Επιμέλεια λίστας : Ελένη Μπετεινάκη
Ημέρα μνήμης των θυμάτων του Ολοκαυτώματος σήμερα, μιας
και στις 27 Ιανουαρίου 1945 απελευθερώθηκε το στρατόπεδο συγκέντρωσης
του Άουσβιτς.
Ένα μικρό αφιέρωμα στους γονείς και τα παιδιά που θέλουν
να μάθουν για την σημερινή ημέρα...
Η αληθινή ιστορία ενός επιζώντα του Ολοκαυτώματος
Όταν στις 11 Απριλίου του 1945, οι Αμερικανοί στρατιώτες
απελευθέρωσαν το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπούχενβαλντ, βρέθηκαν μπροστά σε
μια εντυπωσιακή ανακάλυψη: Ανάμεσα στους κρατούμενους υπήρχαν και περισσότερα
από χίλια εβραιόπουλα, ηλικίας κάτω των δεκαοχτώ ετών. Τα αγόρια αυτά που
βρίσκονταν υπό την προστασία του αντιστασιακού κινήματος του στρατοπέδου, είχαν
βιώσει στο μεγαλύτερο μέρος του Ολοκαυτώματος ακραία πείνα και φριχτά
βασανιστήρια και είχαν γίνει μάρτυρες μιας απίστευτης βαρβαρότητας, ενώ δε
γνώριζαν καν αν οι γονείς και οι συγγενείς τους ήταν ζωντανοί ή νεκροί. Ανάμεσά
τους ήταν ο δεκατετράχρονος Πολωνός Ρόμεκ Βάισμαν, ο οποίος είχε επιζήσει
δουλεύοντας σαν εργάτης-σκλάβος σε ένα γερμανικό εργοστάσιο πυρομαχικών, μα και
ο μετέπειτα βραβευμένος με το Νόμπελ Ειρήνης, Έλι Βιζέλ. Τα Αγόρια του
Μπούχενβαλντ, όπως τα ονόμασαν οι δημοσιογράφοι, είχαν μέσα τους απίστευτο θυμό
για τον κόσμο. Διέπρατταν κλοπές, τσακώνονταν μεταξύ τους και έλυναν όλες τους
τις διαφορές με τη βία. Λίγοι πίστευαν
ότι θα κατάφερναν κάποτε να αποκτήσουν μια φυσιολογική ζωή. Για τον Ρόμεκ και
427 ακόμη αγόρια, όλα άλλαξαν όταν μεταφέρθηκαν σε ένα ίδρυμα επανένταξης στο Εκουί της Γαλλίας, με σκοπό να
προσπαθήσουν να αφήσουν πίσω τους τις φριχτές εμπειρίες από την χειρότερη
πλευρά της ανθρωπότητας και να αγκαλιάσουν ξανά τη ζωή. Αυτή είναι η ιστορία
τους.
Δείτε εδώ : https://www.patakis.gr
Ένα από τα πιο συγκινητικά, αληθινά και ιδιαίτερα βιβλία
το «Από μακριά» της Αγγελικής Δαρλάση γράφτηκε
ίσως θέλοντας σαν μας θυμίσει ή να μας μάθει για μια πτυχή – πληγή
της Ιστορίας, το ολοκαύτωμα των Ρομά. Μια ιστορία σε τούτο το βιβλίο γεμάτη
ποίηση, φαντασία, όνειρο, και μηνύματα για μικρούς και μεγάλους.
Για
όλους όσους κρατούν στο περιθώριο την διαφορετικότητα…
Για τις
κουβέντες και αντιλήψεις των μεγάλων που κρατούν δέσμιες τις αλήθειες και τα θέλω των παιδιών.
Για τη
φιλία, την ανοχή, την Ιστορία που πρέπει να γνωρίζουμε, όλοι…
Για το
όνειρο, τις επιθυμίες, τη μνήμη…
Για τα
στερεότυπα και την κατάρριψή τους.
Για τις
λαθεμένες αντιλήψεις και επιρροές
Για την
Μουσική, το χορό, το όνειρο…
Για τις
φυλετικές διακρίσεις, τον ρατσισμό, το ολοκαύτωμα, τη γενοκτονία, τους Ναζί.
Μην
φοβάστε να χρησιμοποιήσετε λέξεις, μην διστάσετε να συζητήσετε με τα παιδιά
δύσκολες έννοιες και πτυχές της Ιστορίας που ματώνουν.
Δείτε εδώ την παρουσίαση του βιβλίου : https://www.cretalive.gr
Σε κάποια άλλη ζωή μπορεί να ήμασταν φίλες.
Μα βρισκόμασταν στο Μπέρτσγουντ...
Μου άρεσε να ράβω όμορφα μεταξωτά φορέματα με δαντέλες. Όταν
η γιαγιά μου άνοιγε το καπάκι της ραπτομηχανής και έβλεπα στη σειρά τα μασούρια
με τις πράσινες, κίτρινες, κόκκινες, γκρίζες, λευκές και ροζ κλωστές
ονειρευόμουν πως μεγαλώνοντας θα είχα το δικό μου εργαστήριο. Τότε πιστεύαμε
πως ο πόλεμος ήταν κάτι που συνέβαινε κάπου αλλού· ήρθε όμως στην πόλη μας και
μας άρπαξε. Στοίβαξε χιλιάδες ανθρώπους σε τούτο το μέρος και, μαζί με μένα, τη
Ρόουζ, τη Μάρτα και την Κάρλα.
Πάνω από τους φράχτες με το αγκαθωτό συρματόπλεγμα, ο ήλιος
δεν ξεχώριζε στο γκρίζο. Στοιχιζόμασταν σε σειρές των πέντε, όλες με ριγέ
στολή, και μετά τρέχαμε στο ατελιέ ραπτικής του στρατοπέδου. Εκεί, ανάμεσα στα
πανάκριβα υφάσματα και στις απαιτητικές κυρίες των αξιωματικών, μέρα με τη μέρα
ψαλιδίζονταν οι ελπίδες μας.
