Τα Παπούτσια του Ιππόλυτου στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Τα Παραμύθια του Σαββάτου  ξεκινούν ένα ειδικό αφιέρωμα για όλη τη διάρκεια του μήνα Δεκεμβρίου.

Της Ελένης Μπετεινάκη*

Λένε πως ο Δεκέμβριος είναι ο Πατέρας των Παραμυθιών. Είναι ο μήνας που η φαντασία των συγγραφέων απογειώνεται. Οι μυρωδιές, τα χρώματα, οι ιδέες και η λάμψη των γιορτών γεμίζουν τις ψυχές και την δημιουργικότητα των γραφιάδων με λογής λογής ήρωες, ξωτικά, νεράιδες, αστέρια, καμπανούλες, χιονάνθρωπους κι όλα εκείνα τα μαγικά που αναζητούν τον πιο φωτεινό δρόμο, εκείνον της αγάπης για να εκφραστούν!

Έτσι λοιπόν κάθε μέρα από την 1^η Δεκεμβρίου και μέχρι τη 31^η του μήνα «Τα παραμύθια του Σαββάτου» θα σας παρουσιάζουν ένα με δύο βιβλία κάθε μέρα. Βιβλία που αξίζουν να διαβαστούν με νέες ή παλαιότερες εκδόσεις και που πιστεύουμε πως αν σκεφτείτε στις Χριστουγεννιάτικες αγορές σας κι ένα βιβλίο για παιδιά οι προτάσεις μας ίσως σας βοηθήσουν.

Κλείνοντας λοιπόν ο μήνας σήμερα Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2019, σας παρουσιάζουμε μια ολοκαίνουργια έκδοση και …θα τα λέμε καθημερινά!

Η πολιτεία των Παπουτσιών και ο ξυπόλυτος Ιππόλυτος, Κωνσταντίνος Τζαμιώτης, εικ: Σάντρα Ελευθερίου, εκδ. Μεταίχμιο

Ο Ιππόλυτος είναι ένας τεχνίτης παπουτσιών που αναγκάστηκε να φύγει από την πατρίδα του γιατί ο πόλεμος είχε ριζώσει εκεί για τα καλά. Που αλλού θα μπορούσε να πάει εκτός από την φημισμένη πολιτεία των Παπουτσιών; Μόλις όμως έφτασε στην περίφημη πολιτεία ο φύλακας της μεγάλης πύλης τον σταμάτησε. Βλέπετε αν και Παπουτσής ήταν ξυπόλυτος κι αυτό απαγορευόταν ρητά για όλους στην πολιτεία των παπουτσιών. Όλοι είχαν ένα σωρό ζευγάρια παπούτσια υποχρεωτικά κι ας μην χωρούσαν τα πόδια τους μέσα σε κάποια από αυτά. Ο νόμος ήταν απαράβατος. Απαγορεύονται οι ξυπόλυτοι άνθρωποι. Ο φύλακας της πύλης λυπήθηκε τον Ιππόλυτο και του έδωσε ένα δικό του ζευγάρι παπουτσιών ολοκαίνουργιο. Όμως ήταν πολύ μικρά αυτά τα παπούτσια για τα ποδιά του Ιππόλυτου κι εκείνος ευγενικά το αρνήθηκε. Τότε άρχισαν τα παράξενα… Τα παπούτσια που φορούσαν οι άνθρωποι δεν τους ήταν και πολύ εφαρμοστά. Άλλα ήταν μικρά, αλλά στενά, άλλα τεράστια. Κάποιοι περπατούσαν και σκόνταφταν συνέχεια, κάποιοι άλλοι κούτσαιναν πολύ και αρκετοί πονούσαν σε κάθε τους βήμα. Ο Ιππόλυτος συνέχισε την περιπλάνησή του στην  πόλη και συνάντησε έναν ηλικιωμένο μανάβη, μια παρέα κοριτσιών που όλοι ήθελαν να του προφέρουν κι από ένα ολοκαίνουργιο ζευγάρι παπουτσιών. Ο Ιππόλυτος δεν μπορούσε να τα φορέσει γιατί απλά δεν ήταν το νούμερό του. Ένα μικρό κορίτσι που αγαπούσε πολύ το ποδόσφαιρο αλλά τα μεγάλα του παπούτσια δεν το αφήναν να χαρεί την μπάλα του κι ένα αγόρι που λάτρευε το χορό αλλά τα ποδιά του τον πονούσαν πολύ από τα  στενά παπούτσια, ήταν η αιτία να αλλάξουν όλα στην πολιτεία. Ο Ιππόλυτος άκουγε με υπομονή τα παράπονα όλων και περισσότερων κατοίκων της πόλης και βγάζοντας κάποια στιγμή  τα εργαλεία του από τον σάκο του άρχισε σιγά σιγά να τους εξηγεί τι ταιριάζει στον καθένα. Όμως αυτό δεν άρεσε στους ανθρώπους του παλατιού και γρήγορα συνέλαβαν και  οδήγησαν τον Ιππόλυτο μπροστά στον άρχοντα να δώσει εξηγήσεις. Και τότε….

Η συνέχεια στο βιβλίο!

Ένα παιδικό βιβλίο για το θάρρος, την τόλμη και τη φωνή του καθενός μας που δεν πρέπει να χάνεται ή να σιγάει όταν έχει κάτι να πει Μια ιστορία του Κωνσταντίνου Τζαμιώτη καλογραμμένη και με πολλά πολλά μηνύματα, Θυμίζει τις παλιέ καλές ιστορίες των παραμυθάδων έχοντας στοιχεία που λατρεύουν τα παιδιά. Βασιλιάς, υπήκοοι, δοκιμασίες, τιμωρία- περισυλλογή και κάθαρση. Ωστόσο προστίθενται και νέα στοιχεία όπως ο ξεριζωμός , οι πρόσφυγες, η γνώση και η δύναμη του ανθρώπου που ξέρει πως έχει δίκιο. Μια ιστορία για τα παιδιά που πρέπει να σηκώνουν το ανάστημά τους (και τη φωνή τους)κάθε φορά που έχουν δίκιο, κάθε φορά που βλέπουν κάτι που δεν είναι σωστό. Με ευγένεια, με καλούς τρόπους μπορεί ο καθένας να εκφράζει την δική του άποψη ακόμα κι αν δεν συμφωνεί με την εξουσία και το κατεστημένο. Κάνεις δεν μπορεί να δέχεται απρόσκοπτα την επιβολή νόμων ή εξουσίας που δεν έχουν και πολλή…λογική.  

Μια ιστορία που ξυπνά συνειδήσεις και είναι τροφή για σκέψη και αποφάσεις. Θάρρος, επιμονή στις ιδέες και σταθερή άποψη μέχρι τέλους. Η Σάντρα Ελευθερίου έχει εικονογραφήσει υπέροχα την ιστορία. Οι φιγούρες, τα σκίτσα και τα χρώματα της νομίζω ότι την αναδεικνύουν ακόμα περισσότερο και της ταιριάζουν απόλυτα, σαν ένα καλοσχηματισμένο και πολύτιμο ζευγάρι παπουτσιών στο σωστό νούμερο ποδιού.

Η ευτυχία δεν πρέπει να φυλακίζεται αλλά να γεμίζει με δύναμη, χαρά και θάρρος, όλους μας.

Για παιδιά από 5 χρόνων και μεγάλους που λατρεύουν τις καλές ιστορίες!

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Δημοσιεύηκε στο cretalive.gr στιις 30 Νοεμβρίου 2019: https://www.cretalive.gr/culture/paramythia-sabbatoy-gia-kathe-mera-1122953

Ο φόβος στα παιδικά βιβλία!

Της Ελένης Μπετεινάκη

Όλα τα παιδιά και ειδικά τα μικρότερα σε ηλικία περνούν μέσα από περιόδους κατά τις οποίες αναπτύσσουν κάποιους φόβους. Οι ειδικοί έχουν ξεχωρίσει στάδια και ηλικίες που αναπτύσσονται ή «τελειώνουν» αυτοί οι φόβοι  και εδώ έχουμε μια λίστα παιδικών βιβλίων που φέρουν κοντά το παιδί με καταστάσεις που σίγουρα έχει βιώσει.

1.Οι τρεις φίλοι του γίγαντα, Καλλιόπη Κύρδη, εικ Ντανιέλα Σταματιάδη, εκδ, Μεταίχμιο

Άραγε υπάρχουν οι γίγαντες; Κι αν υπάρχουν, πόσο τρομακτικοί είναι; Είναι στ’ αλήθεια μεγάλοι; Ή μήπως μεγαλύτεροι; Και μεγαλύτεροι ακόμα; Το κυριότερο: μπορούν να γίνουν φίλοι με τους ανθρώπους; Τις απαντήσεις θα μας τις δώσουν ίσως οι τρεις φίλοι της ιστορίας μας, που κατάφεραν να μπουν στο ρουθούνι του τελευταίου μεγάλου γίγαντα. Και μάλιστα την ώρα που κοιμόταν!

