Τα παραμύθια του Σαββάτου …

…γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Ιστορίες γεμάτες μυστήριο σε εποχές που η τεχνολογία δεν ήταν τόσο ανεπτυγμένη. Φαντασία που σήμερα είναι πραγματικότητα. Παραμύθια που αν και έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια συγκινούν και γοητεύουν με την πλοκή και το θέμα τους. Αλλά και ιστορίες που πια συναντάμε καθημερινά, δίπλα μας, με εκατοντάδες ανθρώπους που αναγκάζοντια να εγκαταλείψουν τη γη και τα σπίτια τους για μια καινούργια καλύτερη ζωή. Φόβος για το άγνωστο, περιπέτειες που τουλάχιστον στα παραμύθια έχουν καλό τέλος, αναθεωρήσεις απόψεων, συλλογισμός, τρόποι συμπεριφοράς, δύναμη, θάρρος και συναισθήματα όπως αυτά   της φιλίας και αλληλεγγύης στις πιο δύσκολες καταστάσεις!

20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα, Αντώνης Παπαθεοδούλου, εικ  : Ίρις Σαμαρτζή, εκδ. Παπαδόπουλος

Ένα νέο μυστήριο, μια καινούργια περιπέτεια ξεκινά εκείνη τη χρονιά του 1866. Πρωταγωνιστής για μία ακόμα φορά η θάλασσα ή καλύτερα ένα παράξενο αντικείμενο που έκανε την εμφάνιση του στην επιφάνεια της και χίλιες δυο ιστορίες και φήμες άρχισαν να κυκλοφορούν. Πρώτος και καλύτερος στη διάγνωση ο καθηγητής  στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Παρισιού, Πιερ Αρονάξ. Ήταν σίγουρος πως ήταν φάλαινα αυτό το …τέρας που όλοι είχαν να πουν κι από μια διαφορετική εξήγηση ή άποψη. Έτσι επιβιβάστηκε  μαζί με τον βοηθό του τον Κονσέιγ στο καράβι με το  όνομα « Αβραάμ  Λίνκολν».Τρεις μήνες η φρεγάτα ή το πολεμικό πλοίο αρματωμένο με κάθε είδους ψαρικό οπλισμό έψαχνε το …τέρας. Και μια νύχτα εμφανίστηκε  και όλα στη ζωή των δύο « ηρώων» μας άλλαξαν. Βρέθηκαν ξαφνικά να κολυμπούν στον ωκεανό και πολύ σύντομα πάνω στον Ναυτίλο που δεν ήταν τελικά  τέρας, ούτε φάλαινα αλλά ένα υποβρύχιο με καπετάνιο του τον πλοίαρχο Νέμο! Μια παράξενη αιχμαλωσία ξεκινά μέσα σε ένα κινούμενο ατσάλινο σκάφος, χώρο πολιτισμού, έρευνας, ιστορίας και …περιπέτειας. Ακολουθεί ένα υποβρύχιο κυνήγι σε θαλάσσιο νησί , αλλά και στο νησί των μαργαριταριών , στη Μεσόγειο θάλασσα, ίσαμε την Κρήτη μια περίοδο πολύ δύσκολη για το νησί γεμάτο εξεγέρσεις κατά των Τούρκων. Το  ταξίδι συνεχίστηκε στο Αιγαίο, στις Κυκλάδες  κι ίσαμε και την Σαντορίνη και μετά από μια ηφαιστειακή έκρηξη ανοίχτηκαν στον Ατλαντικό ωκεανό. Το ταξίδι συνεχίστηκε  σ΄όλα τα θαλάσσια μέρη έχοντας διανύσει 20.000 λεύγες  κάτω από τη θάλασσα και συναντώντας απίστευτες καταστάσεις μέχρι  εκείνη τη φοβερή μέρα που μια λέξη … « Μάελστρομ»…τους οδήγησε στην απόδραση  και στο τέλος του ταξιδιού τους. Ενός ταξιδιού που έμεινε με αρκετά  αναπάντητα ερωτήματα  και μυστήρια που σίγουρα συνεχίζονται στην επόμενη ιστορία του Ιουλίου Βέρν και …του Αντώνη Παπαθεοδούλου!

Τι να πεις για μια τόσο μαγική ιστορία. Άλλη μια μοναδική διασκευή που είναι σαν να ξαναγράφεται από την αρχή, από τον Αντώνη Παπαθεοδούλου. Μια ιστορία μυστηρίου που συνέβη - γράφτηκε 150 χρόνια πριν και αυτό την κάνει ακόμα πιο περίπλοκη και υπέροχη. Όταν ακόμα δεν υπήρχε η σημερινή εξέλιξη αλλά η φαντασία ενός  συγγραφέα έφτιαχνε πράγματα  που σήμερα ηχούν απλά και συμβαίνουν,  αλλά τότε ήταν κάτι σαν θρύλος. Το νέο αυτό κείμενο είναι  ευχάριστο, κατανοητό  και πολύ συναρπαστικό.

 Μια ακόμα λοιπόν ιστορία που φέρνει τον κόσμο της φαντασίας του Ιουλίου Βερν στο κόσμο των μικρότερων παιδιών. Ένα κείμενο με μια εικονογράφηση που και πάλι αφήνει τις καλύτερες εικόνες στη μνήμη. Η Ίρις Σαμαρτζή μεγαλουργεί με τα πινέλα της και το υπέροχο στυλ της,  για μια ακόμα φορά με χαρακτήρες και εικόνες  που μένουν ανεξίτηλες στην μνήμη και το χρόνο. Σαν μια πολύ καλή συνταγή η συνύπαρξη των δύο δημιουργών που γνωρίζεις από την αρχή πως το αποτέλεσμα θα πετύχει , πόσο μάλλον σαν ολοκληρώνεις την ιστορία και απλά το επιβεβαιώνεις!

