Συναισθήματα είναι γεμάτα τα βιβλία που παρουσιάζουν
σήμερα τα Παραμύθια του Σαββάτου. Η αγάπη, τα όνειρα και οι εκπλήξεις . Οι
φόβοι μας αλλιώς. Η αστεία όψη πολλών πραγμάτων!
Δεν πιστεύω να φοβάσαι; Βασίλης Παπαθεοδώρου, εικ: Πέτρος Χριστούλιας, εκδ. Καστανιώτης
Όλοι έχουμε κάτι στη ζωή μας που το φοβόμαστε πολύ. Στο σχολείο
του ήρωα μας οι φίλοι του τον φοβερίζουν φορώντας κατάλευκα σεντόνια με δυο τρύπες
στα μάτια και του λένε πως είναι φαντάσματα. Εκείνος όμως γελάει γιατί τους
σκέφτεται να μπερδεύονται και να κατρακυλούν
από τις σκάλες. Υπάρχουν κάποιοι άλλοι φίλοι που φοβούνται το σκοτάδι κι εκείνος το σκέφτεται
πόσο ζορισμένο θα είναι που δεν μπορεί να δει ούτε τη μύτη του, ούτε το μικρό
του δακτυλάκι. Άλλοι φοβούνται τον κακό λύκο, τον μπαμπούλα, τα τέρατα, τους ανθρώπους
που φωνάζουν δυνατά, τις κατσαρίδες και χίλια δυο άλλα πράγματα. Για όλα αυτά ο
συγγραφέας Βασίλης Παπαθεοδώρου έχει μια
έξυπνη κι αστεία λύση που όλοι σαν την ακούσουν (ή τη διαβάσουν) σκάνε στα
γέλια. Ποιος είναι όμως πραγματικός ΜΕΓΑΛΟΣ φόβος του αγοριού; Διαβάστε το
βιβλίο κι ανακαλύψτε το! Κι ίσως κι
εσείς να κουνήσετε συγκαταβατικά και το δικό σας κεφάλι, συμφωνώντας ή και αναστενάζοντας βαθιά.
Μια ιστορία γεμάτη φόβους ανατρεπτικούς ή από εκείνους που αν
τους γυρίσεις …ανάποδα, γελάς πολύ και διασκεδάζεις μαζί τους όσο ποτέ άλλοτε.
Μια πανέξυπνη ιδέα και πολύ αποτελεσματική μας δίνει με τα γραφόμενα του ο
Βασίλης. Πως να αντιμετωπίσουμε τις φοβίες, τα δύσκολα και όλα εκείνα που
νομίζουμε πως μας δημιουργούν μικρά καθημερινά προβλήματα και εμπόδια. Να δούμε
τα πράγματα από την αστεία, την χαρούμενη πλευρά τους. Να αποδεχτούμε τους φόβους μας με άλλη οπτική γωνία ώστε να
γεμίσουμε με θετικά συναισθήματα και όμορφες εικόνες.
Διασκεδάζω λοιπόν είναι η μαγική λέξη. Απομυθοποιώ ακόμα και
τα πιο τρομακτικά, αντικείμενα, πρόσωπα
ή καταστάσεις. Και ζω, προχωρώ και αντιμετωπίζω την αλήθεια μου.
Αλήθεια τώρα, εσείς
φοβάστε; Και να ναι βρείτε τι θα έκανε τον φόβο σας να …σκάσει από τα γέλια.
Μια πολύ καλή ιδέα που μπορείς να την υλοποιήσεις στην τάξη, σαν δημιουργική
γραφή, σαν παιχνίδι ή ζωγραφιά και σίγουρα θα κάνει το κάθε παιδί να αισθανθεί
και πιο δυνατό και πιο χαρούμενο. Αντιστροφή ρόλων και αντιμετώπιση δυσκολιών.
Εικονογραφημένο από τον Πέτρο Χριστούλια τόσο
πολύχρωμο που το σκοτάδι, η σκουληκαντέρα , τα φαντάσματα ακόμα κι η κατσαρίδα
μοιάζουν τόσο συμπαθητικά που σχεδόν τα αγαπάς.
Για παιδιά από πέντε χρονών !
Δείτε εδώ : https://www.kastaniotis.com/book/978-960-03-6814-7
Ο Αρκούδος, το πιάνο και η Τελευταία Συναυλία, David Litchfield, (Μετάφραση : Μαριάννα Ψύχαλου) , εκδόσεις Μικρή Σελήνη
Το τρίτο μέρος μιας παιδικής συγκινητικής τριλογίας έφτασε
και ολοκληρώνεται, μάλλον, με τον πολυαγαπημένο μας Αρκούδο να δίνει την Τελευταία
του Συναυλία.