2. Η μεγάλη των Τεράτων σχολή, Τζένη Κουτσοδημητροπούλου, εικ : Χρύσα Σπυρίδωνος, εκδ. Μετάιχμιο

Μια ιστορία για τους τρόπους, τη συμπεριφορά, την φιλία,, την καλοσύνη και την αντιμετώπιση του κατεστημένου. Ένα «τέρας» μπορεί να είναι  και φίλος, ένα φόβος μπορεί  να γίνει χαρά, ένας δήθεν εχθρός μπορεί τελικά να μην είναι και με την αγάπη, την ευγένεια, την καλοπροαίρετη διάθεση  να αντιμετωπιστεί διαφορετικά. Μια ιστορία λοιπόν διαφορετικότητας, συντροφικότητας και αλλαγής «ταμπελών» που συχνά ταλαιπωρούν μικρούς και μεγάλους. Αυτοπεποίθηση, εμπιστοσύνη  και ιδία εμπειρία  σε καταστάσεις… https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2017/10/blog-post_13.html

3. Το σκοταδάκι που φοβόταν, Πτωτογέρου Ασπασία, εικ : Μεταλληνού Ρένια, εκδ. Polaris

Όλοι έχουμε τους φόβους μας. Φαντάσου όμως να ζεις μ' αυτό που σε φοβίζει! Έτσι συνέβη με το σκοταδάκι της ιστορίας μας. Έμενε στο ίδιο δωμάτιο μ' ένα κορίτσι, που το είχε πει ξεκάθαρα: "Μισώ το σκοτάδι!". Οπότε, τι λες πως έκανε το σκοταδάκι; Έφυγε να βρει αλλού την ησυχία του; Ή μήπως προσπάθησε ν' αντιμετωπίσει το φόβο του; Μπορεί ένας εχθρός να γίνει φίλος; Γίνεται να έχεις "κολλητό" κάποιον που δεν μπορείς να δεις; Και, τελικά, πώς βλέπεις πιο καθαρά: με τα μάτια ή με την καρδιά; Ένα θα σου πω, τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται (ή δεν φαίνονται)! Κι ο καλύτερος τρόπος να το καταλάβεις αυτό είναι να μοιραστείς τις περιπέτειες που έζησε ένα σκοταδάκι!

4. Δεν φοβάμαι πια τον γιατρό, εκδόσεις Ψυχογιός

Ο Λεωνίδας είναι ένα γενναίο κροκοδειλάκι. Δε φοβάται τίποτα και κανέναν παρά µόνο… τον γιατρό! Έτσι µια µέρα που αρρωσταίνει και η µαµά του φωνάζει τον παιδίατρο, το κροκοδειλάκι τρέχει γρήγορα να κρυφτεί. Άραγε, ο Λεωνίδας θα καταφέρει να ξεπεράσει τον φόβο του για τον γιατρό;

5. Οι Ατρόμητοι, Elsa Punset, εικ: Rokio Bonilla, εκδ Ελληνικά Γράμματα

Οι Ατρόμητοι είναι η Αλέξια, ο Τάσι και ο σκύλος τους ο Ρόκι. Δεν το ξέρουν ακόμη, αλλά σύντομα θα ανακαλύψουν πώς να κάνουν μαγικά με τα συναισθήματά τους. Με τη συντροφιά του πανέξυπνου και έμπειρου εκπαιδευτή συναισθημάτων, του γλάρου Φλορεστάν, αντιμετωπίζουν κάθε βράδυ συναρπαστικές και διασκεδαστικές προκλήσεις. Μέσα από τις περιπέτειές τους, μαθαίνουμε με ευχάριστο τρόπο πώς να ρυθμίζουμε τα συναισθήματά μας, δηλαδή να τα αναγνωρίζουμε, να τα τιθασεύουμε ή να τα αλλάζουμε. Στο βιβλίο, οι φίλοι μας ανακαλύπτουν, μέσα από μια εντυπωσια­κή δοκιμασία, πώς να είναι γενναίοι και να κυριαρχούν στους φόβους τους.

6. Το σχολείο φοβάται το Νικόλα, Αντώνης Παπαθεοδούλου, εικ: Γιώργος Σγουρός, εκδ. Μίνωας

Υπότιτλος - ΟΙ ΦΟΒΟΙ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΑΠ ΤΗΝ ΑΝΑΠΟΔΗ

Περίληψη - Του Νικόλα τού αρέσουν όλα! Θέλει να παίζει με τους φίλους του, να διαβάζει ιστορίες με τον παππού, να βάζει μουσική και να τραγουδάει δυνατά, να ζωγραφίζει, θέλει, θέλει, θέλει… Σήμερα, όμως, ο Νικόλας πρώτη φορά είπε: —Δε θέλω! Γιατί σήμερα είναι η πρώτη μέρα που θα πάει στο σχολείο…....

7. Η βίδρα που φοβόταν το νερό,Τσορώνη Γιολάντα, εκδ Σαββάλας

Η Βέρα, η μικρή βίδρα, έχει ένα μυστικό. Φοβάται το νερό. Στο Μεγάλο Αγώνα κολύμβησης που ξεκινά, εκείνη δε θέλει να πάρει μέρος. Αλλά όταν το Μικρό Πουλί πέφτει στο νερό, η μικρή βίδρα είναι η μόνη που μπορεί να το σώσει. Θα ξεπεράσει το φόβο της αυτή τη φορά;

8.Το αετόπουλο που φοβόταν να πετάξει, Τσορώνη Γιολάντα, εκδ. Σαββάλας

Το αετόπουλο φοβάται να πετάξει. Η μητέρα του δεν καταφέρνει να το πείσει να πετάξουν μαζί. Οι φίλοι του αποφασίζουν να το βοηθήσουν να ξεπεράσει το φόβο του με το δικό τους τρόπο. Θα το πετύχουν;

9. Είμαι παιδί γενναίο, Τζεν Πόρτερ, εικ: Κέιτι Σόντερς, εκδ. Μεταίχμιο

Ένα μικρό αγόρι προσπαθεί να αντιμετωπίσει τους φόβους του. Σήμερα κατάφερε να κάνει πολλά γενναία πράγματα: έδιωξε ένα μικρό τέρας από το μπάνιο, κοίταξε κάτω από το κρεβάτι του (και δεν ήταν κανείς εκεί!), έφαγε πράσινα λαχανικά, κάθισε στην καρέκλα κι άφησε κάποιον άγνωστο να του κόψει τα μαλλιά, χτύπησε και πόνεσε, αλλά κατάφερε να ζητήσει βοήθεια. Στ’ αλήθεια πολύ γενναίο παιδί! 

10. Ο γιατρός φοβάται τον Νικόλα, Αντώνης Παπαθεοδόύλου, εικ: Γιώργος Σγουρός, εκδ. Μίνωας

Ο Νικόλας είναι ένα παιδί σαν όλα τα άλλα. Δεν φοβάται να τολμήσει, να δοκιμάσει και να ταξιδέψει ως την άκρη τ΄ουρανού. Μέχρι που μια μέρα, συνηθισμένη ,πέφτει από το ολοκαίνουργιο ποδήλατο του και χτυπάει στο γόνατό του. Κι όπως όλα σχεδόν τα παιδιά στο άκουσμα της λέξης ΓΙΑΤΡΟΣ… νοιώθει το αίμα να παγώνει και τον πόνο να περνά. Κανείς  δεν θέλει να πάει στο γιατρό ,γιατί μια προηγούμενη και ίσως επώδυνη εμπειρία τον οδηγεί στην  άρνηση και στον φόβο. Όμως αν τα πράγματα τα δούμε από μια άλλη οπτική γωνία και παραδεχτούμε τον φόβο μας ή ανακαλύψουμε πόσοι άλλοι φοβούνται τον γιατρό, τότε όλα αλλάζουν. Κι ο πόνος τον φοβάται, γιατί τον διώχνει, κι ο πυρετός, κι η ανακατωσούρα κι ο ύπνος τους είναι γεμάτος εφιάλτες με αλοιφές, σιρόπια και θερμόμετρα. Κι εκείνο το εμβόλιο είναι ο φόβος και ο τρόμος για τις αρρώστιες και τα μικρόβια. Κι ίσως τελικά η επίσκεψη στο γιατρό να ΄χει άλλον φόβο, εκείνο του μπαμπά που συμπεριφέρεται, καποιες φορές, σαν μωρό παιδί και φέρνει τον Νικόλα σε άβολη θέση. Κι  αν ο γιατρός τα εξηγήσει όλα με υπομονή τότε οι φόβοι φεύγουν μακριά και οι εφιάλτες γίνονται όμορφα όνειρα που καταλήγουν στην πιο ανατρεπτική και αστεία περιπέτεια …Ο Νικόλας γίνεται ο γιατρός του γιατρού …

Κι είπαμε όταν  δυο ταλαντούχοι  άνθρωποι συναντιούνται το αποτέλεσμα είναι  ένα βιβλίο σαν αυτό. Ο Αντώνης είναι γνωστός , ανεπανάληπτος παραμυθάς και μυθοπλάστης , όσο για τον Γιώργο το Σγουρό δίνει μια διάσταση στο παραμύθι που όλες οι εικόνες τυπώνονται πραγματικά στα όνειρα των μικρών παιδιών.

