Τα Παραμύθια του Σαββάτου ξεκινούν τη νέα χρονιά κάνοντας ένα μικρό απολογισμό στα βιβλία που κυκλοφόρησαν το 2017...

Τα Παραμύθια του Σαββάτου ξεκινούν τη νέα χρονιά κάνοντας ένα μικρό απολογισμό  στα βιβλία που κυκλοφόρησαν το 2017. Βιβλία που ξεχώρισαν σε πωλήσεις και εκτιμήσεις αναγνωστών και ανθρώπων που ασχολούνται χρόνια με το παιδικό βιβλίο. Έτσι λοιπόν μια μικρή λίστα είναι μόνο η αρχή… Στη δικής σας κρίση η συνέχεια!

Της Ελένης Μπετεινάκη*

Ένα παιδί από βιβλία, Oliver Jeffers & Sam Winston, εκδ. Ίκαρος

Αριστουργηματικό, λιτό και απέριττο. Μοναδικό στα νοήματα με λόγια λίγα αλλά πολύτιμα. Ποτέ ένα βιβλίο δεν είπε τόσα πολλά με τόσες λίγες λέξεις. Ποτέ η αγάπη δεν «ειπώθηκε» τόσο απλά, τόσο όμορφα, με οδηγό μια χάρτινη σχεδία που ΄ναι πλεγμένη με λέξεις. Ποίημα, πεζό, ιστορία, τραγούδι, τι από όλα είναι τούτο το βιβλίο με την χαρισματική και μαγική εικονογράφηση;  Ύμνος είναι, στο βιβλίο, ύμνος στα ωραία και στα απλά.

Ο Λυποπόταμος, Λίνα Μουσιώνη, εικ: Βανέσσα Ιωάννου, εκδ. Ελληνοεκδοτική

Ένα παραμύθι σύγχρονο, που δείχνει πως τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται, ή όπως τα σερβίρει ένας καλός «πωλητής». Πως χρειάζεται προσοχή, εκτίμηση και πονηρή σκέψη πίσω από ένα πολύ καλοφτιαγμένο περιτύλιγμα. Μια ιστορία που μας κάνει να δεχτούμε τους εαυτούς μας για αυτό που είναι και να τους αγαπήσουμε με όποιο ελάττωμα και αν έχουμε, ιδιαίτερα αν αυτό έχει αν κάνει με την κατασκευή κι όχι το χαρακτήρα μας.

Η Παραμυθού της Σελήνης, Βάγια Παπαποστόλου, εικ :Νικόλας Ανδρικόπουλος, εκδ. Καστανιώτης

Μια ιστορία μαγική που δείχνει όλη της την αγάπη για τα παραμύθια, μια διαφορετική προσέγγιση για τις δυο χρονικές περιόδους της ημέρας. Ήλιος και φεγγάρι, πρωταγωνιστές εκατοντάδων ιστοριών. Αστέρια, νύχτα και μαγεία, ομορφιά μοναδική που βιώνουμε όλοι μας συχνά χωρίς να εκτιμούμε ιδιαίτερα, θεωρώντας την …δεδομένη.

5 εβδομάδες με το αερόστατο, Αντώνης  Παπαθεοδούλου, εικ :Ίρις Σαμαρτζή, εκδ. Παπαδόπουλος

Μια ακόμα διασκευή από τον Αντώνη Παπαθεοδούλου, αυτή τη φορά για το  πασίγνωστο μυθιστόρημα του  Ιουλίου Βέρν 5 εβδομάδες με αερόστατο, αναδεικνύοντας με την δική του μοναδική γραφή και αφήγηση μια ιστορία που φαντάζει απίθανη , ωστόσο κάπως έτσι μπορεί και να συνέβη πριν από 160 χρόνια περίπου. Μια ιστορία περιπέτειας, θάρρους, δύναμη και φυσικά μεγάλης τόλμης που δείχνει την δίψα των ανθρώπων της εποχής για ανακαλύψεις

