Τα «Μεγάλα Πολύχρωμα Συναισθήματα»… στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Της Ελένης Μπετεινάκη*

Επτά είναι πια  τα βιβλία για συναισθήματα από τον Τομ Πέρσιβαλ για τα «Μεγάλα Πολύχρωμα Συναισθήματα» που θα λατρέψετε. Τον γνωρίσαμε με τα Φτερά του Νόρμαν, την Ανησυχία της Ρούμπι, τον Θυμό του Τόμι και την Μίσα που κάνει φίλους, το τερατάκι του Μίλο και μόλις κυκλοφόρησαν Τα ψεματάκι του Φιν!

Τον αγαπήσαμε πολύ γιατί τα βιβλία του έχουν μια διαφορετική προσέγγιση στα συναισθήματα. Κι όλα αυτά με τρόπο μαγικό, με ιστορίες που διαβάζονται σαν παραμύθια, με λόγο  απλό και φαντασία που «πετάει» πολύ ψηλά και μακριά. Οι εικόνες όλων των βιβλίων του που τις ζωγραφίζει ο ίδιος είναι  γεμάτες χρώμα, ζωντάνια και  πρωτοτυπία όπως και οι ιστορίες του.

Ας θυμηθούμε τα παλιότερα κι ας γνωρίσουμε τον Φιν: 

Το τερατάκι του Μίλο :https://www.cretalive.gr/politismos/terataki-toy-milo-kai-i-pegki-peristeri-sta-paramythia-toy-sabbatoy

Ο Μίλο είναι ένα μικρό αγόρι που ζει σε ένα όμορφο σπίτι σε μια γειτονιά που αγαπά πολύ. Δίπλα του, ακριβώς,  κατοικούσε κι ο καλύτερός του φίλος, ο Τζέϊ. Μια μέρα στη  απέναντι πλευρά του δρόμου μετακόμισε μια οικογένεια που είχαν ένα κορίτσι με κατακόκκινα μαλλιά στην ηλικία περίπου των δύο μικρών αγοριών.

Και τότε συνέβησαν όλα! Το απόγευμα όταν ο Μίλο αναζήτησε τον Τζέϊ ανακάλυψε πως εκείνος έπαιζε στην αυλή του παλιού σπιτιού με το καινούργιο κορίτσι, τη Σούζυ, και δεν του το είχε καθόλου αναφέρει. Ένα περίεργο συναίσθημα τρύπωσε στην κοιλιά του Μίλο….

Και από την επόμενη μέρα έχανε συνεχώς  τον φίλο του και πάντα ήταν  παρέα με τη Σούζυ…

Και το συναίσθημα μεγάλωνε και μια μέρα εμφανίστηκε σαν πρασινομάτικο τέρας με σάρκα και οστά, ακριβώς δίπλα του. Κι ας το έβλεπε μόνο αυτός. Ήταν πάντα εκεί! Κι αρχίσαν οι κουβέντες οι παράξενες που τον έκαναν, τον Μίλο, να νιώθει χάλια. Κι όλο χειροτέρευε αυτό κι ο Μίλο έμενε όλο και πιο μόνος…

Και τότε μια άλλη μέρα, καλύτερη αυτή, Το κορίτσι με τα κατακόκκινα μαλλιά, η Σούζυ, πλησίασε τον Μίλο και του είπε πως έλλειπε πολύ η συντροφιά του στον Τζέϊ…

Και όσο κι αν προσπάθησε το πρασινομάτικο τέρας να τον επηρεάσει και να τον μεταπείσει για τα «ψέματα» της Σούζυ ο Μίλο δεν οπισθοχωρούσε. Το τέρας άρχισε να χάνει τη δύναμή του, να μικραίνει συνεχώς ώσπου χάθηκε εντελώς…

Κι ήρθαν οι Συγνώμες και τα χαμόγελα. Κι έφυγε η μοναξιά κι η ζήλεια και όλοι ήταν πια  ΜΑΖΙ και φίλοι αχώριστοι κι οι τρεις!

Άλλο ένα υπέροχο βιβλία από ένα μαέστρο στις ιστορίες των συναισθημάτων τον Tom Percival και σε εικονογραφήσεις με ψυχή και ζωντάνια περισσή!

Ένα βιβλίο γεμάτο έντονα συναισθήματα που συναντάμε όλοι μας σε μικρές ηλικίες γνωρίζοντας πόσο δύσκολα μπορεί να διαχειριστεί ένα παιδί. Η ζήλεια, ως γνωστόν,  είναι ένα συναίσθημα που δημιουργεί ανασφάλειες, κόπωση, αρνητική ενέργεια και λαθεμένες σκέψεις. Ο Tom Percival υιοθετώντας σαν ήρωα του το πράσινο τερατάκι μας δείχνει ακριβώς το «δρόμο» της συναισθηματικής κατάστασης του παιδιού. Την ίδια στιγμή παρουσιάζει τη λύση για απαλοιφή της αρνητικής ενέργειας και την μετατροπή της σε θετική και ώριμη σκέψη.

Ένα βιβλίο για την δυνατή φιλία, την ενθάρρυνση και φυσικά τις επιπτώσεις της ζήλειας.

Η Τίλντα προσπαθεί ξανά, Τομ Πέρσιβαλ, εκδ. Ψυχογιός

Ένα κορίτσι σαν όλα τ΄άλλα ήταν η Τίλντα. Είχε φίλους βιβλία και παιχνίδια πολλά. Ώσπου μια μέρα κάτι συνέβη ξαφνικά κι ο κόσμος της ήρθε τα πάνω κάτω. Όλα άλλαξαν, έγιναν πιο δύσκολα και η διάθεση της είχε χαθεί κι αυτή. Αποφάσισε λοιπόν να κάνει … ΤΙΠΟΤΑ.

Ώσπου εκείνη την ημέρα που μια πασχαλίτσα αναποδογυρισμένη προσπαθούσε να ξανασταθεί στα πόδια της, την  έκανε να σκεφτεί διαφορετικά. Η πασχαλίτσα ήταν σαν την καρδιά της Τίλντας. Κατάφερε με κόπο και προσπάθεια και συνεχίσει τη ζωή της. Να πετάξει ελεύθερη και όσο μπορούσε μακριά και ψηλά. Τώρα ήταν η σειρά του μικρού κοριτσιού να δει τα πράγματα αλλιώς.

