Ποιός είναι Έλληνας Πολίτης; Βιβλιοπωλείο " Δοκιμάκης" , Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

Βιβλιοπωλείο «Δοκιμάκης», Παρασκευή 13 Απριλίου 2013 ώρα 20.30 με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του Δημήτρη Χριστόπουλου :  Ποιός είναι Έλληνας πολίτης;

Μια από τις πιο σημαντικές εκδηλώσεις . Ώριμη, νηφάλια, γεμάτη ερωτήματα, αλλά και για πρώτη ίσως φορά με σημαντικές παραδοχές , ανατρεπτικές περιγραφές  για τα όρια της ιθαγένειας, τις σκιές του νόμου και τα φώτα της δημοκρατίας.

Τί είμαστε σαν κοινωνία; Τί είναι το έθνος μας; Ποιά η πολιτική κοινότητα στην οποία ανήκουμε; Πώς ακριβώς εκφράζεται η δημοκρατία μέσα στην κοινωνία; Αυτά  είναι μερικά μόνο από τα ερωτήματα που συζητήθηκαν στην παρουσίαση του βιβλίου του Δημήτρη Χριστόπουλου :Ποιός είναι Έλληνας πολίτης. Αν και το ζήτημα του νομικού συνδέσμου κράτους –πολίτη, έχει μέχρι σήμερα αντιμετωπιστεί από την τεχνική -νομική πλευρά του δικαίου ιθαγένειας, στο βιβλίο του Δημήτρη Χριστόπουλου  φωτίζονται πτυχές που είχαν μείνει εκτός. 

Η βραδιά ξεκίνησε με ένα βίντεο της Ελληνικής Ένωσης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που ετοίμασε η Δήμητρα Καμπέλη που είχε τον  συντονισμό της εκδήλωσης. Ήταν  σχετικό με τα παιδιά μεταναστών που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα  . Τέθηκαν έτσι οι πρώτοι και κύριοι προβληματισμοί για αυτά τα παιδιά και της ιθαγένειά τους  καθώς και για τα εμπόδια που θέτει το παρόν πλαίσιο και το ακόμη περισσότερο αβέβαιο μέλλον τους …

Η Ντανιέλλα Μαρούδα έκανε μια σύντομη περιήγηση στην ιθαγένεια, ως ζήτημα πολιτικό, νομικό, κοινωνικό, αλλά και ανοικτό στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, που μας αφήνει αμήχανους αλλά όχι αδιάφορους. Μίλησε για την εμπειρία της από την Επιτροπή Πολιτογράφησης της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Κρήτης, αλλά κυρίως για το ίδιο το βιβλίο του Δημήτρη Χριστόπουλου που αποτυπώνει το επιστέγασμα της δεκαετούς και πλέον ενασχόλησής του με την ιθαγένεια και μάλιστα όχι μόνο μέσα από την επιστημονική, αλλά και την πολιτική δράση του , αφού ο ίδιος συμμετείχε στην μεταρρύθμιση του νομικού πλαισίου περί της ιθαγένειας, που οδήγησε στο νόμο 3838/2010.

Ο Γιώργος Νικολακάκης εξήγησε την σημασία της ιθαγένειας όταν αυτή αγγίζει τα όρια συμβολικά και γεωγραφικά,  όπου τα ίδια σύνορα κάνουν τις έννοιες έθνος ή γένος, γλώσσα ή θρησκεία σχετικές, αλλά συγχρόνως μοναδικά ενδιαφέρουσες. Φώτισε την ανάλυσή του με περιστατικά από την εμπειρία του στις Πρέσπες.

Η Αριάδνη Σπανάκη μίλησε ως δικηγόρος και ως αναπληρωματικό μέλος στην Επιτροπή Πολιτογράφησης, με περιστατικά που έδειξαν ανάγλυφα τα προβλήματα της καθημερινότητας όσων μεταναστών προσεγγίζουν το σύστημα για να ενταχθούν, την πολυπλοκότητα των ρυθμίσεων, αλλά και την γραφειοκρατία που αντιμετωπίζουν.

