηλιάς στον ολάνθιστο κήπο της, τον άπληστο Καρά Σεϊφί, το περιστέρι, το λαγό, το φίδι. Έναν ολόκληρο κόσμο που με τον ζηλευτό τρόπο του Χικμέτ, μοιάζει να εξηγεί τη ζωή.

Έχω στα χέρια μου μια έκδοση του 1986. Ήταν το δώρο που έκρυβε το φλουρί στη βασιλόπιτα που κόψαμε στην τρίτη τάξη του δημοτικού. Πέρασαν πολλά χρόνια μέχρι να καταλάβω πόσο αυτό το βιβλίο επηρέασε τον τρόπο που σκέφτομαι, που νιώθω, που γράφω. 

Εύη Γεροκώστα

( συνεχίζεται  την ερχόμενη εβδομάδα)

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ στις 17-8-2013