Να μην τα παρατάμε ποτέ…Αυτό είναι το νόημα του βιβλίου. Ο Τομ Πέρσιβαλ στη σειρά «Μεγάλα Πολύχρωμα Συναισθήματα» των εκδόσεων Ψυχογιός, προσθέτει άλλο ένα βιβλίο, τούτη τη φορά για  τη δύναμη  που χρειαζόμαστε  να αλλάξουμε καταστάσεις. Μια σπίθα, μια μικρή αφορμή είναι αρκετά για να αναλογιστούμε πως αξίζει να αρχίσουν όλα από την αρχή κάθε φορά που κάτι καταρρέει.  Μας καθοδήγει όταν έρχονται τα δύσκολα, πως χρειάζεται θάρρος, τόλμη, επιμονή και υπομονή και τα πράγματα θα ξαναγίνουν όπως πριν. Κι ίσως και καλύτερα. Ένα βήμα τη φορά, σταθερό μικρό αλλά αποφασιστικό.

Μας δίνει ένα υπέροχο παράδειγμα για να κρατήσουμε μια θετική στάση στη ζωή και να μην μας τρομάζουν οι απογοητεύσεις. Αντίθετα να μας δίνουν ώθηση, να μας γεμίζουν πείσμα για να ξεπεράσουμε δυσκολίες και χαμένες ευκαιρίες.

Ένα ακόμα μικρό – μεγάλο βιβλίο από την πολύ αξιόλογη σειρά που αξίζει να θυμηθούμε !

Η ανησυχία της Ρούμπι, Τομ Πέρσιβαλ, εκδ. Ψυχογιός

Η Ρούμπι είναι ένα συνηθισμένο κοριτσάκι που της αρέσει να είναι ο εαυτός της. Παίζει, τραγουδάει και χαίρεται, μέχρι εκείνη την ημέρα που στη ζωή της μπαίνει μια μικρή, μια τόση δα ανησυχία. Στην αρχή δεν της έδωσε και πολύ σημασία, εκείνη όμως ήταν πάντα δίπλα της κι άρχισε χωρίς να το καταλαβαίνει η Ρούμπι, να μεγαλώνει σιγά σιγά. Δεν την άφηνε ούτε λεπτό από δίπλα της κι ας μην την έβλεπε κανείς, ούτε καν η ίδια η Ρούμπι. Κι όμως ήταν εκεί κι όλο μεγάλωνε, μεγάλωνε. Κι έφτασε να γίνει …τεράστια και στερούσε πια από την Ρούμπι την ευτυχία. Ίσαμε την ημέρα που το κοριτσάκι μας  συνάντησε τυχαία στο πάρκο ένα μικρό αγόρι που ήταν πολύ λυπημένο. Κι άρχισε να μοιράζεται την ανησυχία της μαζί του και να συνειδητοποιεί πως δεν ήταν η μόνη που ένιωθε ανήσυχη. Κι ένα μικρό θαύμα άρχισε τότε να εμφανίζεται…

Μια ιστορία καθόλου ανησυχητική αφού ξεδιαλύνει το πρόβλημα της …Ανησυχίας. H Ρούμπι γίνεται ένας χάρτινος ήρωας αξιαγάπητος Όχι μόνο με την γραφή αλλά και με την εικόνα που της δίνει ο Τομ Πέρσιβαλ. Τι είναι η ανησυχία, πως «κάθεται» μέσα μας και πως μπορεί κάποιος να τη διώξει; Μια κουβέντα θέλει, μια συντροφιά, λίγο παραπάνω  θάρρος και τόλμη να μιλήσεις για αυτό. Να μοιραστείς το πρόβλημα, να νιώσεις πως δεν είσαι ο μόνος που το έχει κι ύστερα όλα βρίσκουν το δρόμο τους. Πάντα  ο διάλογος καταφέρνει και λύνει τα περισσότερα αδιέξοδα. Οι σκέψεις που απλά τυραννούν αν δεν εξωτερικευτούν, γιγαντώνονται και συχνά γίνονται βάσανο.

Τρυφερή, ευαίσθητη, καλογραμμένη ιστορία. Ιστορία αλήθειας, ιστορία οδηγός ευτυχίας για  μικρά απιδιά. Δείχνει έναν δρόμο που στρώνεται με ανακούφιση, χαρά και μοίρασμα…

Για παιδιά που ανησυχούν κι όχι μόνο….

Τα φτερά του Νόρμαν, Τομ Πέρσιβαλ, εκδ. Ψυχογιός

«Ο Νόρμαν ήταν πάντα φυσιολογικός- απολύτως φυσιολογικός. Μέχρι που μια μέρα…έβγαλε φτερά!»

Έτσι αρχίζει αυτή η τόσο καταπληκτική και αλληγορική ιστορία. Με ένα μικρό αγόρι που θέλει να πετάξει μακριά, ψηλά και να γνωρίσει τον κόσμο. Μόλις όμως  το δοκιμάζει για πρώτη φορά νοιώθει τα πάντα να τον …πνίγουν. Αντί να σηκωθεί ακόμα ψηλότερα φοβάται, κρύβεται, νοιώθει να μην είναι ο εαυτός του. Ο Νόρμαν και ο κάθε Νόρμαν της ζωής πρέπει να ακολουθεί τα δικά του τα θέλω, τα δικά του βήματα και να μην φοβάται να εκδηλώνει τις δικές του αδυναμίες, τον τρόπο σκέψης του και τις ιδιαιτερότητές του. Το να ακολουθεί κάποιος το κοπάδι έχει μια σιγουριά, όμως ποτέ δεν ζει αυτό που εκείνος επιθυμεί κι ονειρεύεται. Μόνο σαν γίνει ειλικρινής με τον εαυτό του βρίσκει όλες τις ισορροπίες και τότε τα πρέπει, τα λόγια των άλλων και  οι κρυφές ματιές δεν λογαριάζονται.