Γι α παιδιά από 6 ετών!

Ο Λαχαπού από τη ζούγκλα της χώρας Καμαμπού, Εύα Κασιάρου, εικ Νίκος Γιαννόπουλος, εκδ: Κόκκινη Κλωστή Δεμένη

Η χώρα Kαμαμπού είναι στη ζούγκλα και ο Λαχαπού είναι ένας μικρός κάτοικος της που ζει και βασιλεύει με την οικογένεια του και τους φίλους του σ΄ αυτήν. Τη  ειρήνη και την ομορφιά της μικρής αυτής χώρας ζήλεψαν κάποιοι και μια μέρα έσπειραν παντού το κακό. Φωτά, καπνοί θόρυβος πολύς ήταν η αιτία  που αναγκάστηκα ν να φύγουν όλοι τους πολύ μακριά. Όλα τα ζώα είχαν λύπη μέσα τους και κανένα  δεν μπορούσε να εξηγήσει γιατί συνέβαιναν όλα αυτά. Σαν πόλεμος να ξέσπασε στο μεγάλο δάσος και χάθηκαν όλα τα όμορφα και τα καλά κι αναγκάστηκε η οικογένεια του Λαχαπού που ευτυχώς σώθηκε, να φύγει σαν κυνηγημένοι πρόσφυγες. Η νέα ζωή δεν ήταν εύκολη. Χωρίς χρήματα, χωρίς τροφή και στέγη με αρρώστιες  κι ένα σωρό κακουχίες κατάφεραν στο τέλος να φτάσουν στη ζούγκλα της χώρας Τακαμά. Έμοιαζαν σαν ζητιάνοι και κανένας δεν τους βοήθησε κι εκείνοι εξορίστηκαν μόνοι τους σε μια μακρινή σπηλιά. Όλοι τους φοβόταν και σιγά σιγά κατάφεραν να τους διώξουν. Στη νέα τους περιπλάνηση βρέθηκε μια αλεπού που έδωσε χώρο και χρώμα στη ζωή τους. Και από τότε με πολλές δυσκολίες αλλά σε πείσμα των καιρών ο μικρός Λαχαπού δεν το ΄βαλε κάτω. Ακόμα κι όταν τον κορόιδευαν στο σχολείο που δεν ήξερε τη γλώσσα τω άλλων ζώων.Ένα τυχαίο γεγονός έκανε τους νέους τους συγκατοίκους να τους δουν από διαφορετική οπτική γωνία και σιγά σιγά να καταλάβουν ποιοι ακριβώς ήταν. Τότεαπόκτησαν στεγή, καλή τροφή, δουλειά και πάνω απ όλα αναγνώριση και εκτίμηση.

Επίκαιρη η ιστορία της Εύα Κασιάρου, όσο ποτέ. Μια ιστορία για ζώα που όμως συναντάμε κι εμείς οι άνθρωποι στην δική μας πια καθημερινότητα. Μια απόδοση της πραγματικότητας  πάρα πολύ δυνατή στην κατανόηση της πιο δύσκολης έννοιας για παιδιά πιο τρυφερών ηλικιών. Το πρόβλημα της προσφυγιάς, ο φόβος, ο ξεριζωμός, ο ξενιτεμός, η περιπλάνηση, η πείνα, η φτώχεια, η συμβίωση και πάνω από όλα η αποδοχή από τους άλλους και η επιβεβαίωση. Με τρόπο τόσο απλό η  Εύα Κασιάρου τα είπε όλα. Και το πιο σπουδαίο μέσα από ένα παραμύθι συγκινεί, προτρέπει, δημιουργεί σκέψεις και αναλύει συμπεριφορές που δίνει στα παιδιά την δυνατότητα να νοιώσουν και να καταλάβουν την οδύσσεια των πολλών ανθρώπων  παραλληλίζοντας τους με ζώα και μάλιστα με τα πιο δυνατά της ζούγκλας, τα λιοντάρια. Ιστορία που πρέπει να διαβαστεί από όλα τα παιδιά, γεμάτη συναισθήματα και σκέψεις. Συμπεριφορές στο σχολείο που δημιουργούν τεράστια θέματα σε παιδιά που προσπαθούν να ενσωματωθούν σε μια κοινωνία, σε μια ομάδα. Το ιδιαίτερο αυτό σημερινό πρόβλημα που διογκώνεται και εξαπλώνεται παντού  γίνεται πιο κατανοητό μέσα από τους συγκεκριμένους ήρωες που τόσο όμορφα έχει εικονογραφήσει ο Νίκος Γιαννόπουλος. Χαρακτήρας σαν καρτούν που τόσο αρέσει στα παιδιά. Χρώμα σε μια ιστορία που έχει πολύ γκρίζο.

Το παραμύθι του Λαχαπού  έχει αισιόδοξα μηνύματα στο τέλος του,  αρκεί να σκεφτούμε  και να περιορίσουμε την καχυποψία και τις ετικέτες που συχνά βάζουμε όλοι σε « ξένους» και σε όσους είναι διαφορετικοί από εμάς. 

Για παιδιά από 5 χρονών!

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Δημοσιεύτηκε στο cretalive.gr στι; 21 Νοεμβρίου 2015 :http://www.cretalive.gr/culture