Εκείνο το πρωινό είχα δέσει κρυφά την κόκκινη μεταξωτή
κορδέλα γύρω από τον λαιμό μου. Και για πρώτη φορά από τότε που βρέθηκα στο
Μπέρτσγουντ ένιωσα πραγματικός άνθρωπος.
Έλλα, 1944
https://www.dioptra.gr/vivlio/paidika-vivlia/kokkini-metaxoti-kordela/
Ο Τάκης, η Σταυρούλα, η Αλέγρα, ο Πέπο, ο Άρης, η Ελένη, ο Έκτορας, η
Αγγελική και η Λούνα ζουν στη Θεσσαλονίκη τα σκοτεινά χρόνια της γερµανικής
Κατοχής. Μέσα σε µια πόλη που η µπότα των Γερµανών προσπαθεί να ταπεινώσει απ’
άκρη σ’ άκρη, αγωνίζονται να επιβιώσουν και ταυτόχρονα να αντισταθούν στον
ναζισµό. Ζουν εµπειρίες που τους καθορίζουν και πολλές φορές δίνουν µάχη για να
ξεφύγουν από τον θάνατο που τους κυκλώνει. Και µέσα στα µεγάλα ιστορικά
γεγονότα ξετυλίγονται απεγνωσµένοι έρωτες, αδερφικές φιλίες, πράξεις
αυταπάρνησης, επιστροφές από χρωστούµενα του παρελθόντος. Και κάποτε είναι τα
ζάρια της τύχης που αποφασίζουν για τον θάνατο και τη ζωή. Οι Ξυπόλυτοι ήρωες
είναι ένα ιστορικό µυθιστόρηµα για την Κατοχή και την Αντίσταση, για το
ξυπόλυτο τάγµα και το ξεκλήρισµα των Εβραίων της πόλης. Οι Ξυπόλυτοι ήρωες
είναι πάνω από όλα η ιστορία των απλών, καθηµερινών ανθρώπων της που απέκτησαν
το ανάστηµα όσων γράφουν την ιστορία µε τις ίδιες τους τις πράξεις.
https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2016/10/k.html
"Μια φορά κι έναν καιρό, σ' ένα μεγάλο δάσος ζούσε ένας φτωχός ξυλοκόπος με τη φτωχιά γυναίκα του.
Όχι όχι όχι όχι όχι, μην ανησυχείτε, δεν πρόκειται καθόλου για τον Κοντορεβυθούλη! Όπως εσείς, έτσι κι εγώ απεχθάνομαι αυτή τη γελοία ιστορία. Πού ακούστηκε οι γονείς να παρατάνε τα παιδιά τους επειδή δεν έχουν να τα θρέψουν; Έλεος...
Μέσα σ' αυτό το μεγάλο δάσος λοιπόν επικρατούσε μεγάλη πείνα και πολύ κρύο. Ιδίως τον χειμώνα. Το καλοκαίρι μια τρομερή ζέστη έπεφτε σ' αυτό το δάσος κι έδιωχνε το πολύ κρύο. Η πείνα απεναντίας ήταν σταθερή, προπάντων τα χρόνια που γύρω από αυτό το δάσος μαινόταν ο παγκόσμιος πόλεμος.
Ο παγκόσμιος πόλεμος, ναι ναι ναι ναι ναι". (Jean-Claude Grumberg)
"Ένα ουμανιστικό παραμύθι που βγάζει τη γλώσσα στους αρνητές του Ολοκαυτώματος. Ύμνος στην αγάπη, αυτή η ευαίσθητη απεικόνιση του Ολοκαυτώματος συγκλονίζει με την αλήθεια, την απλότητα και την ομορφιά της. Ένα μικρό βιβλίο με μεγάλο μέλλον". (L'Express)
Πώς είναι ξαφνικά να σου απαγορεύουν να πηγαίνεις σχολείο,
να συναντάς τους φίλους σου, να μπαίνεις στο τραμ ή να κάνεις ποδήλατο στο
πάρκο;
Πώς είναι να αναγκάζεσαι να αφήσεις το σπίτι σου
αιφνιδιαστικά, με μια βαλίτσα φτιαγμένη βιαστικά, για έναν προορισμό που δεν
γνωρίζεις και με την υποψία πως δεν θα επιστρέψεις ποτέ;
Ο Κάρλο από την Ιταλία, που τρελαίνεται για τα τρένα και
αποφασίζει να κρυφτεί σε ένα βαγόνι.
Η Χάννα από τη Γερμανία, που απ’ όταν πήραν από κοντά της
τον αδερφό της τον Γιάκομπ περνάει τις νύχτες μετρώντας τα αστέρια.
Η Εμελίν από τη Γαλλία, που δεν θέλει να φοράει το κίτρινο
αστέρι, κι ας είναι υποχρεωτικό για όλους τους Εβραίους.
Ο Νταβίντ από την Πολωνία, που το σκάει από το γκέτο της
Βαρσοβίας κρατώντας σφιχτά το βιολί του.