Τέλος  ο Δημήτρης Χριστόπουλος εξήγησε την σημασία της ιθαγένειας όταν αντιμετωπίζει όχι

τα αυτονόητα –που δεν είναι και πολλά στην ελληνική πραγματικότητα –αλλά τις οριακές περιπτώσεις αλλογενών που ζητούν να γίνουν έλληνες πολίτες. Παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα από γονείς μετανάστες  ή όσων ήρθαν και παρακολουθούν ελληνικό σχολείο, ανθρώπους  που αποφάσισαν να μεταφέρουν στην Ελλάδα τις βιοτικές τους σχέσεις και πιστεύουν ότι το μέλλον τους θα είναι στην χώρα μας. Εξήγησε ακόμη την διαδρομή που έχει ακολουθήσει το ζήτημα της ιθαγένειας στην Ελλάδα, και που αναλύεται στο βιβλίο του καταγράφοντας όλες τις διακυμάνσεις της κρατικής πολιτικής στο καθεστώς της ιθαγένειας από την ίδρυση του ελληνικού κράτους ως τις αρχές του 21ου αιώνα. Έτσι, μας είπε για τον πρώτο αιώνα της συμπερίληψης, από την ίδρυση του ελληνικού κράτους και ως τη Μικρασιατική Καταστροφή, όπου η εθνική πολιτική στο καθεστώς της ιθαγένειας χαρακτηριζόταν ως «εξωστρεφής» και προσπαθούσε να συμπεριλάβει όσο το δυνατόν περισσότερους στην ιδιότητα του Έλληνα πολίτη. Η αντίληψη που επικρατούσε εκείνη την περίοδο ήταν ότι «Έλληνας γίνεσαι». Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, όταν και τα σύνορα της Ελλάδας έπαιρναν σιγά-σιγά τη σημερινή τους μορφή, η μέριμνα μετατοπίστηκε στο «να κάνουμε καλούς πολίτες» και όχι «να φτιάξουμε Έλληνες».Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 με την πτώση των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού και την είσοδο στη χώρα μας ομογενών της πρώην ΕΣΣΔ και Αλβανίας αρχίζει να αμφισβητείται η κυρίαρχη ,ως τότε-, αντίληψη του «Έλληνας γεννιέσαι». Αρχίζουν να λειτουργούν δύο μέτρα και δύο σταθμά και ο όρος «ελληνοποίηση» εισάγεται για πρώτη φορά στο δημόσιο λόγο.

Και φτάνοντας στο σήμερα, όπως χαρακτηριστικά είπε: «είναι εύκολο και ίσως δημιουργεί αισθήματα αυτοϊκανοποίησης να κοιτάμε το ένδοξο παρελθόν μας, αλλά δημιουργικό είναι το έθνος που κοιτάει το μέλλον του. Με αυτή την έννοια εγώ κοιτάω το μέλλον μου μαζί με τους ανθρώπους με τους οποίους ζω, υποφέρω, δυστυχώ, αγαπάω και παλεύω. Δεν με νοιάζει από που κατάγεται κάποιος, αλλά με νοιάζει πώς φαντάζεται τη σχέση του με μένα . Αν οι βιοτικές του σχέσεις δείχνουν ενσωμάτωση σε αυτή τη κοινωνία, αν αντιλαμβάνεται το μέλλον της Ελλάδας συνυφασμένο με το δικό του ατομικό πρόγραμμα, ε τότε, για μένα  οφείλει να είναι πολίτης της».

Αν και ο καιρός δεν ήταν ο καλύτερος σύμμαχος της βραδιάς, η δυνατή βροχή δεν εμπόδισε τον

κόσμο που συγκεντρώθηκε από νωρίς  και έχοντας για συντροφιά του ένα ποτήρι κρασί από τους ευγενείς χορηγούς της εκδήλωσης : Tamiolakis Wines, να είναι εκεί για περισσότερο από δύο ώρες  χωρίς να μειωθεί το ενδιαφέρον  του ούτε για μία στιγμή.

Ίσως τελικά να έχουμε ανάγκη όλοι μας από τέτοιες συζητήσεις που θέτουν τόσους προβληματισμούς και ερωτήσεις σε μια εποχή όπου όλα πια είναι τόσο ρευστά και που θα έπρεπε τόσο σοβαρά θέματα να συζητιούνται όχι μόνο στα παράθυρα των  τηλεοπτικών καναλιών ή στα μικρά ρεπορτάζ των εφημερίδων αλλά και μεταξύ μας . Θέματα σαν αυτό της ιθαγένειας , της ταυτότητας και της πραγματικότητας που ζούμε σήμερα και θέσεις όπως αυτές που προσπαθούμε να περάσουμε ή να « καθυστερήσουμε»,  ίσως αύριο μας φέρουν περισσότερα προβλήματα και καταστάσεις που αν όλοι μας είχαμε «σκύψει » πάνω τους να τα είχαμε προλάβει ...

Δείτε το βίντεο της παρουσίασης : http://www.livestream.com/parousiaseis_vivliwn/video?clipId=pla_7f9ed886-6e2d-452a-b962-6c03ef7e15be&utm_source=lslibrary&utm_medium=ui-thumb