11. Ο παππούς μου έχει φίλο έναν γίγαντα, David Litchfield, εκδ. Μικρή Σελήνη

Ένα παραμύθι για τους φόβους  που ξεπερνιούνται, για την αναγνώριση των δικών μας λαθών. Ένα παραμύθι που μιλάει στην ψυχή για την στάση μας απέναντι σε ανθρώπους και πράγματα… https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2018/02/blog-post_16.html

12. Φον ο φοβερός, Γιώτα Αλεξάνδρου, εικ: Αιμιλία Κονταίου, εκδ. Ελληνοεκδοτική

Έχει όμως κι ένα τρωτό σημείο, ένα μυστικό, που μια μέρα ανακάλυψε ένα μικρό παιδί και από τότε άρχισε ο Φον ο Φοβερός να …τρέμει κι  αυτός! Να «φοβάται» στην ιδέα πως ίσως ξανά κάποιο άλλο παιδί τον κοιτάξει στα μάτια και του πει  εκείνες τις μοναδικές λέξεις που τον κάνουν να χάνει τη δύναμή του… να γίνεται καπνός! Κι εδώ αρχίζει πια μια άλλη ιστορία γεμάτη γνώσεις, φως, λόγια γενναία, προσπάθειες και ….γομολάστιχες!

Απίθανη ιστορία από την αγαπημένη Γιώτα Αλεξάνδρου. Για τους φόβους της ζωής μας που γεννιούνται αστραπιαία και ξαφνικά, που  μεταμορφώνονται στη στιγμή,  και που μα ς κάνουν να μην μπορούμε να ορθώσουμε το δικό μας ανάστημα, εκεί που πρέπει. Αστεία, πρωτότυπη, αξιαγάπητη και πολύ αληθινή ιστορία που χει κρυμμένο το πιο μεγάλο μυστικό του κόσμου όλου: Πώς να νικήσεις το φόβο σου! https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2018/01/blog-post_12.html

13. Ζητείται ιππότης, Τζένη Κουτσοδημητροπούλου, εικ :Ναταλία Καπατσούλια, εκδ. Μεταίχμιο

Ο Αντώνιος πολεμούσε όλη μέρα σχεδόν φορώντας την ιδιαίτερη πανοπλία του και το βράδυ σαν πήγαινε για ύπνο και η μαμά του τον καληνύχτιζε με ένα φιλί άρχιζε ο μεγάλος του φόβος… το σκοτάδι. Ποιος είπε πως οι ιππότες δεν φοβούνται;  Άνθρωποι είναι κι αυτοί και μάλιστα στην ηλικία του Αντώνιου φοβούνται ακόμα πιο πολύ! Ο Αντώνιος είχε ένα όνειρο ,να βρεθεί  μια μέρα  σε ένα τεράστιο πύργο παρέα με άλλους ιππότες. Κι η πρόσκληση από τον ιππότη Ιάκωβο δεν άργησε να έρθει. Έτοιμος σαν από καιρό, ένα απόγευμα Σαββάτου κρατώντας από το χέρι τη μαμά του βρέθηκε σε  μια σάλα γεμάτη ιππότες με περικεφαλαίες και στολές φανταχτερές. Σαν αρχίζει το παιχνίδι  στο «Σκοτεινό Δωμάτιο», ο Ιππότης Αντώνιος ζορίζεται τόσο που δεν αντέχει καθόλου στο σκοτάδι. Μια έκπληξη όμως τον περιμένει σαν ανοίγει το φως και βλέπει τον ατρόμητο οικοδεσπότη ιππότη Ιάκωβο να τρέμει και κοιτάει με μάτια γουρλωμένα  και φοβισμένα την Ταραντούλα στον ώμο του Αντώνιου… https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2016/10/t.html

14. Η Αποθήκη, Βασίλης Κουτσιαρής, εικ: Θέντα Μιμηλάκη, εκδ. Ελληνοεκδοτική

Το περιστέρι είναι σύμβολο ειρήνη ς και ελευθερίας. Πως μπορεί άραγε να φυλακιστεί και να περάσει μια ζωή στο σκοτάδι και όχι στο φως; Κόντρα στη φύση του και στην ίδια τη ζωή καταφέρνει να ξεπεράσει τον τρόμο, τις φοβίες , την ρουτίνα της καθημερινότητας και να πετάξει όσο πιο μακριά μπορεί. Το ίδιο θα συμβεί και στον άνθρωπο που θα τολμήσει να «σηκωθεί» από την  συνήθεια του, που θα τολμήσει να πάει παραπέρα την σκέψη, τη ζωή και τα όνειρά του. Η ικανοποίηση της κατάκτησης των στόχων επιβεβαιωμένη .Μια ιστορία για να αναλογιστούμε όλοι τις « ταμπέλες», τα μη και τα δεν μπορώ που συχνά ηθελημένα και μη λέμε στα μικρά παιδιά, δημιουργώντας τους ενοχές, εμπόδια και αρρωστημένες καταστάσεις. 

https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2015/06/blog-post.html

14. Αποστολή Τερατέξ, Σταυρούλα Παγώνα, εικ: Γιάννα Λουλούδη, εκδ. Ελληνοεκδοτική

Ένα σύγχρονο και  υπέροχο παραμύθι της Σταυρούλας Παγώνα για τους φόβους των παιδιών, για το θάρρος και για την προσπάθεια. Μια ιστορία με μαγικά στοιχεία και σημερινή πραγματικότητα. Μια βόλτα στην φύση με μικρές αποκαλύψεις και ανακαλύψεις από τους θησαυρούς της. Οικογενειακή ιστορία με νοσταλγικά σημεία από τη ζωή στο χωριό. Μα πιο πολύ απ΄ όλα  μιλάει για τη δύναμη, το θάρρος, την τόλμη που έχουμε μέσα μας και που χρειάζεται μικρά ερεθίσματα για να γιγαντώσει, να ανθίσει και να ολοκληρώσει την ….αποστολή της. Φόβος που  νικιέται με την προσπάθεια, με την διάθεση, με την περιπέτεια, που γεννά νέα συναισθήματα. «Μαγικές» συνταγές που πάντα πετυχαίνουν και παππούδες που έχουν την γνώση, την εμπειρία , την  απεριόριστη αγάπη στα εγγόνια τους και ξέρουν να χειριστούν ιδιαίτερες καταστάσεις. Για να νικήσουμε τους φόβους του σκοταδιού …μια και καλή… https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2019/02/blog-post_8.html

15. Ένα φως για τη νύχτα, Marie Voigt, (Μεταφραση- Απόδοση : Αντώνης Παπαθεοδούλου) εκδ. Ίκαρος

Ήταν μια φορά κι ένα καιρό, ένα μικρό κορίτσι, η Μπέτυ. Ήταν ατρόμητη για την ηλικία της, δεν φοβόταν καθόλου ακόμα κι όταν ερχόταν η  νύχτα. Το λάτρευε το σκοτάδι κι έλεγε πως αν δεν υπήρχε δεν θα έβλεπαν οι άνθρωποι το φως. Ο μικρός της Αρκούδας όμως, ο αγαπημένος της ήρωας ο χάρτινος , που ζωντανεύει ξαφνικά, φοβάται πολύ. Φοβάται τόσο το σκοτάδι που χρειάζεται το χέρι της φίλης τους πάντα, για οδηγό, ασφάλεια και σιγουριά. Μαζί θα ξεκινήσουν ένα μεγάλο ταξίδι κρατώντας  ένα μικρό φαναράκι που θα τους βοηθήσει να δουν την ομορφιά των σκιών, το φεγγάρι, και  μια μικρή πυγολαμπίδα. Κι όσο την ακολουθούν στο στριφογυριστό και μακρινό πέταγμά της, θα βρεθούν μπροστά στην πιο μεγάλη πρόκληση. Στο στόμιο μιας σκοτεινής σπηλιάς που χρειάζεται θάρρος, τόλμη και πολλή δύναμη για να φτάσεις ίσαμε …το θαύμα. Και τότε όλα θα αλλάξουν και το σκοτάδι θα δείξει τη δική του δύναμη και γοητεία… 