Να πετάτε και να κοιτάτε ψηλά συμβουλεύουμε τα παιδιά. Αφήστε τα  λοιπόν να κυνηγήσουν το όνειρό τους. Αυτό μας λέει το βιβλίο, αυτό δίνει στα παιδιά. Την ώθηση να ακούν τη δική τους ψυχή. Να μην φοβούνται για την διαφορετικότητά τους. Να μην καταπιέζουν επιθυμίες, ορμές και όνειρα. Μια μικρή ώθηση, μια κουβέντα είναι αρκετά  κι ο κόσμος θα γεμίσει ελεύθερους πραγματικά  ανθρώπους, παιδιά που αναζητούν τη γνωριμία με τον εαυτό τους, τη ζωή, το παραπέρα….

Για το θάρρος, την τόλμη, τα μεγάλα βήματα προς την ευτυχία …

Για παιδιά που προσπαθούν κι ονειρεύονται… (https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2019/03/blog-post_29.html) 

Ο θυμός του Τόμι, Τομ Πέρσιβαλ, εκδ. Ψυχογιός

Ο Τόμι είναι το μικρότερο παιδί στην οικογένεια του και το πιο κοντό. Αυτό κάποιες φορές του βγαίνει σε καλό και κάποιες άλλες όχι. Υπάρχει κι ένα χαρούμενο σκυλί στο σπίτι με το όνομα Μπισκότος και συχνά τον ξεπερνά στο τρέξιμο και τις σκανταλιές. Πολύ  σύντομα αρχίσανε τα παράξενα για τον Τόμι μιας και δεν προλάβαινε να φτάσει στην ώρα του σε μέρη και σημεία συνάντησης που όλοι οι υπόλοιποι διασκέδαζαν. Ήταν πάντα τελευταίος  στο τρέξιμο και προλάβαινε την χειρότερη θέση στο τρένο. Στο πάρκο πάλι σαν παίζανε όλοι κρυφτό δεν μπορούσε να βρει κανέναν. Το μονόζυγο στην παιδική χαρά ήταν πολύ ψηλό και στην τσουλήθρα δεν τον αφήναν να την κατέβει γιατί ήταν …πολύ μικρός. Το αποκορύφωμα ήταν εκείνη την ήμερα που πήγαν με τον  μπαμπά του να πάρουν παγωτό και δεν πρόλαβε ούτε μια σταλίτσα. Τότε μια τίγρης φοβερή και τρομερή βγήκε από μέσα του και σχεδόν τον μεταμόρφωσε. Τι γρυλίσματα, τι κόκκινες φωτιές από παντού, τι κοφτερά δόντια εμφανίστηκαν ξαφνικά…Κι όλοι πια τον τρέμανε μα και τον άφησαν μόνο του. Έκανε ότι ήθελε, κάνεις δεν τον πλησίαζε όμως τελικά δεν ήταν και τόσο χαρούμενος. Και τότε κατάλαβε….

Έξυπνο, πρωτότυπο, διαφορετικό βιβλίο για το συναίσθημα του θυμού. Η μεταμόρφωση του μικρού αγοριού σε  τίγρη άκρως εντυπωσιακή και ευρηματική στην πλοκή και εξέλιξη της ιστορίας. Ένα βιβλίο που μας μαθαίνει τρόπους για την διαχείριση του θυμού και δείχνει ακριβώς την ένταση του συναισθήματος. Συμπεριφορές, πράξεις, λόγια και σκέψεις που όλοι λίγο πολύ κάνουμε κάτω από την επιρροή νεύρων και απογοήτευσης. Δύσκολη η διαχείριση του θυμού και ακόμα δυσκολότερη η αποδοχή των αρνητικών ενεργειών μας.

Πραγματικά άξιο προσοχής και τούτο το  βιβλίο του Τομ Πέρσιβαλ. Αξίζει να το ψάξετε και να διαβάσετε την βιογραφία του για να δείτε πως εμπνέεται για τα βιβλία και τις εικόνες του: https://www.panmacmillan.com/authors/tom-percival/14042f0f-503b-44da-4271-08d5dd18a1c0

Ένα βιβλίο για εκείνες τις δύσκολες μέρες πού όλα μοιάζουν να έχουν κτυπήσει κατακόκκινο χρώμα. Για παιδιά από τεσσάρων χρόνων.

https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2020/03/blog-post_7.html

Η Μίσα κάνει φίλους, Τόμ Πέρσιβαλ, εκδόσεις Ψυχογιός

Στην Μίσα αρέσει πολύ να φτιάχνει πράγματα όπως εικόνες από αριθμούς και ήχους. Δυσκολεύεται όμως πολύ με τους ανθρώπους κι έτσι δεν έχει φίλους. Απογοητευμένη φτιάχνει ένα δικό της κόσμο με φίλους χάρτινους χρωματιστούς  αλλά…χωρίς ψυχή. Τους παίρνει  μαζί της όπου και να πάει αλλά δεν μπορεί να κάνει τίποτα αληθινό και ουσιαστικό παίζοντας τους. Κι όταν  την προσκαλούν σε ένα πάρτι νιώθει μοναξιά κι απομονώνεται σε μια γωνιά με τους χάρτινους φίλους της κλεισμένη στον δικό της και μόνο κόσμο. Εμφανίζεται όμως ένα μικρό αγόρι ο Τζος και πάρα την ανησυχία και το φόβο της Μίσα επιτέλους μια φιλία χτίζεται και τα πράγματα  αρχίζουν να γεμίζουν αγκαλιές, αγάπη και νόημα ….

Τούτο το  βιβλίο μιλάει για την δυσκολία κάποιων παιδιών να έχουν φίλους. Τις ανησυχίες, τις ανασφάλειες και τους φόβους τους. Συχνά καταφεύγουν σε δικούς τους κόσμους για να προστατευτούν από τυχόν λάθη, απορρίψεις και απογοητεύσεις. Όμως πάντα μια μικρή αλλαγή ή παρόρμηση μπορεί να φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα και τα συναισθήματα από αρνητικά να γίνουν θετικά.

Υπέροχη και αυτή η ιστορία, πολύ πρωτότυπη και ουσιαστική. Εικονογραφημένη εξαιρετικά και πάλι από τον  και  γεμάτη μηνύματα συνεργασίας, αποδοχής και συμπεριφορών κοινωνικοποίησης.

