47 μέρες χωρίς σχολείο….Έξι μέρες με κωδικό 6!

...και πολλά χιλιόμετρα με το ποδήλατό μου!

Της Ελένης Μπετεινάκη

Συνήθως οι βόλτες στην πόλη μου το ξημέρωμα ήταν η πιο αγαπημένη μου συνήθεια, εδώ και χρόνια. Οι μνήμες, τα σεντούκια, όπως γράφω συχνά της Ιστορίας άνοιγαν, κι έμοιαζε να προπατώ στους δρόμους παρέα με ανθρώπους άλλων εποχών. Μ’ άρεσε τούτη η μοναξιά του πρωινού, των δρόμων, των κτιρίων. Φανταζόμουνα ιστορίες ανθρώπων μέσα από κλειστά ή φωτισμένα αχνά, παράθυρα, σε γωνιές δρόμων. Γυρνούσα σοκάκια και μαχαλάδες κι έψαχνα εκείνο το άλλο, το παράξενο που θα μου έδινε την έμπνευση να πω και να γράψω όσα θυμόμουνα από τα χρόνια τα παλιά.

Έξι μέρες τώρα το ξημέρωμα στις γειτονιές της πόλης είναι αλλιώτικο. Μου έφυγε λίγο ο φόβος της αρρώστιας, του αγγίγματος, του θανάτου και ξεκίνησα πιο μακρινές διαδρομές. Τριγυρνώ και πάλι χαράματα και πάλι παρέα με το ποδήλατό μου μόνο που τώρα πια  η ησυχία και η  μοναξιά με τρομάζουν. Απίστευτες εικόνες στην πιο ζωντανή πόλη της Κρήτης. Μια πόλη που έχει σωπάσει, που έχει μαζευτεί κι έχει κλειστεί ορμητικά στο σπίτι της! Άδειες πλατείες, σκονισμένες τζαμαρίες στις βιτρίνες των καταστημάτων, άδειοι δρόμοι.

Ο «Άρχοντας», το Φρούριο της Θάλασσας, ο πολυαγαπημένος Κούλες των Ηρακλειωτών είναι ακόμα εκεί. Αμίλητος, αγέρωχος υπομένει άλλη μια μεγάλη ιστορική συγκυρία. Απαγορεύεται να πλησιάσεις.  Λουσμένος σε χρώματα ανοιξιάτικα όλα αυτά τα πρωινά που τον καλημέριζω μου δίνει εκείνη τη δύναμη που ΄χει η πέτρα, να μην λυγίσω και αφεθώ στη λύπη, στον τρόμο και στην απελπισία.

Σαράντα επτά μέρες σήμερα χωρίς σχολείο! Απότομα με βρήκε η είδηση του κλεισίματος εκείνο το μεσημέρι της 10^ης Μαρτίου. Δεν πρόλαβα καλά καλά να κλείσω τα παραθυρόφυλλα, να μαζέψω τις εργασίες των παιδιών από τα …πατώματα κι έπρεπε να φύγω και να κλειδώσω  κομμάτι της ψυχής, της ζωής , του εαυτού μου μέσα σε μια τάξη που δεν ξέρω πότε θα ξαναδώ.  Σήμερα το ξημέρωμα πέρασα έξω από το σχολείο. Δεν επιτρέπεται να μπω μέσα χωρίς ειδική άδεια και εγώ δεν την έχω. Σταμάτησα κι ένιωσα την καρδιά μου να κτυπά πολύ δυνατά. Ένα δυο παιχνίδια στην είσοδο ήταν  αναποδογυρισμένα. Τα σημαιάκια της γιορτής τσαλακωμένα, τα παράθυρα θολά κι η σιωπή απέραντη. Δεν επιτρέπεται να μπω….Απίστευτο! Κάθισα απέξω, με τον φόβο πως αν με δουν οι «φύλακες» της πόλης μπορεί και να πληρώσω πρόστιμο για «άσκοπη περιπλάνηση». Δεν γινόταν όμως, έπρεπε να δω, μήπως κι αφουγκραστώ εκείνα τα γέλια των παιδιών μου που κόπηκαν απότομα. Άραγε να΄χουν μεγαλώσει; Μακρύνανε τα μαλλιά τους σίγουρα… Κι ίσως κάποια δοντάκια να μην είναι πια στη θέση τους… Θα βρεθούμε άραγε πάλι;  Κι αν, αν δε τα καταφέρουμε τότε  ίσως να τα δω από μακριά στην αυλή του Δημοτικού Σχολείου πια, την επόμενη χρονιά. Όσο και αν τα νέα εργαλεία της εκπαίδευσης μας κρατούν σε επαφή με όλα τα παιδιά, δεν τα έχω δει ακόμα και  δεν αντέχω κι εγώ άλλο χωρίς τις αγκαλιές, τα φιλιά και την αγάπη τους. Πρέπει  όμως …πρέπει να κρατήσουμε όλες τις αποστάσεις. Έφυγα γρήγορα από την πόρτα του σχολείου που ούτε καν ακούμπησα κι έτρεξα προς το κέντρο της πόλης.  Εννέα αδέσποτα μέτρησα στη διαδρομή, πολλές γάτες, αμέτρητα περιστέρια να περπατούν στους δρόμους και τρεις οδοκαθαριστές. 

Όλη η πόλη ένας απέραντος μοναχικός ποδηλατοδρόμος. Κοιτούσα σαν χαμένη, φωτογράφιζα κάθε σημείο, κάθε γωνιά. Έψαχνα να βρω μηχανάκια, παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, χαρτιά στοιβαγμένα στις άκρες των πεζοδρομίων, καλαθάκια που ξεχείλιζαν από σκουπίδια, ομπρέλες καφετεριών που πλάκωναν τα κτίρια, τον ήλιο και τον ουρανό… Τίποτα, απολύτως τίποτα. Περπατούσα μόνη, ολομόναχη. Ούτε μια καλημέρα. Όλα κλειστά, ακόμα και τα περίπτερα. Ανοιχτός μόνο ένας φούρνος- καφέ στην απέραντη πια πλατεία Καλλεργών.  Σταμάτησα για να πάρω καφέ. Φόρεσα τα πλαστικά μου γάντια και διάβασα την ταμπέλα που έλεγε πως μόνο δυο άνθρωποι μπορούν να βρίσκονται εντός του καταστήματος. Απέξω, στο δρόμο μεγάλες γραμμές που δήλωναν την ασφαλή απόσταση  του 1.5 ή δυο νομίζω μέτρων από τον άλλο, όσο στέκεις και περιμένεις. Αντισηπτικά στην είσοδο και βλέμματα που δεν μπορούσα να ξεχωρίσω αν ήταν απόγνωσης, λύπης, ή χαράς που αντίκριζαν άλλους ανθρώπους …σιμά τους. Τώρα πια την ανάσα μας την κόβει ένα πλεξιγκλάς ή  μια μάσκα. Τα μάτια μιλούν πιότερο από ποτέ. Τα χέρια είναι καλυμμένα  και οι χαιρετούρες γίνονται με …αγκώνες.

Στα Λιονταράκια το νερό συνέχιζε να τρέχει. Η Πλατεία του Μεγάλου Σαντριβανιού ή Δημητριακών δεν πουλούσε τίποτα σήμερα. Ούτε μυρωδιά από φρεσκοψημένο φύλλο μπουγάτσας και κανέλας μύριζε. Ούτε τριξίματα από καρέκλες, ούτε φωνές , ούτε καν οι πρωινές καλημέρες. Μαζεμένα τραπεζοκαθίσματα στοιβαγμένα σε γωνιές. Στο Μεϊντάνι ψυχή δεν έβλεπες. Στο μεγάλο σταυροδρόμι  δεν συνάντησα ούτε …γάτα. Στην οδό 1866 χώθηκα. Η πολύβουη αγορά της  πόλης με άδειους πάγκους, κλειστά με ρολά και λουκέτα όλα τα μαγαζιά. Κι ευθεία επάνω στο Σεμπιλ του Χατζή  Ιμπραήμ Αγά η Ανοιξη με γυρόφερνε να την δω, να την μυρίσω, να γευτώ τα χρώματα και τις μυρωδιές της. Ολάνθιστη η πόλη μας. Φωνάζει την ομορφιά και κανείς δεν την ακούει ή τη βλέπει…

Άγιος Μηνάς, πλατεία Αγίας Αικατερίνης, Λ. Καλοκαιρινού, Ίδης, οδός 1821, Κυρίλλου Λουκάρεως, Αβέρωφ, Έβανς, Δικαιοσύνης, πλατεία Ελευθερίας. Η απόλυτη σιωπή… Κανένας δεν διέκοψε την …ποδηλατάδα μου. Κανένας δεν μου είπε : Καλημέρα…

Κι  ας είναι όλα καθαρά και σε τάξη, όλα ανέγγιχτα! Τούτη η μοναξιά δεν αντέχεται..

Ανηφόρισα πια την Λ. Δημοκρατίας. Εκεί που είναι το  Άγαλμα του Ελευθερίου Βενιζέλου σταμάτησα. Έριξα μια ματιά πίσω μου να δω μήπως όλα αυτά τα ΄χε πάλι δημιουργήσει η φαντασία μου. Ανοιγόκλεισα τα μάτια μήπως και ξυπνήσω από τις σκέψεις , τις εικόνες , το παρελθόν. Δυστυχώς, δεν άλλαξε τίποτα. Συνειδητοποίησα τότε πως ήμουν πια κι εγώ ένα κομμάτι της Νεότερης Ιστορίας που γράφεται αυτές τις μέρες στην πόλη, στη χώρα στον κόσμο ολάκερο. Ένα απλός καθημερινός άνθρωπος γεμάτος ανασφάλεια για το αύριο, φόβο και την ίδια στιγμή δύναμη και ελπίδα. Της Ιστορίας που οι ιστορικοί και μελετητές κάποτε θα πουν, θα αναλύσουν, θα γράψουν για τούτη την φοβερή  επιδημία ή μάλλον πανδημία με το όνομα Covid-19. Τότε που όλα όσα συμβαίνουν στις μέρες μας θα γράφονται  με την συντομογραφία (μ.Κ.  ή π.Κ ) δηλαδή μετά ή πριν τον Κορονοϊό! Αν ήμασταν στο σχολείο  θα γράφαμε στο παραμύθι των ημερών πως τούτος ο «ιός» ίσως να ήταν ένας Φοβερός  Μάγος που φορούσε Κορώνα, σαν παντοδύναμος Βασιλιάς  και με το ραβδί του όποιον άγγιζε τον έκανε σχεδόν αόρατο, ανύπαρκτο ή του φορούσε μια στολή απλησίαστη για πολλές μέρες.

Θέλω πίσω τη ζωή μου, τη ζωή μας, την πόλη, την φασαρία, τις φωνές, τα γέλια, τα αυτοκίνητα… Μου λείπουν οι φίλοι, οι γνωστοί και οι άγνωστοι που συναντούσα και πολλές φορές κατά λάθος σκουντούσα στους δρόμους.. Μου λείπει το πολύβουο πλήθος, η ανεμελιά, η αταξία και …τα παιδιά, η δουλειά μου.

Μου λείπει η θάλασσα και τα ταξίδια…

Μου λείπουν όλα  τα δεδομένα του παρελθόντος.

Κυριακή σήμερα, 26 Απριλίου 2020, απλώς άλλη μια μέρα …καραντίνας!

47 μέρες χωρίς σχολείο….

Έξι μέρες με κωδικό 6 και πολλά χιλιόμετρα με το ποδήλατό μου στις γειτονιές του Μεγάλου Κάστρου!

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ στις 27 Απριλίου 2020 :εδώ!

Η μάγισσα Χρωματούσα ... σας δίνει ιδέες για χίλιες δυο δραστηριότητες!

Η μάγισσα Χρωματούσα* ...

Με χίλιες δυο ιδέες για δημιουργική απασχόληση!

Της Ελένης Μπετεινάκη

ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ…

Κάθε μέρα ένα βιβλίο….κάθε βράδυ ένα παραμύθι!

Εχουν περάσει σχεδόν δυο μήνες πια και η μικρή χρωματιστή μάγισσα δεν έχει πάει …πουθενά!  Μάλιστα μετακόμισε από το σπιτάκι της στο δάσος από τη  πρώτη μέρα στο δικό μου σπιτικό και έχει γίνει αχώριστος σύντροφός μου. Της έχω παραχωρήσει ένα ολόκληρο δωμάτιο και εκεί πειραματίζεται για  καινούργιες αποχρώσεις των χρωμάτων της. Διαβάζει πολύ, κυρίως παλιές συνταγές άλλων μαγισσών και ψάχνει να βρει ξόρκια μαγικά να βοηθήσει τα παιδιά ώστε  να έχουν στον ύπνο τους μόνο όμορφες εικόνες. Ακούει πολλά παραμύθια και με βοηθάει στις αναγνώσεις και στις αφηγήσεις μου στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Έχει το νου της και καθησυχάζει και την Καμέλια την κατακόκκινη γάτα της που όλο θέλει να ξεπορτίζει. Φοράει γάντια, πλένει πολύ συχνά τα χέρια της και …ονειρεύεται ασταμάτητα.  Πριν από δυο τρεις εβδομάδες έστειλε γράμμα στον Μάγο Αταίριαστο γιατί της είχαν μπει ιδέες πως μπορεί και να είχε ανάμειξη σε όλο αυτό το γκρίζο και μαύρο που  υπάρχει παντού σε όλον τον πλανήτη. Πριν δυο μέρες ήρθε απάντηση. Ο Μάγος Αταίριαστος δεν ευθύνεται για τίποτα απολύτως τούτη τη φορά. Ίσα ίσα που φοβάται κι εκείνος για την ζωή του και μένει κλεισμένος στον πύργο του συνεχώς. Άλλωστε γράφει στο γράμμα του πως εκείνο το φωτεινό αστεράκι από το παλετολούλουδο κατέβηκε ξανά στη γη και έχει βρει καταφύγιο στην μεγάλη εξώπορτα του πύργου του. Βιάζεται να σκορπίσει χρώμα και χαρά στις ψυχές όλων και προς το παρόν διώχνει όσο μπορεί πιο μακριά και τη δική του λύπη.

Αλήθεια! Πείτε μου, εσείς την  ξέρετε τη Μάγισσα Χρωματούσα; Είναι η πιο πολύχρωμη και η πιο αγαπητή μάγισσα των μικρών παιδιών. Ο λόγος που την παρουσιάζω εγώ ή ίδια σε σας είναι γιατί εκτός της αδυναμίας και της  αγάπης που της έχω, είναι εκείνη η μάγισσα που συνήθως ξεκινάει και μπαίνει στις καρδιές των παιδιών  από πολύ νωρίς και χαρίζει μόνο χαρά και χρώμα στις μέρες και στις νύχτες τους!

Η Χρωματούσα έχει  πάντα μαζί της ένα τεράστιο  μαγικό πινέλο, αντί για σκούπα που έχουν οι άλλες μάγισσες και χαρίζει χρώμα στην κάθε μέρα, μήνα και εποχή. Φοράει ένα υπέροχο πολύχρωμο φόρεμα και έχει βοηθό της την  κατακόκκινη γάτα της την Καμέλια, που μαζί φτιάχνουν εκατοντάδες αποχρώσεις όλων των χρωμάτων από λουλούδια, καρπούς και φύλλα που μαζεύουν στο δάσος και από μαγικά ξόρκια που δεν έχουν ποτέ σαν υλικά τους βατραχοπόδαρα, νυχτερίδες, αράχνες και άλλα …παράξενα. Κι αφού τελειώσουν με το «βάψιμο» της μέρας και απλωθούν παντού όλα τα χρώματα της πλάσης, αργά το βράδυ πια μπαίνουν μέσα στα παραμύθια κι εκεί η Χρωματούσα δίνει ζωή και ζωντάνια σε καθετί ξεθωριασμένο, ξεχασμένο ή μοναχικό. Μόνο που ένας Μάγος που κανείς δεν ξέρει από πού κρατάει η σκούφια του  έχει άλλα σχέδια για τα χρώματα, την μάγισσα, τις εικόνες και τα παραμύθια. Ο Μάγος Αταίριαστο απλώνει το μαύρο της ψυχής του παντού. Ωστόσο επειδή πάντα υπάρχει κάπου ένα μικρό αστέρι  που κουβαλά ελπίδα και που η λάμψη του  μπορεί να αλλάξει τον κόσμο όλο, θα συμβεί κάτι που θα είναι η αρχή μιας σπουδαίας φιλίας, μιας συνεργασίας και μια ιστορίας …μοναδικής!

Εδώ, θα ακούσετε όλο το παραμύθι ( μια προσφορά από τις εκδόσεις Ελληνοεκδοτική) :

https://youtu.be/17bRUu0Jvkk

Ένα παραμύθι σύγχρονο που απευθύνεται σε όσους αγαπούν τα χρώματα, τις  εποχές και για όσους τολμούν να δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία ακόμα και σε εκείνους  που τους πλήγωσαν. Για την αιώνια μάχη ανάμεσα στην επικράτηση του καλού ή του  κακού, για την φιλία, την αγάπη , την αυτογνωσία, τη συγνώμη που συχνά ξεχνάμε να ζητήσουμε,  και την διαφορετικότητα.