https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2019/03/blog-post.html

16. Ο Ωρίωνας και το σκοτάδι, ΄Εμα Γιάρλετ, εκδ. Ψυχογιός

Φόβος, σκοτάδι και παιδί… Συνδυασμός συνηθισμένος και από τους πιο ισχυρούς. Η ιστορία αφορά τον  μικρό Ωρίωνα που αν και δεν θα έπρεπε  να φοβάται τίποτα αν σκεφτεί κανείς και τον μύθο που συντροφεύει το όνομα του, εκείνος πάλι έχει πολλούς φόβους, όπως τα σκυλιά, τις σφήκες, τα ποδήλατα, τα μπαλόνια όταν σκάνε, τις αράχνες, τα τέρατα, τα ύψη, τη γιαγιά του όταν θυμώνει… Αλλά ακόμα πιο πολύ απ όλα αυτά έχει  έναν ΦΟΒΟ που τον κάνει να τρέμει σαν φύλλο… Φοβάται το σκοτάδι, το μαύρο, το βαθύ , το αδιαπέραστο… Και τι δεν έχει κάνει να το ξεπεράσει : Να φτιάξει την νυχτερινή του όραση τρώγοντας καρότα, να εφεύρει λάμπα που δεν σβήνει ποτέ. Να πάρει πυγολαμπίδες για κατοικίδια. Να οργανώσει διαμαρτυρία πώς να απαγορευτεί το σκοτάδι. Να αιχμαλωτίσει τον ήλιο. Αλλά τίποτα δεν κατάφερε να απαλύνει κάπως τούτο τον φόβο. Μόλις έρθει η ώρα της καληνύχτας της μαμάς, εκείνος νοιώθει αυτόν τον φόβο να θεριεύει. Κι ένα βράδυ ζωντανεύει στ αλήθεια το Σκοτάδι και παίρνει μορφή και φωνή και προσκαλεί τον Ωρίωνα σε μια απίστευτη περιπέτεια… Και τότε όλα μπορούν να συμβούν, ακόμα και το Σκοτάδι με το μικρό αγόρι να γίνουν …φίλοι!

Πρωτότυπη, υπέροχη και πολύ ζωντανή τούτη η ιστορία. Για τους φόβους που δεν ξέρουμε πώς να τους αντιμετωπίσουμε. Για όλα εκείνα τα παιδιά που η φαντασία τους  φτιάχνει θαύματα, αλλά και σημεία και τέρατα. Για τους γονείς που δεν ξέρουν πώς να συμβουλέψουν τα παιδιά τους. Για τις φοβίες ,που μόνο σαν τις πολεμήσουμε πλάι πλάι και μπαίνοντας  μέσα στο «πετσί τους » θα νοιώσουμε την πραγματική τους διάσταση. Για τους  ατρόμητους και λάτρεις των φανταστικών  περιπετειών. Έξυπνη και πραγματικά συναρπαστική η ιστορία  του Ωρίωνα που μπορεί κάποιος να την ζωντανέψει μαγικά μέσα σε μια …τάξη και τα δει τα πιο απίστευτα αποτελέσματα. Για να μάθουν οι μικροί να αντιμετωπίζουν τα δύσκολα, τα άπιαστα και τα ακατόρθωτα. Για να μπούμε όλοι σε μια άλλη διάσταση και εκλογίκευση των υπαρκτών φόβων των παιδιών που θέλουν ιδιαίτερους και προσεκτικούς χειρισμούς.

Κι αν ζωντανέψετε με κούκλες τον Ωρίωνα και τον νέο του φίλο το Σκοτάδι,  ε τότε, τα χαμόγελα και το …φως θα κυριαρχήσει στην ψυχή και στο μυαλό των μικρών παιδιών!

Καταπληκτική η εικονογράφηση του βιβλίου μάλλον από την ίδια την συγγραφέα την Έμα Γιάρλετ με τρισδιάστατη τη φιγούρα του Σκοταδιού και υπέροχα σκίτσα και χρώματα!

https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2017/11/blog-post_10.html

Δείτε το βίντεο  : https://www.youtube.com/watch?v=TmhE--LtDlA

17. Η ανησυχία της Ρούμπι, Τομ Πέρσιβαλ, εκδ Ψυχογιός

Μια ιστορία καθόλου ανησυχητική αφού ξεδιαλύνει το πρόβλημα της …Ανησυχίας. Με την δική του επίσης καταπληκτική εικονογράφηση, η Ρούμπι γίνεται ένας χάρτινος ήρωας αξιαγάπητος. Τι είναι η ανησυχία, πως «κάθεται» μέσα μας και πως μπορεί κάποιος να τη διώξει; Μια κουβέντα θέλει, μια συντροφιά, λίγο παραπάνω  θάρρος και τόλμη να μιλήσεις για αυτό. Να μοιραστείς το πρόβλημα, να νοιώσεις πως δεν είσαι ο μόνος που το έχει κι ύστερα όλα βρίσκουν το δρόμο τους,… 

https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2019/06/blog-post_8.html

18. Μην κλείνεις το φως, Magic Birds, εκδ. Σμυρνιωτάκης

Ο Πάκο δεν φοβάται πια το σκοτάδι.

Διαβάστε διασκεδαστικές ιστορίες με πρωταγωνιστές τους ήρωες της πρώτης ελληνικής σειράς κινουμένων σχεδίων, των Magic Birds.

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Δείτε εδώ το απόσπασμα της εκπομπής Καλό Μεσημέρι του Κρήτη Tv με την Ιωάννα Μαλέσκου που μιλάμε για τους φόβους των παιδιών μέσα από τα παιδικά βιβλία  :

https://www.youtube.com/watch?v=16srIgFOuWQ

Mυστήρια, περιπέτειες και ευφάνταστες ιστορίες....

Τα Παραμύθια του Σαββάτου …γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Mυστήρια, περιπέτειες και ευφάνταστες ιστορίες. Παραμύθια που φέρνουν γέλιο και χαρά και δίνουν τροφή για σκέψη και ανάπτυξη της φαντασίας. Ιστορίες για συνήθειες διατροφικές που μόνο μια τυχαία ή έξυπνη ιδέα μπορεί να τις αλλάξει…

Εξαφάνιση στο Πίτσι Πϊτσου, Ευτυχία Γιαννάκη, εικ : Σοφία Τουλιάτου, εκδ Ίκαρος

Το δεύτερο βιβλίο των Πιτσιμπουίνων είναι εδώ! Αναμενόμενο και πολλά υποσχόμενο μας εξέπληξε ευχάριστα. Τι μυστήριο άραγε θα έπρεπε λύσει τούτη τη φορά ο μικρός Μπλε; Ο αγαπημένος μικρός ντετέκτιβ του διάσημου νησιού Πίτσι Πίτσου τούτη τη φορά… μπερδεύτηκε για τα καλά. Αν και Σάββατο ημέρα ξεκούρασης και χουζουριού εκείνος ξύπνησε την ίδια πάντα ώρα και έτρεξε γρήγορα να φάει το πρωινό του με την Μπλεοικογένειά του. Και από τόσο νωρίς ξεκίνησαν τα μυστήρια …πράγματα. Ο Παπούα του δεν ήταν σπίτι εκείνη την ώρα πράγμα ασυνήθιστο! Και ο Μικρός Μπλε δεν ήξερε σε ποιον να πει …τον πόνο του. Είχε γίνει ένας μικρός χαμός την προηγούμενη μέρα στο προαύλιο του σχολείου ανάμεσα στην Μυστήρια Τζεντού και τον Μακαρόνη κι ήθελε να το συζητήσει με τον αγαπημένο του Παπούα. Άρχισε τότε να τον ψάχνει κι αυτόν και τους φίλους του ανησυχώντας για όλους και όλα. Και τότε ξεκίνησαν οι εξαφανίσεις και τα πιτσαλακωμένα σημειώματα  και οι πιτσιγρίφοι και τα Πιτσιμυστήρια. Και ο Μικρός Μπλέ με την φίλη του την Αμελί με ολοκαίνουργια μαγιό  παίρνουν το δρόμο για το βουνό του Πίτσι Πίτσου και εκεί πια θα ζήσουν την πιο συναρπαστική ιστορία και …μυστήριο που μόνο ένας Παπούα ξέρει να οργανώνει!