Να τα ψάξετε όλα τα βιβλία στα βιβλιοπωλεία της γειτονιάς σας και εδώ : https://www.psichogios.gr/el/tom-persibal

 

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός και συγγραφέας : https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/

Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ 29 Ιουνίου του 1900 // 31 Ιουλίου 1944

Της Ελένης Μπετεινάκη

Γάλλος συγγραφέας που έγινε διάσημος  με το βιβλίο του :«Ο Μικρός Πρίγκιπας»! Ένα βιβλίο σταθμός. 

Κυκλοφόρησε  στις 6 Απριλίου του 1943 και από τότε έχει μεταφραστεί σε  250 γλώσσες.

Σύμφωνα με την ιστορική εφημερίδα Le Monde  κατατάσσεται στην 2^η θέση της παγκόσμιας λίστας των 100 βιβλίων του αιώνα. Έχει διαβαστεί από εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο. Θεωρείται πια ελεύθερο δικαιωμάτων και ανατυπώνεται συνεχώς από πολλούς εκδοτικούς οίκους και σε παραλλαγές που ωστόσο μένουν αρκετά πιστές στο αρχικό κείμενο.

Ποιος ήταν όμως ο Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ;

Γόνος παλιάς αριστοκρατικής οικογένειας,  γεννήθηκε την ίδια εποχή που γεννιόταν και το αεροπλάνο. Μιμούμενος τα κατορθώματα του Μπλεριό που κατάφερε να διασχίσει την Μάγχη με αεροπλάνο έφτιαξε ο ίδιος φτερά από χαρτόνι και τα κόλλησε στο ποδήλατό του, στριφογυρίζοντας αδιάκοπα στον κήπο του και μιμούμενος το βούισμα εκείνου του θαύματος των αιθέρων. Μεγαλώνοντας και παρά τις αντιρρήσεις του οικογενειακού του περιβάλλοντος θα καταταγεί στην αεροπορία παίρνοντας την ειδικότητα του μηχανικού και κάνοντας μαθήματα ιδιωτικά για πιλότος. Καταφέρνει να πάρει το πτυχίο του και να προσληφθεί στα μαχητικά αεροπλάνα αλλά η κακοτυχία θα τον σημαδέψει. Στα 22 μόλις χρόνια του παθαίνει το πρώτο σοβαρό ατύχημα της ζωής του. Η κρανιοεγκεφαλική κάκωση που υπέστη ήταν τόσο σοβαρή, ώστε από θαύμα απέφυγε τον θάνατο. Αναγκάζεται με παρότρυνση του πεθερού του να αλλάξει επάγγελμα και να γίνει εμπορικός υπάλληλος. Όλα αυτά συνέβησαν τη σημαδιακή επίσης χρονιά του 1923 όπου τον εγκαταλείπει και η αρραβωνιαστικιά του κι έτσι σαν διέξοδο στην πλήξη και την απογοήτευσή του θα ξεκινήσεις να γράφει κείμενα – γράμματα στη μητέρα του. Τα κείμενα αυτά  θα γίνουν η αρχή της έκδοσης  του πρώτου βιβλίου του «Ο  Αεροπόρος» στα 1926 πια.

Ο Εξυπερύ δεν ήταν όμως ένας διηγηματογράφος, αλλά ένας βαθύς φιλόσοφος που αποτύπωνε τη ζωή κι ανέλυε τον προορισμό της. Έχει στο μεταξύ μεταπηδήσει σε νέα καριέρα  σε μια πρωτοποριακή εμπορική γαλλική εταιρεία την «Λατεκέρ» που εκτελούσε ταχυδρομικές πτήσεις μεταξύ Τουλούζης και Β. Αφρική και που θα τον εμπνεύσει για το έργο του το «Ταχυδρομείο του Νότου». Ακολουθούν αρκετές αλλαγές στη ζωή του πάντα σε σχέση με την αεροπορική εταιρεία που ήδη εργάζεται. Μετατίθεται στο Καπ Ζουμπί, στη μέση της Ισπανικής Σαχάρας όπου η συμβολή του στην εταιρεία και η δύσκολη δουλειά σε έναν απομακρυσμένο τόπο θα του επιφέρουν αναγνώριση και στην επαγγελματική και στην φιλολογική του καριέρα αποκτώντας έτσι τον Σταυρό των Ιπποτών της Λεγεώνας της Τιμής.

Στη συνέχεια μετοικίζει στην Αργεντινή όπου ορίζεται σταθμάρχης της Αεροποστάλ (της μικρής Λακετέρ που έχει εξελιχθεί) και θα ακολουθήσεις καταστάσεις που θα σημαδέψουν τις φιλίες και το μετέπειτα λογοτεχνικό του έργο. Στα 1931 θα παντρευτεί την Κονσουέλο Σουνσίν και στα 1933 που η Αεροποστάλ εξαγοράζεται από ένα νέο αεροπορικό όμιλο που θα ονομαστεί Air France. Δεν θα συμφωνήσει με την διοίκηση και θα παραιτηθεί. Θα βρει διέξοδο στα βιβλία του και θα γράψει το έργο του «Νυχτερινή Πτήση» που αποσπά λογοτεχνικό βραβείο και ένα συμβόλαιο για μια παραγωγή του Χόλυγουντ. Είναι η πολύ γνωστή  ταινία με πρωταγωνιστή τον Κλαρκ Γκαίημπλ με τον τίτλο: «Άνεμος, Άμμος και Άστρα».