Αυτοί είναι οι πρωταγωνιστές του βιβλίου. Παιδιά που έζησαν
σε διάφορα μέρη της Ευρώπης σε μια εποχή που ρατσιστικοί νόμοι επέβαλλαν
παράλογα νέα ήθη και απαγόρευαν απλές καθημερινές πράξεις.
https://www.kedros.gr/product/8732/balitses-aoysbits.html
Το έργο-ορόσημο του Rees απαντά σε δύο από τα σημαντικότερα
ερωτήματα της ιστορίας: Πώς και γιατί συνέβη το Ολοκαύτωμα; Επί είκοσι πέντε
χρόνια ο Rees συναντούσε επιβιώσαντες και δράστες του Ολοκαυτώματος. Στο βιβλίο
αυτό συνδυάζει τις μαρτυρίες τους, πολλές από τις οποίες δημοσιεύονται για
πρώτη φορά, με την πιο πρόσφατη επιστημονική έρευνα και προτείνει μια νέα
ιστορία για το Ολοκαύτωμα. Μέσα από μια συγκλονιστική αφήγηση ο συγγραφέας
εξετάζει τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων από το ναζιστικό καθεστώς και
αποκαλύπτει τις διαδοχικές κλιμακώσεις που δημιούργησαν σωρευτικά τη
φρικαλεότητα του Ολοκαυτώματος. Επιπλέον, ο Rees εξετάζει τον χάρτη της
θηριωδίας σε όλη την Ευρώπη και υποστηρίζει ότι, ενώ το μίσος για τους Εβραίους
κατείχε πάντα κεντρική θέση στη σκέψη των ναζί, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε
πλήρως το Ολοκαύτωμα, αν δεν εξετάσουμε παράλληλα με την εξόντωση των Εβραίων
τις ναζιστικές πολιτικές εναντίον άλλων ομάδων, στις οποίες περιλαμβάνονται οι
ομοφυλόφιλοι, οι Τσιγγάνοι, οι ψυχικά ασθενείς και τα άτομα με σωματικές
αναπηρίες.
Διαβάστε εδώ ένα απόσπασμα : https://www.patakis.gr
Τι θα γινόταν αν έπρεπε να κρύψεις κάτι για να το σώσεις;
Όταν η νεαρή Λίζελ φτάνει στο σπίτι των θετών γονιών της,
έχοντας χάσει την οικογένειά της, το μόνο που κρατάει στα χέρια της είναι το
κλεμμένο εγχειρίδιο ενός νεκροθάφτη, το οποίο δεν μπορεί καν να διαβάσει, αφού
δεν ξέρει γραφή και ανάγνωση. Αυτή θα είναι και η αρχή της καριέρας της ως…
κλέφτρας. Η Λίζελ θα αρχίσει να κλέβει βιβλία - βιβλία που πετάνε οι ναζί στη
φωτιά για να τα κάψουν, βιβλία από τη βιβλιοθήκη του δημάρχου, βιβλία που τη
συντροφεύουν στις περιπέτειές της παρέα με το φίλο της, Ρούντι, στους δρόμους
της πόλης, βιβλία που θα γεμίσουν τις ώρες του άλλου φίλου της, του κυνηγημένου
Μαξ. Κι ενώ οι βόμβες των Συμμάχων πέφτουν συνεχώς και οι σειρήνες ουρλιάζουν,
η Λίζελ μοιράζεται τα βιβλία της με τους γείτονές της στα καταφύγια και βρίσκει
σ' αυτά παρηγοριά. Μέχρι που κάποια μέρα η σειρήνα θα αργήσει να σφυρίξει…
Μια αξέχαστη ιστορία για τη δύναμη της ανθρωπιάς, τις
ανατροπές της ζωής, αλλά και για την αστείρευτη γοητεία των βιβλίων!
https://www.psichogios.gr/el/h-kleftra-twn-bibliwn.html
Ο εννιάχρονος Μπρούνο δεν έχει ιδέα για την Τελική Λύση ή το
Ολοκαύτωμα. Δε γνωρίζει για τον εφιάλτη που ζουν οι λαοί της Ευρώπης εξαιτίας
της χώρας του. Το μόνο που ξέρει είναι ότι αναγκάστηκε να μετακομίσει από το
άνετο σπίτι του στο Βερολίνο σ’ ένα οίκημα σε μια απομονωμένη περιοχή όπου δεν
έχει τίποτε να κάνει και κανέναν για να παίξει. Μέχρι τη στιγμή που συναντά τον
Σμούελ, ένα αγόρι που ζει στην άλλη μεριά του συρματοπλέγματος και που, όπως κι
άλλοι άνθρωποι εκεί, φορά μια στολή σαν ριγέ πιτζάμα. Η φιλία του Μπρούνο με
τον Σμούελ θα τον οδηγήσει από την αθωότητα σε μια σκληρή αποκάλυψη και θα τον
αναγκάσει να γίνει άθελά του μέρος μιας αποτρόπαιας κατάστασης.
Διεθνές εκδοτικό φαινόμενο New York Times Bestseller. Περισσότερα
από 7.000.000 αντίτυπα παγκοσμίως
https://www.psichogios.gr/el/to-agori-me-th-rige-pitzama.html
Για τους εκατομμύρια αναγνώστες που αγάπησαν το Θαύμα της J.
R. Palacio ο Τζούλιαν ήταν ο μεγαλύτερος νταής στην τάξη του Όγκι Πούλμαν. Στο
Λευκό Πουλί αποκαλύπτεται μια άλλη πλευρά του Τζούλιαν, καθώς μαθαίνει τη
συγκινητική και δυνατή ιστορία της γιαγιάς του, η οποία ως νεαρή εβραιοπούλα
κρυβόταν από τους Ναζί στην κατεχόμενη Γαλλία κατά τη διάρκεια του Δευτέρου
Παγκοσμίου Πολέμου. Όπως λέει η Γκρανμέρ στον Τζούλιαν, «Πάντα χρειάζεται
θάρρος για να είσαι καλός. Εκείνες τις μέρες, όμως, μια τέτοια καλοσύνη
μπορούσε να σου κοστίσει τα πάντα».
Το βιβλίο περιλαμβάνει έναν επίλογο από τη βραβευμένη
συγγραφέα και κριτικό Ruth Franklin, καθώς και εκτεταμένες πληροφορίες για τους
αναγνώστες που θέλουν να μάθουν περισσότερα για εκείνη την ιστορική περίοδο… (
από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Δείτε ένα απόσπασμα: https://www.epbooks.gr
Για εκπαιδευτικό υλικό : https://www.epbooks.gr/.pdf
Άννα Φρανκ, γεννημένη σε λάθος τόπο, λάθος εποχή που έμελλε
να γίνει το σύμβολο του κόσμου ολόκληρου με τη θυσία της και το ημερολόγιό της.