Το είπαμε και στην αρχή πως τούτο το βιβλίο μας ξάφνιασε ευχάριστα. Ξέρουμε όλοι το αστυνομικό δαιμόνιο και ταλέντο της Ευτυχίας Γιαννάκη αλλά πως θα εξελισσόταν στην πιο σπουδαία συγγραφέα και στα παιδικά μυστήρια μας ήtan λίγο ..άγνωστο. Ε ναι λοιπόν, τούτη η εξαφάνιση είναι μια ιστορία γεμάτη ανατροπές, μυστήριο ,χιούμορ μπόλικο και αμέτρητες πιτσιλέξεις. Μια ιστορία που θα λατρέψουν τα παιδιά γιατί δεν τα αφήνει ούτε μια στιγμή να βαρεθούν. Βιάζονται να διαβάσουν ή να ακούσουν την  ιστορία που τους γεμίζει ερωτηματικά, απορίες δηλαδή, αγωνία, δράση και πολλές εκπλήξεις. Η φαντασία της Ευτυχίας ξεδιπλώνεται περίτρανα και μαζί της και η φαντασία των παιδιών που αν και οι εικόνες της Σοφίας Τουλιάτου τα μαγνητίζουν, εκείνα   συνεχίζουν να φαντάζονται  πολλά περισσότερα από τα ήδη υπάρχοντα γεγονότα. Γέλιο πολύ με τις ιδιαίτερα χαρισματικές  λέξεις και ονόματα του τόσο μοναδικού νησιού Πίτσι Πίτσου και των κατοίκων του.

Ευρηματικό, απολαυστικό, περιπετειώδες  και άκρως μυστηριακό. Λέξεις που είπαν και έμαθαν τα παιδιά απολαμβάνοντας   κάμποσα ποτήρια φρέσκιας Πιτσικολάδας!

Για παιδιά που αγαπούν τα μυστήρια, τα καλά βιβλία και τις περιπέτειες, και για μεγάλους που αγαπούν τις μυστήριες ιστορίες!

Η πριγκίπισσα που σιχαινόταν τα μπιζέλια, Susan D. Sweet & Brenda S.Miles, εικ: Valeria Docampo, εκδ. Κλειδάριθμος

Ήταν μια φορά κι έναν καιρό μια πριγκίπισσα η Αμέλια που ζούσε στο βασίλειο Μπίζε Λι όπου τα μπιζέλια ήταν πολύ δημοφιλή. Εκείνη όμως μισούσε τούτο το φυτό και πιο πολύ τους καρπούς του. Σιχαινόταν οτιδήποτε φαγητό φτιαχνόταν με μπιζέλια και τα απέφευγε συνεχώς Αντίθετα ο βασιλιάς και η βασίλισσα σκαρφίζονταν συνέχεια τρόπους να την κάνουν να τρώει τα μπιζέλια της. Της έφτιαχναν χυλό, της έταζαν δώρα αλλά τίποτα.  Κι όταν μια μέρα θύμωσαν και της είπαν να τα εξαφανίσει από το πιάτο της εκείνη χάρηκε πάρα πολύ. Και που τα έκρυβε νομίζετε; Μέσα στα στρώματα του παλατιού, της πολιτείας…παντού. Ώσπου κάποια νύχτα σαν έπεσαν όλοι να κοιμηθούν τα μπιζέλια   έσκασαν από την κλεισούρα και πιτσίλισαν όλη τη χώρα. Η διαταγή του βασιλιά ήταν σαφέστατη. Όλα τα μπιζέλια έπρεπε να χαθούν από το βασίλειο… Όλα εξαφανίστηκαν εκτός από ένα που βρέθηκε κάτω από το κρεβάτι της Αμέλιας. Κι ήταν αυτό το ένα η αρχή να «γεννηθεί» ξανά η Αμέλια και να μάθει να τρώει τα μπιζέλια και να της αρέσουν και πολύ!

Ένα υπέροχο βιβλίο για όλα εκείνα τα παιδιά που δεν θέλουν να φάνε κάποιο φαγητό αλλά οι γονείς τους επιμένουν. Για τις  μεγάλες αλλαγές που ξεκινούν συνήθως σαν αποφασίσουνε να κάνουμε ένα πρώτο μικρό βήμα και στη συνέχεια και σχεδόν ραγδαία αλλάζουν όλα. Ένα βιβλίο επίσης, πρωτίστως για την διατροφή και μάλιστα για τα παιδιά που δυσκολεύονται με κάποιο από τα φαγητά  τους. Μια ιστορία για συνήθειες διατροφικές που μπορούν αν σκεφτούν  οι γονείς ευφάνταστους τρόπους να βοηθήσουν τα παιδιά να δοκιμάσουν ή ακόμα και να αλλάξουν την ιδέα που έχουν για αρκετά φαγητά.  Μια ιστορία που μας φέρνει στο μυαλό το γνωστό παραμύθι του Άντερσεν : Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι, με τα πολλά τα στρώματα και την καλομαθημένη πριγκιποπούλα αλλά τούτη η ιστορία είναι πολύ διαφορετική. Γραμμένη από δυο γυναίκες γιατρούς, την Susan Sweet που είναι κλινική παιδοψυχολόγος και την Brenda Miles παιδιάτρος νευροψυχολόγο γνωρίζουν και οι δύο την ψυχοσύνθεση των μικρών παιδιών πολύ καλά.

Η ιστορία έχει εικονογραφηθεί από μια πολύ αγαπημένη εικονογράφο την Valeria Docampo σχεδόν μαγικά και συστήνεται ανελλιπώς για όλα τα παιδιά είτε αγαπούν τα μπιζέλια είτε όχι. Και φυσικά για κάθε  παιδί που δυσκολεύεται με ένα φαγητό αλλά και κάθε παιδί που λατρεύει τις φανταστικές ιστορίες και παραμύθια.

Στο τέλος του βιβλίου θα βρείτε το περίφημο Μενού για γονείς με Ορεκτικά, Κυρίως γεύμα και Τελευταίο Πιάτο (οδηγίες για τις διατροφικές συνήθειες και τεχνικές που μπορεί και να φανούν χρήσιμες).

Για παιδιά από 3 χρόνων

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Δημοσιεύτηκαν στο Cretalive.ge στις 23 Νοεμβρίου 2019 :https://www.cretalive.gr/culture/ta-paramythia-toy-sabbatoy-23-11-2019-1115611

Παιδικά βιβλία που έχουν σαν θέμα τους την απώλεια!

Της Ελένης Μπετεινάκη*

Πως να μιλήσεις στα παιδιά για ένα τόσο σοβαρό θέμα; Ο θάνατος, η απώλεια  είναι καθολικά και αναπόφευκτα  γεγονότα της ζωής. Μπορεί να είναι μια ευκαιρία για όλη την οικογένεια να μοιραστεί τα συναισθήματα αυτά, τα συστήματα πεποιθήσεων και τους αμυντικούς μηχανισμούς που τίθενται σε ενέργεια για την αντιμετώπιση της θλίψης.

Κι ίσως τα βιβλία, τα παραμύθια και το μοίρασμα να είναι  ένας τρόπος να μαλακώσει η ψυχή, ο πόνος, το άδικο που δύσκολα διαχειρίζονται  από όλους μας.

1.       Ένα αστέρι για μένα, Βασίλης Κουτσιαρής – Γιάννης Διακομανώλης, εικ: Ελίζα Βαβούρη, εκδ. Παρρησία

2.  

     Το δικό τους ταξίδι, Αργυρώ Πιπίνη, εικ: Μαριλένα Μελισσηνού, εκδ. Καλειδοσκόπιο

«…Ωστόσο αν και θίγει συναισθήματα απώλειας και μοναξιάς δεν προκαλεί λύπη. Είναι  μια ιστορία που «θυμίζει» δικά μας συναισθήματα, που μας  δημιουργεί ένα μειδίαμα στα χείλη για καταστάσεις που έχουμε ζήσει. Μια ιστορία για την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου που απλά θυμίζει πως μόνο σαν παρουσία φεύγει κάποιος  σαν έρχεται ο θάνατος. Η αγάπη, η θύμηση, οι αναμνήσεις και όλα όσα μαζί έχετε  χτίσει στοπ παρελθόν, πάντα υπάρχουν μέσα στην ψυχή… https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2015/09/blog-post_4.html

3.      