Συνεχίζει να γράφει…

Συνεχίζει να πετάει…

«Τέλη του 1936 η Αιρ Φρανς του προσφέρει ένα συμβόλαιο για μια πειραματική προσπάθεια να δημιουργηθούν πτήσεις από τη Γαλλία στη Σαϊγκόν. Ο Εξυπερύ θα αγοράσει με δικές του οικονομίες ένα αεροπλάνο με το οποίο επιχειρεί μια πρώτη προσπάθεια αλλά τσακίζεται από αμμοθύελλα στην Λιβυκή έρημο και τελικά σώζεται συμπωματικά από κάποιους Βεδουίνους. Μετά από αυτήν την περιπέτεια απομακρύνεται από τον αεροπορικό τομέα και πέφτει σε μια κατάσταση απογοήτευσης, την οποία επιδεινώνει η απώλεια του Μερμόζ πάνω από τον Ατλαντικό. Το 1937 επιστρέφει στον τομέα των διηπειρωτικών πτήσεων με την Αιρ Φρανς με σκοπό τη διάσχιση του Ατλαντικού και εγκαινίαση δρομολογίων μεταξύ Ευρώπης και Κεντρικής Αμερικής. Ένα νέο όμως ατύχημα στη Γουατεμάλα τον φέρνει πολύ κοντά στον θάνατο. Πέρασε πολύ καιρό σε νοσοκομείο της Νέας Υόρκης για να ανακάμψει και καθώς η περαιτέρω συνέχιση των αεροπορικών περιπετειών του φάνηκε να απομακρύνεται, αποφάσισε να συνεχίσει αποκλειστικά με τα βιβλία του. Ένας μικρός όμιλος Γάλλων επιχειρηματιών και φίλων της τέχνης που ζούσαν στην Αμερική του συμπαραστάθηκαν πολύ. Εκείνη την περίοδο γράφει τα δύο αριστουργήματά του, την «Γη των Ανθρώπων» και τον Μικρό Πρίγκιπα»*.

Στα 1939 αρχές του Β’Παγκοσμίου Πολέμου με συνθήκες άθλιες πετάει διακινδυνεύοντας τη ζωή του αλλά καταφέρνει να επιβιώσει. Κάτω από προσταγές ακόμα και του ίδιου του Σαρλ Ντε Γκωλ. Στις ΗΠΑ ο Εξυπερύ θα συγγράψει τις πρόσφατες πολεμικές του εμπειρίες, το «Πιλότος Πολέμου», ένα βιβλίο που γεμίζει ανθρωπιά, έντονη φιλοσοφία και απογοήτευση για την Γαλλία. Διαφωνεί με την τακτική της Γαλλίας στο Β΄Παγκόσμιο πόλεμο. Εκφράζει πολλές φορές την δυσαρέσκειά του. Στα 1943 οι Αμερικανοί αποβιβάζονται στη Βόρεια Αφρική, ο Εξυπερύ νοιώθει ότι η στιγμή να επιστρέψει στην μάχη ήρθε. Η φυσική του κατάσταση δεν του επιτρέπει να γίνει δεκτός ως πιλότος. Είναι πια 44 ετών. Θα χρειαστεί να βάλει φίλους του να ζητήσουν απ' την Αμερικανική κυβέρνηση να τον βοηθήσουν. Του επιτρέπουν να επιστρέψει στο παλιό του σμήνος. Αρνείται να πάρει πολιτική θέση και ο στρατηγός Ντε Γκωλ δεν θέλει να ακούσει γι αυτόν και σε κάποια στιγμή θυμού, απαγορεύει ακόμα και την διάδοση των βιβλίων του, κάτι που εξοργίζει και αγανακτεί τον συγγραφέα που εκφράζεται δημόσια και σχεδόν κατακρίνεται. Εκείνη την περίοδο ο Εξυπερύ κάνει πολλούς εχθρούς που τον κατηγορούν από αντι-πατριώτη ως και φιλοναζιστή. Ο ίδιος τραυματισμένος ψυχικά αποφασίζει να κλειστεί ακόμα περισσότερο στον εαυτό του και θεωρεί ότι η μόνη πραγματική συντροφιά του είναι οι πιλότοι στο σμήνος του. Ακολουθεί ένα πολύ δύσκολο διάστημα για τον εξασθενημένο ψυχικά αλλά και σωματικά εξαιτάις παλαιών τραυματισμών Εξυπερύ, ώστε το αεροπλάνο που του αναθέτουν  να πετάξει προκαλεί μεγάλες δυσκολίες στον παλαίμαχο πιλότο . Χάνει ακόμα και τις αισθήσεις του μια με δυο φορές. Λένε πως ο  Εξυπερύ είχε πάντα μέσα στο χειριστήριό του τη φωτογραφία των νεκρών του φίλων απ' την εποχή του Ταχυδρομείου του Νότου. Τα βράδια αντί να ξεκουράζεται ξενυχτάει γράφοντας.  Έχει αρχίσει άλλα δύο έργα, το «Κάστρο» και το «Γράμμα σε ένα όμηρο».

Στις 31 Ιουλίου του 1944, νωρίς το πρωί, ο Εξυπερύ ξεκινάει για μια αναγνωριστική πτήση στην παραλία Γένοβας - Αντζιο, καθώς επίκειται η εκεί απόβαση. Ο Αμερικανός διοικητής του, ο Γκαβουάλ, ελπίζει ότι ο ξενυχτισμένος Εξυπερύ απλά δεν θα παρουσιαστεί αλλά εκείνος εμφανίζεται πανέτοιμος και μάλιστα του εμπιστεύεται τα γραπτά του. Θα διαπιστώσει αργότερα πως το δωμάτιο του Εξυπερύ είναι τακτοποιημένο και το κρεβάτι άθικτο, πράγμα που σήμαινε πως ο συγγραφέας δεν είχε κοιμηθεί όλο το βράδυ. Τρεις και μισή ώρες μετά την απογείωση ο Εξυπερύ θεωρείται αγνοούμενος και ο Διοικητής του  υποψιάζεται αυτοκτονία. Πολλά ειπωθήκαν για το τέλος του Αντουάν και κάποια στιγμή σχεδόν 50 χρονιά μετά ένα μπρασελέ που του είχε χαρίσει η γυναίκα του και ανακαλύφθηκε από ένα ψαρά (Ζαν-Πώλ Μπιάνκο) δυτικά της Τουλόν τον οποίο αρχικά δεν πίστεψε κανείς, μιας και βρέθηκε πολύ πιο μακριά από την θέση που προέβλεπε η διαδρομή της τελευταίας αποστολής του Εξυπερύ θα δώσει λίγο φως στον τραγικό του θάνατο. Το αεροπλάνο αυτή τη φορά εντοπίστηκε και αναγνωρίστηκε από τον αριθμό του (228233) από τον δύτη-αρχαιολόγο Luc Vanrell. Τα συντρίμμια του αεροπλάνου του συγγραφέα εκτίθενται σήμερα στο Μουσείο Αεροπορίας του Λε Μπουρζέ στο Παρίσι….

