Ο Μάγος με τα άδεια χέρια…*

Της Ελένης Μπετεινάκη

*Ο Μάγος με τα άδεια χέρια, Νίκος Ψιλάκης, εικ: Τάκης Μόσχος, εκδ. Καρμάνωρ

Τέσσερα Χριστουγεννιάτικα παραμύθια που είναι γεμάτα από το αληθινό νόημα των ημερών, την προσφορά, την αγάπη, το δώρο, τη νοσταλγία, τις παραδόσεις και την μαγεία…

Πρώτο παραμύθι: Ο Μάγος με τα άδεια χέρια!

Πάμε να μπούμε στη χώρα της Φαντασίας και της Χαράς μαζί με τον Φοίβο και την Αγαύη!

Στο παιχνιδάδικο της κυρίας Ρωξάνης, το παλιότερο της πόλης που ΄χε γεμάτες τις βιτρίνες και τα ράφια του με παιχνίδια θα νιώσουμε το χρόνο να γυρίζει πίσω. Πορσελάνινες κούκλες, τσίγκινα και ξύλινα ζωάκια, πατίνια και πολλές ευχετήριες χριστουγεννιάτικες κάρτες. Αν και το μαγαζί ήταν γεμάτο και με καινούργια παιχνίδια ο Φοίβος ξεχώρισε μια παλιά κούτα που είχε απ’ έξω την φωτογραφία μιας φάτνης. Και σαν την άνοιξε βρήκε μέσα τρεις μάγους φτιαγμένους κι αυτοί από πορσελάνη και χρωματισμένοι ιδιαίτερα. Το μικρό αγόρι θαμπώθηκε από την ομορφιά, το ίδιο κι η Αγαύη. Κι όσο τους περιεργαζόταν ανακάλυψαν πως από τον τρίτο μάγο έλειπε το αριστερό του πόδι. Και η κυρία Ρωξάνη βλέποντας την λαχτάρα στα μάτια των δύο παιδιών τους χάρισε το πολύτιμο αυτό δώρο που ήταν τόσο παλιό όσο και το παιχνιδάδικό της. Σαν έφτασαν σπίτι και τους περιεργάστηκαν καλύτερα είδαν πως στα χέρια τους κρατούσαν κι εκείνοι δώρα:  Σμύρνα, χρυσό και λίβανο… Κι ύστερα τους κούρδισαν και τους αφήσαν να περπατήσουν «μόνοι» τους στο πάτωμα. Όλα ήταν στην εντέλεια για τους δυο μάγους. Ο τρίτος όμως δεν μπορούσε να κουνηθεί ούτε για ένα βηματάκι. Κι ο Φοίβος επίμονος, θέλησε να τον φτιάξει και την ίδια στιγμή σκέφτηκε μια λαμπρή ιδέα για να χρησιμοποιήσει τους μάγους σαν ημερολόγιο ίσαμε την ημέρα των Χριστουγέννων. Ένα βήμα κάθε πρωί μέχρι την φάτνη που θα έφταναν την ημέρα των Χριστουγέννων. Στον μονοπόδαρο μάγο κόλλησαν ένα ξύλινο πρόχειρο πόδι. Όμως ο κιτρινωπός μάγος δεν κατάφερε να κουνηθεί. Η λύση πια ήταν ο γέροντας στο μικρό μαγαζί που επιδιόρθωνε μηχανισμούς ρολογιών…

Και το θαύμα συνέβη, τουλάχιστον  για λίγο. Ο Μάγος μπόρεσε να περπατήσει αλλά η Αγαύη από τη χαρά της να τον κουρδίζει συνέχεια δεν πρόσεξε τη σωστή απόσταση κι έπεσε από το τραπέζι, σπόντας τούτη τη φορά το δώρο που κρατούσε…

Έτσι έμεινε με άδεια…χέρια.

Οι μέρες περνούσαν κι η Αγαύη  ένιωθε λύπη για τον Μάγο της. Νόμιζε πως η χαρούμενη μορφή του είχε γεμίσει κι εκείνη λύπη. Δεν κατάλαβε πως το δικό της συναίσθημα δεν την άφηνε  να δει καθαρά.

Κι όταν σήμανε μεσάνυχτα τότε συνέβη άλλο ένα μικρό θαύμα, σαν όνειρο…

Ο Μελχιόρ, ο τρίτος μάγος είχε κάτι να πει στην Αγαύη…

Τη συνέχεια, την διαβάζετε στο υπέροχο αυτό παραμύθι…

Στο δεύτερο παραμύθι, «Το χάρτινο αστέρι», μεταφερόμαστε πάλι στη Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα ενός σπιτιού, του Κωνσταντή και της Μαρλέτας, που στολίζουν το δέντρο τους. Το αστέρι που θα έβαζαν στην κορυφή του δέντρου έχει σπάσει και ο Κωνσταντής θέλει να φτιάξει ένα δικό του χάρτινο για να μπει στην κορυφή του δέντρου και όχι ένα από εκείνα που πουλούν τα καταστήματα.  … Αρχίζει τις προσπάθειες και σαν νυχτώνει στερεώνει τα μάτια του στον ουρανό. Το πιο φωτεινό τυπώνεται στο νου του και στα χαρτιά του. Κι επειδή η θέληση κι η φαντασία μεγαλουργούν πάντα, το αστέρι «απόκτησε » ένα βαθύ κίτρινο χρώμα σαν να ΄ταν αληθινό!

Τι συνέβη στο μικρό χάρτινο αστεράκι; Ποιος είναι ο λόφος της Χαράς;

Τι ανακαλύπτουν τα δυο παιδιά «κυνηγώντας» το αστέρι τους;

Δυο ηλικιωμένοι που ΄χουν χρόνια να ακούσουν τα κάλαντα…

Ένα σπίτι που ΄χε έναν άρρωστο άνδρα…

Δυο μωρά σε ένα φτωχικό σπιτάκι που μένουν «ξένες» γυναίκες, πρόσφυγες, κι ένα τρίτο που περιμένει να γεννηθεί…

Ένα χάρτινο αστέρι που δείχνει την αγάπη, το φως, τη συμπόνια και τη χαρά…

Το τρίτο παραμύθι λέγεται : Το πρώτο Χριστουγεννιάτικο δέντρο!

Μεταφερόμαστε 2022 χρόνια πριν όταν οι τρεις σοφοί μάγοι, ο Κασπάρ από την Ασία, ο Βαλτάσαρ από την Αφρική και ο Μελχιόρ από την Ευρώπη παρατηρούν ένα καινούργιο λαμπερό ουράνιο σώμα στον Ουρανό. Βρίσκονται στην Χαλδαία και ύστερα από πολλές συζητήσεις, μελέτες και παρατηρήματα συμπεραίνουν πως το καινούργιο αστέρι παραμένει ακίνητο πάνω από κάποιο χωριό και καβαλώντας τις καμήλες τους, ακολουθούν τους δρόμους των καραβανιών ξεκινώντας  το μεγάλο τους ταξίδι. Στη διαδρομή τους συναντούν ένα Ρωμαίο αξιωματικό που μόλις άκουσε τα νέα για τον καινούργιο βασιλιά που θα …γεννιόταν, τους διατάζει να επιστρέψουν από εκεί που ήρθαν. Και ενώ ετοιμάζονται να αποχωρήσουν, ένα κορίτσι θα τους προσφέρει ένα λαγήνι με νερό. Η Μάγια που ήθελε πολύ να ακολουθήσει τους Μάγους, δεν γινόταν, κι έτσι κατάφερε έστω να τους δώσει ένα μικρό κλαδάκι με φύλλα μυτερά σαν βελόνες, ταπεινό δώρο στο νεογέννητο μωρό…