Μέχρι τον Ουρανό και πάλι πίσω, Αλεξία Βερνίκου, εικ : Σοφία Τουλιάτου, εκδ. Ίκαρος «…Όπως έλεγε η μικρή Έλλη, αγαπούσε τόσο πολύ τη γιαγιά της «μέχρι τον ουρανό και πίσω και τρεις κωλοτούμπες». Ο χρόνος όμως που όλα τα ξέρει, τα μεγαλώνει και τα υπομένει πέρασε και  η ζωή έφερε τα πάνω κάτω. Η γιαγιά της Έλλης αρρώστησε και κάποια στιγμή έφυγε από τη ζωή. Και τώρα πως, ποια, τι θα την παρηγορήσει. Τα φιλιά, οι  αγκαλιές, τα παιχνίδια, τα μυστικά, η αγάπη; Πώς να δεχτείς  την απώλεια, πώς να αλλάξεις  τη ζωή σου, πώς να προχωρήσεις χωρίς το πιο αγαπητό σου πρόσωπο. Χίλιες οι ερωτήσεις , λίγες οι απαντήσεις  της μαμάς. Ευτυχώς υπάρχουν πάντα και τα όνειρα κι οι αναμνήσεις και  η αγάπη που ζει μέσα στην καρδιά αυτού που δεν θέλει να ξεχάσει κανέναν ποτέ… https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2017/11/blog-post_24.html

4.       Που πήγε η Ιωάννα μαμά, Γαρυφαλιά Τεριζάκη, εκδ. Οσελότος

5.       Ο παππούκας μου,  Μάρτα Αλτές, εκδ. Key Books

  6.       Το τριαντάφυλλο της αγάπης, Λίτσα Ψαραύτη, εικ : Αιμιλία Κονταίου, εκδ. Ψυχογιός…. «Σύντομα η μικρή Μαρκέλλα  θα βιώσει την απώλεια με το χαμό της αγαπημένης της γιαγιάς. Το μπουμπούκι που της είχε χαρίσει κι εκείνη πλέον φρόντιζε εδώ και πολύ καιρό, ένα πρωινό έχασε τα πέταλα του. Για το κοριτσάκι ήταν ένα σημάδι, πως η γιαγιά της δεν ήταν πια στη ζωή. Μαζεύοντας τα πέταλα που σκόρπισε ο άνεμος από το ανοιχτό παράθυρο του σπιτιού της στο δρόμο  για το νηπιαγωγείο, κατάλαβε πως δεν θα ξεχνούσε ποτέ την αγαπημένη της γιαγιά… https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2015/09/blog-post_4.html

7.       Κυπάρισσος, Μάρτα Σανμαμέντ, Εικονογράφηση: Ζόνια Βίμμερ, εκδ. Λιβάνη

   8.       Ο Γουργούρης, Τασούλα Επτακοίλη, εικ: Τόμεκ Γιοβάνης, εκδ Πατάκης

«…Μια ιστορία ή μπορεί και δυο για μιαν απώλεια που γίνεται ζωή απ΄την αρχή.Για έναν κύκλο που κλείνει και έναν άλλο που ανοίγει διάπλατα. Για όλα εκείνα που κάνουμε ηθελημένα ή όχι , για την προσφορά, για την αγάπη , για την απώλεια και για το πένθος. Την απώλεια που πονάει αλλά μπορεί και να σκορπήσει φως και περισσότερη αγάπη, αρκεί να μπορέσεις να  τη διαχειριστείς. Δύσκολο πολύ αλλά όχι ακατόρθωτο. Μια διπλή ιστορία όπως εκείνη τη γερμανική παροιμία που μας θύμισε η Τασούλα Επτακοίλη: «Όλα τα πράγματα έχουν ένα τέλος. Μόνο τα λουκάνικά έχουν δυο»…. https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2017/05/blog-post_26.html

    9.       Μεγαλώνω τη γιαγιά μου, Βαγγέλης Ηλιόπουλος, εικ: Κάτια Βαρβάκη, εκδ. Νομική Βιβλιοθήκη

Κι ύστερα σαν περάσουν τα χρόνια κι αλλάξει η ζωή πάλι η γιαγιά θα παραμείνει η αγαπημένη των βιβλίων, της ψυχής και των παιδικών χρόνων. Κι όταν αρρωστήσει πολύ, οι ρόλοι θα αλλάξουν. Η γιαγιά πια δεν μπορεί πια να κάνει σχεδόν τίποτα όμως θα μπορεί το μεγάλο της …εγγόνι. Κι  εκείνο το μικρό αγόρι που μεγάλωσε θα φροντίζει πια να διαβάζει συνέχεια στη γιαγιά του, στην αρχή μεγάλα κείμενα κι όσο περνά  ο καιρός μικρότερα. Και θα της διαβάσει  και παραμύθια και ιστορίες για μικρά αλλά και μεγάλα « παιδιά»!

Γιατί κάποια στιγμή «…όποιος φίλος τηλεφωνεί για να βγούμε του λέω: Δεν μπορώ. Αφού ξέρεις, μεγαλώνω τη γιαγιά.» https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2016/10/blog-post_14.html

   10.   Άφησα την ψυχή μου στον άνεμο, Ροξάν Μαρί Γκαγιέ, Εικονογράφος:  Eric Puybaret, εκδ. Λιβάνη

Να ‘ ναι τούτο από τα πιο συγκινητικά και ποιητικά βιβλία για μικρά μεγάλα και πολύ μεγάλα παιδιά. Να ΄ναι ένα γράμμα του κάθε παππού στον εγγονό ή στην εγγονή του. Αλλά και γραφή καθενός από μας που θα ήθελε η απώλεια, ο θάνατος,η πίκρα, να μένουν μακριά από αγαπημένα πρόσωπα. Να ΄ναι παραμύθι ή μήπως είναι εικόνες  τούτο το μήνυμα που έχει αυτό το τόσο μαγικό βιβλίο.

Γράφει κάπου πως : «Υποσχέσου μου να μην κλαις, δεν μ αρέσει ο ωκεανός στα μάτια σου!» Κι η αλήθεια είναι πως κάτι τέτοιο είναι  δύσκολο πολύ κι ακατόρθωτο, όμως εδώ σε πλανεύει ο λόγος. Αντλείς  μια δύναμη από αυτό το βιβλίο, την δύναμη της πιο δυνατής αγάπης, του πιο όμορφου σύννεφου που δεν είναι γκρίζο. Γεμάτο συμβουλές, γεμάτο ψυχή, γεμάτο όμορφες στιγμές.

Διαχείριση απώλειας και πένθους μέσα από ένα ποίημα που δεν σε κάνει να νοιώσεις στενάχωρα. Σε κάνει να θυμάσαι, να αναπολείς και να προχωρείς  γιατί «Μέσα  σ ΄αυτό το βιβλίο υπάρχει μια χούφτα αθάνατων σπόρων. Τους φυτεύουμε, τους βλέπουμε να γεννιούνται, να μεγαλώνουν, να μην χάνονται ποτέ!». Η εικονογράφησή του επίσης πολύ δυνατή, ζωντανή και γεμάτη συναίσθημα και ψυχή. Θυμίζει ταινία μικρού μήκους με καλό και νοσταλγικό τέλος. Με χρώμα και ύφος που θα ζήλευε ο κάθε σκηνοθέτης.

Γιατί τούτη η ψυχή είναι αφημένη στον άνεμο! (Στα Παραμύθια του Σαββάτου)

   11.   Παραμύθια από καρπούζι, Ιωάννα Μπαμπέτα, εικ: Ντανιέλα Σταματιάδη, εκδ Μεταίχμιο…. «Η γιαγιά όλων μας είναι  από τα πιο αγαπητά πρόσωπα της οικογένειας. Άνθρωπος δεκτικός, μελιστάλακτος συνήθως, υπομονετικός και γνώστης της ψυχής των παιδιών όσο κανένας άλλος. Ένα βιβλίο που μετράει απώλειες. Νιότης, γηρατειών,   αγάπης και μοίρασμα αναμνήσεων και σπουδαίων σκέψεων. Τι συμβαίνει σαν χάνεται ένας δικός μας άνθρωπος. Μένει μέσα μας όσο  τον θυμόμαστε…. https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2018/05/t.html

12.   Που πήγε ο Παππούς, Στέλλα Μιχαηλίδου,εκδ Παπαδόπουλος

13.   Πού πήγε το γέλιο σου, Ορσαλία;  Άντρης Αντωνίου, εκδ Πατάκης

https://www.vivliopoleiopataki.gr/blog/post/20028/Skepseis-gia-to-vivlio-Pou-phge-to-gelio-sou-Orsalia;/?fbclid=IwAR1_Px8nVlH3anZxlgCt4QiGH9iZV37_ZnvbcOnYE6_uEWrVEvoqe29MpBg

14.   Ο κήπος της ελπίδας, Ίζαμπελ Όττερ, εκδ Τζιαμπίρης

   15.   Ο κήπος του Έβαν, Μπράιαν Λις, εκδ Άγκυρα

«…Ο Έβαν είναι μία μοναδική  κι αξιαγάπητη αρσενική αλεπού. Μια αλεπού που ζει σε ένα σπίτι με κήπο και ένα σκυλί. Το αγαπημένο κατοικίδιο του Έβαν είναι μόνιμος σύντροφος και συνοδοιπόρος του στα …πάντα. Φυσικά τον κήπο τους τον φρόντιζαν μαζί. Όμως ήρθε μια σκοτεινή και δύσκολη στιγμή, σαν  η ζωή του σκύλου τέλειωσε κι ο Έβαν έπεσε σε βαθιά μελαγχολία και κατάθλιψη. Τίποτα δεν τον ένοιαζε, τίποτα δεν τον ευχαριστούσε πια. Έφτασε σε σημείο ακόμα και να καταστρέψει τον αγαπημένο κήπο των δύο τους για να μην του θυμίζει τις όμορφες στιγμές που τόσο πολύ του έλλειπαν. Όλοι οι μεγάλοι ξέρουμε πως, ο χρόνος και η ίδια η Φύση έχουν  πάντα το γιατρικό στις πληγές της ζωής. Κι εκεί που ο άνθρωπος μοιάζει να παραιτείται, σαν μαγικό κάτι συμβαίνει από το ίδιο μας το περιβάλλον και μοιάζει η Φύση να επεμβαίνει με τον τρόπο της και να ξαναδίνει ομορφιά, δύναμη, θάρρος κι αισιοδοξία… https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2019/05/blog-post_26.html