«Από μια τυχαία φράση που βρέθηκε ανάμεσα στα τελευταία του χειρόγραφα και έλεγε: «Κάποια μέρα θα χαθώ πάνω σε έναν μαρτυρικό σταυρό που θα είναι η Μεσόγειος.» σχεδόν όλοι πίστεψαν ότι ο Εξυπερύ αυτοκτόνησε καθώς ήταν πολλαπλά λυπημένος απ' την απώλεια των συντρόφων του, την αδιαφορία της γυναίκας του και την στάση του Στρατηγού Ντε Γκωλ, ο οποίος είχε πεισματωθεί από την αρχική άρνηση του συγγραφέα να ενταχθεί στο Γκωλικό στρατόπεδο. Εντούτοις στις αρχές του 2008, ένας παλαίμαχος Γερμανός πιλότος, ο Χορστ Ρήπερτ, 88 ετών, δήλωσε ότι πολύ πιθανόν αυτός ήταν εκείνος που τον κατέρριψε συνδυάζοντας την μέρα και τον τόπο όπου εντοπίστηκε το αεροπλάνο του Εξυπερύ. Δήλωσε μάλιστα ότι ως νέος θαύμαζε τον συγγραφέα και θα ευχόταν τελικά να μην ήταν εκείνος που τον είχε καταρρίψει.»*

Ο Μικρός Πρίγκιπας κυκλοφόρησε στα ελληνικά  το 1979 ταυτοχρόνως σε τρεις εκδόσεις στα ελληνικά: «Δαμιανός», «Μπίμπης Στερέωμα» και «Θεόδωρος Ζουμπουλάκης». Στα 1983 κυκλοφορεί  από τις εκδόσεις «Ηριδανός» σε μετάφραση του Στρατή Τσίρκα. Ακολουθούν πολλές εκδόσεις από πολλούς εκδοτικούς οίκους μέχρι και σήμερα που όπως είπαμε θεωρείται ελεύθερο πνευματικών δικαιωμάτων.

Στο βιβλίο τα πασίγνωστα σκίτσα έχει δημιουργήσει ο ίδιος ο συγγραφέας του ενώ σήμερα πια πολλοί έχουν προσπαθήσει να δημιουργήσουν και νέες εικονικές φιγούρες για τον διάσημο και πολυαγαπημένο πρίγκιπα.

Σας παρουσιάζουμε κι εμείς μια έκδοση σήμερα  από την Ανιές Ντε Λεστράντ, μεταφρασμένη στα Ελληνικά από την Εύη Γεροκώστα και εικονογραφημένη από την Βαλέρια Ντοκάμπο απευθύνεται σε πολύ μικρά παιδιά που επιτέλους μπορούν να έρθουν πιο κοντά στο αριστουργηματικό αυτό έργο του Εξυπερύ :

Ο Μικρός Πρίγκιπας  του Αντουάν ντε Σεντ – Εξυπερί, Ανιές ντε Λεστράντ, εικ: Βαλέρια Ντοκάμπο, εκδ. Κόκκινη Κλωστή Δεμένη.

Ένα βιβλίο γεμάτο αξίες και συναισθήματα. Αλήθειες ,αποφθέγματα , σύμβολα και ιδιοφυείς αλληγορίες. Διαφορετικοί τύποι ανθρώπων, μεγάλες κουβέντες, στάσεις ζωής.

Ο Μικρός Πρίγκιπας είναι γεμάτος με μηνύματα και ανθρώπινες αξίες. Τι και αν γράφτηκε πριν από 77 χρόνια. Απευθύνεται και σε μικρούς και σε μεγάλους. Κι έχει μια φιλοσοφία ζωής που απλά υπενθυμίζει ή διδάσκει τις προτεραιότητες, τα συναισθήματα, τα θέλω και τα μπορώ. Είναι γεμάτο ατάκες και φράσεις που συχνά επιστρέφουμε όλοι σαν τα δύσκολα μας κτυπήσουν την πόρτα. Είναι γεμάτο διδαχές για όλα όσα νομίζουμε πως ξέρουμε. Για τα πολύτιμα τα δικά μας που είναι πάντα μοναδικά. Για την αγάπη, την φιλία και την ανθρωπιά. Για τα ταξίδια που έχουν επιστροφή. Για τη νοσταλγία, την ομορφιά, τις εμπειρίες, τη διαφορετικότητα.

Μικρός ο πρίγκιπας, μεγάλο το αριστούργημα ….

Κι όπως μοναδικά λέει η αλεπού : «Θα σου πω το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό. Βλέπουμε μονάχα με την καρδιά. Τα μάτια δεν βλέπουν την ουσία».

Αναζητείστε τούτη την έκδοση που είναι προσιτή σε πολύ μικρές ηλικίες  και πραγματικά απολαύστε την μαγική του εικονογράφηση!

Κι ακούστε τα παρακάτω κομμάτια που εμπνεύστηκαν από τον αγαπημένο πρίγκιπα όλων μας!

Μελίνα Κανά: Ο μικρός πρίγκιπας : https://www.youtube.com/watch?v=IZqbVhL2Cwc

Ευανθία Ρεμπούτσικα: https://www.youtube.com/watch?v=fqkI-3bOreg

Μάριος Φραγκούλης : https://www.youtube.com/watch?v=cWmag1kxQfo

 

Εδώ μπορείτε να κατεβάσετε την ελληνική του έκδοση : https://mikrosprigkipas.ucoz.com/index.html

*Wikipedia.org

Στα παραμύθια που πάντα θα υπάρχουν στη ζωή μας…

Στα παιδικά βιβλία που πλάθουν ψυχές...