Κι εδώ μπορείτε να δείτε περισσότερα ή να το προμηθευτείτε: https://ellinoekdotiki.gr/

Ένα παραμύθι που μπορείς να δραματοποιήσεις στην τάξη, να «διδάξεις» χρώματα, εποχές, και αξίες.

Πως μπορώ να  αξιοποιήσω το βιβλίο στην τάξη ή στο σπίτι μας παρέα με τους γονείς και τα αδέλφια μου:

1. Παίζουμε το παιχνίδι των ερωτήσεων:

α) Αν ήσουν η μάγισσα Χρωματούσα τι θ’ άλλαζες στον κόσμο;

β) ποιος είναι ο αγαπημένος σου ζωγράφος;

γ) ποια εποχή αγαπάς περισσότερο και πως θα την αποτύπωνες στο χαρτί;

δ) Γράψε μια ιστορία για την αγαπημένη σου εποχή και γίνε ο/η ίδιος/α εικονογράφος της ιστορίας σου!

2. Φαντάσου πως έχεις το μαγικό πινέλο της Χρωματούσας. Σε ποιον ήρωα παραμυθιού θα ήθελε να μεταμορφωθείς;  

3. Ζωντάνεψε  μια εικόνα για κάθε εποχή του χρόνου με παντομίμα με την κατάλληλη μουσική υπόκρουση. ( ενδεικτικά βάζουμε τη μουσική από τις 4 εποχές του Vivaldi)

4.Μαθαίνω τα βασικά χρώματα και τις αποχρώσεις τους με την παλέτα της μάγισσας Χρωματούσας.

5. Ζωγραφίζω με τα θερμά και τα ψυχρά χρώματα και εκφράζω συναισθήματα.

6. Παιχνίδια με τις σκιές. Παίζω με τη σκιά μου μ’ ένα σεντόνι και φακό και παίρνω αστείες πόζες.

7. Ζωγραφίζω με μαύρο και γκρι χρώμα και αποτυπώνω τις σκιές από αντικείμενα στο χαρτί.

8. Φτιάχνω το δικό μου παλετολούλουδο με τ’ αγαπημένα μου χρώματα.

9. Ζωγραφίζω  μια σκηνή που μου άρεσε από το παραμύθι και βάζω την υπογραφή μου σαν σπουδαίος καλλιτέχνης.

10. Διοργανώνουμε μια έκθεση ζωγραφικής στην τάξη μας (ή στο σπίτι μας) με τα χρώματα της φύσης.

11. Φτιάχνω χρώματα με φυσικά λουλούδια.

12 Με χαρτί γκοφρέ ή μεταξόχαρτο κόβω ένα τετράγωνο κομμάτι όποιο χρώμα μου αρέσει και το τυλίγω σαν χωνί.  Τσακίζω τις άκριες του και φτιάχνω ένα μικρό καπέλο για την Χρωματούσα.

13. Φτιάχνω κούκλες μικρές με γλωσσοπιάστρες και κεφάλι από βαμβάκι, γυψόγαζα (μάγος, μάγισσα, γάτα) και φτιάχνω το δικό μου κουκλοθέατρο!

14. Κόβω  με διαφορετικά χρώματα μεγάλα τετράγωνα κομμάτια από χαρτί ( μεταξόχαρτο, γκοφρέ , εφημερίδες που χρωματίζω ). Τα τοποθετώ το ένα πάνω στο άλλο χωρίς να αγγίζει η μία άκρη την άλλη. Τα πιάνω σαν μπουκέτο και τυλίγω στο κέντρο τους με ένα σύρμα πίπας. ( γίνεται και βραχιόλι ή καρφίτσα).

15. Φτιάχνω στεφάνια (κάπελα) λωρίδες και μια μικρή μορφή μιας γάτας κολλημένη πάνω τους και παίζω παιχνίδια παντομίμας, ή κυνήγι θησαυρού  έχοντας κρύψει μικρά χρωματιστά χαρτάκια σε διάφορα μέρη της αυλής, της τάξης ή του σπιτιού.

16. Φτιάχνω στολές από χαρτόνι τον μάγο και τη μάγισσα και αφήνω περιθώριο στο πρόσωπο και τα χερια. Φωτογραφίζομαι και γίνομαι ο Αταίριαστος ή η Χρωματούσα!

17. Χρωματίζω τις σελίδες που σχεδίασε ο εικονογράφος της Χρωματούσας Graham Hodgetts.

18. Κόβω χάρτινα λουλούδια και τα χρωματίζω όπως θέλω

( Σχεδιασμός εργασιών: Elniplex (Δώρα Πουρή), Ελένη Μπετεινάκη, Ζαμπία Λαζανάκη, Ελευθερία Καλούδη)

Το παραμύθι έχει εικονογραφήσεις μοναδικά ο Graham Hodgetts!

Για περισσότερες πληροφορίες δείτε εδώ :  https://ellinoekdotiki.gr/gr/ekdoseis/i/i-magissa-xromatousa

Η σελίδα της Μάγισσας Χρωματούσας ανανεώνεται συνεχώς εδώ: https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2020/04/blog-post_23.html

Αν κι εσείς έχετε κάποια ιδέα εμπνευσμένη από το βιβλίο της Μάγισσας Χρωματούσας στείλτε μας  εδώ : elenbet@gmail.com

Δημοσιεύτηκε στο cretalive.gr στις 24 Απριλίου 2020 : https://www.cretalive.gr/politismos/i-magissa-hromatoysa-sta-paramythia-tis-paraskeyis

Εξοχική Λαμπρή του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Της Ελένης Μπετεινάκη

Το διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Εξοχική Λαμπρή» με τον υπότιτλο «Παιδικαί Αναμνήσεις», δημοσιεύτηκε την Πρωταπριλιά του 1890 στην εφημερίδα «Εφημερίς».

Παραθέτουμε αυτούσιο το κείμενο αλλά με εικονογράφηση του Νικόλα Ανδρικόπουλου από το ομώνυμο βιβλίο που δεν είναι πια στην κυκλοφορία από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.

Καλά το έλεγεν ο μπαρμπα-Μηλιός, ότι το έτος εκείνο εκινδύνευον να μείνουν οι άνθρωποι οι χριστιανοί, οι ξωμερίτες, την ημέραν του Πάσχα, αλειτούργητοι. Και ουδέποτε πρόρρησις επλησίασε τόσον εγγύς να πληρωθή, όσον αυτή· διότι δις εκινδύνευσε να επαληθεύση, αλλ’ ευτυχώς ο Θεός έδωκε καλήν φώτισιν εις τους αρμοδίους και οι πτωχοί χωρικοί, οι γεωργοποιμένες του μέρους εκείνου, ηξιώθησαν και αυτοί να ακούσωσι τον καλόν λόγον και να φάγωσι και αυτοί το κόκκινο αυγό.

Όλα αυτά, διότι το μεν ταχύπλουν, αυτό το προκομμένον πλοίον, το οποίον εκτελεί δήθεν την συγκοινωνίαν μεταξύ των ατυχών νήσων και της απέναντι αξένου ακτής, σχεδόν τακτικώς, δις του έτους, ήτοι κατά τις δύο αλλαξοκαιριές, το φθινόπωρον και το έαρ, βυθίζεται, και συνήθως χάνεται αύτανδρον· είτα γίνεται νέα δημοπρασία, και ευρίσκεται τολμητίας τις πτωχός κυβερνήτης, όστις δεν σωφρονίζεται από το πάθημα του προκατόχου του, αναλαμβάνων εκάστοτε το κινδυνωδέστατον έργον· και την φοράν ταύτην, το ταχύπλουν, λήγοντος του Μαρτίου, του αποχαιρετισμού του χειμώνος γενομένου, είχε βυθισθή· ο δε παπα-Βαγγέλης, ο εφημέριος άμα και ηγούμενος και μόνος αδελφός του μονυδρίου του Αγίου Αθανασίου, έχων κατ’ εύνοιαν του επισκόπου και το αξίωμα του εξάρχου και πνευματικού των απέναντι χωρίων, καίτοι γέρων ήδη, έπλεε τετράκις του έτους, ήτοι κατά πάσαν τεσσαρακοστήν, εις τας αντικρύ εκτεινομένας ακτάς, όπως εξομολογήση και καταρτίση πνευματικώς τους δυστυχείς εκείνους δουλοπαροίκους, τους “κουκκουβίνους η κουκκοσκιάχτες”, όπως τους ωνόμαζον, σπεύδων, κατά την Μεγάλην Τεσσαρακοστήν, να επιστρέψη εγκαίρως εις την μονήν του, όπως εορτάση το Πάσχα. Αλλά κατ’ εκείνο το έτος, το ταχύπλουν είχε βυθισθή, ως είπομεν, η συγκοινωνία εκόπη επί τινάς ημέρας, και ούτως ο παπα-Βαγγέλης έμεινεν ακουσίως, ηναγκασμένος να εορτάση το Πάσχα πέραν της πολυκυμάντου και βορειοπλήκτου θαλάσσης, το δε μικρόν ποίμνιόν του, οι γείτονες του Αγίου Αθανασίου, οι χωρικοί των Καλυβιών εκινδύνευον να μείνωσιν αλειτούργητοι.