Γεννημένη στις 12 Ιουνίου του 1929, ήταν μια γερμανίδα εβραία που έμελλε να
ζήσει όλη τη θηριωδία του πολέμου κλεισμένη στην αρχή σε μια σοφίτα και στη
συνέχεια να χάσει τη ζωή της από τύφο σε ένα από γερμανικά στρατόπεδα
συγκέντρωσης στα 15 της χρόνια. Μια ζωή όμορφη, ήρεμη στα παιδικά της χρόνια
που σφραγίστηκε από το μίσος των Γερμανών
προς την φυλή της και συνθλίφτηκε κατά τη διάρκεια της εφηβείας της σε
μια σοφίτα, στο πίσω σπίτι , όπως η ίδια έλεγε, και στα πιο άγρια μέρη που
οδηγήθηκε αιχμάλωτη. Μια οικογένεια ευτυχισμένη που όμως διώχθηκε όπως χιλιάδες
άλλες. Ένα ημερολόγιο που της χαρίστηκε την ημέρα των γενεθλίων της στα 13 της
χρόνια στις 12 Ιουνίου του 1942,θα γινόταν το μεγαλύτερο ανάγνωσμα παγκοσμίως,
λόγω των πληροφοριών που είχε από την καθημερινή ζωή των έγκλειστων αυτών
ανθρώπων την περίοδο του πολέμου μέχρι και την 1 Αυγούστου του 1945. Η Άννα στο
ημερολόγιο της γράφει στην Κίτυ μια φανταστική φίλη που είχε κι έτσι απαλύνει
τον πόνο της δύσκολης κατάστασης που
έζησε.
Ένα βιβλίο καλογραμμένο για μικρά απιδιά που τους μαθαίνει
την βιογραφία ενός κοριτσιού και τη δυσκολία της ζωής του, τις ανησυχίες μιας
έφηβης, τη μοναξιά, τη δίψα για ζωή, τον πρώτο έρωτα σε μια σοφίτα και το
μεγάλο τραγικό τέλος μιας τόσο μικρής διαδρομής.
Ιστορία και πληροφορίες για την Άννα Φρανκ σε μια πολύ
προσεγμένη έκδοση με εκπληκτική εικονογράφηση από την Άντζελα Μπάρετ που αξίζει
να έχει κάθε παιδί στη βιβλιοθήκη του. Η ιστορία της Άννας Φρανκ και το
ημερολόγιό της είναι από τα πιο συγκλονιστικά αναγνώσματα ακόμα και τρυφερών
ηλικιών που μαθαίνουν και νοιώθουν τη φρίκη του πολέμου, της συνέπειες, τη
μοναξιά κι ένα σωρό συναισθήματα που νοιώθει ένας άνθρωπος σε αυτήν την ηλικία
που δεν μπορεί να ζήσει ελεύθερος.
Ένα κλασικό πια βιβλίο που διατίθεται σε μια εκπληκτική τιμή
και που θα πρέπει όλοι να αναζητήσουμε. Έναν από τους λόγους τον γράφει η ίδια η Άννα Φρανκ:
« Πίστεψέ με ,όταν είσαι έγκλειστος για ενάμιση χρόνο, μπορεί να σου στοιχήσει πολύ κάποιες μέρες … Να κάνεις ποδήλατο, να χορεύεις, να σφυρίζεις, να κοιτάς τον έξω κόσμο, να ξέρεις ότι είσαι ελεύθερος – αυτά είναι που λαχταρώ…».
Το Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ ( Graphic Diary) Άρι Φόλμαν – Νταβίντ
Πολόνσκυ, (μετάφραση Μαρίζα Ντεκάστρο)
«Φαίνεται σαν να έχουν περάσει χρόνια από την Κυριακή το
πρωί. Συνέβησαν τόσα πολλά, που μου φαίνεται λες κι ολόκληρος ο κόσμος γύρισε
ξαφνικά ανάποδα». Άννα Φρανκ
Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ, παγκοσμίως γνωστό και αγαπημένο, παρουσιάζεται
τώρα σε μια εντελώς νέα μορφή: ως Graphic Diary. Με μοναδικό
τρόπο συνδέει το πρωτότυπο κείμενο με ζωντανούς διαλόγους και διηγήσεις, που
βασίζονται στο ημερολόγιο, μέσα από την εντυπωσιακή και γεμάτη συναίσθημα
δουλειά και εικονογράφηση των Άρι Φόλμαν και Νταβίντ
Πολόνσκυ. Και οι δύο είναι γνωστοί για το κινηματογραφικό τους
αριστούργημα Waltz with Bashir, το οποίο μεταξύ άλλων προτάθηκε για Όσκαρ. Με
όση ζωντάνια γράφει η Άννα Φρανκ για τη ζωή της στην Kρυψώνα, τον φόβο της μην
ανακαλυφθεί, αλλά και για τα εφηβικά της συναισθήματα, τόσο άμεση, σχεδόν
κινηματογραφική, είναι η εικονογράφηση.
Tην
μετάφραση στα Ελληνικά έχει κάνει η Μαρίζα ντε Κάστρο !
Δείτε εδώ ένα απόσπασμα και καταλάβετε πόσο υπέροχο είναι : https://www.patakis.gr/files/1169503.pdf
(σειρά : Μυστική Αποστολή)
Ο Κωνσταντίνος θα συναντήσει για πρώτη φορά τον ξάδερφό του
στο μικρό χωριό του Ζαγορίου από το οποίο κατάγεται ο πατέρας του.
Στη Γερμανία όπου μένουν αρρωσταίνει συνέχεια κι η αλλαγή
περιβάλλοντος ελπίζουν να του κάνει καλό.