Θα φτάσουν στην Βηθλεέμ. Θα παρακολουθούνται από Ρωμαίους αξιωματικούς. Θα ρωτήσουν δυο φτωχές λιομαζώχτρες να τους δείξουν πως να πάνε εκεί που λάμπει πιότερο τ’ αστέρι. Και σαν αντικρύσουν το φως από το πρόσωπο του νιογέννητου βρέφους θα καταλάβουν…

Το κλαδάκι της Μάγιας που ΄χε παραπέσει δίπλα σε ένα πηγάδι θα γίνει ολόκληρο δέντρο, ολόλαμπρο. Και μέσα σε ελάχιστο χρόνο το δεντράκι θα επιστραφεί στο μικρό κορίτσι που λένε πως ήταν το πρώτο Χριστουγεννιάτικο δέντρο…

Μια υπέροχη ιστορία γεμάτη παραδόσεις, φαντασία, προσφορά, ελπίδα κι ομορφιά…

Και το τέταρτο παραμύθι: Μια γέρικη ελιά στη φάτνη του Χριστού!

Τη νύχτα που γεννήθηκε ο Χριστός όλα τα πλάσματα είχαν ανθρώπινη φωνή. Κι έκανε κρύο πολύ εκείνο το βράδυ… Κι η Παναγιά ευλογούσε καθετί , ταπεινό, που βοηθούσε να ζεσταθεί το μωρό της. Ευλόγησε τα άχυρα, να ΄χουν πάντα χρυσό χρώμα. Και τον μικρό θάμνο του δεντρολίβανου που «προσφέρθηκε » για ζέσταμα, λένε πως για αυτό μυρίζει μοναδικά και στολίζει τις εικόνες του Χριστού στις εκκλησιές… Κι ύστερα μίλησαν οι ελιές μέσα από το σακούλι του Ιωσήφ προτρέποντας τον να πάει να βρει τη μάνα τους την γέρικη ελιά που ΄ταν πιο κάτω από τη σπηλιά που γεννήθηκε ο Χριστός… Και χαμήλωσε το δέντρο  τα κλαδιά του κι έδωσε όλα όσα είχε και δεν είχε να ζεσταθεί το Θείο Βρέφος… Κι έμεινε μόνο ένα κούτσουρο ξερό το ξημέρωμα, μα το χάιδεμα από το χέρι της Παναγιάς και η ευλογία της έδωσε νέο βλαστάρι κι καρπό και χρόνια πολλά, αμέτρητα στο δέντρο στους αιώνες. Το ευλογημένο δέντρο  που βγάζει το λιόλαδο που παραμένει ίσαμε τις μέρες μας  ιερό, αθάνατο, τροφή και ίαμα σε όλους μας…

Μια υπέροχη ιστορία για την Ελιά, το ευλογημένο μας δέντρο όπως την άκουσε από την γιαγιά του ο συγγραφέας,  την ζύμωσε με την δική του γνώση, ευαισθησία και την έγραφε παραδίδοντάς την σε μας.

Υπέροχος λόγος, στρωτή γραφή, έντονος συναισθηματικός κόσμος και νοσταλγική διάθεση είναι ατ χαρακτηριστικά όλων των ιστοριών.

Μια καλαίσθητη συλλογή τεσσάρων χριστουγεννιάτικων  παραμυθιών, γραμμένα από τον Νίκο Ψιλάκη. Με το χάρισμα της αφήγησης που διαθέτει, μάς ταξιδεύει σε αλλοτινούς καιρούς μέσα από τις ιστορίες του δημιουργώντας μας εικόνες μιας εποχής που χάθηκε…

Γράφει ο ίδιος πως «ήρθε η ώρα να πω τα δικά μου παραμύθια» και πραγματικά μας παρασέρνει με την γραφή του. Σεβόμενος παραδόσεις, λαογραφία και Ιστορία δημιουργεί  νέες ιστορίες γεμάτες με το πνεύμα των χριστουγεννιάτικων ημερών,  με νοσταλγία και με έντονα συναισθήματα. Σαν κείμενα από παλιά αναγνωστικά, με ιστορίες από τις δικές μας γιαγιάδες. Ζωντανεύει μια ολόκληρη εποχή των δικών μας παιδικών ακουσμάτων και εικόνων θέλοντας να μεταφέρει όλη αυτήν την αύρα σε νεότερες γενιές. Έτσι γράφει νέες ιστορίες από τα παλιά. Τα παλιά παιχνίδια, τις  μέρες και τις νύχτες στα χωριά τον χειμώνα, τη μαγεία των αυτοσχέδιων κατασκευών, τις μυρωδιές από την φύση και τις παλιές καλές αξίες…

Τα παραμύθια του Νίκου Ψιλάκη μάς μαθαίνουν χωρίς να διδάσκουν. Μας ευαισθητοποιούν και νιώθουμε την γλύκα και την σπουδαιότητα της γραφής και της αφήγησης. Η μεγάλη τέχνη του να γράφεις παιδικά βιβλία – παραμύθια είναι το να μπορούν να διαβαστούν από κοινό κάθε ηλικίας δημιουργώντας συναισθήματα και εικόνες που ακουμπούν απαλά την ψυχή. Τα Χριστουγεννιάτικα παραμύθια του Νίκου Ψιλάκη είναι βάλσαμο σε καιρούς που οι παραδόσεις και οι αξίες φθίνουν ή αλλάζουν και για αυτό η δύναμή τους γίνεται ακόμα μεγαλύτερη.

Με εικόνες από τον ζωγράφο Τάκη Μόσχο επίσης με ρετρό διάθεση, σαν να έχουν «φύγει»  από παλιά βιβλία και εικόνες εκκλησιών με βυζαντινές μορφές, φέρουν μια αισθητική ανώτατη όπως αρμόζει στα κείμενα.

Εξαιρετική έκδοση που θα πρέπει να αναζητηθεί από όλους μας!

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καρμάνωρ και διατίθεται στα βιβλιοπωλεία!

( Μαζί με τον τόμο των Χριστουγεννιάτικων παραμυθιών : Ο Μάγος με τα άδεια χέρια, κυκλοφόρησαν ακόμα δυο παιδικά βιβλία του Νίκου Ψιλάκη: Ο Κρυμμένος τροχός του Χρόνου και Οι δώδεκα μήνες και ο φαντασμένος Βασιλιάς. )

Σύντομα στα «Παραμύθια του Σαββάτου»!

https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/

Των Χριστουγέννων τα βιβλία …στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Της Ελένης Μπετεινάκη

Σκεφτείτε, λέει, να είχαμε Χριστούγεννα  κάθε μέρα! Όλος ο κόσμος μας θα ήταν διαφορετικός κι ίσως, ίσως, σκεφτόμασταν όλοι σαν παιδιά.

Μέρες που τα Παραμύθια μαγεύουν πιότερο και ζωντανεύουν θρύλοι και παραδόσεις!

Μερικά από τα Χριστουγεννιάτικα βιβλία  που θεωρούμε πως αξίζει να χαρίσετε, να γεμίσουν τις βιβλιοθήκες και να διαβαστούν από πολλά πολλά παιδιά σας ξεχωρίσαμε από την φετινή βιβλιοπαραγωγή :

1.    

Ο Κουρέας των Χριστουγέννων, Σταυρούλα Παγώνα, εικ: Βασίλης Γρίβας, εκδ. Ελληνοεκδοτική

«Η συγγραφέας  έφτιαξε μια τέτοια χριστουγεννιάτικη ιστορία. Γεμάτη νοσταλγία για τα δικά μας παιδικά Χριστούγεννα. Γεμάτη λάμψη και φως που  προσφέρεται με την καλοσύνη, την αγάπη και το δόσιμο χωρίς μεμψιμοιρίες και άλλου είδους γκρίνια. Ένα ξεχωριστό χριστουγεννιάτικο παραμύθι γεμάτο μαγεία, χρυσόσκονη, μυρωδιές κολόνιας, φρεσκάδας, μελιού και κανέλας…» https://www.cretalive.gr/politismos/o-koyreas-ton-hristoygennon-sta-paramythia-toy-sabbatoy

2.    

Τα Χριστούγεννα του Εδώ και του Αλλού, Ελένη Μπετεινάκη, εικ: Ναταλία Καπατσούλια, εκδ. Ελληνοεκδοτική

Ποιοι είναι οι δυο καινούργιοι καλικάντζαροί μου; Αυτοί ζουν εντελώς στη σημερινή εποχή μας. Γεννήθηκαν πολύ πρόσφατα στη φαντασία μου, την περίοδο της καραντίνας κι ήθελαν μόνο ένα πράγμα. Να δώσουν χαρά και μαγεία στα παιδιά. Στα παιδιά που πρέπει να είναι πάντα χαρούμενα και ποτέ λυπημένα ειδικά μέρες των γιορτών, μέρες δοσίματος και παιχνιδιού. Ο Αλέξανδρος είναι ένα αγόρι που ζει μόνο με τη μαμά του η οποία όμως δουλεύει πολύ και δεν έχει προλάβει να στολίσει το Χριστουγεννιάτικό δέντρο στο σπίτι τους. Την ανυπομονησία του Αλέξανδρου την «σκεπάζει» η κούραση της μαμάς και ο γλυκός ύπνος στον καναπέ του σαλονιού… Τα δυο καλικαντζαράκια Ο Εδώ και ο Αλλού, έχουν τρυπώσει στο σπίτι από τα ξημερώματα και έχουν κρυφτεί μέσα στην κούτα με τα χριστουγεννιάτικα στολίδια. Σαν ησυχάζει το σπίτι,  ο Αλλού προσπαθεί να πείσει τον Εδώ πως είναι η στιγμή να κάνουν μια καλή πράξη. Αντί να χαλάσουν τα Χριστούγεννα όπως συνηθίζεται τούτες τις μέρες από τους καλικάντζαρους εκείνοι θα τα έφτιαχναν για τον μικρό Αλέξανδρο που ήθελε τόσο πολύ ένα στολισμένο Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Η περιπέτεια πάνω στα κλαδιά του δέντρου ξεκινά και ότι συνέβη εκείνο το βράδυ της Παραμονής των Χριστουγέννων κανείς δεν ξέρει να πει αν ήταν ψέματα ή αλήθεια, γιατί αυτό το μαθαίνεις μόνο στα μαγικά …παραμύθια!

Δείτε εδώ  :https://ellinoekdotiki.gr/gr/ekdoseis/i/ta-xristougenna-tou-edw-kai-tou-allou

3.  

Η μελωδία των Χριστουγέννων, Αναστασία Μακρή, εικ: Μιχάλης Λουκιανός, εκδ. Άγκυρα

Ο Πέτρος είναι ένας φηµισµένος παπουτσής. Στην πολιτεία που µένει, όλοι τον εκτιµούν για τη δουλειά του. Ο γιος του, ο Φωτεινός, είναι ένα έξυπνο αγόρι µε τρυφερή καρδιά, αλλά, µε ό,τι κι αν καταπιάνεται, βαριέται εύκολα. Μέχρι τη στιγµή που ένας σπουδαίος βιολιστής, ο Τάλαντος, µετακοµίζει µε την οικογένειά του στο διπλανό σπίτι και καθηµερινά ερµηνεύει θαυµάσιες µελωδίες στο βιολί του. Χαίρεται να τον ακούει όλη η γειτονιά. Το ίδιο και ο Φωτεινός. Οι γονείς του απορούν. Πρώτη φορά ο γιος τους δείχνει τόσο αφοσιωµένος σε κάτι. Άραγε τι πρόκειται να συµβεί, µόλις ο Φωτεινός κατορθώσει να γνωρίσει τον Τάλαντο; Θ’ αλλάξει κάτι στη ζωή του; Θα κατορθώσει να πραγµατοποιήσει το πρώτο όνειρό του και πώς;

 

ΠΕΡΙΕΧΕΙ CD με δραματοποιημένη αφήγηση και μουσική επένδυση : https://e-agyra.gr/index.php?route=product/product&product_id=1852

4.      

Το ποντικάκι που ονειρευόταν να συναντήσει τον Αϊ Βασίλη, Christine Beigel, Εικ: Herve Le Goff, εκδ. Κλειδάριθμος

Παραμύθια της γιαγιάς κότας

Μια όμορφη χριστουγεννιάτικη ιστορία από την αγαπημένη σειρά «Τα παραμύθια της γιαγιάς κότας». Τρυφερά παραμύθια με όμορφα μηνύματα, ιδανικά για διάβασμα πριν από τον ύπνο.   Για δώρο Χριστουγέννων το ποντικάκι ονειρεύεται να συναντήσει τον Αϊ-Βασίλη. Πάει για ύπνο νωρίς, αλλά κοιμάται με το ένα μάτι ανοιχτό. Ταπ ταπ ταπ… αποφασίζει να πάει να τον βρει.   Θέλετε να μάθετε αν θα τον συναντήσει; Υπομονή, η γιαγιά κότα όλα θα σας τα πει. Μια ιστορία για όνειρα γλυκά! https://www.klidarithmos.gr/to-pontikaki-pou-oneirevotan-na-synantisei-ton-ai-vasili

5.      

Υπάρχουν στ΄αλήθεια ξωτικά; Λούσι Ροουλάνι, εικ: Κέϊτι Χαλφορντ, εκ. Ψυχογιός

Πρέπει να υπάρχουν στ΄ αλήθεια ξωτικά! Εξάλλου, όλοι ξέρουν ότι βοηθούν τον Αϊ-Βασίλη να φτιάξει τα δώρα! Όμως, για να αποδείξει το αγοράκι του βιβλίου ότι τα ξωτικά είναι πράγματι αληθινά, θα χρειαστεί ένα χριστουγεννιάτικο θαύμα. Υπάρχουν στ’ αλήθεια ξωτικά; Αν κοιτάξεις προσεκτικά, ίσως ανακαλύψεις κι εσύ ένα…

https://www.psichogios.gr/el/yparxoyn-st-alhtheia-kswtika.html

 

6.      

Τα πρώτα Χριστούγεννα του Κάπτεν Τζιμ, Πάνος Χριστοδούλου, εικ: Ντανιέλα Σταματιάδη, εκδ. Ίκαρος

Ο Πάνος Χριστοδούλου και η Ντανιέλα Σταματιάδη δημιούργησαν την πιο ανατρεπτική χριστουγεννιάτικη ιστορία μέσα από τα μάτια ενός αστείου γάτου, του Κάπτεν Τζιμ!

 

Πώς είναι να έρχεται στο σπίτι ένα δέντρο χωρίς ρίζες και ξαφνικά να το στολίζουν με χρωματιστές μπάλες, κορδέλες και φωτάκια; Ελάτε να εξερευνήσουμε κάθε ένα από τα στολίδια μαζί με τον Τζιμ. Σίγουρα θα είναι τα πιο αξέχαστα Χριστούγεννα!

Διαβάστε εδώ ένα απόσπασμα : https://ikarosbooks.gr/1090-ta-prota-christoygenna-toy-kapten-tzim.html

7.     

Το μικρό κόκκινο έλκηθρο, Erin Guendelsberger, εικ: Eliaveta Treyakova, εκ Άγκυρα

«Το Μικρό Κόκκινο Έλκηθρο», είναι μια χριστουγεννιάτικη ιστορία γραμμένη από καρδιάς που νοιώθεις την ανάγκη να τη διαβάσεις ξανά και ξανά. Γεμάτη χαρά και χριστουγεννιάτικη μαγεία, θα σου υπενθυμίζει ότι μπορείς να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου αρκεί να τα πιστεύεις. Το Μικρό Κόκκινο ήξερε, βαθιά στην καρδιά του, τι μπορούσε να κατορθώσει! Μπορούσε να μάθει οτιδήποτε! Μπορούσε να γίνει ό,τι επιθυμούσε! Μπορούσε να συναντήσει, ακόμα, και τον Άη Βασίλη και να πετάξει! Ήταν μια χιονισμένη παραμονή Χριστουγέννων, μια νύχτα που τα όνειρα θα έβγαιναν αληθινά… https://e-agyra.gr/index.php?route=product/product&product_id=1850

 

8.     

Το Φαρδύ Πουλόβερ, Αρμέλ Μονιερέ , εκδ: Μεταίχμιο

Είναι Παραμονή Χριστουγέννων και κύριος Αρκούδος βρίσκει στη σοφίτα ένα πουλόβερ της γιαγιάς του. Ό,τι πρέπει για τον χειμώνα! σκέφτεται. Το πουλόβερ όμως του είναι πολύ μεγάλο, κι έτσι κόβει κομμάτια και δίνει το μαλλί που περισσεύει στη γειτόνισσά του. Αυτή με τη σειρά της φτιάχνει γκέτες και το υπόλοιπο μαλλί το χαρίζει στη φίλη της, που φτιάχνει μια κουβέρτα… Το μαλλί αλλάζει χέρια, και ζεσταίνει το σώμα και την ψυχή όσων το μοιράζονται. Ένα πανέμορφο βιβλίο για τη σημασία της φιλίας αλλά και της ικανότητας να μοιραζόμαστε.

https://www.metaixmio.gr/el/products/%CF%84%CE%BF-%CF%86%CE%B1%CF%81%CE%B4%CF%85-%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CE%B2%CE%B5%CF%81

9.      

Τα Χριστούγεννα με Ντορεμί, Τζιτιζκομέρμηγκες μαζί!Γλυκερία Γκρέκου, εικ: Αλεξία Λουγιάκη, εκδ. Σαϊτη

«…Θα διαβάσετε αυτή την καταπληκτική ιστορία της Γλυκερίας Γκρέκου και θα νιώσετε κι εσείς πως η μαγεία είναι παντού, όταν υπάρχει καλοσύνη, μοίρασμα, αλληλεγγύη, όνειρο και πεθυμιά μεγάλη! Μια χριστουγεννιάτικη μεν ιστορία που κρύβει μέσα της όλο το νόημα της μεγάλης γιορτής και διαβάζεται όλο το χρόνο. Γιατί; Μα πρώτα απ’ όλα γατί έχει μια πρωτοτυπία, είναι διασκεδαστική, έχει πλοκή, περιπέτεια και πολύ χιούμορ. Καταλύει τα στερεότυπα που καλά κρατούν ακόμα και στις μέρες μας. Οι ταμπέλες που όλοι βάζουμε χωρίς να έχουμε προσωπική άποψη κάποιες φορές, καταρρίπτονται εντελώς…» https://www.cretalive.gr/politismos/hristoygenna-me-ntoremi-tzitzikomermigkes-mazi

10.   Ο Άγιος Βασίλης και οι τρεις Αρκούδες, Λου Πίκοκ, εικ: Μαργκαρίτα Κουκτίνα, εκδ. Μεταίχμιο

Είναι σχεδόν Παραμονή Πρωτοχρονιάς, και ο Άγιος Βασίλης, αποκαμωμένος καθώς είναι, αποκοιμιέται στο σπίτι των Τριών Αρκούδων. Δεν καταφέρνουν να τον ξυπνήσουν με τίποτα, κι ας έχει μείνει ακόμα ένας σάκος με δώρα που πρέπει να παραδοθούν! Ευτυχώς το Αρκουδάκι ξέρει ποιους πρέπει να καλέσει για βοήθεια.

https://www.metaixmio.gr/el/products/%CE%BF-%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%B5%CF%82

11.  

Όταν ο Αϊ-Βασίλης ήταν μωρό, Linda Bailey, εικ: Genevieve Godbout, εκδ. Κλειδάριθμος

Ένα υπέροχο βιβλίο γεμάτο χιούμορ, έξυπνη πλοκή και μοναδικές vintage εικόνες.Μια πρωτότυπη ιστορία και εξήγηση για την προσωπικότητα του Αι Βασίλη και την σημαντικότητα των πρώτων χρόνων της ζωής του που δείχνει πως διαμορφώνονται συνήθειες και χαρακτήρας.

Ένα βιβλίο που θα διασκεδάσει τα παιδιά και θα τα εντυπωσιάσει με την ευστροφία και την έννοια της διαφορετικότητας.

https://www.cretalive.gr/politismos/otan-o-ai-basilis-itan-moro

12.  

Τα μικρά μεγάλα δώρα, Τζένιφερ Κόουλμαν, εκδ Μεταίχμιο

Τα Χριστούγεννα είναι πιο όμορφα σαν τα γιορτάζουμε παρέα!

Ο Ποντικός και ο Αρκούδος περιμένουν με ανυπομονησία τα Χριστούγεννα: Και φέτος ειδικά ο Αρκούδος έχει αποφασίσει να μην πέσει σε χειμερία νάρκη, ώστε να μπορέσει να ανταλλάξει δώρα με τον φίλο του. Τι όμορφα! Να όμως που ο Αρκούδος παίρνει το δώρο του Ποντικού και επιστρέφει στη σπηλιά του χωρίς να το ανοίξει. Γιατί άραγε; Μήπως δεν του αρέσει;

Υπάρχει όμως κάτι που ο Ποντικός δεν ξέρει: Ο Αρκούδος, με τα τεράστια χέρια του, δεν μπορεί να ανοίξει το μικροσκοπικό πακέτο – και μάλιστα νιώθει άσχημα γι’ αυτό. Ευτυχώς, τα ζώα του δάσους ξέρουν πώς να τον βοηθήσουν.

Στο τέλος όλοι οι φίλοι μαζί, ζωάκια τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, κάθονται να γιορτάσουν παρέα την υπέροχη, λαμπρή γιορτή. https://www.metaixmio.gr/el/products/%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%81%CE%B1-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B1-%CE%B4%CF%89%CF%81%CE%B1?gclid=Cj0KCQiAwJWdBhCYARIsAJc4idDL2wXx08zxvEu-qahp-FS0tAUAlbYq3Lz9SW_FI0VSZTpTgIhHhs4aAj4bEALw_wcB

13.  