Το κουτί του Σιλάν, Άλκηστη Χαλικιά, εικ: Ντανιέλλα Σταματιάδη, εκδ. Ίκαρος

Ξεκίνησε σχολείο στη νέα του πατρίδα, σε μια τάξη με μικρότερα παιδιά, ίσαμε να μάθει να μιλάει καλά τα Ελληνικά. Ο Σιλάν είναι οκτώ χρονών και πάντα, μα  πάντα έχει μαζί του το κουτί του που κρύβει κάτι για εκείνον  πολύ σημαντικό. Για όλους τους άλλους είναι ένα κουτί που προκαλεί μυστήριο…. Ένα βιβλίο για τα προσφυγόπουλα, όχι άλλο ένα, αλλά ένα πολύ ιδιαίτερο και ξεχωριστό. Ένα βιβλίο που κρύβονται όλα μέσα σε εκείνο το κουτί. Όχι αυτά που λέγονται μα εκείνα που νοιώθεις και μπορείς μόνο με την ψυχή να …ζωγραφίσεις. Θα μπορούσε να είναι το κουτί των συναισθημάτων, το κουτί μιας ζωής, το κουτί των χρωμάτων.

Tο αστερόσπιτο, Αλεξάνδρα Μητσιάλη, εικ: Μάρια Μπαχά, εκδ. Πατάκης

Υπέροχο, τρυφερό, φωτεινό παραμύθι. Ας μιλεί για την μαυρίλα ενός πολέμου, ας χάνεται κάποιες φορές το γέλιο, ας απλώνεται παντού το γκρίζο και το σκοτάδι. Δίνει ελπίδα και φως σε αυτούς που δεν τα παρατάνε ποτέ, όσο μικροί κι αν είναι. Ένα παραμύθι για την αλληλεγγύη, για τις μνήμες, για το παρελθόν που δεν πρέπει να ξεχνιέται, για την ιστορία που πρέπει να τη γνωρίζουν όλοι. Ένα παραμύθι για όλους αυτούς που νομίζουν πως οι συμφορές δεν τους αφορούν, δεν τους ακουμπούν, δεν υπάρχουν για αυτούς. Ένα παραμύθι που ξυπνάει  συνειδήσεις, που δεν χαϊδεύει αυτιά αλλά με τρόπο πολύ ποιητικό και πραγματικά μαγικό γεμίζει με μηνύματα ψυχή και μυαλό. Ένα παραμύθι για τους …διπλανούς μας, για τους άλλους που νομίζουμε πως ζουν, κάπου πολύ μακριά από εμάς και που τα προβλήματα τους ίσως να μην μας αγγίξουν ποτέ!

Βασιλιάς Φωνακλάς, Γαλήνη (δεν) βρίσκει, Τζένη Κουτσοδημητροπούλου, εικ: Αιμιλία Κονταίου, εκδ. Ελληνοεκδοτική

Ε, ναι λοιπόν υπάρχει μια τέτοια πόλη με το πιο παράξενο όνομα …στον κόσμο. Βροντούπολη την λένε και καταλαβαίνουμε όλοι το γιατί. Όλοι μα όλοι οι άνθρωποι φωνάζουν, κάνουν φασαρία και σκούζουν και ο σαματάς που γίνεται κάθε μέρα  φέρνει μόνο …πονοκέφαλο. Όλα αυτά ίσαμε την ημέρα που γεννήθηκε  ένα κοριτσάκι που το κλάμα κι η φωνή του ίσα ίσα που ακουγόταν. Σαν ψίθυρος ήταν κι έπρεπε να κάνουν όλοι ησυχία για να ακουστεί. Έτσι ήρθε στον κόσμο η …Γαλήνη. Στον μισό βέβαια, εκεί που ζούσε αυτή, στην νότια πλευρά της πόλης. Γιατί στη βόρεια πλευρά που ζούσε ο παιδικός φίλος τους πατέρα της και βασιλιάς, τα πράγματα ήταν πολύ …βροντερά! Τόσο πολύ ήταν η φασαρία και ο χαμός που γινόταν που ο βασιλιάς (πρώτος στις φωνές και τα ουρλιαχτά) υπέφερε πολύ! Ίσαμε εκείνη την ημέρα που ο κύριος Φιλήμων, ο μπαμπάς της Γαλήνης, τον έφερε για …διακοπές στο σπίτι του!

Το Βατραχέλι, Κατερίνα Ευσταθίου  - Σελάχα & Γιώργος Τυρίκος – Εργάς, εικ: Έφη Λαδά, εκδ. Πατάκης

Ένας γέρος, μια γριά, ένα πουλί, μια βελανιδιά, ένα αρνάκι, μια βρύση  κι ένα βατράχι , είναι οι ήρωες -  σύμβολα της χαράς και της λύπης σε τούτο δω το λαϊκό παραμύθι. Μια ιστορία που έχει ταξιδέψει σε τόπους αλαργινούς  και γύρισε  πίσω ξανά στα μέρη τα δικά μας, σαν πρόσφυγας ή μετανάστης ή  όπως εσείς νομίζετε αλλά πάντα από κάποιους ανθρώπους που την πίστεψαν και την αγκάλιασαν. Κι έγινε τούτη η αγκαλιά ακόμα πιο μεγάλη γιατί «ρίζωσε» στο νησί της Λέσβου και σώθηκε και φούντωσε η αγάπη που κρύβει μέσα της, η αλληλεγγύη, η στεναχώρια που μοιράζεται όπως κι η χαρά.

Ο Νόι και η Φάλαινα, Benzi Davies, εκδ. Ίκαρος

Μια ιστορία για τους φίλους που είναι δύσκολο καμιά φορά να έχουμε και που σαν αποκτήσουμε ίσως να αλλάξει τελείως η ζωή μας.  Για την αξία της προσφοράς, της αληθινής, αγνής αγάπης. Μια ιστορία μοναξιάς που πρυτανεύει το μεγαλείο μιας μικρής ψυχής. Μια ιστορία για εκείνους τους γονείς που δουλεύουν πολύ,  που θα ΄θελαν, ίσως, αλλά δεν μπορούν να αφιερώσουν χρόνο στα παιδιά τους.

Το Βυζάντιο σε έξι χρώματα, Μαρία Αγγελίδου, εικ: Κατερίνα Βερούτσου, εκδ. Μεταίχμιο

Το μαύρο του φόβου, του πόνου, του χαμού, της λύπης, της ιστορίας, όταν γεμίζει με βασιλιάδες, στρατηγούς, όπλα, φονικά, και τρόμο. Το μαύρο που είχε το Βυζάντιο από τα χρόνια του Αττίλα του τρομερού ισοπεδωτή  που έφτιαξε την Αυτοκρατορία του Φόβου…

Λύκε, λύκε, είσαι εδώ; Βασίλης Κουτσιαρής, εικ: Αιμιλία Κονταίου, εκδ. Ελληνοεκδοτική

Ίσως από τα πιο δυνατά σύγχρονα παραμύθια για μικρά παιδιά. Ένα παιδί που συμβολίζεται σαν γουρουνάκι, δύο ή τρεις λύκοι, τα μεγαλύτερα παιδιά, που το απειλούν λεκτικά και το εκφοβίζουν συνεχώς στο σχολείο. Του παίρνουν το φαγητό, το κοροϊδεύουν συνεχώς κι εκείνο αρνείται να …πάει στο σχολείο. Η λύση θα βρεθεί. Το θάρρος, η δύναμη, η τόλμη θα γίνουν αρωγοί στην προσπάθεια του να αντιμετωπίσει τους φόβους και τους …άλλους!

Ως την άκρη του νερού, Βασιλική Νευροκοπλή, εικ: Μιχάλης Βαλάσογλου – Μαρία Παγκάλου, εκδ. Λιβάνης

Τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα ζωντανεύουν σε ένα ονειρικό παραμύθι της Βασιλικής Νευροκοπλή. Από τότε που γεννήθηκε ο κόσμος, που όλα ήταν άγνωστα και ξένα μεταξύ τους οι άνθρωποι προσπάθησαν να βρουν ένα τρόπο να συνεννοηθούν. Ήχοι, φωνές, ακούσματα από τον άνεμο, το χώμα, το νερό, τα ζώα έσπασαν την σιωπή και χάρισαν στην ησυχία της νυχτιάς, το τραγούδι.

“Δεν”, Βαγγέλης Ηλιόπουλος, εικ: Έφη Λαδά, εκδ. Πατάκης

Δεν…Μια λέξη με τρία γράμματα, λένε τα παιδιά, μια μόνο συλλαβή που μέσα στης κρύβει θυμό, απογοήτευση, λύπη,μοναξιά  και χαμένα όνειρα.

Μια ιστορία του Βαγγέλη Ηλιόπουλου, το δεύτερο βιβλίο μιας τριλογίας, όπως λέει ο ίδιος, για εκείνα τα παιδιά που “δεν” τα έχουν όλα. Για εκείνα τα παιδιά που θέλουν αλλά “δεν“ μπορούν να έχουν κάτι από αυτά που οι περισσότεροι από μας θεωρούμε δεδομένα…Που προσπαθούν αλλά “δεν “ τα καταφέρνουν. Που ονειρεύονται πιασμένα μόνο από τον χαρταετό των ονείρων  τους. Εκείνον τον   χαρταετό που κουβάλα στην ουρά του χαρά, φίλους, αγάπη, ψυχή, ομορφιά, ελευθερία και εκατοντάδες ναι… Γιατί στ΄ αλήθεια υπάρχουν παιδιά που “δεν” έχουν σπίτι, που “δεν” έχουν το δικό τους καταφύγιο. Παιδιά που “δεν” έχουν γιορτές στη ζωή τους, παραμύθια να διαβάσουν, παιχνίδια να παίξουν.

Ο Ωρίωνας και το σκοτάδι, ΄Εμα Γιάρλετ, εκδ. Ψυχογιός

Για τους φόβους που δεν ξέρουμε πώς να τους αντιμετωπίσουμε. Για όλα εκείνα τα παιδιά που η φαντασία τους  φτιάχνει θαύματα, αλλά και σημεία και τέρατα. Για τους γονείς που δεν ξέρουν πώς να συμβουλέψουν τα παιδιά τους. Για τις φοβίες ,που μόνο σαν τις πολεμήσουμε πλάι πλάι και μπαίνοντας  μέσα στο «πετσί τους » θα νοιώσουμε την πραγματική τους διάσταση. Για τους  ατρόμητους και λάτρεις των φανταστικών  περιπετειών…

Η Γοργόνα, Αγγελική Δαρλάση, εικ: Ίρις Σαμαρτζή, εκδ. Μεταίχμιο

Λένε στους θρύλους τους παλιούς και σχεδόν ξεχασμένους πως οι γοργόνες ζούσανε στην Μαύρη Θάλασσα. Πως ακόμα έπλεαν και κατέβαιναν  στο Αιγαίο πέλαγος  κάθε Σάββατο Βράδυ τα μεσάνυχτα. Αλήθεια να΄ναι η παραμύθια κανείς δεν ξέρει να μας πει. Είναι όμως παράδοση του τόπου μας  που έζησε στο χρόνο, άντεξε και διατηρείται  ως τις μέρες  μας ζωντανή. Ειδικά εκείνη η ιστορία με την  πεντάμορφη γοργόνα  τη μικρή αδελφή του Μεγαλέξανδρου που λέγαν  πως την είχαν ανταμώσει όλοι σχεδόν οι ναυτικοί του πάλαι ποτέ αρχαίου κόσμου.

Ένα τελευταίο γράμμα, Αντώνης Παπαθεοδούλου, εικ: Ίρις Σαμαρτζή, εκδ. Παπαδόπουλος

Ο κυρ Κώστας ο ταχυδρόμος κάνει την πιο δύσκολη δουλειά στο νησί μεταφέροντας καθημερινά απ άκρη άκρη όλα τα γράμματα στους  κατοίκους του για παραπάνω ίσως και από πενήντα χρόνια.  Σε μια εποχή όπου η συγκοινωνία δεν ήταν εύκολη , που το ιντερνέτ και τα κινητά τηλέφωνα δεν είχαν ακόμη τόσο διαδοθεί και παλαιότερα δεν υπήρχαν καν, εκείνος έπαιρνε το «βάρος» των μαντάτων  και της σύνδεσης όλων με τον κόσμο. Νέα  κουβαλούσε, χαρούμενα, λυπημένα, γεμάτα φόβο, αγωνία, χαρά, νοσταλγία, σκέψεις, έρωτα και προσμονή. Συναισθήματα που έφταναν πάντα στον προορισμό τους χωρίς καθυστέρηση ίσαμε εκείνο το πρωινό που ο ταχυδρόμος του νησιού θα μοίραζε το τελευταίο του γράμμα. Τα χρόνια είχαν περάσει κι ήταν η ώρα κι εκείνος να ξεκουραστεί. Κι έτσι θα κλείσει ένας μεγάλος κύκλος ζωής και αναμνήσεων γεμάτος κτυποκάρδια, «αέρηδες», ελπίδες  και καθημερινές  επαφές με όλους τους ανθρώπους. Ο κυρ Κώστας θα παραξενευτεί πολύ όταν μοιράζοντας τα γράμματά  του την τελευταία του μέρα στη δουλειά, δεν θα συναντήσει κανένα από τους καθημερινούς συνταξιδιώτες του και θα απορήσει γιατί αλλιώς είχε φανατιστεί τον …αποχωρισμό του! Ένα  τελευταίο γράμμα όμως στην μεγάλη ταχυδρομική του τσάντα θα του λύσει το μυστήριο, θα του δώσει την απάντηση και το χαμόγελο  θα επιστρέψει στο πρόσωπο και την ακούραστη ψυχή μου με μια έκπληξη που δεν θα ξεχάσει ποτέ…

Φτου Ξελύπη, Μαριέττα Κόντου, εικ: Στάθης Πετρόπουλος, εκδ. Μεταίχμιο

Κι είναι η ιστορία μιας προσφυγοπούλας, ενός ασυνόδευτου παιδιού. Κι είναι πολλά τα βιβλία που τυπώνονται πια με τέτοια θέματα. Όμως η ιστορία της Νουρ έχει κάτι το διαφορετικό. Έχει εκείνη τη γάτα την Κιταμπάν που στα αραβικά θα πει βιβλίο. Έχει εκείνα τα πολύτιμα πράγματα στο μικρό σακουλάκι, που κάποια στιγμή καταλαβαίνεις πως την  αξία τους την αλλάζουν οι συνθήκες, ο χρόνος και ο τόπος. Έχει εκείνη την φανταστική χώρα την Κολυβρία που φέρνει χαμόγελα. Έχει χαμόγελα πολλά από απλούς ανθρώπους που τους αρέσει να βοηθούν τους άλλους. Έχει πείσμα τούτη η ιστορία. Πείσμα, στόχους και όνειρα. Έχει θάρρος, τόλμη , λύπη και χαρά, σαν χαρμολύπη που λέμε καμιά φορά. Έχει γνωστές σκηνές και εικόνες που εύχεσαι να μην ζήσεις ποτέ. Έχει αναστοχασμούς  και συναισθήματα ανάκατα. Φόβο, θυμό, χαρά, αγαλλίαση, πόνο, πίκρα, δάκρυα μα και ελπίδα μπόλικη και άλλα δάκρυα εκείνα της χαράς.

Χάθηκε η μπάλα! Ελένη Γεωργοστάθη, εικ:Λέλα Στρούτση, εκδ. Ψυχογιός

Μια σύγχρονη ιστορία, καλογραμμένη με χιούμορ, αγωνία και προβληματισμούς. Μια ιστορία που θίγει  κύρια θέματα της κοινωνίας μας και των μικρών και των μεγάλων μελών της. Η μπάλα το αγαπημένο παιχνίδι όλων των αγοριών θα γίνει η αφορμή να λυθούν πολύ σοβαρά θέματα. Θα γίνει παιχνίδι κοριτσιών και αγοριών, καταρρίπτοντας ακόμα ένα παλαιότερο ταμπού πως στο μπάσκετ  ήταν καλύτερα τα αγόρια. Θα θυμηθούμε στιγμές από τις ένδοξες μέρες αγώνων στα 1987 και θα συνειδητοποιήσουμε πως υπάρχουν πάντα δεύτερες ευκαιρίες  στη ζωή για να αλλάξουν όλα, σκέψεις, καθημερινότητα και σχέσεις.

Τόγκο, το σκυλί των Πάγων, Βασίλης Παπαθεοδώρου, εικ: Λίλα Καλογερή, εκδ. Καστανιώτης

Κι όμως τούτη η ιστορία στηρίζεται σε αληθινά γεγονότα. Ο Τόγκο ήταν ένα υπαρκτό σκυλί που παρά το ατίθασο του χαρακτήρα του ύστερα από σκληρή εκπαίδευση έγινε ένα πολύτιμο σκυλί μιας ομάδας ελκήθρων στα παγωμένα εδάφη της Αλάσκας. Έζησε δεκαέξι ολόκληρα χρόνια από τον Οκτώβριο του 1913 μέχρι τον Δεκέμβριο του 1929 παίρνοντας  μέρος στην περίφημη «σκυταλοδρομία ορού του Νομ» στα 1925.  Ο λόγος ίσως που είναι λιγότερο γνωστός από τον Μπάλτο το σκυλί που έχει και άγαλμα για την συγκεκριμένη σκυταλοδρομία ήταν γιατί αν και κάλυψε το μεγαλύτερο μέρος της σκυταλοδρομίας  για πάνω από είκοσι χιλιόμετρα και κάτω από απίστευτες συνθήκες  θερμοκρασίας από -34ο μέχρι και -65ο βαθμούς  Κελσίου, είναι γιατί δεν ήταν στην τελική διαδρομή.

Μ΄αγαπάς,  Μπαμπά; Βασίλης Κουτσιαρής, εικ :Κατερίνα Βερούτσου, εκδ. Ελληνοεκδοτική.

Γεμάτο συναίσθημα, γεμάτο γιατί, παράπονα και μύχιες σκέψεις. Γεμάτο καταστάσεις που αλλάζουν ζωές …ανθρώπων. Γεμάτο αποφασιστικότητα, πείσμα, ανοχή , σιωπηλές συγνώμες και δυνατά σ΄αγαπώ. Γεμάτο ψυχή για εκείνα τα ανείπωτα μα και τα ειπωμένα που σαν φύγουν από το στόμα κάποιου κατρακυλούν και παρασέρνουν χίλια δυο στο διάβα τους. Και μεγαλώνουν και φουντώνουν και συσσωρεύονται. Όμως εδώ δεν χρειάζονται ήττες. Θέλει δουλειά, θέλει υπομονή  και τύχη, να καταλάβουν όσοι πίκραναν τους άλλους πως έχει ο καιρός γυρίσματα και η ζωή …τερτίπια. Όσο και αν αλλάξει η εμφάνιση κάποιου, η ψυχή του παραμένει πάντα ίδια.

Το όνειρο του Παντοφλίνου, Αλεξάνδρα Μητσιάλη, Εικ: Έφη και Κρίνα Λαδά, εκδ. Πατάκης

Ένα βιβλίο γεμάτο συγκίνηση, θέληση, ομορφιά και όνειρα. Εκτός από τον κ. Ευριπίδη , πρωταγωνιστής σε αυτήν την τόσο καταπληκτική ιστορία είναι κι ένας γάτος, ο Παντοφλίνος. Ένας κεραμιδόγατος που αν και ελεύθερος έχει ένα παράπονο. Δεν βλέπει όνειρα και τα ΄χει ανάγκη τόσο πολύ. Ψάχνει απεγνωσμένα να βρει έστω ένα στη θάλασσα , στον ουρανό, οπουδήποτε και η λύση θα βρεθεί με τη βοήθεια των φίλων του και ενός άλλου κεραμιδόγατου, του Πέρση. Όλη μαζί η γατοπαρέα θα χαρίσει κάτι που αγαπά   για να φτιάξουν ένα όνειρο για τον Παντοφλίνο. Κι αυτό επειδή δεν τριγυρνούν κάπου από  μόνα τους αλλά για να ζωντανέψουν  χρειάζονται αγάπη μπόλικη και μια λέξη μοναδική που δεν υπάρχει σε κανένα λεξικό.

Είμαι σκέτο παιδί, Ιωάννα Μπαμπέτα, εικ: Λίλα Καλογερή, εκδ. Πατάκη

Τελικά τι απ΄ όλα είμαι; Μικρό παιδί λη ολόκληρος άνδρας; Πότε μεγαλώνω απότομα και πότε πάλι εντελώς ξαφνικά γίνομαι πολύ μικρός. Αχ, αυτοί οι γονείς, πολλές φορές δεν ξέρουν να μας πουν την αλήθεια. Μας ψηλώνουν, μας κονταίνουν όποτε τους βολεύει κι εμείς σαν λάστιχα, σαν « πλαστελίνη» ανεβοκατεβαίνουμε ηλικίες, μεγέθη και …ψυχή! Κι όταν όλοι τους έχουν δουλειά , τότε ο θυμός κυριεύει τη  λογική και ο μικρός της ιστορίας, ίσως κι ο κάθε μικρός- μεγάλος της ζωής μας, αποφασίζει  μόνος μου τις προτιμήσεις, τα θέλω, τις βόλτες , τα παιχνίδια.  Ώσπου να εμφανιστεί η μαμά στο ασανσέρ, να προλάβει το …κακό ή η γιαγιά με φωτογραφίες που δείχνουν πως και οι γονείς κάποτε ήταν παιδιά… Και τότε εντελώς ξαφνικά μια μέρα που θα συμβεί κάτι που δεν το έχει κάνεις  υπολογίσει , όλοι θα καταλάβουν πως οι μεγάλοι  είναι μεγάλοι και τα παιδιά σκέτα παιδιά και ας ανεβοκατεβάζουν το θερμόμετρο της ηλικίας ανάλογα με τις περιστάσεις.

Το Σκλαβάκι  της Κνωσού, Ελένη Κατσαμά, εικ: Μυρτώ Δεληβοριά, εκδ. Πατάκης

Αριστουργηματική η γραφή τούτη. Πολύτιμη για ένα τόπο αγαπημένο και ας περιγράφει ετούτο τον κακάσχημο και φοβερό βασιλιά με την ψυχή οχιάς και την όψη ποντικού που όμως η ζωή, ο θάνατος, η ασχήμια του μεταμορφώνονται την ύστατη στιγμή σε φως και αγάπη. Κι έχει πλοκή μοναδική η ιστορία με τον πόλεμο σε μια μορφή του που δείχνει την αδυναμία του ανθρώπου να εναντιωθεί μαζί του, αφού κανένας δεν μπορεί να παλέψει με τα στοιχειά της φύσης.   Κι έχει  τον φοβερό Μινώταυρο ήρωά  του αφανή αλλά πανίσχυρο. Το σήμερα με το χθες δεμένα στο βιβλίο.

Ο Γουργούρης, Τασούλα Επτακοίλη, εικ :Τόμεκ Γιοβάνης, εκ. Πατάκης

Ο Γουργούρης μας κέρδισε από την πρώτη σελίδα. Τούτος ο γεράκος ρίζωσε στην ψυχή μας και μας έκανε να αναλογιστούμε πολλά για όλα τα ζώα. Τα ζώα που ίσως να νοιώθουν όπως κι εμείς, να ζουν στο δικό τους κόσμο και την ίδια στιγμή  δίπλα μας , προσφέροντας απλόχερα την αγάπη τους και ζητώντας τη δική μας για λίγη φροντίδα. Ο Γουργούρης ξυπνάει συναισθήματα αμέτρητα. Για τα καλά, τα άσχημα, τα δύσκολα, τα καθημερινά. Ξυπνάει συνειδήσεις, τύψεις ή ενοχές σε κάποιους  αλλά και απέραντη αγάπη, χαρά και ευθύνη.

O Αντίλ έχει πατρίδα, Εύη Τσιτιρίδου – Χριστοφορίδου, εικ: Κατερίνα Βερούτσου, εκδ. Ελληνοεκδοτική

Μαγική η ιστορία του Αντίλ δια χειρός Εύης Τσιτιρίδου . Ένα παραμύθι που είναι τόσο αληθινό που σε μεταφέρει σε άλλους κόσμους, φανταστικούς και υπαρκτούς, σε άλλες πατρίδες που ταξιδεύει ο νους και η ψυχή. Μια ιστορία που δείχνει τη δύναμη της μητρικής αγάπης, τη σοφία της υπομονής, της δεύτερης  σκέψης.  

Ο Τρελαντώνης, Πηνελόπη Δέλτα( Διασκευή: Μαρία Δασκαλάκη) εικ: Θάνος Τσίλης – Ειρήνη Ζελέσκου,  εκδ. Μίνωας

Ήταν το 1932 όταν πρωτοεκδόθηκε το κλασικό πια μυθιστόρημα της Πηνελόπης Δέλτα, ο Τρελαντώνης που περιέγραφε τις περιπέτειες των παιδικών χρόνων του μικρότερού της αδελφού του Αντώνη Μπενάκη, μετέπειτα ιδρυτή του μουσείου Μπενάκη. Το μικρό της αυτό αριστούργημα μέχρι και σήμερα ήταν αποκλειστικά βιβλίο για μεγάλα παιδιά, εφήβους και ενήλικες. Με την διασκευή του όμως από την Μαρία Δασκαλάκη γίνεται πλέον προσιτή η ανάγνωση του και από πολύ μικρότερες ηλικίες. Καταπληκτική η προσέγγιση, υπέροχη η γραφή και της Μαρίας, κατανοητή και απόλυτα συνυφασμένη με το ύφος της Πηνελόπης Δέλτα.

Ρόσνα και Μοζαμέλ, Χριστίνα Φραγκεσκάκη, εκδ. Πατάκη

Ρόσνα είναι το όνομα μιας κοπέλας που ζούσε κάποτε στην μακρινή Ανατολή, και σημαίνει φως! Κι ήταν το φως που την ακολουθούσε από την ώρα που γεννήθηκε. Ήταν αναπόσπαστο  μέρος του εαυτού της,  ήταν η σκιά της κι ήταν χρυσή.  Και ξεχώριζε ….κι όλοι ήθελαν να πάρουν λίγο από το φως , τη λάμψη της. Και τα χρόνια περνούσαν κι εκείνη συνέχιζε να σκορπιέται κι όλοι μάζευαν χρυσόσκονη για τα μαλλιά, τα ρούχα, τα αστέρια. Ώσπου ένα όνειρο άλλαξε τη ροή της ζωής της Ρόζας, της ιστορίας. Η μορφή ενός άνδρα που συναντά ίσως κανείς μόνο στα παραμύθια, πήρε το φως το ολόχρυσο και το έκανε γκρίζο για πολύ καιρό. Τόσο όσο να συναντηθούν στ αλήθεια οι δυο ψυχές και όλο το φως να φωλιάσει για πάντα στην καρδιά τους.

Η κούκλα που ονειρεύτηκε την Έλενα, Ελένη Γκίκα, εικ: Νίκος Γιαννόπουλος, εκδ. Mamaya

“ Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, κάθε τι κρύβει μέσα του μυστικά!” όπως οι Κυριακές, ή μάλλον τα μεσημέρια τους. Εκείνα τα μοναχικά και μελαγχολικά μεσημέρια που όλοι τα έχουμε ζήσει στα παιδικά μας χρόνια. Κι είναι η φαντασία που πλέκει χίλια δυο παιχνίδια για να καταφέρει να νικήσει την μελαγχολία , για να δώσει φτερά στο Τίποτα, για να μιλήσουν οι ψυχές των Πραγμάτων, για να μπει η φιλία, η αγάπη, η Παρουσία μέσα την ψυχή και τη ζωή, ακόμα κι ενός μικρού κοριτσιού…

Η μικρή πολύχρωμη γιαγιά μου, Λότη Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου, εικ: Ελίζα Βαβούρη, εκδ. Κόκκινη Κλωστή Δεμένη

Η μικρή πολύχρωμη γιαγιά των παραμυθιών, των χρωμάτων, του κρυφτού, του κυνηγητού, των χατιριών, του κολάζ, των πάρτι, των ατελείωτων ωρών χαράς ,είναι η γιαγιά που ξέρουμε ή θέλουμε όλοι. Είναι ο φύλακας άγγελος των παιδιών, είναι η ίδια η ζωή και  το μεγάλο τους αποκούμπι στις ατελείωτες ώρες απουσίας των γονέων. Είναι η …δύο φορές μαμά, είναι  η σούπερ γιαγιά που δεν κουράζεται ποτέ. Είναι η γιαγιά όλων, είναι η αδυναμία όλων και για αυτήν την ιστορία, είναι η μία και μοναδική γιαγιά , η κ. Λότη της  Ίριδας, αλλά νομίζω και όλων μας!

Κι είναι πολλές οι ιστορίες, τα βιβλία και τα παραμύθια. Κι είναι δική σας η επιλογή. Εμείς απλά ξεχωρίσαμε κάποια που θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια αρχή για βιβλιοθήκες σχολείων και σπιτιών…

Καλή χρόνια!

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 6 Ιανουαρίου 2017:

http://www.cretalive.gr/culture/ta-paramythia-toy-sabbatoy-84