Όμως ποια είναι η ηλικιωμένη γυναίκα με το τατουάζ στο χέρι
που πουλά σαλιγκάρια στα γύρω χωριά;
Τι σημαίνει το παράξενο όνομά της;
Γιατί κουβαλά μαζί της ένα κίτρινο αστέρι;
Τα παιδιά μαθαίνουν μια καινούρια λέξη: Ολοκαύτωμα.
Ανακαλύπτουν έτσι μια πλευρά της Ιστορίας που δεν είχαν
ακούσει ποτέ κι αρχίζουν να σκαλίζουν τη ζωή της ηλικιωμένης…
Θα ρίξουν φως στα μυστήρια που την τυλίγουν;
Θα φέρουν εις πέρας τη μυστική τους αποστολή;
Όταν η οικογένεια της Άννας Φρανκ αποφάσισε να κρυφτεί για
να γλιτώσει από τους διωγμούς των Γερμανών κατά των Εβραίων κατά τη διάρκεια
του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κανείς δε φανταζόταν ότι θα έμεναν μακριά από όλα
για περισσότερα από δύο χρόνια.
Ζώντας σε μια μυστική σοφίτα, στο πίσω μέρος ενός κτιρίου
στο Άμστερνταμ, μαζί με άλλους επτά συγκατοίκους, το δεκατριάχρονο κορίτσι
ξεδιπλώνει στο χαρτί σκέψεις, φόβους, ελπίδες και όνειρα για τη ζωή και το
μέλλον της.
Το Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ είναι μια συγκινητική,
ιστορική μαρτυρία, που έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από εξήντα γλώσσες και
θεωρείται από τα πλέον πολυδιαβασμένα βιβλία στον κόσμο.
Διαβάστε εδώ ένα απόσπασμα : https://minoas.gr
Συνάντησα τη γυναίκα αυτής της ιστορίας το 1955, πενήντα
χρόνια μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν στο Ρότενμπουργκ, μια
γραφική, μεσαιωνική κωμόπολη στη Γερμανία. Μια μέρα πριν φτάσουμε, ένας ανεμοστρόβιλος
είχε σαρώσει την περιοχή αφήνοντας πίσω του συντρίμμια. Καθόμασταν με τον άντρα
μου σ' ένα παγκάκι και χαζεύαμε το συνεργείο καθαρισμού που μάζευε τα κεραμίδια
που είχαν πέσει από τη στέγη του Δημαρχείου. Ένας ηλικιωμένος μαγαζάτορας που
στεκόταν πιο πέρα έλεγε πως είχαν να δουν τέτοια καταστροφή από την τελευταία
επέλαση των Συμμάχων. Όταν γύρισε στο μαγαζί του, η κυρία που καθόταν δίπλα μας
στράφηκε προς το μέρος μας και άρχισε να μας μιλά. Την έλεγαν Έρικα. Ρώτησε αν
είμαστε ταξιδιώτες. Της απάντησα πως επιστρέφαμε μετά από ένα σεμινάριο δύο
εβδομάδων στο Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ, και είπε με λαχτάρα ότι πάντα ήθελε
να κάνει αυτό το ταξίδι αλλά δεν είχε ποτέ αρκετά χρήματα για να
πραγματοποιήσει το όνειρό της.
Πρόσεξα πως φορούσε στο λαιμό της μια χρυσή αλυσίδα με το
άστρο του Δαβίδ και πρόσθεσα ότι στην επιστροφή μας από το Ισραήλ, ταξιδέψαμε
στην Αυστρία και σταματήσαμε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μαουτχάουζεν. Η
Έρικα είπε πως εκείνη είχε φτάσει κάποτε μέχρι την πύλη του Νταχάου, αλλά δεν
βρήκε το κουράγιο να μπει μέσα.
Κι έπειτα μου είπε την ιστορία της...
https://kaleidoscope.gr/el/martyries/9789604711031-erika-465.html
Οι οικογένειες έχουν πάντα πολλές ιστορίες να διηγηθούν.
Κάποιες φορές οι ιστορίες χάνονται μαζί με τους ανθρώπους που τις έζησαν και
δεν τις μαθαίνουμε ποτέ.
Άλλοτε πάλι, μένουν κρυμμένες για καιρό, ξεπηδούν τυχαία
στις κουβέντες και μας σπρώχνουν να τις ψάξουμε.
Έτσι έγινε και με την ιστορία που θα διαβάσεις, την ιστορία
μια κυνηγημένης εβραϊκής οικογένειας που σώθηκε από τους κατοίκους ενός
ολόκληρου χωριού της Κορινθίας στα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: https://kaleidoscope.gr/el/-/9789604712335-dikoi-mou-anthropoi-706.html
Μια ιστορία που μιλάει για φόβo και θάρρος, για φιλία που δε
γνωρίζει όρια, για ευγνωμοσύνη και μνήμη. Μιλάει για αυτούς που, όταν
βρίσκονται αντιμέτωποι με το θεριό, ακούν την εσωτερική τους φωνή, την καρδιά
τους, και βρίσκουν τη δύναμη να αποφασίσουν για την τύχη τους. Μιλάει όμως και
για εκείνους που βάζουν σε κίνδυνο τον εαυτό τους, υπερασπίζοντας το δικαίωμα
στη ζωή.
ΒΡΑΒΕΙΟ Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου - Ελληνικό
Τμήμα της ΙΒΒΥ
https://www.patakis.gr/bkm/11500
Η γιαγιά του εντεκάχρονου Χρήστου Αχτάρη αναγκάζεται να
εγκαταλείψει το διαμέρισμά της στον οδό Ολυμπιάδος της Θεσσαλονίκης, λόγω της
πυρκαγιάς που ξεσπάει στον κάτω όροφο. Φτάνοντας στο σημείο ο γιός της, ο
εγγονός της και ένας φίλου του, ο Μανόλης, την εντοπίζουν να στέκεται
αποσβολωμένη και αμήχανη. Το γέρικο πρόσωπό της είχε μέσα στην αγριότητα του
σκηνικού, μια ιδιαίτερη γλύκα. Στα χέρια της κρατούσε ένα παλιό ξεθωριασμένο
γκρι παλτό με τόση στοργή λες και κρατούσε ένα νεογέννητο μωρό...