Της Ελένης Μπετεινάκη

Για πάμε να θυμηθούμε πως ξεκίνησαν τα παραμύθια μας να "ανεβαίνουν" στο Youtube

«Τα Παραμύθια του Σαββάτου» όπως συνέβη με πολλά πράγματα στη ζωή μας, τον Μάρτιο του 2020 σταμάτησαν να λέγονται δια ζώσης αφού απαγορεύτηκαν οι «μαζώξεις», κλείσανε τα μουσεία, τα θέατρα, τα βιβλιοπωλεία, τα σχολεία…

ΜΕΝΑΜΕ ΣΠΙΤΙ και όλα ήταν πια πολύ...μακριά. 

Οι κούκλες μου λυπήθηκαν κι αρχίσαν να δυσανασχετούν μέσα στα σεντούκια μου κλεισμένες. Η Χρωματούσα μου  έψαχνε να βρει τρόπο να γεμίσει χρώμα τη ζωή όλων μας και πιο πολύ των μικρών παιδιών που δύσκολα θα μπορούσαν να προσαρμοστούν στα «Όχι», στα «Μη», στις αποστάσεις και τους περιορισμούς.  Τα βιβλία στις βιβλιοθήκες παραπονέθηκαν πως τα παιδιά ίσως και να …τα ξεχνούσαν.

Όλους τους καθησύχασα  λέγοντάς τους πως ΤΩΡΑ ήταν που τα παιδιά θα τα αναζητούσαν πιο πολύ. Πως ήταν μεγαλύτερη η επιθυμία για «παρηγορία» τις μέρες της απαγόρευσης…

Και δειλά δειλά ξεκινήσαμε να διαβάζουμε βιβλία, να αφηγούμαστε ιστορίες και δείτε πόσα πράματα καταφέραμε...

Να διαβάσουμε, να πούμε παραμυθοβιβλία στο κανάλι μας  …δεκατέσσερα στον αριθμό!

1.       Η Πριγκίπισσα Κουμ-Κουάτ και τα κλεμμένα χαμόγελα της Λίνας Μουσίωνη: https://youtu.be/27VNK0Q6U5o

2.       Ο Πινόκιο συναντά τον Αίσωπο (ο Ψεύτης… βοσκός) : https://youtu.be/PPcR6mt2CZA

3.       Κατασκευαστής Παραμυθιών- Επιδιορθωτής Ονείρων του Νικόλα Ανδρικόπουλου: https://youtu.be/7Ts91BFa6vg

4.       Η κότα με τα κόκκινα αυγά (Λαϊκό Παραμύθι) : https://youtu.be/U8rqmjgrGxE

5.       Ο Γενναίος Ραφτάκος των Αδελφών Γκριμ : https://youtu.be/71aGm2YJSmM

6.       Τα δώρα της Άνοιξης της Βεατρίκης Κάντζολα-Σαμπατάκου: https://youtu.be/4VRQlX6rYMU

7.       Η όμορφη Ανούσκα (Λαϊκό Ρώσικο Παραμύθι) : https://youtu.be/NIY--In5IEY

8.       Ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας του Όσκαρ Ουάιλντ : https://youtu.be/HgeBDAl7NqM

9.       Τα τρία φτερά των Αδελφών Γκριμ : https://youtu.be/zqyLf0QktV0

10.   Η Τούρτα-Μια περιπέτεια του Κερασάκη Κοράκη και του Φουντουκ΄καη Σκιουράκη των εκδ. Κλειδάριθμος : https://www.youtube.com/watch?v=J54Fsuk-OOU&t=1134s

11.   Θέλω μια άλλη μαμά, εκδ. Ερευνητές : https://youtu.be/qvXuSDKzcAE

12.   Ο Βασιλιάς Βάτραχος των Αδελφών Γκριμ: https://youtu.be/bgwucoxXzWk

13.   Το κορίτσι με την κορδέλα, εκδ: Κόκκινη Κλωστή Δεμένη : https://youtu.be/4z7UEevBPko

14.   Ο Κοντοδαχτυλούλης : https://youtu.be/u4kJGb5QtYA

    - Ο Ρικέτος με την τούφα του Σάρλ Περώ : https://www.youtube.com/watch?v=1w_j41bQ8w8&t=171s

     κι  ένα σωρό παρουσιάσεις βιβλίων...

Με σεβασμό στους δημιουργούς, στους συγγραφείς, στους εκδότες παίρνοντας  ΠΑΝΤΑ σχετικές άδειες γεμίσαμε τη ζωή μας, τα πρωινά και τα απογεύματα από τα Σάββατα που μας πέρασαν με …παραμύθια!

Το πιο σπουδαίο και σχεδόν παρηγορητικό ήταν επίσης πως η στήλη των Παραμυθιών του Σαββάτου με απόψεις και ιδέες για βιβλία από τις 13 Μαρτίου του 2020 μέχρι και σήμερα έγινε πια καθημερινή ( γράψαμε για 78 παιδικά βιβλία) και δημοσιεύτηκαν όλα στο ειδησεογραφικό site : www.cretalive.gr

Ένα βιβλίο κάθε μέρα …ένα παραμύθι για κάθε νύχτα.

(Υ.Γ. Διαβάσαμε πάνω από διακόσια…)

Όσο για τις 4 σελίδες μας για δημιουργική απασχόληση στο blog : Ζητούνται Αναγνώστες, ξεπεράσαν σε επισκεψιμότητα τις 300.000 σύμφωνα πάντα με επίσημα στοιχεία…

Με ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ  σε όσους μας ακολουθούν και αγαπούν τα βιβλία και τα παραμύθια!

Κι αν θέλετε κι εσείς  να γίνετε μέλη της παρέας μας τότε ακολουθείστε μας εδώ:

Ζητούνται Αναγνώστες: https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/

Youtube : https://www.youtube.com/channel/UC_dp8t3WhAdnIvGKf9HYs3A?view_as=subscriber

Τα Παραμύθια του Σαββάτου: https://www.facebook.com/ParamithiaTouSavvatou/

Ελένη Μπετεινάκη: https://www.facebook.com/elenibetinaki

(Η Μάγισσα Χρωματούσα ταξιδεύει πια παντού και συνεχώς. Την ειδα πριν λίγες μέρες  στο σπιτάκι της και φτιάχνει τα χρώματα του καλοκαιριού! Κι ο Σιγανός θα μείνει φέτος το καλοκαίρι μόνο στο περιβόλι του. Τα λαχανικά τον έχουν ανάγκη περισσότερο από ποτέ γιατί κάτι... κάτι ετοιμάζουν 

Κι όπως λέω πάντα: Ίσαμε την επόμενη φορά … 

Συνεχίζουμε  να διαβάζουμε πολλά βιβλία να έχουμε ξεπεράσει τις 2000 παρουσιάσεις με απόψεις μας  στην στήλη των Παραμυθιών του Σαββάτου στο Cretalive.gr ( Δείτε εδώ) και στο Fractalart.gr (Δείτε εδώ)

Όσο για το ποδήλατό μου; Γίνανε οι Ιστορίες βιβλίο και ταξιδεύουν κι αυτές παντού : Δείτε το εδώ!