16.   Αν τ΄αγαπάς ξανάρχονται, Βασιλική Νευροκοπλή, εικ. Νικόλας Ανρικόπουλος, εκδ Λιβάνη

https://www.youtube.com/watch?time_continue=12&v=4mnLbQc8hsw&feature=emb_logo

   17.   Εκεί που ο ωκεανός συναντά τον ουρανό, των Τέρι και Έρικ Φαν, εκδ Μεταίχμιο

«…Κι ύστερα διάβασα την ιστορία κι ένοιωσα μια βαθιά συγκίνηση. Μια αλήθεια γλυκόπικρη για όλα τα αγαπημένα πρόσωπα που χάνονται  αλλά παραμένουν πάντα στην ψυχή και  στο μυαλό όλων και όσο ζούμε. Αναμνήσεις, λέξεις, εικόνες από τον αγαπημένο παππού… τον δικό μας παππού και τον παππού του Φιν. Ιστορία για εκείνο το μέρος το μαγικό που ο ωκεανός συναντά τον Ουρανό. Εκεί που όλα μπορούν να συμβούν… Κι η θύμηση είναι κομμάτι μεγάλο της ζωής και του τώρα. Η βάρκα του Φιν ταξιδεύει νοητά και φανταστικά, Είναι η βάρκα του παππού, είναι ο ίδιος ο παππούς που λείπει, που αγαπά, που συνεχίσει να τον συντροφεύει στον ύπνο μα πιο πολύ στον ξύπνιο του. Η βάρκα που ταξιδεύει και αναζητά πάντα. Πού συνάντα  μεγάλα εμπόδια ή φόβους   ή και τεράστια χρυσά ψάρια που μιλούν… https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2018/10/blog-post_5.html

18.   Χιούστον, με ακούς; της Μαρί Λε Κουζιά (μετ.: Χρ. Σωτηροπούλου),εκδ Κλειδάριθμος

19.   Το κόκκινο κασκόλ,  Νικολάς Σουφ (εικ. Μ.Ρ. Τζόνσον),εκδ. Διάπλαση

20.   Ένας άγγελος στο ταβάνι μου, Μάγια Δεληβοριά,εκδ Κέδρος

21.   Μαμά, που είσαι; Αρετή Καράμπελα, εικ: Daniela Iride Murgia, εκδ Κόκκινη Κλωστή Δεμένη

   22.   Το νησί του Παππού, Benji Davies, (απόδοση : Αντώνης Παπαθεοδούλου) Εκδόσεις: Ίκαρος

Μία περιπέτεια, όπως είναι κι η ίδια η ζωή, σε ένα νησί. Όχι  οποιοδήποτε νησί αλλά το νησί του παππού του Σίντ. Τροπικό, με καταρράκτες, με καλύβες, δεντρόσπιτο και θαύματα πολλά. Ένα νησί που θα «ταξιδέψει» ο παππούς του και θα μείνει για πάντα. Και το καράβι της επιστροφής θα΄χει για καπετάνιο και μοναδικό οδηγό τον Σίντ και μόνο. Όμως ο παππούς θα είναι παντού, στην ψυχή, στην καρδιά, στην κάθε μέρα και …στη φαντασία του μικρού αγοριού. Γιατί η αγάπη δεν χάνεται ποτέ, δεν τελειώνει ακόμα κι όταν οι άνθρωποι μας φύγουν για πάντα από την πραγματική ζωή. https://www.cretalive.gr/culture/ta-paramythia-toy-sabbatoy-26

   23.   Ο καρκινόδρακος, Χρήστος Σίνης, εικ Νίκος Γιαννόπουλος, εκδ Ελληνοεκδοτική

«Η Νένη είναι μια μικρή « πριγκίπισσα », σαν όλα τα μικρά κορίτσια της Ατλαντίνας, μα και του κόσμου ολάκερου. Σ’  αυτήν την φανταστική πολιτεία ζει με την οικογένειά της, που φροντίζει να είναι  πάντα ο ουρανός ψηλά, να τον κρατούν να μην πέσει στα κεφάλια τους. Ζει όπως όλα τα παιδιά και με παραμύθια για κάστρα, πρίγκιπες και δράκους. Δράκους που μαθαίνει σιγά σιγά να μην φοβάται  και να νοιώθει δυνατή, πως όλα μπορούν  να νικηθούν. Μέχρι εκείνη την ημέρα «…από κείνες που δεν θέλεις να τις σκέφτεσαι – μα δεν ξεχνάς ποτέ-…», που ο δράκος εμφανίστηκε στη ζωή της. Ένας αλλιώτικος δράκος χωρίς φτερά και νύχια μυτερά και άγριος με  κεφάλι που έβγαζε φωτιές από το στόμα του. Κι έχει και το πιο τρομακτικό όνομα απ΄όλους τους δράκους των παραμυθιών, τον έλεγαν καρκινόδρακο. Κανείς δεν ήξερε πώς να τον πολεμήσει, πώς να γλιτώσει την όμορφη μικρή πριγκίπισσα Νένη από την «όρεξή» του. Κι εκείνος που την ήθελε τόσο πολύ, έκανε τα πάντα και κατάφερε να την πάρει μαζί του. Κι άφησαν οι Άτλαντες τον ουρανό να πέσει πάνω από τα κεφάλια τους  κι όλα σκοτείνιασαν  και πάγωσαν. Μόνο μια ΦΛΟΓΑ, μόνο μια δύναμη, μια ζεστή αγκαλιά τους έδωσε και πάλι την  θέληση να συνεχίσουν να ζουν και να ξανασηκώσουν όλοι μαζί τον ουρανό ψηλά. Τούτη τη δύναμη, την θέληση την αντλούσαν από την αγάπη που δεν τους εγκατέλειψε ποτέ, την αγάπη και τη θύμηση της πολυαγαπημένης τους πριγκίπισσας που την έδωσαν απλόχερα σε όσα άλλα παιδιά ήθελε να πάρει μαζί του τούτος ο πανούργος και  «κακός» καρκινόδρακος. Και πολλές φορές κατάφεραν και τον νίκησαν και γέμισε η ψυχή τους με όλα τα καλά και σημαντικά που κρύβει η ζωή και οι άνθρωποι που δεν ξεχνούν, που αγωνίζονται και επιμένουν και δεν χάνουν το κουράγιο τους ποτέ!.. https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2015/08/blog-post_7.html

   24.   Παιχνίδια με τον Παππού, Σοφία Τσιάμη, εικ: Θέντα Μιμηλάκη, εκδ Ελληνοεκδοτική

Αν ήταν ο παππούς εδώ…Μια φράση που τη  ακούμε συχνά, σαν γονείς, σαν εκπαιδευτικοί, σαν άνθρωποι. Ένα πολυαγαπημένο πρόσωπο  όλων και ιδιαίτερα των μικρών παιδιών που συχνά η ζωή ακολουθώντας τον δικό της ρυθμό και τον κύκλο της, μας τον στερεί. Και τότε πώς να διαχειριστεί κάποιος την απώλεια, πώς να απαλύνει το τεράστιο κενό και τον μεγάλο πόνο μέσα στην ψυχή; Η Σοφία Τσιάμη διάλεξε ένα τρόπο από τους πιο δυνατούς και τους πιο πολύχρωμους. Συναισθήματα γεμάτο είναι τούτο το βιβλίο. Θυμός, λύπη, στέρηση, αλλά και χαρά, φαντασία και δύναμη. Αγάπη που ξεχειλίζει σε μια παιδική ψυχή που αρνείται να δεχτεί την απώλεια και  προσπαθεί να την  απαλύνει με τρόπο που μόνο τα παιδιά ξέρουν. Δύσκολο θέμα, δύσκολη κατάσταση που θέλει επιδέξιους χειρισμούς. Κι η Σοφία το κατάφερε με τούτη τη γραφή να βάλει ιδέες και λύσεις και όμορφα λόγια στην ψυχή και το μυαλό μικρών και  μεγάλων. Κι έτσι έδωσε στην απώλεια μια άλλη διάσταση κι άφησε το χρόνο να ξετυλίξει τα συναισθήματα, όπως πρέπει, και τη φαντασία να δουλέψει «υπερωρίες» και να φτιάξει την θύμηση ζωντανή , όσο χρειάζεται, όσο πιο δυνατά μπορεί. Το βιβλίο  εικονογραφήθηκε  από την Θέντα Μιμηλάκη κι είναι γεμάτο χρώμα και συναίσθημα κι η κάθε ζωγραφιά του. Κι έδωσε κι εκείνη τη δική της πινελιά στην ψυχή, στη δύναμη, στον χαμό μα και την αγάπη! (Στα Παραμύθια του Σαββάτου)