Τινές είπον γνώμην, να παραλάβωσι τας γυναίκας και τα τέκνα των και να κατέλθωσιν εις την πολίχνην, όπως ακούσωσι την Ανάστασιν και λειτουργηθώσιν· αλλ’ ο μπαρμπα-Μηλιός, όστις έκαμνε τον προεστόν εις τα Καλύβια, και ήθελε να εορτάση το Πάσχα όπως αυτός ενόει, ο Φταμηνίτης, όστις δεν ήθελε να εκθέση την γυναίκά του εις τα όμματα του πλήθους, και ο μπάρμπ’ - Αναγνώστης, χωρικός όστις “τα ήξευρεν απ’ έξω όλα τα γράμματα της Λαμπρής”, αλλά δεν ηδύνατο ν’ αναγνώση τίποτε “από μέσα”, και επεθύμει να ψάλη το “Σώμα Χριστού μεταλάβετε”, – οι τρεις ούτοι επέμειναν, και πολλοί ησπάσθησαν την γνώμην των, ότι έπρεπεν εκ παντός τρόπου να πείσωσιν ένα των εν τη πόλει εφημερίων ν’ ανέλθη εις τα Καλύβια να τους λειτουργήση.

Ο καταλληλότερος δε, κατά την γνώμην πάντων, ιερεύς της πόλεως, ήτο ο παπα-Κυριάκος, όστις δεν ήτο “από μεγάλο τζάκι”, είχε μάλιστα και συγγένειαν με τινας των εξωμεριτών, και τους κατεδέχετο. Ήτο ολίγον τσάμης, καθώς έλεγαν. Δεν έτρεφε προλήψεις. Ηκούετο μάλιστα, εδώ - εκεί, ότι ο ιερεύς ούτος είχε και την συνήθειαν “ν’ αποσώνη τα παιδιά” εις τους κόλπους των μητέρων, των ενοριτισσών του. Αλλά τούτο το έλεγον οι αστείοι ή οι φθονεροί, και μόνον οι ανόητοι το επίστευον.Ο εφημέριος ούτος, ως οι πλείστοι του γνησίου ελληνικού κλήρου, πλην μικρού ελευθεριασμού, ήτω κατά τα άλλα άμεμπτος.

Τούτο ναι, αληθεύει· αλλ’ οι έγγαμοι ιερείς, πενόμενοι και δυσπραγούντες, επιτακτικήν έχοντες ανάγκην να θρέψωσι τα τέκνα των, φαίνονται ως πλεονέκται, και καταντώσι να μη τρέφωσι πλέον εμπιστοσύνην ουδ’ εις αυτούς τους συλλειτουργούς των. Τούτο έπασχε και ο παπα-Κυριάκος, όστις επεθύμει μεν να υπάγη να κάμη Ανάστασιν εις τους χωρικούς, διότι ήτο ανοιχτόκαρδος και ήθελε να χαρή και αυτός ολίγην Ανάστασιν και ολίγην άνοιξιν, αλλ’ εδυσπίστει εις τον συνεφημέριόν του, και έπειτα δεν ήθελε να αφήση την ενορίαν με ένα μόνον ιερέα τοιαύτην ημέραν. Αλλ’ αυτός ο παπα-Θεοδωρής ο Σφοντύλας, ο συνεφημέριός του, τον παρεκίνησε να υπάγη, ειπών ότι καλόν ήτο να μη χάσωσι και το εισόδημα των Καλυβιών, αινιττόμενος ότι τα τε εκ του ενοριακού ναού έσοδα και τα της εξοχικής παροικίας, αμφότερα εξ ίσου θα τα εμοιράζοντο.

Τούτο δεν έπεισε τον παπα-Κυριάκον, τω ενέπνευσε μάλιστα πλείονας υποψίας· αλλ’ ότε ηρώτησε την γνώμην του συλλειτουργού του, ήτο ήδη κατά τα εννέα δέκατα αποφασισμένος να υπάγη· έπειτα υπεχρέωσε τον υιόν του Ζάχον, μορφάζοντα και μεμψιμοιρούντα, να παραμείνη εν τω ενοριακώ ναώ κατάσκοπος εις το ιερόν βήμα, να παραλάβη το μερίδιον των προσφορών και συλλειτουργικών, και μόνον μετά την απόλυσιν της λειτουργίας, ότε θα ανέτελλεν ήδη η ημέρα, ν’ ανέλθη εις τα Καλύβια παρ’ αυτώ.

Η πούλια ήτο ήδη υψηλά, “τέσσαρες ώρες να φέξη”, και ο μπάρμπ’- Αναγνώστης, αφού εξύπνισε τον ιερέα, κατασκευάσας πρόχειρον σήμαντρον εκ στερεού ξύλου καρυάς και πλήκτρον, περιήρχετο τα Καλύβια, θορυβωδώς, κρούων, όπως εξεγείρη τους χωρικούς.

Εισήλθον εις το μικρόν εξωκκλήσιον του Αγ. Δημητρίου. Εις μετά τον άλλον προσήρχοντο οι χωρικοί με τας χωρικάς των και με τα καλά των ενδύματα.

Ο ιερεύς έβαλεν ευλογητόν.

Ο μπάρμπ’- Αναγνώστης ήρχισε να τα λέγη όλα απ’ έξω, την προκαταρκτικήν προσευχήν και τον Κανόνα, το “Κύματι θαλάσσης...”.

Ο παπα-Κυριάκος προέκυψεν εις τα βημόθυρα, ψάλλων το “Δεύτε λάβετε φως”.

Ήναψαν τας λαμπάδας κι εξήλθον όλοι εις το ύπαιθρον ν’ ακούσωσι την Ανάστασιν. Γλυκείαν και κατανυκτικήν Ανάστασιν, εν μέσω των ανθούντων δένδρων, υπό ελαφράς αύρας σειομένων ευωδών θάμνων, και των λευκών ανθέων της αγραμπελιάς, “neige odorante du printemps”.

Ψαλέντος του “Χριστός ανέστη”, εισήλθον πάντες εις τον ναόν. Θα ήσαν το πολύ εβδομήκοντα άνθρωποι, άνδρες, γυναίκες και παίδες.

Ο μπάρμπ’ - Αναγνώστης ήρχισε να ψάλλη τον Κανόνα του Πάσχα, ο δε ιερεύς, άμα αντιψάλλων αυτώ εξ ανάγκης, από του ιερού βήματος, ητοιμάζετο “να πάρη καιρόν” και, αφού τελέση τον ασπασμόν, να έμβη εις την λειτουργίαν.

Αλλά την στιγμήν εκείνην, εισήλθεν ή μάλλον εισώρμησεν εις το ναϊδριον, ακολουθούμενος υπό δύο άλλων ομηλίκων του, δωδεκαετής περίπου παις, υψηλός ως προς την ηλικίαν του, ασθμαίνων και εν εξάψει. Ήτο ο Ζάχος, ο υιός του παπα-Κυριάκου.

Εισέβαλε πνευστιών εις το ιερόν βήμα και ήρχισε να ομιλή προς τον ιερέα. Η φωνή του ηκούετο από του χορού, αλλ’ αι λέξεις δεν διεκρίνοντο.

Ιδού τι έλεγεν εν τούτοις·

– Παπά, παπά!…

(Τα παπαδόπουλα εκάλουν συνήθως παπά τον πατέρα των).

– Παπά, παπά!… ο παπα-Σφοντύλας… απ’ την οξώπορτα… τις λειτουργιές… απ’ τ’ άη - Βήμα η πεθερά του… κι η παπαδιά… κουβαλούν…

απ’ την οξώπορτα… τις λειτουργιές… τους είδα… απ’ την οξώπορτα… τις λειτουργιές… απ’ τ’ άη - Βήμα… κι η πεθερά του… κι η παπαδιά.

Μόνος ο παπα-Κυριάκος ήτο ικανός να βγάλη νόημα από τα ασυνάρτητα ταύτα και ασθματικά του υιού του, ιδού δε πως εξήγησε τα λεγόμενα: «Ο παπα-Θοδωρής ο Σφοντύλας, ο σύντροφός του εις την ενορίαν, έκλεπτε τας προσφοράς, μεταβιβάζων αυτάς δια της εξωθύρας του ιερού βήματος, εις χείρας της συζύγου και της πενθεράς του”.

Ίσως το πράγμα δεν θα ήτο τόσον αληθές, όσον ο Ζάχος ήθελε να το παραστήση. Διότι ούτος, αγαπών, ως όλοι οι νέοι την εξοχήν και την διασκέδασιν, μετά δυσκολίας είχεν υπακούσει εις το πατρικόν κέλευσμα, όπως μείνη εις την πόλιν, και αφορμήν θα εζήτει δια να το στρίψη και μεταβή εις νυκτερινήν εκδρομήν εις τα Καλύβια, αφού μάλιστα ευκόλως εύρισκε συνοδοιπόρους ομήλικας.

Αλλ’ ο παπα-Κυριάκος δεν εσυλλογίσθη τίποτε. Εξήφθη αμέσως, ηγανάκτησε, δεν εκρατήθη. Ήμαρτεν. Αντί δε να καταφέρη σφοδρόν ράπισμα κατά της παρειάς του υιού του, και να εξακολουθήση ήσυχος το καθήκον του… απέβαλεν ευθύς το επιτραχήλιον, εξεδύθη το φαιλόνιον, και διασχίσας τον ναόν εξήλθεν, αποφεύγων το βλέμμα της πρεσβυτέρας του, ήτις τον έβλεπεν έντρομος.

Αλλ’ ο μπαρμπα-Μηλιός κάτι υπώπτευσεν εκ των κινημάτων τούτων και εξήλθε κατόπιν του.

Εις πεντήκοντα δε βημάτων απόστασιν από του ναού, μεταξύ τριών δένδρων και δύο φρακτών, ο επόμενος διάλογος συνήφθη·

– Παπά, παπά, που πας;

– Θαρθώ βλογημένε, τώρα, αμέσως πίσω.

Δεν ήξευρε τι να είπη. Αλλά το βέβαιον είναι ότι είχεν απόφασιν να καταβή εις την πόλιν, να ζητήση λόγον δια την κλοπήν από τον συνεφημέριόν

του. Εις το βάθος δε της συνειδήσεώς του έλεγεν, ότι είχε καιρόν να επιστρέψη προ της ανατολής του ηλίου, και τελέση την λειτουργίαν.

– Που πας; επέμενεν ο μπαρμπα-Μηλιός.

– Ας διαβάζη ο μπάρμπ’ - Αναγνώστης τας Πράξεις των Αποστόλων κι έφθασα.

Ελησμόνει ότι ο μπάρμπ’ - Αναγνώστης δεν ηδύνατο ν’ αναγνώση άλλα, ή όσα από στήθους εγνώριζεν.

– Αφήνω και την παπαδιά μου, εδώ, βλογημένε, επανέλαβεν ο παπα-Κυριάκος, αμηχανών τι να είπη. Σας αφήνω την παπαδιά μου!

Και λέγων έτρεχεν.

Ο μπαρμπα-Μηλιός επανήλθε κατηφής εντός του ναού.

– Καλά το έλεγα εγώ, εψιθύρισε.

Μεγίστη απορία επεκράτει εν τω παρεκκλησίω. Οι χωρικοί εκοίταζον ερωτηματικώς αλλήλους. Ψιθυρισμοί ηκούοντο.

Αι γυναίκες ηρώτων την παπαδιά να είπη αυταίς τι τρέχει· αλλ’ αύτη ήτο η ολιγώτερον πάντων των άλλων γνωρίζουσα.

Εν τούτοις ο ιερεύς έτρεχεν, έτρεχεν. Ο ψυχρός αήρ εδρόσισεν ολίγον το μέτωπόν του.

– Και πως να θρέψω εγώ τόσα παιδιά, έλεγεν, οκτώ, με συμπάθειο, κ’ η παπαδιά εννιά... κι εγώ δέκα! Ο ένας να σε κλέφτη απ’ εδώ, κι ο άλλος απ’ εκεί…

Πεντακόσια βήματα από του ναού, ο δρόμος εκατηφόριζε, και κατήρχετό τις εις ωραίαν κοιλάδα. Είς νερόμυλος ευρίσκετο επί της κλιτύος, εκείνης, παρά την οδόν.

Ακούσας ο ιερεύς τον ηδύν μορμυρισμόν του ρύακος, αισθανθείς επί του προσώπου του την δρόσον, ελησμόνησεν ότι είχε να λειτουργήση (πως και που να λειτουργήση;) και έκυψε να πίη ύδωρ. Αλλά το χείλός του δεν είχε βραχή ακόμη, και αίφνης ενθυμήθη, ανένηψεν.

– Εγώ έχω να λειτουργήσω, είπε, και πίνω νερό;…

Και δεν έπιε.

Τότε ήλθεν εις αίσθησιν.

– Τι κάμνω εγώ, είπε, που πάω;

Και ποιήσας το σημείον του σταυρού·

– Ήμαρτον, Κύριε, είπεν, ήμαρτον! μη με συνερισθής.

Επανέλαβε δε·

– Εάν εκείνος έκλεψεν, ο Θεός ας τον… συγχωρήση… κι εκείνον κι εμέ. Εγώ πρέπει να κάμω το χρέος μου...

Ησθάνθη δάκρυ, βρέχον την παρειάν του.

– Ω Κύριε, είπεν ολοψύχως, ήμαρτον, ήμαρτον! Συ παρεδόθης δια τας αμαρτίας μας, και ημείς σε σταυρώνομεν κάθε μέρα.

Και εστράφη προς τον ανήφορον, σπεύδων να επανέλθη εις το αρεκκλήσιον, όπως λειτουργήση.

– Και ήθελα να πιώ και νερό, είπε, δεν είμαι άξιος να λειτουργήσω. Αλλά πως να κάμω; Δεν πρέπει να μεταλάβω! Θα λειτουργήσω χωρίς μετάληψιν, δεν είμαι άξιος!… “Δεύτε του καινού της αμπέλου γεννήματος!…”. Εγώ άξιος δεν είμαι!

Και επέστρεψεν εις τον ναόν, όπου μετ’ αγαλλιάσεως οι χωρικοί τον είδον.

Ετέλεσε την ιεράν μυσταγωγίαν, και μετέδωκεν εις τους πιστούς, φροντίσας να καταλύση δια στόματος αυτών όλον το άγιον ποτήριον.Αυτός δεν εκοινώνησεν, επιφυλαττόμενος να το είπη εις τον πνευματικόν, και πρόθυμος να δεχθή τον κανόνα.

Περί την μεσημβρίαν, μετά την Β Ανάστασιν, οι χωρικοί το έστρωσαν υπό τας πλατάνους, παρά την δροσεράν πηγήν.

Ως τάπητας είχον την χλόην και τα χαμολούλουδα, ως τράπεζαν πτέριδας και κλάδους σχοίνων.

Η δροσερά αύρα εκίνει μετά θρου τους κλώνας των δένδρων, και ο Φταμηνίτης με την λύραν του αντέδιδε φθόγγους λιγυρούς.

Η ωραία Ξανθή, η σύζυγος του Φταμηνίτου, εκάθητο μεταξύ της μητρός της Μελάχρως και της θεια – Κρατήρας, της πενθεράς της, φροντίζουσα να έχη εν μέρει τας παρειάς κεκαλυμμένας με την μανδήλαν, και να βλέπη μάλλον προς τον κορμόν της γιγαντιαίας πλατάνου, όπως μη την κοιτάζωσιν οι άνδρες, και ζηλεύη ο συζυγός της.

Η αδελφή της, το Αθώ, δεκαπεντούτις κόρη άγαμος, άφροντις, ωραία και αυτή, ποσάκις δεν την επείραζε λέγουσα·

– Αρή, τι τον ήθελες, αρή; Δεν τον έπαιρνα, να μου χαρίζανε τον ουρανό με τ’ άστρα… Καλλίτερα να γινόμουν καλόγρια.

Το βέβαιον ήτο, ότι ο Φταμηνίτης δεν διέπρεπεν ούτ’ επί κάλλει ούτε επί μεγέθει σώματος, αλλ’ ανεπλήρου τας ελλείψεις ταύτας δι’ ευστροφίας σώματος και πνεύματος και δια φαιδρότητος και ευθυμίας.

Ο παπα-Κυριάκος προήδρευε του συμποσίου, έχων απέναντί του την παπαδιά, βραχύσωμον, στρογγυλοπρόσωπον, μελαγχροινήν, αγαθωτάτην, ήτις εν αθωότητι εξεκόλαπτε σχεδόν κατ’ έτος έν παπαδόπουλον, χωρίς να την μέλη ούτε δια παλληκαροβότανα, ούτε δια στριφοβότανα, περί α τυρβάζουσιν άλλαι γυναίκες.

Δεξιόθεν του ιερέως εκάθητο ο μπαρμπα-Μηλιός, προεστώς άμα και πρόθυμος θεράπων της κοινότητος, ηξεύρων να ψήνη, ως ουδείς άλλος το αρνί, λιανίζων μεθοδικώτατα δι’ όλους, και τρώγων άμα και προπίνων.

Εις τας προπόσεις μάλιστα δεν είχεν εφάμιλλον. Μετά την σύντομον και τυπικήν του ιερέως πρόποσιν, εγερθείς ο μπαρμπα – Μηλιός, κρατών την τσότραν την επταόκαδον, ήρχισε να χαιρετίζη τους πάντας και ένα έκαστον ως εξής·

– Χριστός Ανέστη! Αληθινός ο Κύριος! Ζη και βασιλεύει εις πάντας τους αιώνας!

Είτα μετά το προοίμιον, εισήλθεν εις την ουσίαν·

– Γεια μας! καλή γεια! διάφορο! καλή καρδιά! Παπά μ’, να χαίρεσαι το πετραχήλι σ’! Παπαδιά, να χαίρεσαι τον παπά σ’ και τα παιδάκια σ’! Ξάδερφε Θοδωρή! να ζήσης, να τσ’ χαίρεσαι! Κουμπάρε Παναγιώτ’, όπως έτρεξες με το λάδ’, να τρέξης και με το κλήμα! Συμπεθέρα Κρατήρα, να χαίρεσαι, μ’ έναν καλόν γαμπρό! Ανηψιέ Γιώργη, τίμια στέφανα! Στο γάμο σας να χαρούμε! Κουμπάρα Κυπαρισσού, με μια καλή νύφη, να ζήσης, να χαρής! Εβίβα όλοι! Τέ – περ – τε! Πάντα χαρούμενοι! Στην υγειά σας! Σμπεθέρα Ξαθή, καλή λευτεριά! Στην υγειά σας! Πάντα χαρούμενοι! Πάντα με το καλό!

Και ανάλογος προς το πρόσωπον υπήρξεν η πόσις.

Αλλά και ο Φταμηνίτης ηθέλησε να προπίη, κατ’ άλλον όμως στενώτερον τρόπον· ηθέλησε να βρη την γυναίκά του, και ηνάγκασεν αυτήν ν’ απαντήση εις την πρόποσιν.

– Μπρομ!

– Πιέ κι δο μ’.

– Με κρασί!

– Καλώς τ’ν αγάπη μ’ τη χρυσή!

Και πιών αυτός, μετεβίβασε την τσότραν εις την ωραίαν Ξανθήν, ήτις έβρεξε τα χείλη.

Είτα ήρχισαν τα άσματα. Εν πρώτοις το Χριστός ανέστη, ύστερον τα θύραθεν. Ο μπαρμπα-Μηλιός θελήσας να ψάλη και αυτός το Χριστός ανέστη, το εγύριζε πότε εις τον αμανέ και πότε εις το κλέφτικο.

Αλλ’ ο ιδιορρυθμότερος πάντων των ψαλτών ήτο ο μπαρμπα – Κίτσος, γηραιός χωροφύλαξ, Χειμαρριώτης, παλαιός ταχτικός, λησμονημένος από της βαυαρικής εποχής εν τη νήσω. Αμφέβαλλε και αυτός αν τον είχαν περασμένον εις τα μητρώα· πότε του έστελναν μισθόν, πότε όχι. Εφόρει χιτώνα με ανοικτάς χειρίδας, βραχείαν περισκελίδα μέχρι του γόνατος και τουζλούκια. Ο δήμαρχος του τόπου (διότι υπήρχε, φευ! και δήμαρχος) τον είχε στείλει να κάμη Πάσχα εις τα Καλύβια, δια να φυλάξη δήθεν την τάξιν, καίτοι ουδεμιάς φυλάξεως ήτο ανάγκη. Το βέβαιον είναι ότι τον έστειλε να καλοπεράση πλησίον των ανοιχτοκάρδων εξωμεριτών, οίτινες του ήρεσκον του μπαρμπα-Κίτσου, ας τους έλεγον και “τσουπλακιές” ή «χαλκοδέρες”. Εάν έμενεν εν τη πόλει, ο δήμαρχος θα ήτο υπόχρεως να τον φιλεύση τον μπαρμπα-Κίτσον, καθώς τον είχαν κακομάθει οι προκάτοχοί του, έλεγε, – να τον φιλεύση κουλούραν και αυγά. Τι έθιμα!…

Ο μπαρμπα-Κίτσος, αφού ησπάσθη τρις η τετράκις την τσότραν, ήρχισε να ψάλλη το Χριστός ανέστη κατ’ ιδιάζοντα αυτώ τρόπον, ως εξής·

Κ’στο – μπρε – Κ’στος ανέστη

εκ νεκρών θανάτων,

θάνατον μπατήσας,

κι έντοις – έντοις μνήμασι,

ζωήν παμμακάριστε!

Και όμως, μεθ’ όλην την ιδιορρυθμίαν ταύτην, ουδείς ποτέ έψαλεν ιερόν άσμα μετά πλείονος χριστιανικού αισθήματος και ενθουσιασμού, εξαιρουμένου ίσως του γνωστού εν Αθήναις γηραιού και σεβασμίου Κρητός, του ψάλλοντος το “Άλαλα τα χείλη των ασεβών...” με την εξής προσθήκην: «Άλαλα τα χείλη των ασεβών των μη προσκυνούντων, οι κερατάδες! την εικόνα σου την σεπτήν…”

Αληθείς ορθόδοξοι Έλληνες...

Περί την δείλην είχεν αρχίσει ο χορός, χορός κλέφτικος (διότι αι γυναίκες επεφυλάττοντο δια την Δευτέραν και την Τρίτην, όπως χορεύσωσι τον συρτόν και την κ α μ ά ρ α), και ο παπα – Κυριάκος, μετά της παπαδιάς και του Ζάχου, όστις εγλύτωσε το ξύλο χάριν της ημέρας (διότι ο πατήρ του είχε θυμώσει είτα κατ’ αυτού, ως γενομένου αιτίου της χασμωδίας εκείνης), αποχαιρετίσαντες την συντροφιάν, κατήλθον εις την πολίχνην.

Ο παπα-Κυριάκος έδωκε πλήρες εις τον συνεφημέριόν του το από της εξοχής μερίδιον, και ούτε κατεδέχθη να κάμη λόγον περί της υποτιθεμένης κλοπής.

Εν τούτοις ο παπα-Θοδωρής οίκοθεν τω είπεν, ότι το εκ της ενορίας μερίδιόν του ευρίσκετο εν τη οικία αυτού, του παπα – Θοδωρή. Έκρινε καλόν, είπε, να μετακομίση δια της εξωθύρας του αγίου βήματος οίκαδε και τα δύο μερίδια, δια να μη βλέπουν τινές των άγαν επιπολαίων και γλωσσαλγώσιν, ότι οι ιερείς έχουν δήθεν πολλά εισοδήματα. «Ο κόσμος ξιππάζεται, είπεν, άμα μας ιδή μια καλή μέρα να πάρουμε τίποτε λειτουργιές, και δεν συλλογίζεται πόσες εβδομάδες και μήνες παρέρχονται άγονοι!”

Εντεύθεν η παρανόησις του Ζάχου.

https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/

Δημοσιεύτηκε στα Παραμύθια του Σαββάτου στο Cretalive.gr στις 20 Απριλίου 2020 εδω: https://www.cretalive.gr/politismos/exohiki-lampri-toy-alexandroy-papadiamanti-sta-paramythia-tis-deyteras-toy-pasha

Τα Παραμύθια του Σαββάτου... στο δικό τους κανάλι στο Youtube!

Τα Παραμύθια του Σαββάτου "ζωντανεύουν" με αναγνώσεις βιβλίων και αφηγήσεις παραμυθιών με κούκλες και μας κρατούν συντροφιά όσο ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ.

Αφήγηση :Ελένη Μπετεινάκη :https://www.facebook.com/elenibetinaki

Κούκλες :Εύη Αλμπαντάκη (Το κουμπί και το Βελόνι) 

https://www.facebook.com/evi.almpantaki

1.Η Πριγκίπισσα Κουμ Κουάτ και τα κλεμμένα χαμόγελα!

Μια μικρή διασκευή από το βιβλίο: Η Πριγκίπισσα Κουμ Κουάτ και τα Κλεμμένα Χαχόγελα της Λίνας Μουσιώνη :https://www.facebook.com/lina.mousioni

Εικονογράφηση : Μαιρήλια Φωτιάδου Εκδόσεις Ελληνοεκδοτική Το παραπάνω βίντεο δημιουργήθηκε «με την ευγενική παραχώρηση σχετικής άδειας, χωρίς αμοιβή, από την Δ.Β.ΕΛΛΗΝΟΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε.Ε.Ε. και της συγγραφέως Λίνας Μουσιώνη στην Ελένη Μπετεινάκη"
Δείτε το εδώ :https://youtu.be/27VNK0Q6U5o

2. Ο Πινόκιο συναντά τον Αίσωπο: Ο ψεύτης βοσκός!
Όταν ο Πινόκιο συνάντησε τον Αίσωπο έμαθε πως τα πολύ παλιά τα χρόνια υπήρχε άλλο ένα αγόρι που ξεγελούσε τους ανθρώπους με πλάκες και ψέματα Διασκευή του πολύ αγαπημένου μύθου του Αισώπου από την Ελένη Μπετεινάκη
Δείτε το εδώ : https://youtu.be/PPcR6mt2CZA

3. Χρόνια πολλά κ. Άντερσεν! 2 Απριλίου 2020 Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου!

Μια καλημέρα ξεχωριστή από την Ελένη Μπετεινάκη Έχουν περάσει 215 χρόνια από εκείνη την γενέθλιο ημέρα και το παραμύθι της ζωής του πιο μεγάλου παραμυθά στον κόσμο παραμένει αναλλοίωτο στο χρόνο γιατί είναι πέρα για πέρα αληθινό …Είναι διπλή γιορτή τούτη η μέρα, εκτός από γενέθλιος του Χάνς Κρίστιαν Άντερσεν, έχει καθιερωθεί απ΄ άκρη σ΄άκρη του πλανήτη να γιορτάζουν τα παιδικά βιβλία, τα παραμύθια ίσως κι όλοι όσοι τα αγαπούν, μαζί και οι συγγραφείς και οι εικονογράφοι. Δείτε εδώ το Μήνυμα της ΙΒΒΥ για το 2020: https://zhtunteanagnostes.blogspot.co... Xρόνια σας πολλά κ. Άντερσεν, που πάντα θα ζεις μέσα στις καρδιές μας… Xρόνια σου πολλά παιδικό βιβλίο… Xρόνια σας πολλά συγγραφείς του κόσμου… Xρόνια πολλά σε όλα τα παραμύθια γιατί χωρίς αυτά η ζωή δεν θα ΄χε καθόλου φαντασία και …όνειρο!

Δείτε το εδώ! https://youtu.be/KFGQ-P1Gkbw

4. Κατασκευαστής Παραμυθιών-Επιδιορθωτής Ονείρων του Νικόλα Ανδρικόπουλου!
Σήμερα διαβάζουμε το βιβλίο : Κατασκευαστής Παραμυθιών-Επιδιορθωτής Ονείρων του Νικόλα Ανδρικόπουλου: https://www.facebook.com/nikolasandri... Εικονογράφηση : Νικόλας Ανδρικόπουλος : https://www.facebook.com/nikolasandri... Εκδόσεις Διάπλους : https://ekdoseisdiaplous.gr/
Το παραπάνω βίντεο δημιουργήθηκε «με την ευγενική παραχώρηση σχετικής άδειας, χωρίς αμοιβή από τις εκδόσεις ΔΙΑΠΛΟΥΣ και του συγγραφέως Νικόλα Ανδρικόπουλου στην Ελένη Μπετεινάκη»
Δείτε το εδώ :https://youtu.be/7Ts91BFa6vg

5. Η κότα με τα κόκκινα αυγά!

Λαϊκό Παραμύθι από την περιοχή των Αρχανών Κρήτης

  https://youtu.be/U8rqmjgrGxE

6. Ο Γενναίος Ραφτάκος των αδελφών Γκριμ... 
Σήμερα διαβάζουμε μια υπέροχη ιστορία από τα ωραιότερα κλασικά παραμύθι;:
Ο γενναίος ραφτάκος, εκδ. ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ 

Το παραπάνω βίντεο δημιουργήθηκε  «με την ευγενική παραχώρηση σχετικής άδειας, χωρίς αμοιβή  από τις εκδόσεις ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ  στην Ελένη Μπετεινάκη»

Δείτε το εδώ: https://youtu.be/71aGm2YJSmM 

7.Τα Δώρα της Άνοιξης :Μια ιστορία από το Ανθολόγιο Κειμένων για το Νηπιαγωγείο 1989 της Βεατρίκης Κάντζολα Σαμπατάκου.

Το πρώτο χελιδόνι της Άνοιξης φέρνει τα δώρα του και μηνύματα χαράς, αγάπης και αλληλοβοήθειας….

Διασκευή - αφήγηση  :Ελένη Μπετεινάκη : https://www.facebook.com/EleniBetinaki2019/

Κούκλες : Εύη Αλμπαντάκη (Το κουμπί και το Βελόνι) : https://www.facebook.com/ToKoumpiKaiToBeloni/

ΕΔΩ: https://youtu.be/4VRQlX6rYMU

8. Η Όμορφη Ανούσκα, Λαϊκό Ρώσικο Παραμύθι, εκδ. Ερευνητές!

εδώ :https://youtu.be/NIY--In5IEY

9. Ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας, Όσκαρ Ουάιλντ, εκδ. Ερευνητές!

Εδώ: https://youtu.be/HgeBDAl7NqM

10. Τα τρία φτερά των αδελφών Γκριμ, εκδ. Ερευνητές!

Διασκευή -Αφήγηση :
Ελένη Μπετεινάκη :https://www.facebook.com/elenibetinaki

Κούκλες :Εύη Αλμπαντάκη (Το κουμπί και το Βελόνι) 

https://www.facebook.com/evi.almpantaki

Δείτε το εδώ :https://youtu.be/zqyLf0QktV0

11. Η Τούρτα - Μια περιπέτεια του Κερασάκη Κοράκη και του Φουντουκάκη Σκιουράκη από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος!

Δείτε το εδώ :https://youtu.be/J54Fsuk-OOU

 12. Θέλω μια άλλη μαμά... από τις εκδόσεις Ερευνητές!

Με αφορμή τη γιορτή της μητέρας  ένα βιβλίο ανάμεσα στην ανεξαρτησία,την φαντασία και την αγάπη στη σχέση παιδιού και μάνας ...

Δείτε το εδώ :https://youtu.be/qvXuSDKzcAE

Εδώ ...Νηπιαγωγείο κι ας ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ

Τραγούδια , ιστορίες, κατασκευές ....πολύτιμα για όλους!


Κατασκευές  :Τεχνική Μαρμαρογραφία :εικαστικός Αρτέμης Διαμαντή : Δείτε εδώ!

Τhe moon's Journey  :εδώ!

Δείτε ΕΔΩ! 
το απόσπασμα της εκπομπής Καλό μεσημέρι μεσω SKYPE για ιδέες επικοινωνίας νηπιαγωγείων με τους γονείς και τα παιδιά και διευθύνσεις δημιουργικών σελίδων :

Οι εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ προσφέρουν  εντελώς ΔΩΡΕΑΝ ένα βιβλίο για τα παιδιά σε εικονογράφηση Axel Scheffler και κείμενα των Elizabeth Jenner, Kate Wilson & Nia Roberts.

Η έκδοση αποτελεί μια πρωτοβουλία του βραβευμένου, ανεξάρτητου, εκδότη παιδικών βιβλίων Nosy Crow και τα κείμενα έχουν γραφτεί από τους εργαζόμενους, με την επιστασία του καθηγητή Graham Medley του London School of Hygiene & Tropical Medicine και την συνεργασία δύο δασκάλων και ενός παιδοψυχίατρου.

Στόχος της έκδοσης είναι να βοηθήσει τους γονείς και τα μικρά παιδιά να απαντήσουν σε πιθανές ερωτήσεις γύρω από τον νέο κορωνοϊό και την ασθένεια COVID-19 με απλά λόγια.

Οι εκδόσεις Ίκαρος ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση της Nosy Crow να διαθέσουν το βιβλίο στα ελληνικά σε σύντομο χρονικό διάστημα. Το βιβλίο διατίθεται δωρεάν για όποιον θέλει να το διαβάσει στην οθόνη, ή να το τυπώσει σε αυτήν τη διεύθυνση:

https://ikarosbooks.gr/static/pdf/CoronavirusEbook.pdf 

Νηπιαγωγείο Κάτω Ασιτών ( Αντωνία Κωνιού)

1.Το ταξίδι του Κορωνοϊού ένα ποίημα από την Αντωνία Κωνιού του Νηπ. Κάτω Ασιτών που έκανε animation η Άννα Φραντζεσκάκη από το 1ο 7/θ Νηπιαγωγείο Αγίας Μαρίνας : https://safeyoutube.net/w/bRc6 

2.Διαδραστικά παιχνίδια

Προστασία από τους ιούς. Ταιριάζω εικόνα-λέξη

Σωστά και λάθη στην προστασία μας από τους ιούς.

Παίζω με τους ιούς κυνηγητό και κρυφτό.

Παίζω και μαθαίνω για τον Κορωνοϊο.Παιχνίδια μνήμης, αντιστοίχισης, κουίζ, σύνθεσης λέξεων.

Εικόνα σε παζλ Μένουμε σπίτι.

3. Ποίημα

Το ταξίδι του Κορωνοϊού

Με κορώνα τρομερός εμφανίστηκε ιός,

θέλει κόσμο να γνωρίσει όλη τη γη να την γυρίσει.

Με όχημα την αγκαλιά, την παρέα, τα φιλιά,

κίνησε να ταξιδέψει όλους να τους κυριεύσει.

Μες στο σώμα όταν μπει, το αρρωσταίνει στη στιγμή

φέρνει βήχα στο λεπτό, ανεβάζει πυρετό.

Μα ο ιός έχει μυστικά, που κρατούσε αυτός κρυφά,

κι αν στο φως φανερωθούν, το ταξίδι του χαλούν.

Μα τα μάθαν οι γιατροί που είναι έξυπνοι πολύ,

Δώσανε μια συμβουλή "Να είσαστε προσεκτικοί."

"Γάντια μάσκες και σαπούνια τα φοβάται τρομερά,

τη καθαριότητα την τρέμει, που είν’ η μισή μας αρχοντιά".

"Όλοι να μείνετε στο σπίτι", είπαν τότε οι γιατροί,

ο ιός παρέα δε θα χει τη μοναξιά θα βαρεθεί.

Κι όταν εκείνος φύγει θα ναι ελεύθερα ξανά,

όλοι πιο κοντά θα χουμε έρθει σε μια μεγάλη αγκαλιά. 

Αντωνία Κωνιού

Νηπιαγωγός

Πολλές ιδέες από την Μαρία Πεδιαδίτη και το 3οΝηπιαγωγείο Αρχανών!

1.Φτιάχνω πασχαλινή κάρτα :Υλικά : Χαρτί,μπογιές και άδειο ρολό κουζίνας ...

2.Ζωγραφίζω το δικό μου πιγκουινάκι... :Υλικά : Χαρτί και λαδομπογιές ή κηρομπογιές..

3.Ζωγραφίζω μια κοτούλα με μαρκαδόρους για να την χαρίσω σε αυτούς που αγαπώ...

4.ΚΥΝΗΓΙ ΘΗΣΑΥΡΟΥ ΣΤΗ ΦΥΣΗ :Βγείτε στην αυλή ή στον κήπο και ανακαλύψτε θησαυρούς που κρύβει η φύση

5.Μια ωραία πεταλούδα : Υλικά : Χαρτοπετσέτα,νερομπογιές,μανταλάκια ,σύρμα πίπας,ματάκια χειροτεχνίας.

6.Ζωγραφίζω λουλούδια με λαδοπαστέλ

7. https://youtu.be/V12H2mteniE :Το κόκκινο μπαλόνι ...

Μια υπέροχη τρυφερή ιστορία για την φιλία και την διαφορετικότητα... Μπορείτε να το προχωρήσετε αν θέλετε μελετώντας τον πίνακα του Paul Klèe και έπειτα να τον χρωματίσετε ή να τον σχεδιάσετε..

Τραγούδια : 

Το νησί των συναισθημάτων: Μάνος Χατζιδάκις ( 56ο Δημ. Σχ. Αθηνών) :https://youtu.be/_xqxUIqrd0o


Βιβλία, βιβλία....βιβλιοφιλία :https://youtu.be/99vvNzCOOMA

Τι να είναι  τα βιβλία; https://youtu.be/m30KIrRtc4k

Δείτε άδω το διαγωνισμό ζωγραφικής της Διεθνούς Βιβλιοθήκης Νεότητας του Μονάχου :     Δείτε εδώ τις οδηγίες!

Ντετέκτιβ της Τέχνης  : Νίκη Κάντζου!

Βρες για ποιον πασχαλινό πίνακα σου μιλώ :εδώ!
Λαγοί...λαγουδίνες...λαγούδια :εδώ:

Τώρα που μένουμε σπίτι, το ήβηGο! αλλάζει για λίγο και γίνεται ήβηStay! Για εσάς τους γονείς και τα παιδιά σας που αυτές τις μέρες διψούν όχι μόνο για χυμό αλλά και για ενδιαφέρουσες δραστηριότητες! Το group αυτό θα εμπλουτίζεται συνεχώς με παιχνίδια και δραστηριότητες που μπορείτε να τυπώσετε ή να παίξετε από την οθόνη αλλά και με ηχογραφημένα παραμύθια προσφορά του ήβηGo!, των εκδόσεων Πατάκη και των δημιουργών τους. Καλή μας διασκέδαση! https://www.facebook.com/groups/3377698118917588/ 

10ο Νηπιαγωγείο Ηρακλείου!

Κατασκευές: 
Τι μπορώ να φτιάξω με ρολά από χαρτί κουζίνας ή τουαλέτας!
Πεταλούδες
Κιάλια
Τηλεσκόπια
Αυτοκίνητα
Μολυβοθήκες

Με άδεια μπουκαλάκια νερού!
Τα βάφω  όποιο χρώμα θέλω και τα κάνω σαν κορίνες για μπόυλινγκ

Ένας παραμορφωτικός καθρέφτης ...στο κουτάλι μας!

Το κουτάλι ανακλά την εικόνα μας όπως ο καθρέπτης και καθως είναι κυρτό, παραμορφώνει τα χαρακτηριστικά μας.
Πάρτε λοιπόν ένα κουτάλι και παίξτε με τις αστείες μορφές που δημιουργούνται στο πίσω μέρος του με πρωταγωνιστή... το πρόσωπό σας!
Τωρα φανταστείτε πως είστε μπροστά σε ένα μαγικό καθρέφτη που σας παραμορφώνει!
(από ΚΔΑΠ Δ. Λαρισαίων)

ΠΑΣΧΑ ενώ ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ!

Παιχνίδι με θέμα το Πάσχα από την Αντωνία Κωνιού :https://learningapps.org/view10327642?fbclid=IwAR2cLwJvXJXgkzFAIYXvq3t9KsczjouzrZCaxKHPDYqOnWt8PDZl24pyaRc

Νηπιαγωγείο Καλεσίων: Ενώνω τη λέξη με την εικόνα : https://learningapps.org/display?v=pxvczuh2n20&fbclid=IwAR2Nuv-obUJlGacCSVP0DFCu_7XBqU7gWR7pjM1i5B_vtM_SIq6ceS9jTG8

3ο Νηπιαγωγείο Γαζίου :Σταυρόλεξο για το Πασχα:https://www.bookwidgets.com/play/8P544F?teacher_id=5484486643941376

Μαθαίνω τα Μέσα Μεταφοράς και τα Οχήματα Η Γειτονιά των Λέξεων

https://www.youtube.com/watch?v=WCZNwwbIYko

ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΚΗ ΑΓΩΓΗ - ΕΥΕΛΙΚΤΗ ΖΩΝΗ 2014 - 2015 :https://youtu.be/4ed_ajTnUuE

41ο Νηπιαγωγείο Ηρακλείου  :https://41nipirakl.blogspot.com/p/blog-page_37.html?fbclid=IwAR2Uah1cPIQW9yPCxwskeTlKrpva4CntJpR_OUPUMvFoFgtFgmYoGS2-wEY

και :https://karapachristina.blogspot.com/2020/04/learningapps-jigsaw-planet.html