Η Μαγισσούλα των Χριστουγέννων, Ρένα Ρώσση- Ζαϊρη, εικ: Ναταλία Καπατσούλια, εκδ. Ψυχογιός

Η Λαλαμπρίνα είναι η πιο άτακτη μαγισσούλα του κόσμου. Κουνάει το μαγικό της ραβδάκι και κάνει του κόσμου τις σκανταλιές. Κι όταν παραμονές Πρωτοχρονιάς επισκέπτεται τη θεία της τη Λιλί, φάλαινες με ροζ φουστίστες κάνουν πιρουέτες στο μπάνιο, σκουλήκια νιαουρίζουν, κόκκινοι δράκοι ξερνούν κατακόκκινα μπαλόνια, τα παιχνίδια του Αϊ-Βασίλη μεταμορφώνονται σε βατραχάκια που λένε τα κάλαντα κι ολόκληρος ο Βόρειος Πόλος γίνεται άνω κάτω!

 

14. 

  Οι δώδεκα μήνες και ο Φαντασμένος βασιλιάς, Ο μάγος με τα άδεια χέρια, Ο κρυμμένος τροχός του χρόνου, Νίκος Ψιλάκης, εικ: Τάκης Μόσχος, εκδ. Καρμάνωρ

Τρία ολοκαίνουργια παραμύθια του Νίκου Ψιλάκη που θα σας παρουσιάσουμε αναλυτικά την επόμενη εβδομάδα…

 

Δείτε εδώ το αφιέρωμα στο Cretalive. Gr : https://www.cretalive.gr/politismos/tria-nea-paidika-biblia-toy-nikoy-psilaki 

15.  

Σκανταλιές στο Πι και Φι, Ελένη Μπετεινάκη, εικ: Ναταλία ΚΑπατσούλια, εκδ.   Ελληνοεκδοτική

Ένα παραμύθι σαν εκείνα που παλιού καλού καιρού, μια ξεκαρδιστική  περιπέτεια των πιο διάσημων ηρώων  των Χριστουγέννων που θα γεμίσει μαγεία, χαμόγελα και γιορτινή διάθεση όλα τα παιδιά!

Το παραμύθι μάς λέει την ιστορία δυο μικρών παμπόνηρων καλικάντζαρων που μπλέκονται σε πολλές περιπέτειες με τα καμώματά τους και όπως γράφει στο οπισθόφυλλο :

«Χριστούγεννα ξημέρωνε, λίγο ήθελε ακόμα κι ο Πι μαζί με τον Φι,  δυο δίδυμα μικρά καλικαντζαράκια, είχαν αγωνία μεγάλη. Κρατούσαν το μεγάλο πριόνι και με μανία έκοβαν το δέντρο της γης. Ξαφνικά σταμάτησαν και κοίταξαν ο ένας τον άλλον. Ήταν η στιγμή που ονειρεύονταν όλη τη χρόνια. Να ανέβουν πρώτοι πάνω στη γη και να πάρουν το καλύτερο πόστο. Έτρεξαν στο πι και φι και κρύφτηκαν στο άγαλμα του Λεοντοκαλικάντζαρου του Α΄, του πιο σπουδαίου ήρωα της καλικαντζαροχώρας. Κι όταν το σύνθημα δόθηκε βρέθηκαν στη στιγμή μέσα στην μεγάλη σφαίρα που θα τους οδηγούσε στον απάνω κόσμο.

Σε ένα πανέμορφο καταστόλιστο χωριό προσγειώθηκαν και οι σκανταλιές ξεκίνησαν αμέσως…Και που δεν πήγαν … Μόνο που χωρίς το καταλάβουν μπλέχτηκαν σε μεγάλες περιπέτειες που δεν ήξεραν να ήταν όνειρο ή αλήθεια! Όπως ακριβώς συμβαίνει …στα παραμύθια!»

https://ellinoekdotiki.gr/gr/ekdoseis/i/skantalies-sto-pi-kai-fi?gclid=Cj0KCQiAwJWdBhCYARIsAJc4idBbc91_VBCf2Cqv9QPdnXIOJPR1HU0t8T1wc5WNef6zNkXFwZk2c10aAkbKEALw_wcB

Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα !

Χρόνια μας πολλά !

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 24 Δεκεμβρίου 2022 :Εδώ!

Έρχονται οι Καλικάντζαροι!

Της Ελένης Μπετεινάκη

«Η τρομπέτα ήχησε ξανά. Άνοιξαν κι άλλα μικρά περάσματα, και τα καλικαντζαράκια έτρεξαν σαν σίφουνες να μπουν απ’  όπου μπορούσαν. Έπρεπε όλοι να προλάβουν! Ο Πι κι ο Φι τόσο γρήγοροι που ήταν μπήκαν πρώτοι στη μεγάλη δίνη που θα τους έφερνε στον Απάνω Κόσμο. Από την φτέρνα του αγάλματος του Λεοντοκαλικάντζαρου του Α ΄ήταν το πιο γρήγορο πέρασμα.* Ο Τρακατρούκας πάλι έφτασε σε έναν μικρό θάμνο που είχε ένα άνοιγμα. Μπήκε μέσα και προχώρησε αργά μέσα στο σκοτάδι, με μάτια μισόκλειστα. Όλα ήταν άγνωστα για εκείνον. Ξαφνικά ένιωσε να ζεσταίνεται. Σε κάθε βήμα του άκουγε παράξενους θορύβους … Κρακ, Κρατς…

-Ωωω! Φωτιά, φωτιά: Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό σε μένα! Φοβάμαι τη φωτιά, όλοι οι καλικάντζαροι φοβούνται την φωτιά! Πως θα βγω τώρα στη Γη; φώναξε ο Τρακατρούκας, κρατώντας σφιχτά τον μικρό του σάκο, που ήθελε να τον γεμίσει με εμπειρίες και πράγματα από τον απάνω κόσμο και προσπαθώντας να μην χάσει την ψυχραιμία του… »*

Φέτος τα πράγματα γίνανε ακόμα πιο δύσκολα. Οι καλικάντζαροι αυξήθηκαν πολύ και κάποιοι το έσκασαν από το χωριό τους, το διάσημο Ζερζεβούτι, λίγο πιο νωρίς για να ανέβουν στον Απάνω κόσμο. Ο Πι και ο Φι , ο Εδώ κι ο Αλλού ήδη τριγυρίζουν στα σπίτια και στα μαγαζιά!**

Καλικάντζαροι, καλιβρούσηδες, καλακάντζουρα, παγανά, εξαποδώ, καρακάντζαλε, δαιμόνια, καλκάνια, κωλοβελόνηδες…Όποια κι αν είναι  η ονομασία τους είναι εκείνα τα κακομούτσουνα, τριχωτά, κοντοστούπικα, μαυριδερά πλάσματα με τα κόκκινα μάτια, τα χέρια της μαϊμούς και τα στραβοκάνικα πόδια που εμφανίζονται κάθε χρόνο στη γη την παραμονή των Χριστουγέννων κάνοντας τον επάνω κόσμο άνω-κάτω, μέχρι το ξημέρωμα των Φώτων λίγο πριν αγιάσει ο παπάς τα νερά… Λέει ο μύθος πως όλο το χρόνο κάτω από τη γη πριονίζουν το δέντρο που την κρατά «σταθερή» και μόλις είναι έτοιμη να πέσει φτάνει η παραμονή των Χριστουγέννων και πρέπει να ανέβουν στη γη. Ο κορμός όσες μέρες λείπουν ξαναγίνεται από την αρχή γερός και μόλις επιστρέψουν ξαναρχίζουν από την αρχή.