Την ιστορία του την έχουμε μάθει από τα προηγούμενα βιβλία. Ένα
μικρό αρκουδάκι θα βρει μια μέρα στο δάσος κάτι που δεν είχε ξαναδεί ποτέ του
κι όταν το άγγιξε με την πατούσα του όλα απέκτησαν άλλο νόημα. Η μουσική μπήκε
στη ζωή του. Έτσι κατάφερε να γίνει διάσημος, να φύγει φυσικά από το δάσος και να
αποκτήσεις απίστευτη δόξα και φήμη. Με
τα χρόνια αυτό που του έλλειπε ήταν το μέρος που μεγάλωσε και οι παλιοί του
φίλοι. Και μια μέρα αποφάσισε να επιστρέψει και να ανακάλυψε πια ήταν τα
πολύτιμα της ζωής του…
Στο δεύτερο βιβλίο της σειράς ο Έκτορας, ένας γέρος βιολιστής αναρωτιέται αν
ποτέ θα πραγματοποιήσει το όνειρό του. Απελπισμένος και κουρασμένος αποφασίζει
να μην παίξει βιολί ποτέ ξανά. Κι ένα βράδυ ο φίλος του ο Ούγκω, ένα σκυλί, έκανε κάτι μαγικό πάνω στην ταράτσα. Άρχισε να
παίζει κι αυτός βιολί και ο Έκτορας τον μύησε σε αρκετά από τα μυστικά του. Με
τον καιρό τον ανακάλυψε κι ο Αρκούδος μας και τον έβαλε στην μπάντα του που θα
περιόδευε ολόκληρο τον κόσμο, δίνοντας μεγάλες συναυλίες. Ο Έκτορας ζήλεψε, λυπήθηκε και μίλησε σκληρά στο φίλο του που έφυγε μακριά
κι έμεινε μόνος και θλιμμένος. Μόνο σαν κατάφερε να πάει να τον ακούσει για
πρώτη φορά σε μια από τις συναυλίες του κατάλαβε πως οι εκπλήξεις, η φιλία και
η μουσική δεν τελειώνουν ποτέ.
Στο τρίτο και ολοκαίνουργιο
βιβλίο ο Αρκούδος έχει πια μεγαλώσει πολύ. Κι όσο εκείνος γερνάει τόσο
μικραίνουν αλλά πράγματα. Αίθουσες, σκηνές, χειροκροτήματα όλο και λιγοστεύουν.
Κι έτσι αποφασίζει να αλλάξει και πάλι τη ζωή του επιστρέφοντας στο δάσος. Στην
αρχή όλα είναι δύσκολα όμως με τον ερχομό της μικρής του αρκούδας η ζωή του άλλαξε
και πάλι. Απόκτησαν νόημα τα μικρά και
καθημερινά πράγματα. Και μια μέρα η μικρή αρκουδίτσα ανακάλυψε ένα πιάνο στη μέση του δάσους. Κι ο
μπαμπάς της, της έλυσε πολλές από τις απορίες που τις δημιουργήθηκαν και έπαιξε
ξανά μετά από πολύ καιρό πιάνο για την
κόρη του. Και τότε της γεννήθηκε μια
ιδέα …συναρπαστική για τον αγαπημένο της μπαμπά.
Γεμάτο συναίσθημα και μικρές αλήθειες και το τρίτο βιβλίο
του Αρκούδου. Μουσική παντού στην ψυχή, στο μυαλό, στις αναμνήσεις, σε μια
ολόκληρη σε όλη τη ζωή. Ένα βιβλίο γεμάτο
νοσταλγία, φιλία, αγάπη πατρική και όνειρα. Καταστάλαγμα μια ολόκληρης ζωής που
αποδεικνύει πως το ταλέντο, οι επιθυμίες και οι αγάπες μας δεν τελειώνουν με το
χρόνο που περνά. Θέλει την κατάλληλη στιγμή, ένα έναυσμα και αγάπη μπόλικη για
να ξαναγεννηθεί το ίδιο συναίσθημα, το ίδιο καρδιοχτύπι και η ίδια η λαχτάρα
σαν να είναι η πρώτη φορά.
Ένα ακόμα βιβλίο από τον David Litchfield με δική του εικονογράφηση και γεμάτο χρώμα, ομορφιά και
αγάπη. (https://www.davidlitchfieldillustration.com/)
Ψάξτε το κι αυτό κι αφήστε τα συναισθήματα να σας
πλημμυρίσουν. Θυμηθείτε, απολαύστε και ανακαλύψτε τα δικά σας θέλω που είναι κρυμμένα
ή παρατημένα κάπου. Να θυμάστε πως η ζωή έχει εκπλήξεις, έχει όνειρα που ποτέ δεν
τελειώνουν, ήχους και μυρωδιές που πάντα θα κυριαρχούν όσα χρόνια κι αν περάσουν και θα μας
θυμίζουν ποιοι είμαστε, που ανήκουμε και τι μας δίνει χαρά και ικανοποίηση στη
ζωή μας.
Μπείτε στο blog της Μικρής Σελήνης και διαβάστε ένα σωρό ιδέες και προτάσεις
φιλαναγνωσίας : https://mikriselini.wordpress.com/2017/09/10/%CE%BF-%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CE%B4%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%BA/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου