Η ζωή, η χαρά, η ομορφιά κρύβεται πάντα λίγο πιο έξω από τα καλούπια…

 Τα παραμύθια του Σαββάτου ….γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Να μετράς το χρόνο ή να τον αφήνεις να περνά, όπως και όσο θέλει; Να ακούς τη Σιωπή, να φοβάσαι τη Φωτιά, να ζεις με Ελπίδα, να εξολοθρεύεις τους Σκοτεινούς Μάγους της Ζωής. Να είσαι ο εαυτός σου και ας μην σε λένε «καλό» παιδί πάντα. Να λες αυτό που σκέφτεσαι και να ζεις. Χωρίς εγωισμούς και ταμπέλες, χωρίς πίεση και πάντα για τα …πρέπει!

Η ζωή, η χαρά, η ομορφιά κρύβεται πάντα λίγο πιο έξω από τα καλούπια…

Οι μέρες της Σιωπής, Έφη Λαδά, εκδ. Πατάκη

Κατακόκκινο ήταν το φόρεμα της Φωτιάς. Κι ήταν επίσημη καλεσμένη του Σκοτεινού Μάγου που ζήλεψε τον καταπράσινο τόπο στο χάρτη του κόσμου. Κι άπλωσε εκείνη το φόρεμα της παντού  κι έγιναν στάχτη κι αποκαΐδια όλα … Κι ύστερα ήρθε η Σιωπή. Σκυφτή, αθόρυβη με μυρωδιά καμένης γης έμεινε εκεί μέρες, μήνες, χρόνια. Ίσαμε εκείνη την ημέρα που ένα παιδί ήρθε κι άφησε έναν σπόρο ανάμεσα στα καμένα κουφάρια των δέντρων. Κι ήρθαν κι άλλα παιδιά κι έκαναν το ίδιο, όμως η Σιωπή κυριαρχούσε παντού, μέρα και νύχτα, εποχή την εποχή. Ίσαμε…. που άλλαξε χρώμα η γης, κι ο ουρανός γέμισε φωνές και πουλιά. Και κάπου πίσω από το λόφο η Σιωπή συνάντησε την Ελπίδα, την πολύχρωμη και τότε άλλαξαν και πάλι όλα…

Συγκλονίστηκες εικόνες, συγκλονιστική η ιστορία της Έφης Λαδά. Για εκείνες τις μέρες των πυρκαγιών που όλοι έχουμε  κάποτε βιώσει. Για εκείνες τις μέρες που όλοι είδαμε την πρόσφατη καταστροφή σε  δέκτες τηλεοράσεων. Για εκείνες στις μέρες που η Φωτιά κατέστρεψε ζωές, σπίτια, καταπράσινους τόπους. Για το συναίσθημα της αλαζονείας, της μοναξιάς, της Σιωπής.

Μια δυνατή ιστορία γεμάτη συγκίνηση και ζωντανή φαντασία. Δημιουργία μοναδικών εικόνων και χαρακτήρων που σίγουρα μόνο η Έφη θα μπορούσε να φτιάξει. Παραλληλισμός απίστευτος και ζωντάνεμα «Λέξεων» που είναι τόσο δυνατές, όσο κι ο «θόρυβος» που κρύβουν μέσα τους. Με λίγες κουβέντες και απίστευτο χρώμα η συγγραφέας και εικονογράφος , η μοναδική Έφη Λαδά τα είπε όλα. Για την καταστροφή, τη θλίψη, τον πόνο και την ελπίδα των Ανθρώπων. Τα παιδιά που πάντα ξέρουν, τα παιδιά που είναι τα μόνα που θα σώσουν τη γη, αν τα αφήσουμε εμείς οι μεγάλοι….

Μια ιστορία να συγκινηθείς, να θυμηθείς , να νοιώσεις το μεγαλείο και τον πόνο της Γης και  την Δύναμη της Ελπίδας. Να αφυπνιστούν  οι συνειδήσεις όλων εκείνων που καταστρέφουν ζωές και περιβάλλον. Να μην ξεχνάμε οι μεγαλύτεροι, να μαθαίνουν οι μικρότεροι ποιοι είναι  οι αληθινοί κακοί μάγοι των καιρών μας. Να αγαπάμε τη Σιωπή αλλά μόνο όταν πρέπει.

Το βιβλίο έχει εκτός από την συγκλονιστική του ιστορία την πιο απίθανη εικονογράφηση των τελευταίων νέων κυκλοφοριών!

Να το ψάξετε… Να μαγευτείτε… Να συγκινηθείτε πολύ!

Για παιδιά και μεγάλους!

Βικτώρια, Λίνα Μουσιώνη, εικ: Γιάννης Σκουλούδης, εκδ.  Μεταίχμιο

Ήταν το καλύτερο παιδί. Τα ‘κανε όλα όπως πρέπει κι ολόσωστα. Στο σπίτι, στο σχολείο, στο ασανσέρ, στα πάρτι, στο μπαλέτο. Κι έλεγε  αθώα ψέματα μόνο στον ύπνο της, στα όνειρά της. Σκεφτόταν όμως, αλλιώς , πολλές φορές. Ήθελε να την βλέπουν όπως είναι, όπως ένοιωθε κι όχι σύμφωνα με κανόνες και κοινωνικά αποδεκτά πρότυπα. Η Βικτώρια ήθελε μόνο να είναι ο εαυτός της, ένα κανονικό παιδί κι όχι ένα παιδί όπως θα το ήθελε η μαμά, η δασκάλα, η γειτόνισσα….οι άλλοι! Ίσαμε εκείνη την μέρα που τσαλαβούτησε μέσα σε μια λακκούβα με λασπόνερα κι αρχίσαν να βγαίνουν οι σκέψεις της από το στόμα της, μέσα στο ταξί με τη μαμά… Κι ύστερα; Ύστερα  έπρεπε  να γράψει κι εκείνη την εργασία στο σχολείο που ήθελε μόνο σωστές απαντήσεις…. Τι άλλαξε άραγε;

Χιούμορ κι ανάκατη φαντασία με την πραγματικότητα. Η απίθανη γραφή της Λίνας Μουσιώνη σε μια ιστορία που σε κάνει να νοιώθεις οικεία, σαν να  ‘ναι η δική σου, του παιδιού σου, της κολλητής σου φιλενάδας. Ένα βιβλίο για παιδιά που πρέπει να διαβάσουν όλοι οι μεγάλοι. Ολκές εκείνες οι μαμάδες που θέλουμε πάντα το παιδί μας να κάνει το σωστό. Τι είναι σωστό και τι είναι λάθος για ένα παιδί; Τι το κάνει αποδεκτό και τι μη. Και γίνεται ένα παιδί να ακολουθεί πάντα τα πρέπει και τους κανόνες; Κι η ψυχή, κι η εμπειρία και η ολιγόχρονη αθωότητά του που είναι; Ένα βιβλίο που μας κάνει όλους να χαμογελάμε με γνωστές ατάκες για καταστάσεις που έχουμε βιώσει και με αλήθειες δοσμένες με πολύ μαεστρία από μια συγγραφέα που χειρίζεται το λόγο και τη γραφή εκπληκτικά. Για τα στερεότυπα λοιπόν, για την τόλμη, το θάρρος και την ελευθερία του λόγου, της σκέψης, των ονείρων μας.

Ένα  βιβλίο λοιπόν, χρήσιμος οδηγός για μαμάδες. Όχι , δεν δίνει συμβουλές. Σκέψεις παιδιών είναι γεμάτο και ιστορίες αφύπνισης για τα όχι, τα μη, τα πρέπει των μεγάλων.

Για την αυτοεκτίμηση και αναγνώριση του εαυτού μας. Για όσους ξέχασαν πως ένα παιδί πρέπει να περάσει από πολλά στάδια για να μεγαλώσει. Τα μόνα πρέπει που θα ΠΡΕΠΕΙ να έχει στη ζωή του!

Με υπέροχες εικόνες από τον Γιάννη Σκουλούδη που ζωντάνεψε με μια μοναδική  φιγούρα την Βικτώρια!

Για παιδιά από 7 χρόνων και μεγάλους ίσαμε 97….

Μην το δένεις κόμπο, Λήδα-Αλεξάνδρα Λιάρου, εικ: Πωλίνα Παπανικολάου, εκδ. Ψυχογιός

Τα παιχνίδια είναι δικά μου, έλεγε η Εμμέλεια  και τα έδενε με ένα σπάγκο γύρω από τη μέση της ώστε πάντα να τα κουβαλά μαζί της. Έτσι δεν θα τα έχανε ποτέ και θα ήταν μόνο δικά της. Τα είχε μαζί της παντού κι ας της έκαναν τη ζωή δύσκολη. Οι σπάγκοι μπερδεύονταν στις ακτίνες του  ποδήλατου της, την ζόριζαν στις ανηφόρες, στα σκυψίματα ακόμα και για να  χαϊδέψει ένα μικρό σκυλάκι. Μπλέχτηκαν οι κλωστές στα κλαδιά του δέντρου σαν ανέβηκε ψηλά που μόνο οι πυροσβέστες κατάφεραν να την κατεβάσουν. Όσο για την τσουλήθρα; Ούτε λόγος, σφήνωσε για τα καλά. Τραμπάλα και κούνια με μεγάλη δυσκολία πήγαινε η μικρή Εμμέλεια! Ώσπου ακούστηκε εκείνη η κοριτσίστικη φωνή που έλεγε δυνατά σε όλα τα παιδιά ευχαριστώ για την παρέα, το μοίρασμα… Και η Εμμέλεια αναρωτήθηκε και ρώτησε και έμαθε και κατάλαβε…. Τι κατάλαβε; Την αξία του μοιράσματος, του μαζί, του δίνω και παίρνω, των κανόνων, της φιλίας, της …χαράς!

Υπέροχη ιστορία για πολύ μικρά παιδιά που δύσκολα αποχωρίζονται τα παιχνίδια τους. Που θέλουν πάντα να τα έχουν μαζί τους. Που δεν μοιράζουν τίποτα και σε κανέναν.

Η Λήδα Λιάρου έφταιξε μια πολύ πρωτότυπη  και έξυπνη ιστορία που είναι παράδειγμα για μίμηση. Με χιούμορ και «μεγάλες αλήθειες »!

Για τις μικρές ελευθερίες των παιδικών μας χρόνων. Για τα παιχνίδια που συνήθως όλα τα παιδιά κουβαλούν μαζί τους. Για το εγώ που είναι πολύ δυνατό στις μικρές ηλικίες. Για συμπεριφορές, για τρόπους ,για την καθημερινότητά που …μαθαίνεται!

Εικονογραφημένο απόλυτα ταιριαστά με το κείμενο από την Πωλίνα Παπανικολάου. Ζωντανές κι εκφραστικότατες εικόνες.

Δείτε εδώ τη συνέχεια : https://www.psichogios.gr/site/Books/show/1006067/mhn-to-deneis-kompo

Στο τικ τακ του ρολογιού, Παναγιώτα Στρίκου – Τομοπούλου, εικ: Βανέσσα Ιωάννου, εκδ. Μεταίχμιο

Χρόνος, ώρα, διάλειμμα, παύση και πάλι από την αρχή. Όλα τούτα που κάνουν τη ζωή μας εύκολη ή δύσκολη ή προγραμματισμένη αλλά εμείς την θέλουμε ανέμελη, έχει τούτο το βιβλίο. Θύμησες από παιχνίδια  παλιά. Αγώνας δρόμου να τα προλάβουμε όλα, να τα προγραμματίσουμε όλα. Οι δείχτες του ρολογιού, η πολύτιμη ώρα που δεν πρέπει να χάνεται. Κι όμως όση δυσκολία έχει στο να μάθεις να τη λες, να τη διαβάζεις, άλλο τόσο δύσκολο είναι να τα ακολουθείς όλα με ακρίβεια και πρόγραμμα. Χάνεις κάποιες φορές την ομορφιά, την ουσία, την ξεγνοιασιά  αν όλη την ώρα είσαι …με το ρολόι. Η ζωή είναι  μικρή κι έχει πολλές χαρές για αυτό και κάποιες  φορές θα πρέπει να ξεφεύγουμε  από τις πολλές μας υποχρεώσεις και να αφήνουμε τον εαυτό μας να …απολαύσει. Τη στιγμή, το παιχνίδι, τη χαρά, την συντροφιά, την κουβέντα, χωρίς άγχος, πρόγραμμα και …ώρα.

Η Παναγιώτα Στρίκου με την καταπληκτική της ιστορία μας μιλάει για την ώρα, τις δυσκολίες των προγραμματισμών, τις χαρές της μα και τις στιγμές που την ξεχνάμε. Καλογραμμένη, με χιούμορ και με καταπληκτική δομή μας μαθαίνει έννοιες χρόνου, χώρου και υποχρεώσεων. Στιγμές που ο χρόνος τρέχει, εμείς κυνηγοί του ή όχι; Με πραγματικά υπέροχο τρόπο ένα παιδί προσπαθεί να καταλάβει …τον χρόνο και όλες τις εκφράσεις- παροιμίες  ή ατάκες που συχνά φάσκουν και αντιφάσκουν ανάλογα με την περίπτωση.

Η  Βάνεσσα Ιωάννου εικονογράφησε αυτήν την ιστορία και λάτρεψα τα καπέλα και το ποδήλατο, την χορεύτρια και τον κόκορα…

Για να μάθετε περισσότερα κα να την ψάξετε τούτη …την ώρα δείτε εδώ: 

https://www.metaixmio.gr/el/products/%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%84%CE%B9%CE%BA-%CF%84%CE%B1%CE%BA-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%8D

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Δημοσιέυτηκε στο cretalive.gr στις 1 Ιουνίου 2019 :https://www.cretalive.gr/culture/ta-paramythia-toy-sabbatoy-01-06-2019-936788

Όταν οι μικροί πολίτες της χώρας μας αποφασίζουν να κάνουν εκλογές!

Της Ελένης Μπετεινάκη

Kι ήταν αφορμή ένα βιβλίο, όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα, για να ξεκινήσουμε κι εμείς την διαδικασία.  Ήταν  κι οι μέρες που πολλές κουβέντες  έρχονταν  στο σχολείο και καρτέλες από υποψήφιους μπαμπάδες και μαμάδες, κι έτσι είπαμε να κάνουμε κι εμείς εκλογές και να μάθουμε τι ακριβώς σημαίνει τούτη η λέξη!

Πρώτο θέμα- πρόβλημα; Τι θα ψηφίζαμε; Μα φυσικά ούτε λόγος για το πιο όμορφο και αγαπημένο λουλούδι, προτείνανε οι λιλιπούτειοι μαθητές μου, αλλά επειδή είδα την απογοήτευση πολλών αγοριών (μειοψηφία της τάξης), αποφασίσαμε να κάνουμε την επόμενη μέρα εκλογές ΚΑΙ για τα ζώα του δάσους.

Κι αρχίσανε οι ετοιμασίες. Έπρεπε να μάθουμε ένα σωρό καινούργιες λέξεις. Γνωρίζουμε όλοι, πως στο νηπιαγωγείο δεν υπάρχει τίποτα αυτονόητο κι όλα πρέπει να εξηγούνται. Έτσι λοιπόν, μπήκαν ολοκαίνουργιες λέξεις και έννοιες  στη ζωή μας.

Δήμαρχος, Δημοκρατία, πολίτευμα, ελευθερία, υποψήφιος – α, ψήφος, ψηφοφορία, εκλογές, ευρωεκλογές, δημοτικός σύμβουλος, ψηφοδέλτιο, άκυρο, έγκυρο, σταυρός προτίμησης, δικαστικός αντιπρόσωπος, εφορευτική επιτροπή, κάλπη.

Και το ποιο σπουδαίο απ΄όλα ; Έπρεπε να ζωντανέψουν, εντελώς, οι εκλογές, να μπουν  όλοι σε κάποιον ρόλο. Ποιοι θα ήταν λοιπόν, οι υποψήφιοι και πως θα έπειθαν τους υπολοίπους να τους ψηφίσουν;

 Όλα έγιναν με ειρηνικότατες διαδικασίες!

Τα λουλούδια…στο λιβάδι, ποιον να θέλουν αρχηγό; Αυτό θα ήταν το θέμα των εκλογών της  1^ης  ημέρας και τα υποψήφια  λουλούδια θα ήταν :Η Μαργαρίτα, ο Ηλίανθος, το τριαντάφυλλο, η ορχιδέα, το νυχτολούλουδο και η παπαρούνα.

Και φυσικά αγώνας δίκαιος χωρίς προεκλογικό λόγο και συγκέντρωση  είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ!

Η Παπαρούνα πήρε πρώτη το λόγο και αφού παρουσίασε τις χάρες τις, το κόκκινο χρώμα, την ομορφιά και τη  ζωντάνια της, υποσχέθηκε πως θα προσπαθήσει να κάνει όλο το «λιβάδι» ευτυχισμένο!

Η Μαργαρίτα, είπε πως δεν θα μαδούσε πολύ,  θα ταξίδευε στις άλλες χώρες, στο περιβόλι, στον λαχανόκηπο και θα  έφερνε λεφτά πολλά στον τόπο….

Ο Ηλίανθος πάλι υποσχέθηκε φαγητό σε όλα τα λουλούδια του λιβαδιού!

Το τριαντάφυλλο είπε  πως θα έφτιαχνε παντού παιδικές χαρές… και αυλές στα σχολεία τους

Η Ορχιδέα ( σημαντικό πως τον ρόλο αυτόν είχε ένα  αγόρι) είπε πως θα έφερνε καράβια και θα τα ταξίδευε όλα τα λουλούδι να γνωρίσουν τις ομορφιές της γης. Επίσης θα έφερνε σε όλες τις « κυρίες» κολιέ και βραχιόλια και θα γέμιζε σπόρους το λιβάδι ώστε να γεννιούνται συνέχεια νέα φυτά….

Το νυχτολούλουδο (πάλι αγόρι) θα έδινε σε όλους ένα ζευγάρι φτερά να μπορούν να ταξιδεύουν …

Το χειροκρότημα δεν χρειάζεται νομίζω να πως σε ποιον από τους υποψήφιους έπεσε πολύ δυνατό…

Η ψηφοφορία ξεκίνησε αμέσως μετά την εκφώνηση των λόγων , τα ψηφοδέλτια μοιράστηκαν και ο κάθε «πολίτης»  έμπαινε μέσα στο παραβάν να ψηφίσει έχοντας μαζί του ΚΑΙ ένα λευκό ψηφοδέλτιο σε περίπτωση που δεν ήθελε να δώσει ψήφο στα λουλούδια.

Τα αποτελέσματα ….συγκλονιστικά. Η αγωνία στο κόκκινο και η διαδικασία από τις πλέον νόμιμες. Θα μπορούσαν να βάλουν ίσαμε 4 σταυρούς σε κάθε ψηφοδέλτιο.

Έτσι λοιπόν σε κοινή θέα και με απόλυτη διαύγεια ανοίχτηκε η κάλπη και :

Παπαρούνα                       :5

Νυχτολούλουδο               :5

Ηλίανθος                             :3

Ορχιδέα                               :7

Τριαντάφυλλο                  :6

Μαργαρίτα                        :2

Άκυρα                                  :2

Δήμαρχος του Λιβαδιού η Ορχιδέα …που υποσχέθηκε μετά από τους πανηγυρισμούς όλων πως από την Δευτέρα θα ερχόταν το πρώτο …καράβι!

Την επόμενη μέρα, τα πράγματα ήταν ευκολότερα. Είχαμε πια εμπεδώσει όλη την διαδικασία και ο χρόνος μας ήταν πολύ καλύτερα διαχείρισημος.

Το θέμα; Ο Δήμαρχος στα ζώα του Δάσους!

Υποψήφιοι:

Αλεπού: Υποσχέθηκε σε όλους ασφάλεια στο δάσος και ευτυχία. Τα παιδιά όλων θα μπορούν να παίζουν ελεύθερα και αν έριχναν παντού ψίχουλα , εκείνη θα τα καθάριζε όλα στη στιγμή!

Ελέφαντας : Υποσχέθηκε σε όλους κάλεσμα στο σπίτι του και τσάι με ότι γεύση άρεσε στον καθένα.

Λύκος : Θα τους  έκανε όλους δυνατούς, ώστε να μην φοβούνται κανένα και τίποτα.

Αγριόγατα: Έταξε σε όλους ευτυχία και παιδότοπους να παίζουν συνεχώς.

Μαϊμού: Υποσχέθηκε σε όλους να εκπληρώνει κάθε επιθυμία τους λέγοντας χαρακτηριστικά :Θα έχετε ότι ζητήσετε και ποτέ δεν θα πληρώνετε  για οτιδήποτε!

Λιοντάρι : Θα χάριζε πολλά δώρα, χωρίς καθόλου χρήματα.

Οι φτωχοί θα είχαν τα πάντα εντελώς δωρεάν.

Και πάλι η διαδικασία ήταν η ίδια με των λουλουδιών. Σε λιγότερο χρόνο αυτήν τη φορά  η Αλεπού αναδείχθηκε Δήμαρχος και όλοι έδειξαν την μεγάλη τους ικανοποίηση τρώγοντας παγωτό με γεύση σοκολάτα και βανίλια, προσφορά του νηπιαγωγείου  για την τόσο δημοκρατική διαδικασία που τους χαρακτήρισε…

Τα αποτελέσματα του δίκαιου αγώνα μας είχαν ως  εξής :

Λύκος                                   : 4

Ελέφαντας                         : 3

Αλεπού                                : 6

Λιοντάρι                              : 5

Αγριόγατα                          : 5

Μαϊμού                               : 2

Άκυρα                                  : 0

Έτσι μαθαίνουμε, έτσι καταλαβαίνουμε, έτσι προχωράμε τις μέρες μας δημιουργικά. Κι όσοι δεν ξέρετε τι θα κάνετε την Κυριακή να θυμάστε αυτό που είπαν τα παιδιά:

Όλοι έπρεπε να ψηφίσουμε γιατί αλλιώς ίσως να έβγαινε λάθος ζώο ή λουλούδι  για Δήμαρχος !

*οι Εκλογές των παιδιών του 10^ου Νηπιαγωγείου Ηρακλείου

Γιατί τις καλές ιστορίες πρέπει να τις ξέρουν όλοι …

Τα παραμύθια του Σαββάτου…..γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Παραμύθια για ζώα που μπορούν να συμπεριφέρονται σαν άνθρωποι χάρις στην φαντασία σπουδαίων συγγραφέων. Η δύναμη της Φύσης σε πρώτο πλάνο, η διαχείριση της απώλειας, η γενναιοδωρία, η μεγαλοψυχία, η ελπίδα και το νέο ξεκίνημα. Τα στερεότυπα καταρρίπτονται, η γνώση νικά τη συνήθεια και τα τετριμμένα.

Και αν λατρέψατε τα κλασσικά αριστουργήματα παγκόσμιας απήχησης,  τώρα πια μπορείτε να τα διαβάσετε και στα πολύ μικρά παιδιά…

Γιατί τις καλές ιστορίες πρέπει να τις ξέρουν όλοι …

Λούνα! Μου αρέσει πολύ να παίζω μπάλα! Λήδα Βαρβαρούση – Agnes Verboven, εκδ. Παπαδόπουλος

Η Λούνα έχει εγκατασταθεί στο νέο της σπίτι. Είναι χαρούμενη με τα παιχνίδια της όμως δεν έχει καταφέρει ακόμα να αποκτήσεις φίλους. Όταν ακούει γέλια και φωνές από τον διπλανό κήπο, προσπαθεί να επικοινωνήσει αλλά δεν τα καταφέρνει Τα ζώα εκεί παίζουν μπάλα  κι αυτό είναι το δικό της πολυαγαπημένο παιχνίδι. Όταν η μπάλα τους θα πέσει κατά λάθος στον δικό της κήπο κυριευμένη από την απογοήτευση της αδιαφορίας των γειτόνων της αντί να τους την επιστρέψει , την κρύβει  σε μια  απίθανη κρυψώνα. Το τι θα επακολουθήσει είναι μια έκπληξη για το μικρό σκυλί….

Κι αυτή είναι μια ιστορία για πολύ μικρά παιδιά. Μια ιστορία ενός μοναδικού σκυλιού που τυγχάνει να υπάρχει στ΄ αλήθεια. Η Λούνα είναι ένα υπέροχο σκυλί που σε κατακτά με την πρώτη ματιά. Έτσι ακριβώς και τούτο το βιβλίο που θα βάλει τους λιλιπούτειους φίλους του να το ξεφυλλίζουν συνέχεια, να τους το διαβάζουν κάθε νύχτα και θα την αγαπήσουν πολύ, μα πολύ. Μια ιστορία για την φιλία, το πείσμα και εκείνη την διάθεση των μικρών παιδιών για τα αθώα τους ψέματα μήπως και κερδίσουν …κάτι.

Μαμά της Λούνας της πραγματικής μα και της χάρτινης  ηρωίδας, η Λήδα Βαρβαρούση. Μαζί με άλλη  μια συγγραφέα την  Agnes Verboven  έφτιαξαν τούτο το βιβλίο που ήδη κυκλοφορεί στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης.  Εικονογράφος, συγγραφέας, ζωγραφηγήτρια η Λήδα,  μας συστήνει την αγαπημένη της σκυλίτσα και βάζει τα παιδιά σε σκέψη… Τι είναι σωστό, τι είναι λάθος, πως να έχει κανείς φίλους. Να λέει ψέματα, να λέει αλήθειες, να τολμά να ζητά, να δίνει δεύτερες ευκαιρίες;

Όλα αυτά και πολλά παραπάνω σε μια  ιστορία για …σκυλιά και όχι μόνο. Για τα αγαπημένα παιχνίδια, τις διεκδικήσεις της ζωής, την  ανάγκη της επικοινωνίας και τα λατρεμένα μας ζωάκια…

Για παιδιά από  3 χρόνων!

Ο κήπος του Έβαν, Brian Lies, εκδ Άγκυρα

Ο Έβαν είναι μία μοναδική  κι αξιαγάπητη αρσενική αλεπού. Μια αλεπού που ζει σε ένα σπίτι με κήπο και ένα σκυλί. Το αγαπημένο κατοικίδιο του Έβαν είναι μόνιμος σύντροφος και συνοδοιπόρος του στα …πάντα. Φυσικά τον κήπο τους τον φρόντιζαν μαζί. Όμως ήρθε μια σκοτεινή και δύσκολη στιγμή, σαν  η ζωή του σκύλου τέλειωσε κι ο Έβαν έπεσε σε βαθιά μελαγχολία και κατάθλιψη. Τίποτα δεν τον ένοιαζε, τίποτα δεν τον ευχαριστούσε πια. Έφτασε σε σημείο ακόμα και να καταστρέψει τον αγαπημένο κήπο των δύο τους για να μην του θυμίζει τις όμορφες στιγμές που τόσο πολύ του έλλειπαν. Όλοι οι μεγάλοι ξέρουμε πως, ο χρόνος και η ίδια η Φύση έχουν  πάντα το γιατρικό στις πληγές της ζωής. Κι εκεί που ο άνθρωπος μοιάζει να παραιτείται, σαν μαγικό κάτι συμβαίνει από το ίδιο μας το περιβάλλον και μοιάζει η Φύση να επεμβαίνει με τον τρόπο της και να ξαναδίνει ομορφιά, δύναμη, θάρρος κι αισιοδοξία…

Μια υπέροχη, υπέροχη ιστορία του Brian Lies με απόδοση στα ελληνικά της Αναστασίας Μακρή, που μας γεμίζει συναισθήματα και αισιόδοξα μηνύματα ζωής. Το βιβλίο έχει εναλλαγές. Η Απώλεια και η Θλίψη δίνουν τη θέση τους  στη χαρά και την απόλυτη ευτυχία και πάλι απ΄ την αρχή. Μια ιστορία που μας μιλάει για τον κύκλο της ζωής, τον θάνατο, την λύπη, την απογοήτευση, την παραίτηση, τα ξεσπάσματα στην περίοδο πένθους. Την επόμενη στιγμή μας χαρίζει την χαρά, την ευτυχία, την δύναμη της Φύσης, την παρηγοριά και την δυνατή φιλία. Το καινούργιο ξεκίνημα, η δεύτερη ευκαιρία ,οι  μικρές καθημερινές χαρές και στιγμές που γενούν την αισιοδοξία, την ομορφιά τις νέες και δυνατές σχέσεις.

Μια ιστορία που εξυμνεί την φιλία στα κατοικίδια ζώα, την  μοναδική σχέση που συχνά υπάρχει ανάμεσα σε ιδιόκτητη και οικόσιτο ζωάκι και την θεραπευτική δύναμη της Φύσης.  Μια ιστορία διαχείρισης της απώλειας, εντόνων συναισθημάτων και πολύ δυνατών εικόνων.

Αριστουργηματικό βιβλίο, εικονογραφημένο επίσης μοναδικά από τον ίδιο τον συγγραφέα. Έχει τιμηθεί με το αμερικάνικο βραβείο Caldecott για το 2019 που δίνεται ανελλιπώς από το 1939 στα λεγόμενα Pictures books  και σαν καλύτερο βιβλίο για το 2018 της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Νέας Υόρκης.

Για κάθε ηλικία από πολύ μικρά Παιδιά ίσαμε τους υπερήλικες ανθρώπους της ζωής μας!

Οι κάλτσες του κυρ - Λύκου, Τατιάνα Φίνι, μετ: Αλέξανδρος Πανούσης, εκδ. Διάπλαση

Ένας Λύκος που φοράει κάλτσες και …τις λατρεύει. Ένοιωθε άνετος, πιο ψηλός, πιο χαρούμενος. Ήθελε να χορεύει όταν τις είχε στα πόδια του. Ώσπου μια μέρα, μια μικρή τρύπα εμφανίστηκε στην μια από τις δύο κάλτσες του  και έτσι ξεκίνησαν όλα. Η τρύπα μεγάλωνε…μεγάλωνε…και δεν μπορούσε να βρει τρόπο να την κλείσει. Και τι δεν έβαλε! Τσιρότα, κόλλα, κολλητική ταινία … Τίποτα. Σκέφτηκε τότε πως την λύση θα την έβρισκε στα βιβλία. Και τη βρήκε, αφού  πρόσεξε πως όλα θα εξαρτιόταν από ένα κουβάρι…μαλλί. Ακολουθήσε χωρίς καλά  καλά να το καταλάβει την μια άκρη του νήματος του κουβαριού και η αναζήτηση, η ανακάλυψη και αποκάλυψη δεν άργησε να έρθει.

Ευρηματική, έξυπνη και πολύ ιδιαίτερη ιστορία. Η αιώνια σχέση λύκου και προβάτου που θέλει το αιμοβόρο ζώο να κυνηγά το θύμα του για να το φάει, καταρρέει σε αυτό το βιβλίο. Η γνώση χαρίζει στον Λύκο την ικανότητα να αλλάξει, να  γίνει ευγενικός, γενναιόδωρος, να καταλάβει την χρησιμότητα του …προβάτου και να ανατρέψει τα μέχρι σήμερα στερεότυπα. Πρωταγωνιστής και πάλι το βιβλίο που δίνει λύσεις. Η φαντασία που φτάνει ίσαμε εκεί που κανείς δεν περιμένει. Η ανάγκη που βρίσκει λύσεις. Η αλληλεγγύη, το μοίρασμα και οι προσωπικές επιθυμίες κι όνειρα. Η Τατιάνα Φίνι γράφει και εικονογραφεί μια ιστορία με πολλή ιδιαίτερη φαντασία,  γεμάτη θετικά και αισιόδοξα μηνύματα που πάντα φέρνουν  σίγουρη και επιθυμητή λύση στο όποιο πρόβλημα.

Γιατί κάποιες τα στερεότυπα σπάνε. Οι συνηθισμένες καταστάσεις αλλάζουν και οι αδυναμίες αποκτούν άλλο νόημα και χρώμα.

Για μικρά και μεγάλα παιδιά !

Ο Πρώτος μου Χάουαρντ Πάιλ, Ρομπέν των Δασών, διασκευή : Τζένη Τασάκου, εικ: Βασίλης Γρίβας, εκδ. Μεταίχμιο.

Ο θρυλικός ήρωας της Αγγλίας που μπορεί και να υπήρχε πριν τον Μεσαίωνα αλλά το πρώτο του γραπτό κείμενο το συναντάμε στα 1450 περίπου. Με την παρούσα διασκευή  της Τζένης Τασάκου, ο Ρομπέν των Δασών είναι πλέον προσιτός σαν βιβλίο και σε πολύ τρυφερές ηλικίες. Μια υπέροχη έκδοση που ο ίδιος ήρωας, δια χειρ;owτης συγγραφέως,  αφηγείται τη ζωή και τις περιπέτειές του θυμίζοντας στους μεγαλύτερος και μαθαίνοντας στους μικρότερους αναγνώστες την αξία των κλασσικών ιστοριών.

Μια περιήγηση σε μια άλλη εποχή που οι διαφορές των ανθρώπων λύνονταν με τόξα και βέλη, με μπουντρούμια σε ανήλεα υπόγεια κάστρων και με δάση όπως εκείνο του Σέργουντ που διαδραματίζεται η πιο περιπετειώδης ιστορία …του κόσμου. Ο Ρομπέν έγινε σύμβολο παγκόσμιο λόγω της εξυπνάδας, της ακεραιότητας του χαρακτήρα του, της προσφοράς του σε φτωχούς ανθρώπους, τους δίκαιους και ευγενείς νόμους του για την εποχή  και ας ήταν ο ίδιος για τους Άρχοντες…παράνομος. Έκλεβε για τους άλλους. Μια άνομη ΄πράξη αλλά με δίκαιο λόγο. Αν αυτό μπορεί να εξηγηθεί στην σημερινή νομική διαδικασία. Σε αυτήν την ιστορία μαθαίνουμε ήθη και έθιμα εποχής, αξιώματα, συνήθειες και τρόπους ζωής. Γενναιότητα, μεγαλοψυχία, αποφασιστικότητα και επίτευξη στόχων. Μαθαίνουμε άλλους διάσημους και διαχρονικούς ήρωες, συνοδοιπόρους του Ρομπέν, όπως τον γίγαντα Λιτλ Τζον, τον καλόγερο Τακ και τον θαρραλέο Ουίλ.

Αγαπημένος ήρωας ήδη στη δική μου τάξη χάρις στην υπέροχη αφήγηση της Τζένης Τασάκου που βάζει τον ήρωα να λέει ο ίδιος την ιστορία του και να δημιουργεί ακόμα πιο ζωντανή την εικόνα του.  Καλογραμμένη διασκευή, υπέροχη εικονογράφηση από τον Βασίλη Γρίβα.

Ψάξτε το γιατί αξίζει πολύ αυτή η ιστορία. 

Για παιδιά από 4 χρόνων.

Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Δημσιεύτηκε στο Cretalive.gr εδω: https://www.cretalive.gr/culture/ta-paramythia-toy-sabbatoy-25-05-2019-929605

Που να κρύβεται άραγε η Ευτυχία;

Τα Παραμύθια του Σαββάτου ….γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Που να κρύβεται άραγε η Ευτυχία; Στις ζωές των άλλων; Σε ένα δέντρο ψηλό; Στα ζωάκια της αυλής ή  μήπως στη στιγμή που όπως λέει κι ο ποιητής, περνά και χάνεται;

Όπου κι αν κρύβεται ένα είναι σίγουρο: Ο καθένας μας την δημιουργεί μόνος του κι είναι πάντα μέσα του γιατί έχει σαν σπίτι της την ψυχή και το μυαλό του!

Κι αν Ευτυχία σημαίνει ένα ποτήρι παγωμένη Πιτσικολάδα, ε, τότε τα Παραμύθια σήμερα θα σας πουν που να ψάξετε να την βρείτε….

Ευτυχία είναι ένα καρπούζι πάνω στο κεφάλι σου, Stella Dreis, εκδ: Άγκυρα

Η κυρία Φωτεινή έχει σαν κατοικίδιό της ένα μικρό αγριογούρουνο, τον Μέλβιν. Μαζί ζουν αρμονικά και χαρούμενα. Συχνά ανεβαίνουν στην πιο ψηλή κορφή ενός δέντρου τραγουδώντας και …παίζοντας τσέλο. Η ευτυχία τους δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη από κανέναν. Η κυρία Στρογγυλή, η κυρία Τσιριχτή και η κυρία Ξινή, οι γειτόνισσες της, την παρακολουθούν στενά προκείμενου να μάθουν το μυστικό της χαράς και της ευτυχίας της. Κι ένα πρωινό η κυρία Φωτεινή καλημέρισε όλον τον κόσμο φορώντας σαν καπέλο μισό καρπούζι. Ε, αυτό πια, ήταν η αρχή της …ζήλειας και αναζήτησης! Και τι δεν έκαναν οι τρεις κυρίες να τις προσέξουν οι άλλοι. Εκείνες όμως δεν έγιναν χαρούμενες ούτε ευτυχισμένες…

Όσα αυτοσχέδια καπέλα κι αν φορέσαν ήταν πολύ, μα πολύ δυστυχισμένες! Και η αναζήτηση συνεχίστηκε μόνο που ήταν μια καθαρή αντιγραφή της κυρίας Φωτεινής και μάλιστα χωρίς καμία επιτυχία. Έλλειπε η σπίθα, η φλόγα, η έμπνευση, η αποκλειστική επιθυμία και διάθεση καθεμιάς τους. Ίσαμε εκείνη την ημέρα σαν ξεκίνησε ένας καρπουζοπόλεμος που ξάφνιασε, ευχαρίστησε και έκανε χαρούμενους όλους τους κατοίκους εκείνου του χωριού. Και φυσικά τότε όλοι κατάλαβαν ποιο ήταν το μυστικό της κυρίας…Ευτυχίας!

Τι είναι η ευτυχία, λοιπόν; Πιάνεται, αντιγράφεται, πωλείται; Είναι κρυμμένη πάνω στα δέντρα, στα μικρά ζωάκια, στα αντικείμενα; Ή μήπως η Ευτυχία γεννιέται και κυριαρχεί στα μικρά, τα ασήμαντα, τα καθημερινά πράγματα, στις στιγμές που δημιουργεί και ζει ο καθένας μας; Η Stella Dreis φτιάχνει μια υπέροχη, χιουμοριστική ιστορία για να μας δείξει πως όλα ξεκινούν από την ψυχή, την διάθεση, την καλή ισορροπία με τον εαυτό μας. Η στιγμή μετράει, η σκέψη η μοναδική η εφευρετικότητα και ο μη καθησυχασμός στα τετριμμένα. Η φαντασία που δυστυχώς χάνεται σε μεγαλύτερες ηλικίες, αν διατηρηθεί κάνει θαύματα. Δίνει ζωή, ενέργεια και δύναμη.  Το να μπορείς να μην δίνεις σημασία στο τι θα πουν οι άλλοι. Να σέβεσαι και να φροντίζεις τον εαυτό σου, τη δική σου γαλήνη, ικανοποίηση και …ελευθερία. Η ευτυχία υπάρχει στην κάθε στιγμή αρκεί να την ανακαλύψεις ή να την …δημιουργήσεις.

Μια πραγματικά απολαυστική ιστορία γεμάτη ανατροπές, αξίες, ιδέες και όμορφες σκέψεις και εικόνες. Μια ιστορία που θα ξεκαρδιστείτε  διαβάζοντάς την, θα αναρωτηθείτε για τις δικές σας ιδές και θα κάνει τους μεγάλους να μπουν για λίγο στον αυθορμητισμό των παιδιών. Για τις στιγμές που όλα είναι δυνατόν να συμβούν και μας προκαλούν  να γίνουμε όλοι μαζί  μια παρέα, μια αγκαλιά και να χαρούμε το σήμερα, το τώρα, την σημαντικότητα των ασήμαντων πραγμάτων.

Εικονογραφημένο εξίσου καταπληκτικά από την ίδια τη συγγραφέα, γεμάτο χρώμα, σκίτσο, μορφές και έμπνευση που πραγματικά χαρίζουν  μια μικρή δόση ευτυχίας σε όποιον το διαβάσει.

Εργαλείο για τις σχολικές τάξεις. Γεμάτο ιδέες για παιχνίδι και νέων σχεδίων που θα έχουν σαν στόχο τους τη χαρά, την ομορφιά, την ομάδα….

Την απόδοση του βιβλίου στα Ελληνικά έχει κάνει η Αναστασία Μακρή και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγκυρα!

Ψάξτε το, να γεμίσετε κι εσείς χαμόγελα ….

Μυστήριο στη Λίμνη Λαμπίκο, Ευτυχία Γαννάκη, εικ: Σοφία Τουλιάτου, εκδ. Ίκαρος

Είναι ολοκαίνουργιο, είναι πολύχρωμο κι είναι γεμάτο …μυστήριο. Στο πρώτο βιβλίο από την σειρά Πιτσιμπουίνοι - τα πρώτα μου Μυστήρια των εκδόσεων Ίκαρος, η Ευτυχία Γιαννάκη πλέκει μια ιστορία για παιδιά με ντεντεκτιβικό δαιμόνιο.

Όλα ξεκινούν στο μοναδικό νησί Πίτσι Πίτσου που θεωρείται το πιο ασφαλές και μυστήριο του κόσμου. Σε ένα σχολείο μεταφερόμαστε που οι τρόφιμοί του είναι μικρά χαριτωμένα πιγκουινάκια. Και εκείνη ακριβώς την ήμερα που διαδραματίζεται η ιστορία, στην ώρα της  της Γυμναστικής έχει προγραμματιστεί κολύμπι στην λίμνη Λαμπίκο. Μια λίμνη πεντακάθαρη μεν αλλά που κάτι φοβερό της συμβαίνει. Πρωταγωνιστής της Ιστορίας ο πάντα παρατηρητικός Μικρός Μπλε, ο πιο σπουδαίος ντετέκτιβ της τάξης του. Κολλητή του η Αντελί που λατρεύει τις βόλτες στη Φύση και τη Μουσική. Την παρέα συμπληρώνει ο Μακαρόνης που κάθεται πάντα στο τελευταίο θρανίο και είναι σχεδόν αδιάφορος για ότι συμβαίνει γύρω του. Ο Κιτρινομάτης, πάλι, πονηρός και ζαβολιάρης ,σαν μαθηματικό μυαλό που είναι έχει λύσεις για πολλά θέματα, ωστόσο αυτό που τον απασχολεί είναι να γίνει, μια μέρα, πρωταθλητής της Μπουρμπουλήθρας. Καλή φίλη είναι και  η Μυστήρια Τζεντού που δεν αφήνει ποτέ το πατίνι της,  και που λατρεύει το διάβασμα. Ο Πίτς Φιτίλης βιάζεται πάντα αλλά είναι και ο πιο γρήγορος μαντατοφόρος της παρέας. Όλοι αυτοί θα βρεθούν προ εκπλήξεως όταν θα δουν πως η Λίμνη Λαμπίκο έχει μείνει άδεια από νερό, στα ξαφνικά. Ο μικρός Μπλε αναλαμβάνει δράση. Βιάζεται να λύσει το μεγάλο μυστήριο της εξαφάνισης του νερού .Μαζεύει  στοιχεία, κρατά σημειώσεις και ξεκινά την έρευνα μαζί με την Αντελί. Το Μυστήριο αρχίζει να ανεβάζει την αδρεναλίνη. Οι σκέψεις πολλές, οι έρευνες επίσης, οι ανακρίσεις,  τα άλλοθι ακόμα περισσότερα και τα «βήματα» του μοναδικού ντεντέκτιβ Μικρού Μπλε πολύ μα πολύ προσεκτικά…. Και αφού ερευνήσει αρκετά όλους τους …ύποπτους, θα λύσει το μυστήριο και θα αποκαλύψει τον ένοχο. Ή μήπως οι ένοχοι ήταν …πολλοί;

Ότι και αν συνέβη σε τούτη την μυστήρια ιστορία ένα είναι ακόμα,  σίγουρο. Πως η Πιτσικολάδα, ο αγαπημένος χυμός των Πιτσιμπουίνων που φτιάχνεται από ζουμερές γαρίδες και ψάρια και προφέρεται πολύ παγωμένη θα σας …γοητεύσει!

Τι να πω τώρα για τούτο το βιβλίο. Ότι σε συνεπήρε η ευρηματικότητα του; Πως ξετρελάθηκα με τους μοναδικούς του ήρωες; Πως τα ονόματα τους με έκαναν να χαμογελώ συνεχώς; Ή μήπως  για την υπόθεση του, που με την πρωτοτυπία της με συνεπήρε και ήθελα να γίνω ένας από τους πιτσιμπουίνους κι εγώ;

Μια ιστορία πανέξυπνη, ευφυέστατη και πολύ πολύ μυστήρια έφτιαξε η Ευτυχία Γιαννάκη. Μετρ πια του αστυνομικού Μυθιστορήματος θέλησε να εντρυφήσει στον κόσμο του μυστηρίου και τα μικρά παιδιά. Γράφει λοιπόν μια ευρηματική ιστορία που διαβάζεται ευχάριστα από μικρούς και μεγάλους. Έξυπνη ιδέα, πανέξυπνα ονόματα και φυσικά μυστήριο που σου τραβάει την περιέργεια και προσοχή μέχρι την τελευταία σελίδα.

Αγωνία, σκέψη, παρατηρητικότητα σε πολύ μεγάλο βαθμό που δημιουργεί στα παιδιά την διάθεση να ψάξουν, να αναρωτηθούν αν θέλουν να προτείνουν λύσεις, ιδέες και δικές τους απόψεις σε όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης. Ένα βιβλίο γεμάτο νέες λέξεις , δημιούργημα της συγγραφέως, πλοκή και ευρηματικότητα που συναρπάζει.

Νομίζω πως οι ιστορίες του Μικρού Μπλε στο μοναδικό Νησί Πίτσι Πίτσου δεν θα σταματήσουν εδώ. Ο ήρωας αυτός , μα και οι υπόλοιποι, αγαπιούνται με την πρώτη ανάγνωση. Επίσης παρά τα εμφανή στοιχεία που μας δίνει η Ευτυχία μας παρακινεί να ψάξουμε πολύ την …Φυσική Ιστορία για να μάθουμε όλο και περισσότερα για τους πιγκουίνους, τα είδη τους, τη ζωή και τις συνήθειες τους. Σαν ιστορία μυστηρίου όμως κερδίζει το βραβείο της πρωτοτυπίας και στα φοβερά ονόματα και στους καταπληκτικούς χαρακτήρες που έχουν πλαστεί.

Εικονογραφημένο από την Σοφία Τουλιάτου, τολμώ να πω εξαιρετικά και απόλυτα ταιριαστά. Εκτός το σχεδιασμό των χάρτινων ηρώων η ζωντάνια των χρωμάτων αποτυπώνεται και στην ψυχή και στο μυαλό.

Ο μικρός Μπλε ήδη λατρεύτηκε στο σχολείο μας και θεωρώ πως θα αγαπηθεί από χιλιάδες παιδιά.

Ταξίδι λοιπόν στη φαντασία, στο Μυστήριο, στη Φύση, στις καλές ιστορίες για παιδιά!

Να το ψάξετε και να το απολαύσετε όσο κι εμείς!

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος και για περισσότερες λεπτομέρειες δείτε εδώ : 

https://ikarosbooks.gr/866-pitsimpoyinoi-mystirio-sti-limni-lampiko.html

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Δημοσιεύτηλε στις 18 Μαϊου 2019 στο cretalive.gr : https://www.cretalive.gr/culture/ta-paramythia-toy-sabbatoy-18-05-2019-921580

Για τα μικρά μαύρα σημάδια της ζωής μας ....

Τα Παραμύθια του Σαββάτου… γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Τα συναισθήματα σε μια μαγική  τους στιγμή. Φιλία, αγάπη, αλληλεγγύη. Αξίες που δεν χάνονται κι όνειρα που εκπληρώνονται στο πέρασμα του χρόνου. Οράματα και σκέψεις που παίρνουν σάρκα και οστά και δάσκαλοι που γνωρίζουν πως η γνώση δεν κατοικεί σε κλειστούς τοίχους μόνο αλλά μπορεί να  φτάσει παντού ακόμα και με …ένα ποδήλατο!

Για τα μικρά μαύρα σημάδια της ζωής μας που άλλοτε δίνουν το έναυσμα της αρχής και κάποιες άλλες φορές σηματοδοτούν το τέλος!

Οι περιπέτειες της Βούλας στο κόκκινο βιβλίο, Σταυρούλα Παγώνα, εικ: Zafouko Yamamoto, εκδ. Ελληνοεκδοτική

Μια μικρή κατάμαυρη κουκκίδα, τόση δα, χάθηκε μια μέρα ή ίσως και μια νύχτα κι άρχισε με αγωνία μεγάλη να ψάχνει να βρει που ανήκει, που ταιριάζει, που ήταν ή θα΄ναι το σπίτι της. Στο κόκκινο βιβλίο μέσα ξύπνησε κι ένοιωσε στην αρχή απέραντη μοναξιά στην πρώτη ολόλευκη σελίδα του. Η περιπέτεια της ζωής της είχε μόλις ξεκινήσει. Στην επόμενη σελίδα θαμπώθηκε από τα χρώματα και την ομορφιά. Ένα σωρό έντομα έπαιζαν μουσική, χόρευαν κι είχαν ένα τρελό ρυθμό. Είχαν και βούλες στην πλάτη τους και  ένοιωσε ίσως και να είχε φύγει από τούτη την παρέα. Ίσως να ανήκε σε κάποια από τις πασχαλίτσες … Μετρήθηκαν, έψαξαν και της είπαν πως είχαν  σωστές τις  κουκίδες πάνω τους. Κι ένοιωσε μια μικρή απογοήτευση όμως οι νέες της φίλες το κατάλαβαν και την κάλεσαν να τους συντροφέψει στη  χαρά τους…

Στην επόμενη σελίδα συνάντησε ένα τέρας. Ένα τέρας που έπαιζε φλογέρα. Και τι δεν έμαθε δίπλα του; Πόσο άλλαξε γνώμη για τον…φόβο και την όψη των πραγμάτων. Όμως ούτε εκεί ήταν η θέση της και προχώρησε παραπέρα. Ένας χιονάνθρωπος με κόκκινες βούλες ανεμοβλογιάς σχεδόν την έδιωξε, την πλήγωσε με το λόγο του αλλά και πάλι φίλοι γινήκανε στο τέλος παίζοντας τρίλιζα μαζί… Όσο κι αν έψαξε σε ολόκληρο το κόκκινο βιβλίο, όσες κουκίδες κι αν συνάντησε πουθενά δεν…χωρούσε. Ή μήπως χωρούσε σε μια πολύ σπουδαία θέση που απλά δεν είχε δει;

Μια μαυροκόκκινη ή κοκκινόμαυρη ιστορία καταπληκτική. Μια τόση δα κουκίδα που χάνεται μπορεί να  κάνει την πιο σπουδαία δουλειά  στον κόσμο. Γιατί όλοι αξίζουν, όσο μικροί ή μεγάλοι και αν είναι. Όλοι έχουν μια θέση στη ζωή, στη χαρά, στη λύπη, στις περιπέτειες, στις καρδιές, στη …γη. Μια υπέροχη ιστορία της Σταυρούλας Παγώνα. Μια ιστορία διαφορετικότητας πολύ …διαφορετική! Μια ιστορία που ψάχνει τις ρίζες, το δικαίωμα να ανήκεις κάπου, να έχεις χώρο, πατρίδα, σπίτι και …ταυτότητα!

Η ασημαντότητα δίνει τη θέση της στην πιο σημαντική στιγμή. Ο καθένας έχει έναν προορισμό, έναν σκοπό στη ζωή. Γεννιέται, μεγαλώνει, αναζητά, χάνεται, κερδίζει, μαθαίνει, γνωρίζει και κάποια στιγμή κατασταλάζει. Μια  τόση δα κουκκίδα δεν είναι τελικά τόσο ασήμαντη. Είναι στην αλυσίδα της ζωής κι είναι πολύτιμη η οποιαδήποτε θέση ή βοήθεια μπορεί να προσφέρει. Μια ιστορία αυτοπεποίθησης, αυτοεκτίμησης και αναγνώρισης του εαυτού μας. Μια ιστορία για την φιλία, την εμπειρία ζωής, τις ιδιαιτερότητες, τα συναισθήματα, την μοναξιά και την …ταυτότητα.

Μια ιστορία που θα απολαύσουν πολύ τα παιδιά. Έξυπνη πλοκή, πολλή φαντασία, καλογραμμένο κείμενο. Με εικονογράφηση της  Zafouko Yamamoto ή κατά κόσμο Ζαφειρούλας Σιμοπούλου πολύ ιδιαίτερη και ταιριαστή.

Με την αφήγηση από την συγγραφέα κατεβάζοντας την εφαρμογή Qr Code reader!

Για παιδιά και μεγάλους…

Δάσκαλος σε δύο ρόδες, Μαρία Ανδρικοπούλου, εικ: Ελίζα Βαβούρη, εκδ. Καλέντη

Όταν το 2016  διάβασα μια είδηση για ένα δάσκαλο με ένα ποδήλατο στο Αφγανιστάν που γυρίζει από χωριό σε χωριό σε απομακρυσμενες περιοχές , σε εμπόλεμη ζώνη  κι όπου υπάρχουν  παιδιά μοιράζει βιβλία, μου κέντρισε πολύ το ενδιαφέρον και με γέμισε χαμόγελα πολλά. Τρία χρόνια μετά και έχοντας ξεχάσει λίγο τούτο το μαντάτο ήρθε ένα βιβλίο στα χέρια μου που με συγκίνησε το ίδιο όπως εκείνη τη φορά. Ο Μπεσάρ της Μαρίας Ανδρικοπούλου  είναι ο Saber Hosseini που θαύμασα τόσο πολύ, τότε,  και ακόμα θαυμάζω. Και η Μαρία έφτιαξε την ιστορία του για τη μάθουν όλο και περισσότερα παιδιά. Μια ιστορία που έχει σαν θέμα  της την αλήθεια των βιβλίων, των παραμυθιών, του πολέμου, της ελπίδας που δεν χάνεται ποτέ όσο υπάρχουν άνθρωποι-δάσκαλοι, με όραμα. Ο Μπεσάρ της Μαρίας κι ο Saber του Αφγανιστάν δεν νοιώθουν φόβο, δεν νοιώθουν απογοήτευση, δεν το έβαλαν  κάτω με όσες  αντίξοες συνθήκες  και αν συνάντησαν. Είναι παράδειγμα για μίμηση τούτος ο δάσκαλος. Είναι λειτούργημα  η διδαχή του που δείχνει το πείσμα, το όραμα, την επιμονή και τη νίκη της ψυχής και της προσπάθειας.

Καταπληκτική η ιδέα της Μαρίας Ανδρικοπούλου να κάνει βιβλίο και να γράψει την ιστορία ενός πραγματικά άξιου δάσκαλου. Ο δικός της Μπεσάρ σίγουρα σκέφτεται ακριβώς όπως κι ο Saber. Δανείζεται σπουδαία λόγια σημαντικών  ανθρώπων για να δώσει ο ίδιος δύναμη και κουράγιο στον εαυτό του. Λατρεύει τα παιδιά, τη δουλειά του, το ποδήλατο, τα βιβλία. Δεν νοιώθει φόβο, δεν λυγίζει στα δύσκολα, δεν απογοητεύεται.  

Να το διαβάσετε τούτο το βιβλίο. Να εμπνευστείτε, να θαυμάσετε, να παραδειγματιστείτε. Να νοιώσετε κι εσείς πως οι αντιξοότητες της ζωής δεν πτοούν τους ανθρώπους με θέληση. Ούτε ο πόλεμος, ούτε οι απειλές, ούτε τα άσχημα γεγονότα δεν λύγισαν  τούτον τον άνθρωπο από εκείνο που θέλησε πιο πολύ απ΄ όλα με την ψυχή του. Κακουχίες, προβλήματα, λόγια βαριά, πράξεις βίας δεν στάθηκαν ούτε για μια στιγμή εμπόδιο.

Το βιβλίο έχει εικονογραφήσει  μοναδικά η Ελίζα Βαβούρη και το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους για την ελπίδα, την γνώση, τη σοφία αυτού του μοναδικού δάσκαλου αλλά και για την καλογραμμένη ιστορία της Μαρίας Ανδρικοπούλου που μας θυμίζει πως τα εμπόδια στη ζωή είναι για να τα ξεπερνάμε. Οι ανηφοριές είναι για να φτάσουμε ψηλά και να ξεχωρίσουμε  και τα βιβλία ότι πιο πολύτιμο μπορεί να προσφέρει ένας δάσκαλος - Άνθρωπος σε ένα παιδί…Ένα βιβλίο γεμάτο συναισθήματα, προτροπές και δύναμη!

Για παιδιά και μεγάλους που αγαπούν τις αληθινές ιστορίες….

Το μήνυμα της αγάπης, Τασούλα Τσιλιμένη, εικ: Μυρτώ Δεληβοριά , εκδ. Διάπλους

Μια γιορτή της Άνοιξης μοναδική!  Στο νησί των Αβάντων,  στην αυλή του κυρίου Εγκ. Ποιος είναι ο κύριος Εγκ; Ένας συμπαθητικός γεράκος που η τέχνη του έχει γίνει διάσημη. Στην αυλή του κάθε Άνοιξη μαζεύονται χιλιάδες παιδιά και καλάθια με αυγά και μεγάλοι…. Ο κ. Εγκ ζωγραφίζει μοναδικά τα αβγά των παιδιών που θα στολίσουν τα δέντρα στις αυλές των σπιτιών και θα διεκδικήσουν βραβείο για το καλύτερο και ομορφότερο.   Χρόνια γίνεται πια αυτό, παράδοση μοναδική, χαρά μεγάλη για τον αγαπημένο παππού όλων. Ίσαμε εκείνη την χρονιά που ο χρόνος έδειξε εκείνο το πρόσωπο της πίκρας και ο κ. Εγκ δεν μπορούσε πια να ζωγραφίσει όπως πρώτα. Τα χέρια του έτρεμαν και τα πινέλα δεν συνεργάζονταν. Η ψυχή του κ. Εγκ πονά και σκέφτεται, αλλά σιωπά. Ίσαμε εκείνη τη νύχτα και το ξημέρωμα που μια έκπληξη θα γεμίσει με χαρά και ευτυχία τη μαγική αυλή. Τα καλάθια και τα δέντρα δεν θα αδειάσουν ποτέ, όσο υπάρχουν παιδιά. Όσο υπάρχουν άνθρωποι που δίνουν την ψυχή τους χωρίς αντάλλαγμα ή βραβεία στην Τέχνη, τόσο η προσφορά αυτή θα γυρίζει πίσω και θα ΄ναι εκείνη η Ευτυχία που μέσα της θα κρύβει το Μήνυμα της Αγάπης.

Δεν το ξέρα το έθιμο της «πέρδικας». Μου το μάθε η Τασούλα Τσιλιμένη. Δασκάλα και  μαέστρος της γραφής και της αφήγησης,  με έβαλε να ψάξω αρκετά και να μάθω άγνωστα έθιμα που ακόμα υπάρχουν κι εμείς οι παράξενοι νησιώτες- βουνίσιοι Κρητικοί δεν τα κατέχουμε. Τηρείται ευλαβικά τούτο το έθιμο στον τόπο που γεννήθηκε, στην Καλλιπεύκη του Ολύμπου  και κάθε χρόνο τούτες τις μέρες αναβιώνει. Μέρες πριν τη μεγάλη γιορτή στις 2 Μαΐου παιδιά και μεγάλοι βάφουν αυγά ή καλύτερα τα ζωγραφίζουν και τα ονομάζουν «πέρδικες».  Δεν έχουν επακριβώς σχέση με τα αβγά του Πάσχα αλλά ίσως με την αναγέννηση και την  Άνοιξη. Κάθε χρόνο λοιπόν  σε εκείνο το όμορφο χωριό πάνω στο λόφο που είναι χτισμένο το εκκλησάκι του Αι Θανάση κόσμος πολύς συγκεντρώνεται  από νωρίς και σαν τελέψει η λειτουργία  αρχίζει μια μεγάλη γιορτή. Οι άνθρωποι στέκονται  ο ένας απέναντι  από τον άλλο σε δυο παράλληλες και μακρόσυρτες σειρές  και τσουλάνε τα αβγά τους στην κατηφόρα. Κερδίζει όποιος  έχει το πιο ανθεκτικό αβγό. Κι ύστερα στήνεται γλέντι τρικούβερτο. Αυτή τη μνήμη, σχεδόν έκανε παραμύθι η Τασούλα Τσιλιμένη. Φαντάζομαι  γνωρίζοντας και το άλλο εκείνο παμπάλαιο έθιμο του  Ostereierbaum , δηλαδή,  το να στολίζεις ένα δέντρο με πασχαλιάτικα αυγά της οικογένειας Κραφτ στην Γερμανία που ξεκίνησε να στολίζει μια μηλιά στην αυλή της την Άνοιξη  του 1970.   Δεκαοκτώ πλαστικά αβγά στολίστηκαν την πρώτη φορά στο δέντρο  και με το πέρασμα  των χρόνων έγινε  θεσμός. Σήμερα φτάνουν και ξεπερνούν  σε αριθμό τις δέκα χιλιάδες.  Κόσμος απ΄όλον  τον πλανήτη συρρέει πλέον να δει το διάσημο αβγόδεντρο να φωτογραφηθεί και να τοποθετήσει το δικό του αβγό πάνω του.

Όμως γυρίζοντας πίσω στην ιστορία που έγραψε η Τασούλα Τσιλιμένη νομίζω πως γεμίζουν και τα δικά μας  μάτια  δάκρυα συγκίνησης και χαράς διαβάζοντάς την, όπως του κυρίου Εγκ. Το μήνυμα της  είναι μοναδικό. Ένα βιβλίο πολύ συγκινητικό, ανθρώπινο και την ίδια στιγμή, μαγικό. Μια ιστορία  για τα χρόνια που περνούν, για τις μεγάλες και μικρές χαρές της ζωής. Μια ανθρώπινη στιγμή αξιοπρέπειας και μια μεγάλη προσφορά που ανταμείβει  κόπους πολλών χρόνων. Μια ιστορία για την αγάπη, την φιλία, το δόσιμο, την μοναξιά, τα γηρατειά και τους φίλους. Μια ιστορία γεμάτη συναισθήματα, εικόνες και ψυχή. Για τους αγαπημένους μας παππούδες και γιαγιάδες για τα έθιμα που δεν πρέπει να ξεχνιούνται.

Το βιβλίο εικονογράφησε με την ιδιαίτερη τέχνη της η Μυρτώ Δεληβοριά και ο χρωματισμός των σχεδίων της δίνει ακόμα  μια πιο νοσταλγική και συγκινητική νότα.

Για παιδιά και μεγάλους

*Η Ελένη  Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 4 Μαϊου 2019 :εδώ !

Το Πάσχα της νόνας Χελώνας στα …Παραμύθια του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Κρήτης

Το Πάσχα της νόνας Χελώνας στα …Παραμύθια του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Κρήτης εκτάκτως την Μεγάλη Πέμπτη 25 Απριλίου στις 11.00 το πρωί!

Κόκκινα αυγά, τσουρέκια, καλιτσούνια, σοκολατένιοι λαγοί ...και πολλές σκανταλιές από χελώνες έξυπνες για "γρήγορους" και καυχησιάρηδες λαγούς!

«…Πάντα περήφανος ο κυρ Λαγός, όπως κι ο προ-προ-προ-παππούς του, εκείνος που την έπαθε στο τρέξιμο απ΄ τη χελώνα τα χρόνια τα παλιά, καυχιέται πως το Πάσχα θα τσουγκρίσει και θα σπάσει όλων τ΄ αυγά με τα δικά του.Η νόνα η Χελώνα όμως, με τα δέκα της εγγόνια, κάτι του σκαρώνει...»

Η Ελένη Μπετεινάκη αφηγήθηκε την ιστορία του Καυχησιάρη Λαγού και της σοφής νόνας Χελώνας, συντροφιά με τις κούκλες της πάντα, την Νόνα τη Χελώνα και τα μικρά της χελωνάκια!

Και φυσικά διακοσμήσαμε το πιο γιγάντιο αυγό με τη δική μας φαντασία και χρώμα …

( To Παραμύθι : Το Πάσχα της νόνας Χελώνας είναι διασκευή της Ελένης Μπετεινάκη από το ομώνυμο παραμύθι της Λότης Πέτροβιτς – Ανδρουτσοπούλου των εκδ. Πατάκης)

Οι κούκλες πάντα δημιουργία από την Εύη Αλμπαντάκη και Το κουμπί και το βελόνι!