Και φυσικά συνεχίζουμε να φτιάχνουμε  τις δικές μας ιστορίες και παραμύθια : (Δείτε εδώ)

Και έρχονται τα καλύτερα ...

Οι άνδρες δεν κλαίνε …στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Της Ελένης Μπετεινάκη

Τον γνωρίζετε τον Νίλ; Κι όμως, είμαι σίγουρη πως κάπου τον έχετε συναντήσει, ίσως μόνο με διαφορετικό όνομα.

Ο συγκεκριμένος Νιλ της ιστορίας μας είναι ένα μικρό χαρούμενο αγόρι που κάτι τον απασχολεί πολύ τον τελευταίο καιρό. Μεγάλωνε κι ανησυχούσε γιατί τώρα πια θα έπρεπε να συμπεριφέρεται σαν άνδρας. Ποια είναι όμως η διαφορά από το αγόρι και τι έπρεπε να κάνει για αυτό; Πως ξεχωρίζεις τα «ανδρικά»πράγματα και μήπως το σχολείο βοηθάει σ΄αυτό; Στο συναίσθημα, στα πρακτικά; Κι άρχισε να θύματα όλα όσα είχε ακούσει κατά καιρούς.

Όπως τον παππού του, που έλεγε πως άντρα τον είχε κάνει η θητεία στο στρατό…

Παρατηρούσε τους μεγαλύτερους άνδρες πως συμπεριφέρονταν στο δρόμο, στο σπίτι, στα βιβλία με εικόνες, στην τηλεόραση,  και προσπάθησε να τους αντιγράψει…

Την πρώτη του εμφάνιση, σαν άνδρας, αποφάσισε να την κάνει στο σχολείο. Κατηφόρισε τον δρόμο ανάποδα, με ταχύτητα στο ποδήλατο, χωρίς κράνος. Το έπαιξε σκληρός, κορόιδεψε άλλα παιδιά, έριξε στο πάτωμα κάποια άλλα, ΕΠΑΙΞΕ ξύλο και ένιωσε …χάλια!

Πήγε τότε στο γιατρό του σχολείου.

Μετά την εξέταση ο γιατρός είπε πως σωματικά ήταν υγιέστατος αλλά συναισθηματικά κάτι δεν πήγαινε καλά. Και τότε ο Νιλ έβαλε τα κλάματα…

Η συνέχεια; Θα την διαβάστε…

Κι ίσως συνειδητοποιήσατε όλο αυτό που κατά βάθος όλοι ξέρουμε αλλά κάποια φορά δεν δίνομε σημασία,  σε τούτη την ιστορία μας ταρακουνάει. Είτε γιατί έτσι μας μεγάλωσαν, είτε από λάθος αντίληψη ή κοινωνικο-περιβαλλοντικούς παράγοντες χωρίζουμε τα συναισθήματα σε ανδρικά και γυναικεία. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά και  τα παιχνίδια, τα χρώματα, τις συμπεριφορές, τις αντοχές κι ένα σωρό άλλα πράγματα, δημιουργώντας λαθεμένα πρότυπα και βαθιές συναισθηματικές καταστάσεις που μπορεί και να παγιωθούν.

Οι εποχές έχουν αλλάξει και μάλλον καλυτερέψει στις ιδέες, τις αντιλήψεις, τις απόψεις και τις συμβουλές για γυναικεία ή ανδρικά θέματα. Οι διαχωρισμοί καλό είναι να γίνονται, αν γίνονται πολύ προσεκτικά γιατί πρωτίστως μας ενδιαφέρει πια η ειλικρίνεια, η αποδοχή, η συναισθηματική υγεία όλων των ανθρώπων και ιδιαιτέρως των παιδιών που συχνά και γονείς και  δάσκαλοι μπορεί να τους βάζουν ετικέτες.

Ένα αστείο, τρυφερό, αληθινό και πολύ επίκαιρο βιβλίο για όλα τα παιδιά αλλά και για γονείς που οφείλουν να προσέχουν συμπεριφορές και λόγια.

Τα πρότυπα και τα στερεότυπα έχουν αλλάξει.

Τα παιδιά μάς μιμούνται σε ότι και αν λέμε ή κάνουμε. Αυτό ας το λάβουμε πολύ σοβαρά υπόψη μας και να προσέχουμε τι και πως συμπεριφερόμαστε.

Ένα παιδί πρέπει να παίξει όλα τα παιχνίδια, να ανακατέψει  όλα τα χρώματα, να υποδυθεί κάθε ρόλο για να τον καταλάβει.

Και επιτέλους κάθε άνθρωπος ανεξαρτήτου ηλικίας ή φύλου μπορεί και πρέπει όταν στεναχωρηθεί να κλάψει. Η καταπίεση των συναισθημάτων δεν δηλώνει ούτε την δύναμη, ούτε την αντροσύνη, ούτε «ανωτερότητα».

Να το ψάξετε το βιβλίο, να το διαβάστε μαζί με το παιδί σας και να μην το αφήστε ποτέ να νιώσει ενοχές αν κάνει κάτι που δεν συμφωνεί με τα λαθεμένα, κάποιες φορές, στερεότυπα και πρότυπα.

 

*Οι άνδρες «δεν» κλαίνε, Τζόαν Τουρού, μετάφραση Mάρω Ταυρή, εκδ. Μεταίχμιο

Δείτε εδώ ένα απόσπασμα: https://www.metaixmio.gr/el/products/%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%B5 

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 10 Ιουνίου 2023 : εδώ!