Ένα μικρό κλειδί, που από ένα τυχαίο γεγονός θα βρεθεί
ραμμένο με επιμέλεια στο στρίφωμα του παλτού, θα γίνει η αιτία να διηγηθεί η
γιαγιά σε όλους τον παιδικό της έρωτα με ένα Εβραιόπουλο, τον Ιάκωβο, που
χάθηκε στα στρατόπεδα των Γερμανών
κατακτητών, και να βρουν ένα δαχτυλίδι καλά κρυμμένο. Ένας αγώνας ξεκινά με
σύμμαχο τον εγγονό της και τον φίλο του να εντοπίσουν τον Ιάκωβο και να του
παραδώσουν το δαχτυλίδι.
Θα καταφέρουν άραγε μετά από τόσα χρόνια να τον εντοπίσουν
ζωντανό;
Μια ιστορία παιδικής αγάπης που μας ταξιδεύει στην παλιά
πόλη της Θεσσαλονίκης και στην ιστορία της.
https://www.kokkiniklostibooks.gr/book.php?id=59d33acdd6ab2
Φθινόπωρο στην Καστοριά. Μοιάζει με όνειρο, ειδικά αν εσύ
και οι καλύτεροί σου φίλοι έχετε κερδίσει σε έναν διαγωνισμό και φιλοξενείστε
στο καλύτερο ξενοδοχείο της πόλης.
Η παρέα των παιδιών που ανακάλυψε τον Κώδικα της Λέρου, την
πέμπτη πόλη των Δωριέων στην Γκιώνα και ακολούθησε τα ίχνη του Ομήρου στη Χίο
μπλέκει σε μια κυριολεκτικά θανάσιμη περιπέτεια με φόντο τον «ανθό της λίμνης»,
όπως λένε την πόλη της Καστοριάς.
Η περίφημη Σπηλιά του Δράκου με τους σταλακτίτες και τις
λίμνες της δεν είναι μόνο ένα από τα αριστουργήματα της φύσης. Κρύβει κι ένα
μυστικό. Κάπου υπάρχει επίσης ένας θησαυρός κι ένα μοναδικό διαμάντι που πολλοί
το λένε «καταραμένο». Όμως τα δώρα και οι θησαυροί καμιά φορά δεν είναι αθώα
και δεν έχουν τη λάμψη που νομίζουμε…
Μέσα από την περιπέτεια και το μυστήριο τα παιδιά και όλοι
εμείς θα ανακαλύψουμε λαμπρές στιγμές αυτής της ξεχωριστής πόλης της
Μακεδονίας, αλλά και την πιο σκοτεινή σελίδα της ιστορίας της, που αφορά τον
διωγμό και την εξόντωση των Ελλήνων Εβραίων από τους ναζί.
Όμως η δύναμη της αγάπης θα δείξει πως, καμιά φορά, η
ιστορία μπορεί να επαναλαμβάνεται για καλό σκοπό…
https://www.kedros.gr/product/8889/spilia-drakoy-peripeteia-stin-kastoria.html
Πώς να κάνουμε ένα σημερινό παιδί να καταλάβει ότι οι ναζί
καταδίωξαν και εξόντωσαν εκατομμύρια άντρες, γυναίκες και παιδιά, μόνο και μόνο
επειδή ήταν Εβραίοι;
Στο μείζον αυτό ζήτημα, στο πρόβλημα του απόλυτου κακού, μια
διακεκριμένη ιστορικός απαντά στις πολύ άμεσες ερωτήσεις της κόρης της.
Δεν θυμάμαι να μου εξήγησαν ποτέ. Νομίζω ότι την ιστορία την
είχα πάντα με κάποιον τρόπο ξανακούσει. Ωστόσο, σήμερα νιώθω πως ξέρω πότε ήταν
η πρώτη φορά. Πρώτη φορά, λοιπόν, άκουσα την ιστορία από τη γιαγιά μου· ήταν
βράδυ, και εκείνη στεκόταν δίπλα σε μια σόμπα πετρελαίου που δεν ζέσταινε
αρκετά το μεγάλο ψηλοτάβανο σαλόνι. Η γιαγιά μου ήταν η καλύτερη, η πιο όμορφη,
αυτή που μου έκανε όλα τα χατίρια, που μπορούσε να με κάνει καλά όταν
αρρώσταινα, που ήξερε να κάνει τα πάντα για χάρη μου: να μου φτιάξει ένα
ολόκληρο περίπτερο μέσα σε ένα κουτί από παπούτσια, να με πείσει να πάω στο
σχολείο που μισούσα. Εκείνη, όμως, τη βραδιά μού έδινε το υλικό να ’χω να
υφαίνω εφιάλτες για μια ζωή. Δεν θυμάμαι λεπτομέρειες, μονάχα ότι «ήταν
πόλεμος», ότι "τους πήραν", "με τρένο" -ακόμη και τα παιδιά
σαν κι εμένα-, ότι "υπέφεραν πολλά", ότι πεινούσαν κι αρρώστησαν
βαριά, ότι "όταν γύρισαν δεν βρήκαν τίποτα, κανέναν"...
Δεν τα εξηγούσαν όλα τούτα στο σπίτι. Εξάλλου, δεν μιλούσαν
γι’ αυτό στο σπίτι. Ίσως γιατί μιλούσαν πάντα και γι’αυτό. Ή ίσως γιατί
μιλούσαν για όλα μέσα από αυτό. Δεν μου εξήγησαν, αφού πάντα ήξερα.