Καλικάντζαρους έλεγαν και τα παιδιά που γεννιούνταν την ημέρα των Χριστουγέννων  και ειδικά αν η σύλληψή τους είχε γίνει την ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στις 25 Μαρτίου, αλλά δεν είχαν και πολύ σχέση με τούτα δω τα παράξενα πλάσματα.

Τι λέει όμως ο λαός μας για τους καλικάντζαρους ;

Πολλά και διάφορα, προλήψεις, παρατηρήματα και χίλιες δυο παραδόσεις σώζονται ως τις μέρες μας. Άλλοι τα θεωρούν βλαβερά και φέρνουν κακή τύχη σε όποιον τα συναντήσει κι άλλοι πως είναι μόνο πλάσματα της λαϊκής φαντασίας ή της μυθολογίας μας. Οι ρίζες τους κρατούν από τα χρόνια τα πολύ παλιά. Λένε πως τα δαιμόνια τούτα είναι οι ψυχές που κατοικούσαν στον Άδη, οι Κήρες, οι οποίες πίστευαν στην Αρχαία Αθήνα πως στην γιορτή των Ανθεστηρίων, που ο Κάτω Κόσμος  ήταν ανοιχτός επέστρεφαν στη γη  με διάφορους τρόπους και ενοχλούσαν τους ανθρώπους κυρίως μολύνοντας τις τροφές τους.

Σε πολλά μέρη της Ελλάδας πίστευαν πως κατέβαιναν μόνο από τις καμινάδες  και κρατούσαν καντάρι για να μετρήσουν το γνέσιμο των κοριτσιών κι αν το έβρισκαν λειψό τα πείραζαν και τα «βασάνιζαν» με τις σκανταλιές τους. Αλλού πάλι πείραζαν μόνο τους τεμπέληδες, τους μεθυσμένους τους κακούς και τα άτακτα παιδιά. Το σίγουρο ήταν ένα... Εμφανίζονται κάθε χρόνο την παραμονή των Χριστουγέννων και μένουν στη γη δώδεκα μέρες και νύχτες ίσαμε την ημέρα των Φώτων, κι είναι το γνωστό σε όλους μας Δωδεκαήμερο.

Ο φόβος των καλικαντζάρων μέχρι και πρόσφατα υπέβαλλε τους ανθρώπους σε διάφορες μεθόδους απομάκρυνσής τους. Άλλοι κρεμούσαν πίσω από τη πόρτα του σπιτιού ή μέσα στην καμινάδα ένα κατωσάγονο χοίρου που πίστευαν πως είχε αποτρεπτική δύναμη, άλλοι έκαιγαν αλάτι ή ένα παλιοπάπουτσο στην φωτιά. Άλλοι έδεναν  ένα σκουλί λινάρι στο κρικέλι της πόρτας που μέχρι να μετρήσουν τις ίνες του λαλούσε ο πετεινός κι εξαφανίζονταν. Άλλοι έβαζαν ένα κόσκινο κοντά στη φωτιά που επίσης μέχρι να μετρηθούν οι τρύπες του, χάνονταν στον λογαριασμό, έτσι κυκλικό που ήταν και τους έβρισκε το ξημέρωμα. Άλλοι έκαναν γλυκά με στάρι, αλεύρι, σταφίδες, ζάχαρη και καρύδια ,σύκα και κανέλα και τα μοίραζαν στα γύρω σπίτια. Η προσφορά αυτή κρατούσε μακριά τα παγανά. Αλλά την πιο μεγάλη δύναμη την έχει η φωτιά…

Η φωτιά των αβάπτιστων ημερών δηλαδή του δωδεκαήμερου είναι αναμμένη στην εστία του σπιτιού μέρα και νύχτα. Λένε πως οι καλικάντζαροι την φοβούνται γιατί η δύναμή της είναι τόσο μεγάλη που τους κρατάει πολύ πολύ μακριά. Την παραμονή των Χριστουγέννων λοιπόν κάθε νοικοκύρης φέρνει και τοποθετεί στο τζάκι  του ένα χοντρό ξύλο κομμένο από ξύλο αγκαθωτό όπως είναι η αχλαδιά ή η αγριοκερασιά. Τα αγκάθια και γενικά ότι είναι αγκαθωτό απομακρύνουν όλα τα δαιμονικά. Το κούτσουρο αυτό το λένε Χριστόξυλο ή δωδεκαμερίτη ή σκάρντζαλο. Λίγο πριν το τοποθετήσουν  στο τζάκι το ραίνουν με καρπούς, αμύγδαλα και καρύδια. Το κούτσουρο αυτό θα πρέπει να ανάβει συνεχώς για δώδεκα μέρες και οι καλικάντζαροι δεν πρόκειται να πλησιάσουν το σπίτι τους. Σε αλλά μέρη πάλι σταύρωναν  τα ξύλα, ένα μεγάλο ίσιο, αρσενικό, κι ένα με παραφυάδες δηλ. θηλυκό, έριχναν από πάνω λίγο λάδι και λίγο κρασί  κι έκαναν το λεγόμενο πάντρεμα της φωτιάς.

Παρόλα αυτά οι καλικάντζαροι επιμένουν αν και όπως είπαμε  φοβούνται τη φωτιά να κατεβαίνουν από τις καπνοδόχους. Η καπνοδόχος έχει ένα συμβολισμό. Στις λαϊκές παραδόσεις Ελλήνων και Σλάβων είναι η «οδός» για τον Άδη, ο τρόπος και το μέσον επικοινωνίας με τον κάτω κόσμο. Κι όλοι οι επισκέπτες του σπιτιού έρχονται από κει, ο «Βραχνάς» ή εφιάλτης, η μάγισσα, οι δράκοι ακόμα και ο Άγιος Βασίλης που θεωρείται καλός οιωνός και αγωγός για την οικογένεια. Οι καλικάντζαροι λοιπόν δεν θα μπορούσαν να έχουν κανέναν άλλο καλύτερο δρόμο να ανέβουν στην γη και μάλιστα αφού γνωρίζουμε την μεγάλη αδυναμία που έχουν για τις στάχτες. Από την στάχτη έρχονται και στη στάχτη κρύβονται και μάλιστα λένε πως τα μικρά καλικαντζαρούδια εκεί γεννιούνται. Γονιμοποιός η δύναμη που έχει η στάχτη και για αυτό και οι μέρες του δωδεκαήμερου που η φωτιά δεν σβήνει η στάχτη που μένει φυλάσσεται προσεκτικά και την παραμονή των Φώτων μαζεύεται όλη και ρίχνεται στα δέντρα, στα περιβόλια, στα χωράφια και στα ζώα. Ακόμα και στις γωνιές των σπιτιών γιατί πίστευαν πως το σπίτι θα είχε ευτυχία, η χρονιά σε καρπό θα πήγαινε καλά και τα ζώα θα γεννοβολούσαν γερά μικρά. Κι επειδή οι μέρες του δωδεκαήμερου ήταν μέρες μεταμφιέσεων και παραλλαγών των καλικάντζαρων, όσοι άνθρωποι μεταμφιέζονταν το έκαναν γιατί παρίσταναν τους νεκρούς προγόνους και μαζί τους κουβαλούσαν σακούλες με στάχτη που χτυπούσαν μ αυτές τους περαστικούς και τις στείρες γυναίκες,  αφού την θεωρούσαν γονιμοποιό δύναμη.

Υπάρχουν ωστόσο κάποια μέρη στην Ελλάδα που οι καλικάντζαροι για να έρθουν στη γη δεν περνούσαν από τη στάχτη και τη φωτιά αλλά από το νερό. Μια υπέροχη λαϊκή παράδοση από την Σκιάθο λέει πως την πρώτη μέρα του σαρανταημέρου οι καλικάντζαροι ετοιμάζουν το καράβι τους για να έρθουν στο νησί. Την πρώτη μέρα έκοβαν τα ξύλα στο δάσος και τα ετοίμαζαν και ακούγονταν παντού οι κούφιοι κτύποι από τα μαδέρια. Σαν πλησιάσουν τα Χριστούγεννα, του έβαζαν  πίσσα, το καλαφάτιζαν και την τελευταία μέρα το έριχναν  στο γιαλό. Σ΄ άλλα νησιά έρχονται πλέοντας μέσα σε καρυδότσουφλα ή παλιά καΐκια κι έρχονταν από την θάλασσα.

Οι καλικάντζαροι την σημερινή εποχή είναι πιο πολύ γνωστοί σε μας μέσα από τα παραμύθια και σκαρώνουν χίλιες δυο σκανταλιές στα σπίτια και στα μαγαζιά των ανθρώπων. Τρομάζουν  τους περαστικούς και τους μοναχικούς ανθρώπους και θεωρούνται οι κατεξοχήν παραδοσιακοί μουσαφίρηδες και καλοπερασάκηδες των δώδεκα ημερών μέχρι την ημέρα των Φώτων. Στις 6 του Γενάρη ο αγιασμός των υδάτων έχει και την έννοια της απαλλαγής από την επίδραση τους. Ο φόβος νικιέται και πάλι θριαμβεύει το καλό και το κακό σκορπιέται ή επιστρέφει κάτω απ’ τη γη ως την επόμενη χρονιά…

Εσείς καλού κακού αφήστε λίγη ζάχαρη άχνη, κανένα κουραμπιέ ή μελομακάρονο  πάνω στο τραπέζι …Τρελαίνονται να βουτάνε μέσα, να «πουδράρονται » και να γλείφουν τα δάκτυλα από την γλυκασιά…

Μην ξεχνάτε έρχονται Χριστούγεννα και τέτοιες μέρες χωρίς καλικαντζαράκια …τι θα απογίνουν τόσοι παραμυθάδες στον Απάνω κόσμο;

Καλά Χριστούγεννα !

ΠΗΓΕΣ :

Δημ. Σ. Λουκάτου,«Χριστούγεννα και των Γιορτών », εκδ. Φιλιππότη, 1997

Γ. Α. Μέγας, Ελληνικές γιορτές και έθιμα της Λαϊκής Λατρείας, , εκδ. Εστία 2013

*Ελένη Μπετεινάκη, «Ο Τρακατρούκας ο Καλικάντζαρος!» εκδ. Ελληνοεκδοτική,2016

**Ελένη Μπετεινάκη, Σκανταλιές στο Πι και Φι, εκδ. Ελληνοεκδοτική, 2021

Ελένη Μπετεινάκη, Τα Χριστούγεννα του Εδώ και του Αλλού, εκδ. Ελληνοεκδοτική 2022

Δημοσιεύτηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2022 στο Cretalive.gr :

Ο Ελύτης για παιδιά…*

Της Ελένης Μπετεινάκη

Πως να μιλήσεις στα παιδιά για ποίηση;

Πως να τους πεις για το μεγαλείο των λέξεων που φτιάχνουν εικόνες; Ίσως δείχνοντας τους εικόνες με χρώμα και φως κι αφήνοντάς τα να μαντέψουν τι συναισθήματα τους δημιουργούν. Κι όταν θες να τους πεις λέξεις ταιριασμένες που ακουμπούν αμέσως την ψυχή και το μυαλό τους διαβάζεις λίγους στίχους του Ελύτη και τους ακουμπάς απαλά, σαν αεράκι χαϊδεύοντας τα αυτιά τους σιγανά και όμορφα…

Κι ύστερα γεμίζουν Ελλάδα και μπλε χρώμα, και μυρωδιές ανεξίτηλες μόνο διαβάζοντας … λέξεις!

Κι ύστερα θες να τους μιλήσεις για τον ποιητή μας και ξεκινάς από εκείνη την μακρινή εκατονταετηρίδα και βάλε της 2^ας Νοεμβρίου του 1911 στο Ηράκλειο της Κρήτης που γεννήθηκε το έκτο παιδί της οικογένειας Αλεπουδέλη. Κι όλα κλεισμένα σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, τότε!

Και ξετυλίγοντας το κουβάρι της ζωής του κάνεις μια στάση στην μικρή του αδελφή την Μυρσίνη που χάθηκε πρόωρα πριν προλάβει να χαρεί όλη την ομορφιά και τα καλούδια που χαρίζει η  ζωή…

Κι αμέσως μετά μπαίνεις στο κεφάλαιο για τους ανέμους, τα ονόματα  τους, τη θάλασσα και τα μυστικά της φύσης :

Του μικρού βιριά παράγγειλα

Να΄ναι καλό παιδάκι

Μη μου χτυπάει πορτόφυλλα

Και στο παραθυράκι ( Τα ρω του Έρωτα)

Και μαθαίνουν τα παιδιά (κι οι μεγάλοι) γιατί απέκτησε ψευδώνυμο και πώς το διάλεξε να γίνει από Αλεπουδέλης, Ελύτης΄. Κι ύστερα φτάνουμε στα 1940 και ξεκινά η εκδοτική του καριέρα σας ποιητής.

 

Σταματώ στην Πρώτη γραμμή και την πορεία του στον πόλεμο, την αρρώστια, το τέλος του εμφυλίου και την καριέρα του στο ραδιόφωνο. Και τότε είναι που γράφει και το μεγάλο του ποίημα : «Άσμα Ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας»

Μια εξαιρετική έκδοση, καλαίσθητη, γεμάτη χρώμα, φως, ποίηση και λέξεις πολύτιμες για τον Οδυσσέα Ελύτη τον δικό μας ποιητή!

Στα επόμενα κεφάλαια μαθαίνουμε για τους φίλους της τέχνης και των γραμμάτων του Ελύτη το διάστημα που έμεινε στο Παρίσι. Η γνωριμία του με τον Στρατή Ελευθεριάδη τον γνωστό Τεριάντ ήταν καταλυτική. Πόσοι και πόσοι μεγάλοι καλλιτέχνες αποτέλεσαν τον μεγάλο καμβά της δικής του ζωής ίσαμε την  επιστροφή του που ξεκινά να γράφει το Μεγάλο του έργο « Το Άξιον Εστί». Μια εκπληκτική ανάλυση τελείως προσιτή σε νεαρές ηλικίες  για να φτάσουμε στην μοναδική ερώτηση και ολόκληρο κεφάλαιο: Γιατί γράφουμε ποιήματα;  Μετά θα έρθει η Δικτατορία στην Ελλάδα και ο Ελύτης θα φύγει και πάλι για το Παρίσι. Και τότε το πολυαγαπημένο του ποίημα : Του μικρού Βοριά  θα ταιριάζει καλύτερα στην περίσταση :

Με πιάνει το παράπονο

Γιατί στον κόσμο αυτόνα

Τα καλοκαίρια τα ΄χασα

Κι έφτασα στο χειμώνα.

Ακολουθεί ο Ήλιος ο Ηλιάτορας , σαν κι αυτόν που όλα τα παιδιά τον ζωγραφίζουν …

Συμβολισμοί  και λέξεις πέρα για πέρα ελληνικές και εικόνες μοναδικές!

 

Συνεχίζοντας την βιογραφία του αλλά με πολύ ιδιαίτερο τρόπο η Ιουλίτα Ηλιοπούλου μας φτάνει στον Οκτώβριο του 1979 που ο Οδυσσέας Ελύτης βραβεύεται με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Ακολουθούν κεφάλαια γεμάτα χρώματα, ποίηση, μουσική και λέξεις …πάντα οι λέξεις !

Μια βιογραφική, φωτογραφική, ποιητική συλλογή που γράφει, επιμελείται και μας χαρίζει  η Ιουλίτα Ηλιοπούλου. Νομίζω όμως πως δεν είναι μόνο  για παιδιά αλλά για όλους μας!

Ένα βιβλίο εικονογραφημένο, μαγικό και γεμάτο λέξεις, κείμενα, αποσπάσματα, ποιήματα και ζωγραφιές σε σχέδια και σήματα του ιδίου του μεγάλου μας ποιητή.  Με έργα του Picaso σε σχέδιο με αφιέρωση από τον ίδιο στον Οδυσσέα Ελύτη. Προσχέδια για τις ποιητικές συλλογές του από τον Νίκο Χατζηκυριάκο Γκίκα, Γιάννη Μόραλη, Γιάννη Τσαρούχη. Γεμάτο πολύτιμες φωτογραφίες με τον Νίκο Γκάτσο, τον Ανδρέα Εμπειρίκο από το φωτογραφικό  αρχείο του Mario Vitti και άλλων γνωστών φωτογράφων.

Ένα βιβλίο που δεν χρειάζεται δεύτερη σκέψη για να το αποκτήσεις και να ζήσεις τα χρώματα της Ελλάδας και του Ελύτη για μια ακόμα φορά τόσο έντονα και τόσο μοναδικά.

Ένα βιβλίο βιογραφικό, συγκινητικό και γεμάτο με τα χρώματα του Ελύτη. Της ζωής, της δικής του ψυχής, της Ελλάδας που τόσο αγάπησε.

Στο τέλος του βιβλίου υπάρχει παράρτημα με δραστηριότητες και παιχνίδια για να κατανοήσουν τα παιδιά την μοναδική ποίηση του Ελύτη.

Παιχνίδια με λέξεις, μουσική, σταυρόλεξα…

Μια συλλογή ποιημάτων κατάλληλων για παιδιά και πολλές πολλές φωτογραφίες.

Αναζητείστε το σε όλα τα βιβλιοπωλεία και διαβάστε εδώ ένα μικρό απόσπασμα: https://ikarosbooks.gr/1110-o-elytis-gia-paidia.html

*Ο Ελύτης για παιδιά, Ιουλίτα Ηλιοπούλου, εκδόσεις Ίκαρος

Όταν ο Αϊ Βασίλης ήταν μωρό…*

Της Ελένης Μπετεινάκη

Τον Αι Βασίλη των παραμυθιών, των δώρων και των ξωτικών τον γνωρίζουμε όλοι!

Μας έχει τυπωθεί στο μυαλό η κατακόκκινη φιγούρα του στρουμπουλού – ροδοκόκκινου παππού και του σάκου του που περιέχει όλη τη μαγεία και το όνειρο. Και πίσω από αυτή την παγκόσμια αγαπημένη φιγούρα, αν αφήσουμε την φαντασία μας να ταξιδέψει,  ίσως μας παρασύρει σε καταστάσεις που ποτέ δεν είχαμε σκεφτεί. Όπως, ας πούμε, πως ακόμα και τούτος ο Άγιος ήταν κάποτε μωρό, παιδί, έφηβος, νέος κι ονειροπόλος!

Από μωρό λοιπόν ο Αι Βασίλης ήταν ένα διαφορετικό παιδί. Είχε βροντερή, δυνατή και καλή φωνή κι όταν γελούσε έβγαινε ένα τρανταχτό « Χοχοχο!» από το στόμα του. Σαν μεγάλωνε είχε αδυναμία στο κόκκινο χρώμα. Επέμενε τόσο πολύ σ΄ αυτό που οι γονείς πίστευαν πως ήθελε να γίνει πυροσβέστης…

Και το πιο παράξενο ήταν σαν του έκανε δώρα πολλά κι όμορφα όλη του η οικογένεια στα γενέθλιά του. Ενθουσιάστηκε ακόμα πιο πολύ όταν τα ξανατύλιξε ό ίδιος και τα έβαλε μέσα σε ένα σάκο. Και τα χάρισε σε άλλα παιδιά…

Στα επόμενα του γενέθλια ζήτησε ένα περίεργο δώρο : Ένα άλογο με κέρατα και έλκηθρο που ο ίδιος το ζωγράφησε για να γίνει κατανοητός… Δύσκολη επιθυμία κι έτσι κατέληξε να έχει ένα μικρό χαμστεράκι που σαν γέννησε οκτώ μωράκια, ο Βασιλάκης τα έδεσε με κορδέλες σε ένα σπιρτόκουτο και τα γύριζε γύρω γύρω σε όλο το σπίτι. Τα βάφτισε όλα και  καταλαβαίνετε τι ακολούθησε…

Αλλά το πιο απίστευτο ήταν τούτο! Δεν αγαπούσε καθόλου τη ζέστη και που τον έχανες, που τον έβρισκες, πάντα  μπροστά στην ανοιχτή πόρτα του ψυγείου.

Λάτρευε τις καμινάδες και ήταν πάντα καψαλισμένος στα ρούχα του…

Οι γονείς του δεν μπορούσαν να σκεφτούν με τόσα που έκανε τι θα γινόταν σαν μεγάλωνε. Είχε κι ένα ν φίλο αγαπημένο που λάτρευε το πράσινο χρώμα…

Μεγάλωνε στο μεταξύ και όλο και πιο ….διαφορετικός από τους άλλους γινόταν …

Κι ύστερα που πια επιτέλους έγινε …μεγάλος, θα σας αφήσω να μαντέψετε τι συνέβη αλλά και πάλι μόνο σαν διαβάστε την υπέροχη ιστορία της Linda Balley θα καταλάβετε τα πάντα!

Ένα υπέροχο βιβλίο γεμάτο χιούμορ, έξυπνη πλοκή και μοναδικές vintage εικόνες.

Μια πρωτότυπη ιστορία και εξήγηση για την προσωπικότητα του Αι Βασίλη και την σημαντικότητα των πρώτων χρόνων της ζωής του που δείχνει πως διαμορφώνονται συνήθειες και χαρακτήρας.

Ένα βιβλίο που θα διασκεδάσει τα παιδιά και θα τα εντυπωσιάσει με την ευστροφία και την έννοια της διαφορετικότητας.

Οι εικόνες είναι της Geneviene Godboout και η μετάφραση της Ηλιάνας Αγγελή.

*Όταν ο Αϊ- Βασίλης ήταν μωρό, Linda Bailey, εικ: Genevieve Godbout, εκδ. Κλειδάριθμος

Δείτε το εδώ : https://www.klidarithmos.gr/otan-o-ah-vasilis-htan-moro/

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 15 Δεκεμβρίου 2022 : Εδώ!