   25.   Το δικό μου αστέρι, Corrinne Averiss – Rosalind Beardshow,εκδ. Ίκαρος

Θ άθελα κι εγώ να έχω ένα δικό μου αστέρι! Ή μήπως έχουμε όλοι μας αλλά δεν το ξέρουμε; Μήπως αστεράκια είναι όλα εκείνα τα πολύτιμα που συχνά θεωρούμε δεδομένα και μόνο σαν χαθούν ή φύγουν τα εκτιμούμε. Μήπως σαν αστέρι φωτεινό μοιάζει εκείνη η ζεστασιά που νιώθουμε σαν φροντίζουμε κάποιον κι ας γνωρίζουμε πως κάποια στιγμή …θα φύγει; Μήπως το αστέρι είναι η δική μας αγάπη, η δική μας αφοσίωση, τα δικά μας θέλω που τα χαρίζουμε επειδή εμείς το θέλουμε σε όποιον και όπου, και όχι επειδή πρέπει;

Ένα μικρό τρυφερό, δυνατό και πολύτιμο βιβλίο για μικρούς και μεγάλους. Το αστέρι είναι άπιαστο κι απρόσιτο. Κατοικεί στον Ουρανό  κι εμείς απλά το κοιτάμε, το θαυμάζουμε και πάνω του στολίζουμε τα δικά μας όνειρα, τις επιθυμίες ,τα αγαπημένα που χάνουμε από τη γη. Στο βιβλίο της Corrine Averiss το αστέρι γίνεται αντικείμενο λάτρεις, φίλος μοναδικός, και ανάγκη αφοσίωσης. Όταν χάνεται η λάμψη από τα πράγματα και τους ανθρώπους είναι γιατί τους παραμελούμε. Είναι γιατί τους πληγώνουμε. Είναι γιατί μας χρειάζονται οι άλλοι και μόνο σαν δούμε τα δύσκολα το καταλαβαίνουμε.

Μια ιστορία φιλίας, μια ιστορία αγάπης, αφοσίωσης, φροντίδας. Μια ιστορία για τις απώλειες. Για όλα εκείνα ή εκείνους  που χάνονται, που  …φεύγουν. Για την ανάγκη μας να συνεχίζεται το όνειρο, η ύπαρξη, η αγάπη που κανείς δεν ξέρει αν κρατάει για πάντα.

Πολλές φορές όσο κι αν θέλουμε να κρατήσουμε κοντά μας  κάποιον πρέπει να του δείχνουμε το δρόμο να φύγει, να νιώσει ελεύθερος, να βρει μόνος του τα δικά του θέλω, το δικό του μέρος να ζήσει. Εμείς μένουμε πίσω αλλά  πάντα πιστοί σε ότι η ψυχή πρόσφερε απλόχερα. Θαυμάζουμε, στεκόμαστε και παρατηρούμε και αποδεχόμαστε την απώλεια γιατί είναι και αυτό μέρος της ζωής μας… Αν πάλι τούτη η απώλεια είναι από εκείνες που δεν έχουν ζωή τότε ίσως να γίνονται αστέρια που η λάμψη τους μέσα μας δεν σβήνει ποτέ.

Για όλα τούτα και άλλα τόσα μας μιλάει αυτό το υπέροχο βιβλίο με την πρωτότυπη και φανταστική ιστορία του και με την πολύ εντυπωσιακή και ζωντανή εικονογράφηση της Rosalin Beardshaw.

Γιατί οι αποχωρισμοί γενικά είναι δύσκολοι, για αυτούς που μένουν…

Γιατί η ανάγκη του να υπάρχει κάποιος , κάπου  είναι πηγή ζωής… https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2019/11/blog-post_15.html

26.   Που πήγε η γιαγιά, (μια ιστορία για την απώλεια) Bonnie Zucker, εκδ. Κλειδάριθμος

   27.   Η βάρκα που τη λένε μνήμη, Βαγγέλης Ηλιόπουλος, εικ : Ντανιέλα Σταματιάδη,εκδ. Παιδική Νομική Βκβλθιοθήκη

Το βιβλίο τιμήθηκε τον Σεπτέμβριο  του 2019 με το Κρατικό Βραβείο Εικονογραφημένου Παιδικού Βιβλίου  στην εικονογράφο Ντανιέλα Σταματιάδη και στον συγγραφέα Βαγγέλη Ηλιόπουλο   (έκδοση του 2017)

   28.   Το πνεύμα του Χιονιού, Maja Lunde, εικ: Lisa Alsato, εκδ Κλειδάριθμος

Δείτε το : https://www.youtube.com/watch?v=HBGRb2jvrjc

Ένα χριστουγεννιάτικο βιβλίο για αναγνώστες κάθε ηλικίας που αποτελείται από 24 κεφάλαια –ένα για κάθε ημέρα του Δεκέμβρη μέχρι τα Χριστούγεννα. Μια ιστορία μαγική που θα σας μεταφέρει στα δάση του Βορρά και θα σας ζεστάνει την καρδιά με τα συγκινητικά της μηνύματα για τη φιλία και την πίστη στην αγάπη. 

Ο Κρίστιαν λατρεύει τα Χριστούγεννα. Φέτος όμως θα είναι διαφορετικά, γιατί έχει χάσει τη μεγάλη του αδερφή. Καθώς κολυμπάει λυπημένος στην πισίνα, βλέπει ένα κοριτσάκι με τη μύτη κολλημένη στο παράθυρο. Είναι η Χέντβιχ, ένα κορίτσι όλο ζωντάνια, με κόκκινα μαλλιά και κόκκινη κάπα. Γίνονται φίλοι και πηγαίνουν μαζί στο σπίτι της για να πιουν κακάο. Ο Κρίστιαν ενθουσιάζεται με τον υπέροχο στολισμό για τα Χριστούγεννα και με την ομορφιά του σπιτιού. Μόνο που τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Ένας παράξενος άντρας που εμφανίζεται ξαφνικά έρχεται για να δώσει τη λύση στο μυστήριο. Θα καταφέρει ο Κρίστιαν να ανακαλύψει το μυστικό της Χέντβιχ, αλλά και να φέρει ξανά στο σιωπηλό και μελαγχολικό σπίτι του το πνεύμα των Χριστουγέννων; Και ποια είναι πραγματικά η Χέντβιχ; 

Υποψήφιο για τα βραβεία: 2018 Norwegian Book Sellers’ Prize 2018, ARK Children’s Book Prize 2018, “Boksluker” Prize

Οι πωλήσεις του βιβλίου στη Νορβηγία ξεπερνούν ήδη τα 250.000 αντίτυπα.

Κυκλοφορεί σε 26 χώρες.

Η εταιρία Anonymous Rights έχει εξασφαλίσει τα δικαιώματα για κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου.

29. Χρυσά κουπιά, Μαρία Παπαγιάννη, εκδ. Πατάκης

Μυθιστόρημα για εφήβους και για μεγάλους. Ένα βιβλίο για τις ρίζες μας, τις αναμνήσεις, τους εφηβικούς έρωτες, τους πρώτους αποχωρισμούς από την μάννα, το ταξίδι ή μάλλον την αρχή της απότομης ενηλικίωσης. Η αρρώστια και οι συνέπιες στη ζωή των παιδιών κι ο θάνατος που δεν ξέρουν πως να τον δεχτούν ειδικά αν πρόκειται για  αγαπημένο πρόσωπο.  Τα δεδομένα που ανατρέπονται, οι συνθήκες που αλλάζουν, η προσαρμογή σε νέο περιβάλλον και οι ευκαιρίες που προσφέρονται εκεί που όλα νομίζεις πως έχουν τελειώσει. Ο διαφορετικός τρόπος ζωής, οι μικρές κλειστές κοινωνίες με τα μεγάλα μυστικά και τις ανοιχτόκαρδες παρέες. Η  αντιμετώπιση της καθημερινότητας και των δύσκολων καταστάσεων. Το παραμύθι κι ο θρύλος που πάντα «παρηγορεί» και εξάπτει ακόμα  περισσότερο την φαντασία ίσαμε να έρθει η κάθαρση. 

Δείτε Εδώ!

Δείτε εδώ το απόσπασμα από την εκπομπή Καλό Μεσημέρι με την Ιωάννα Μαλέσκου που προβλήθηκε στο Κρήτη Tv στις 21 Νοεμβρίου 2019 :  Παιδικά βιβλία με θέμα στην απώλεια!

Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός!