Και τότε η φαντασία βγάζει τα πιο δυνατά της φτερά ...

Τα « Παραμύθια του Σαββάτου»… γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Παραμύθια για δράκους , πριγκίπισσες κι ιππότες, αλλά όχι όπως τους έχουμε συνηθίσει. Παραμύθια αλλιώς, που θέλουν τους αγαπημένους ήρωες να έχουν όνειρα «αληθινά» και απολύτως ανθρώπινα. Ιστορίες που όλοι έχουμε  ζήσει στην καθημερινότητα μας , βάζοντας τίτλους ή ταμπέλες κατά περίσταση στα παιδιά ή στα εγγόνια μας. Τα εγγόνια που λατρεύουν τους παππούδες και τις γιαγιάδες σαν ό,τι πιο πολύτιμο έχει η ζωή τους και που αρνούνται να δεχτούν την οποιαδήποτε απώλεια τους.

Και τότε η φαντασία βγάζει τα πιο δυνατά της φτερά και καλπάζει με τα ολόχρυσα άλογα της σε τόπους που μόνο η ψυχή μπορεί να ανταμώσει….

Παιχνίδια με τον παππού, Σοφία Τσιάμη, εικ: Θέντα Μιμηλάκη, εκδ.Ελληνοεκδοτική

Αν ήταν ο παππούς εδώ… 

Μια φράση που τη  ακούμε συχνά, σαν γονείς, σαν εκπαιδευτικοί, σαν άνθρωποι. Ένα πολυαγαπημένο πρόσωπο  όλων και ιδιαίτερα των μικρών παιδιών που συχνά η ζωή ακολουθώντας τον δικό της ρυθμό και τον κύκλο της, μας τον στερεί. Και τότε πώς να διαχειριστεί κάποιος την απώλεια, πώς να απαλύνει το τεράστιο κενό και τον μεγάλο πόνο μέσα στην ψυχή; Η Σοφία Τσιάμη διάλεξε ένα τρόπο από τους πιο δυνατούς και τους πιο πολύχρωμους. Με στίχους και λέξεις πολλές και διαλεκτές   είπε όλες τις αλήθειες στα παιδιά. Έδειξε την χρυσή τομή που θέλει ότι αγαπάμε να μην πεθαίνει ποτέ. Θέλει να κρατάμε ζωντανή την εικόνα, την ύπαρξη σε μυαλό και ψυχή. Στα μικρά παιδιά που οι λέξεις είναι πιο περιορισμένες , η φαντασία ευτυχώς  καλπάζει και η ψυχή ξέρει  μόνο από άσπρο και μαύρο. Η διαχείριση μιας τέτοιας  απώλειας είναι πάρα πολύ δύσκολη. Και τότε το  μυαλό θέλει να πιστέψει στο άπιαστο, στο όνειρο και στη δική του εκδοχή. Εκείνης  που φτιάχνονται οι φανταστοί φίλοι, εκείνης που ο  παππούς είναι πάντοτε εκεί, σαν άστρο φωτεινό τις νύχτες, σαν ήλιος αστραφτερός το καλοκαίρι, σαν κύμα αφράτο στην παραλία, σαν φράουλα παγωτό, σαν χιόνι, σαν συντροφιά παντού που πάντα θα κρατά το μικρό παιδικό χεράκι στο δρόμο για το σχολείο.

Συναισθήματα γεμάτο είναι τούτο το βιβλίο. Θυμός, λύπη, στέρηση, αλλά και χαρά, φαντασία και δύναμη. Αγάπη που ξεχειλίζει σε μια παιδική ψυχή που αρνείται να δεχτεί την απώλεια και  προσπαθεί να την  απαλύνει με τρόπο που μόνο τα παιδιά ξέρουν. Δύσκολο θέμα, δύσκολη κατάσταση που θέλει επιδέξιους χειρισμούς. Κι η Σοφία το κατάφερε με τούτη τη γραφή να βάλει ιδέες και λύσεις και όμορφα λόγια στην ψυχή και το μυαλό μικρών και  μεγάλων. Κι έτσι έδωσε στην απώλεια μια άλλη διάσταση κι άφησε το χρόνο να ξετυλίξει τα συναισθήματα, όπως πρέπει, και τη φαντασία να δουλέψει «υπερωρίες» και να φτιάξει την θύμηση ζωντανή , όσο χρειάζεται, όσο πιο δυνατά μπορεί. Το βιβλίο  εικονογραφήθηκε  από την Θέντα Μιμηλάκη κι είναι γεμάτο χρώμα και συναίσθημα κι η κάθε ζωγραφιά του. Κι έδωσε κι εκείνη τη δική της πινελιά στην ψυχή, στη δύναμη, στον χαμό μα και την αγάπη!

Ένα βιβλίο που να θυμάστε πως είναι  από τα πιο δυνατά για τις δύσκολες ώρες !

Μπορείτε να ακούσετε την ιστορία κατεβάζοντας το σε ταμπλετ ή κινητο με την εφαρμογή Qr Code

Για παιδιά από 6 χρόνων…

Είμαι σκέτο παιδί, Ιωάννα Μπαμπέτα, εικ: Λίλα Καλογερή, εκδ. Πατάκη

Τελικά τι απ΄ όλα είμαι; Μικρό παιδί ή ολόκληρος άνδρας; Πότε μεγαλώνω απότομα και πότε πάλι εντελώς ξαφνικά γίνομαι πολύ μικρός. Αχ, αυτοί οι γονείς, πολλές φορές δεν ξέρουν να μας πουν την αλήθεια. Μας ψηλώνουν, μας κονταίνουν όποτε τους βολεύει κι εμείς σαν λάστιχα, σαν « πλαστελίνη» ανεβοκατεβαίνουμε ηλικίες, μεγέθη και …ψυχή! Κι όταν όλοι τους έχουν δουλειά , τότε ο θυμός κυριεύει τη  λογική και ο μικρός της ιστορίας, ίσως κι ο κάθε μικρός- μεγάλος της ζωής μας, αποφασίζει  μόνος μου τις προτιμήσεις, τα θέλω, τις βόλτες , τα παιχνίδια.  Ώσπου να εμφανιστεί η μαμά στο ασανσέρ, να προλάβει το …κακό ή η γιαγιά με φωτογραφίες που δείχνουν πως και οι γονείς κάποτε ήταν παιδιά… Και τότε εντελώς ξαφνικά μια μέρα που θα συμβεί κάτι που δεν το έχει κάνεις  υπολογίσει , όλοι θα καταλάβουν πως οι μεγάλοι  είναι μεγάλοι και τα παιδιά σκέτα παιδιά και ας ανεβοκατεβάζουν το θερμόμετρο της ηλικίας ανάλογα με τις περιστάσεις.

Λιτό, καλογραμμένο με απίστευτο χιούμορ και πάρα πολύ αληθινό το νέο βιβλίο της Ιωάννας Μπαμπέτα. Ιστορία καθημερινότητας σε όλα τα σπίτια  που θέλει τους μεγάλους να λένε κάποιες φορές πράγματα που δεν στέκουν για να ηρεμήσουν τα παιδιά και τα παιδιά να « ψηλώνουν » απότομα και να μην νοιώθουν κίνδυνους, αποστάσεις, αντοχές, ικανότητες  και  καταστάσεις. Προσοχή λοιπόν γονείς, τι λέτε, πως το λέτε και γιατί; Τα παιδιά έχουν πάντα απορίες , θέλουν πάντα να ξέρουν, μπερδεύονται, επαναστατούν και δεν ξέρουν και αυτά πως να φερθούν όταν δεν είμαστε ακριβείς ή αληθινοί.  Φυσικό επακόλουθο είναι η λανθασμένη κρίση ή απόφαση. Όλοι μας χρησιμοποιούμε φράσεις που τυπώνονται παράξενα στο μυαλό των παιδιών, τα λόγια μένουν κι το χουμε προσέξει πως έρχονται στην επιφάνεια τις πιο απίθανες στιγμές και δημιουργούνται θέματα και  παρεξηγήσεις.

Υπέροχο κείμενο Ιωάννα Μαμπέτα! Αληθινό, χαρούμενο, κτυπάει πολλά καμπανάκι στους γονείς και μας θυμίζει τους εαυτούς μας σε όσους είμαστε μεγαλύτεροι  και στους πιο μικρούς πως το να βιάζεται κανείς να μεγαλώσει είναι …μπελάς!

Εικονογραφημένο, χαρούμενα και πολύ ζωντανά από την Λίλα Καλογερή! 

Ζογκ, Julia Donaldson, εικ: Axel Scheffler, εκδ. Ίκαρος

Ε, λοιπόν, αυτό το δρακοσχολείο είναι μοναδικό. Ο Ζογκ ένα καλόκαρδο και χαρούμενο μικρό δρακάκι είναι  πολύ υπάκουο και συνεργάσιμο. Θέλει να κερδίζει τις εντυπώσεις και …αστεράκια. Μόνο που όσο περνάνε οι τάξεις και τα πράγματα δυσκολεύουν, ο μικρός Ζογκ κάτι δεν κάνει και πολύ καλά κι έχει τις αναποδιές κι αποτυχίες του. Ένα κορίτσι είναι ο μικρός φύλακας άγγελός του κι είναι πάντα εκεί στα δύσκολα. Στα πεσίματα, στους πονόλαιμους, στα καμένα φτερά. Κι η πιο δύσκολη δοκιμασία είναι  εκείνη της πριγκίπισσας που πρέπει να βρει μόνος του και να την σώσει. Και τότε όλα θα αλλάξουν για τον μικρό Ζογκ. Η πριγκίπισσα του δεν είναι συνηθισμένη , όπως αυτές που ξέρει από τα παραμύθια, είναι  μια πριγκίπισσα καριέρας …και μάλιστα από τις σπουδαιότερες.

Καταπληκτική ιστορία που αναιρεί όλα τα παρωχημένα που ξέραμε για τις πριγκίπισσες, τους ιππότες και τους δράκους. Μια ιστορία που θα λατρέψουν τα παιδιά γιατί δείχνει από τη μια τις αδυναμίες και τα λάθη ενός …δράκου και από την άλλη πως πριγκίπισσα δεν είναι μόνο φορέματα, αρώματα και ροζ συννεφάκια, αλλά μυαλό, ψυχή και προσφορά αληθινή. Στον πόνο του άλλου γίνεται γιατρός και μεταφορικά και κανονικά. Κι επειδή τα στερεότυπα στα παραμύθια συχνά δημιουργούν λάθος εντυπώσεις , ο Ζογκ μας κάνει να ξανααγαπήσουμε τους δράκους, τις πριγκίπισσες και τα …φτερωτά άλογα  και να τα δούμε όλα με διαφορετική ματιά.

Απίθανη ιστορία γεμάτη υπομονή, επιμονή, θάρρος και απρόοπτα. Αποφάσεις, κατάργηση στερεοτύπων και μπόλικες δοκιμασίες. Κάτι σαν τη ζωή δηλαδή και των ανθρώπων που θέλει  πίστη και αποφασιστικότητα σαν  κυνηγάς τα όνειρά σου. Και ας είσαι δράκος …ή πριγκίπισσα  ή ιππότης. Θέλει πείσμα, θέλει όραμα, θέλει να μην τα παρατάς ποτέ. Γιατί τότε οι λύσεις έρχονται κι είναι πάντα ευπρόσδεκτες και γεμάτες εκπλήξεις!

Για παιδιά από 4 χρονών …

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Δημοσιέυτηκε στις 20 Μαϊου 2017 στο cretalive.gr :http://www.cretalive.gr/culture