(από το επίμετρο της Ρίκας Μπενβενίστε)
Ένα εκπληκτικό μυθιστόρημα που βασίζεται στην αληθινή ιστορία
του Γερμανού Όσκαρ Σίντλερ, μαυραγορίτη και ντιρεκτόρ στρατοπέδου συγκέντρωσης,
ο οποίος στη διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου κατάφερε να διασώσει από
τους θαλάμους αερίων περισσότερους Εβραίους από όσους διέσωσε οποιοδήποτε άλλο
μεμονωμένο άτομο. Πρόκειται για ένα ορόσημο στη φιλολογία του Ολοκαυτώματος,
αφού, για να το συγγράψει, ο Τόμας Κένιλι χρησιμοποίησε τις πραγματικές
καταθέσεις των Σίντλερ-γιούντεν –των Εβραίων του Σίντλερ– απεικονίζοντας με
έξοχο τρόπο την ανδρεία και την πανουργία ενός χρηστού ανθρώπου εν μέσω της
ανείπωτης κακότητας.
http://www.livanis.gr/H-lista-tou-Sintler_p-253329.aspx
Τον Ιανουάριο του 2006, την εξηκοστή πρώτη επέτειο της
απελευθέρωσης από το στρατόπεδο θανάτου Άουσβιτς, όπου ενάμισι εκατομμύριο
άνθρωποι πέθαναν, έθνη από όλο τον κόσμο παρακολούθησαν την πρώτη Διεθνή Ημέρα
Μνήμης του Ολοκαυτώματος. Μερικούς μήνες μετά, θα μπορούσαν κάλλιστα να
εορτάσουν την επέτειο ενός από τα πιο ακατάλυτα κείμενα για εκείνη τη φριχτή
εποχή. Το ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ του Βίκτορ Φρανκλ, όπου ο συγγραφέας περιγράφει τις
εμπειρίες του στα στρατόπεδα αφανισμού και αναλύει την ψυχοθεραπευτική του
μέθοδο της λογοθεραπείας, εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1946, έχει πουλήσει μέχρι
σήμερα πάνω από δώδεκα εκατομμύρια αντίτυπα κι έχει αναδειχθεί ένα από τα δέκα
πιο σπουδαία βιβλία των καιρών μας.
Το Σεπτέμβριο του 1942, ο Φρανκλ και η οικογένειά του
συνελήφθησαν και εκτοπίστηκαν. Ο Φρανκλ πέρασε τα επόμενα τρία χρόνια σε
τέσσερα διαφορετικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, απογυμνωμένος από καθετί που τον
συνέδεε με τη ζωή, μέχρι την ημέρα της απελευθέρωσής του. Είναι συγκλονιστικό
όμως το πώς γαντζώθηκε στη ζωή, και στην κατάφαση στη ζωή, και είναι
συγκλονιστικά απλοί οι λόγοι για τους οποίους επιχείρησε, λυσσασμένα και λογικά
μαζί, να μείνει ζωντανός. Ο έρως και η γνώση συνθέτουν το νόημα της ζωής για
τον Φρανκλ, και το προσωπικό του αυτό νόημα γίνεται ο πανίσχυρος κινητήρας που
τον κρατάει στη ζωή. Και η αναζήτηση αυτού του Νοήματος στη ζωή όλων μας είναι,
εντέλει, η κινητήρια δύναμη των πάντων.
Ένα βιβλίο-σταθμός στην ανθρωπότητα. Ένα βιβλίο-ύμνος στον
άνθρωπο.
https://www.psichogios.gr/el/to-nohma-ths-zwhs.html
Οκτώβριος 1940. Η μικρή Ελίζα ζει στη Βιέννη με την
οικογένειά της, όταν αναγκάζεται να εγκαταλείψει το σπίτι της και να μεταφερθεί
στη Βαρσοβία, όπου οι Ναζί απομονώνουν τους Εβραίους σε γκέτο. Στη συνέχεια θα
βρεθεί στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς. Από τις σελίδες του ημερολογίου
της περνούν στιγμές και γεγονότα της θηριωδίας που στιγμάτισε την ιστορία της
ανθρωπότητας, όμως εκείνη θα αγωνιστεί να κρατήσει για πάντα ζωντανή την
ελπίδα…
Το ημερολόγιο ενός κοριτσιού που επέζησε από το Άουσβιτς
είναι η ιστορία του Ολοκαυτώματος μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, μια χρήσιμη
ανάγνωση της Ιστορίας και των τραγικών στιγμών της με την ελπίδα να μην
επαναληφθούν.
Στο τέλος του βιβλίου υπάρχει επίμετρο του Ιταλού συγγραφέα
Φρεντιάνο Σέσι –γνωστός για τις έρευνές του και τα βιβλία του, ενηλίκων και
παιδικά, με θέμα το ναζισμό, τους Εβραίους και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης–,
όπου δίνονται με απλό και κατανοητό τρόπο για τους νεαρούς αναγνώστες ιστορικά
στοιχεία και χρήσιμες πληροφορίες για τη λειτουργία των γκέτο και των
στρατοπέδων συγκέντρωσης. Το βιβλίο απευθύνεται σε παιδιά 10 ετών και άνω.
Βραβείο μετάφρασης από την Ελληνική Εταιρία Μεταφραστών
Λογοτεχνίας 2017
https://kalendis.gr/product/ena-koritsi-sto-aousvits/
Στις 22 Φεβρουαρίου 1944, 650 άνθρωποι στάλθηκαν στο
Άουσβιτς στοιβαγμένοι σε δώδεκα τρένα για εμπορεύματα. Μόνο ο Πρίμο Λέβι και
δύο άλλοι επέζησαν, έπειτα από παραμονή ενός έτους, πριν την απελευθέρωσή τους
από τον ρωσικό στρατό τον Ιανουάριο του 1945.
Στο στρατόπεδο ο Λέβι παρατηρεί τα πάντα, θα θυμηθεί τα
πάντα, θα αφηγηθεί τα πάντα : το στρίμωγμα στους κοιτώνες· τους συντρόφους που
ανακάλυπταν το πρωί νεκρούς από την πείνα και το κρύο· τους εξευτελισμούς και
την καθημερινή εργασία, κάτω απ' τα χτυπήματα των " Κάπος "· τις
περιοδικές " επιλογές " όπου ξεχώριζαν τους αρρώστους από τους υγιείς
για να τους στείλουν στο θάνατο· τους απαγχονισμούς για παραδειγματισμό· τα
τρένα γεμάτα Εβραίους και τσιγγάνους, που οδηγούνταν με την άφιξή τους στα
κρεματόρια… Κι όμως, στην αφήγηση αυτή κυριαρχεί η πλέον εντυπωσιακή
αξιοπρέπεια· καμία εκδήλωση μίσους, καμία υπερβολή, καμία εκμετάλλευση των
προσωπικών ταλαιπωριών, αλλά ένας ηθικός προβληματισμός πάνω στον πόνο, εξυψωμένος
από ένα όραμα ζωής.
Το Εάν αυτό είναι ο άνθρωπος, γραμμένο το 1947, θεωρείται
ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας με θέμα τα στρατόπεδα
συγκέντρωσης και μία από τις πλέον συγκλονιστικές μαρτυρίες των καιρών μας.
Στην Ιταλία από τη δεκαετία του '60 διδάσκεται στα σχολεία.
Η έκδοση περιλαμβάνει Παράρτημα με συνέντευξη του Πρίμο Λέβι στον Philip Roth (La Stampa, 26, 27 Νοεμβρίου 1986), ένα κείμενο του Πρίμο Λέβι, Η Μαύρη τρύπα του Άουσβιτς, Πολεμική στους Γερμανούς ιστορικούς, δημοσιευμένο στην εφημερίδα La Stampa, 22 Ιαν. 1987, ένα κείμενο του Claudio Magris, Έπος και μυθιστόρημα στον Πρίμο Λέβι, δημοσιευμένο στην εφημερίδα Il Corriere della Sera, 13 Ιουνίου 1982, και αναλυτική Εργοβιογραφία.
Η Άννα και ο χελιδονάνθρωπος, Γκαβριέλ Σάβιτ, εκδ.
Ψυχογιός
Κρακοβία, 1939. Η Άννα Ουάνια είναι μόλις επτά χρόνων όταν
οι Γερμανοί συλλαμβάνουν τον πατέρα της, καθηγητή γλωσσολογίας, κατά την
επιχείρηση εκκαθάρισης των διανοούμενων στην Πολωνία. Μένει μόνη. Και τότε
συναντά τον Χελιδονάνθρωπο, έναν περίεργο, ψηλό άντρα, έναν απατεώνα που κρύβει
άσους στο μανίκι του, και που, όπως ο πατέρας της, έχει ταλέντο στις γλώσσες:
πολωνικά, ρωσικά, γερμανικά, γίντις… ακόμη και στη γλώσσα των πουλιών. Η κοπέλα
μαγεύεται από αυτόν τον μυστηριώδη άντρα και τον ακολουθεί στο άγνωστο.
Κατά τη διάρκεια των περιπλανήσεών τους, η Άννα και ο
Χελιδάνθρωπος θα διαφύγουν κινδύνους, θα εξημερώσουν στρατιώτες και θα
αποκτήσουν και έναν φίλο. Αλλά, σε έναν κόσμο που έχει τρελαθεί, τα πάντα
μπορεί να αποδειχτούν επικίνδυνα. Ακόμη και ο Χελιδονάνθρωπος.
Το εκπληκτικό πρώτο μυθιστόρημα του Γκάβριελ Σάβιτ
αποκαλύπτει τις πιο σκληρές πλευρές της ζωής ενώ ταυτόχρονα εξυμνεί τα θαύματά
της.
https://www.psichogios.gr/h-anna-kai-o-xelidonanthrwpos.html
Στη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου πολέμου, ο Ελί Βιζέλ και η
οικογένειά του στάλθηκαν από τους Ναζί σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το βιβλίο
αυτό είναι ένα ντοκουμέντο αυτής της κτηνωδίας: του χαμού των γονιών του, του
τρόμου από τον οποίο κατάφερε να ξεφύγει, του αγώνα του για επιβίωση σ' έναν
κόσμο που τον απογύμνωσε από την ανθρωπιά, την αξιοπρέπεια και την πίστη του.
Γραμμένο σε γλώσσα λιτή, με τη ματιά του αυτόπτη μάρτυρα, η
Νύχτα αποτελεί μία από τις πιο άμεσες και διεισδυτικές αφηγήσεις που γράφτηκαν
ποτέ για το Ολοκαύτωμα, η οποία έχει διαβαστεί από εκατομμύρια ανθρώπους, έχει
μεταφραστεί σε δεκάδες γλώσσες, διδάσκεται σε σχολεία και πανεπιστήμια.
Στην έκδοση περιλαμβάνονται τόσο πρόλογος του ίδιου του
συγγραφέα (2007) όσο και πρόλογος του νομπελίστα Φρανσουά Μοριάκ.
Η οικογένεια του δεκαεξάχρονου Ελιέζερ θα διαβεί την πύλη
της κόλασης του Άουσβιτς, τον Ιούνιο του 1944. Η οικογένεια δεν θα μείνει
ενωμένη, όπως ήθελαν με αφέλεια ο πατέρας και η μάνα, θα χωριστούν αμέσως τα
αρσενικά από τα θυληκά μέλη της. Τη στιγμή εκείνη, χωρίς να το ξέρει χωρίζεται
για πάντα από τη μάνα του και τη λατρεμένη μικρή αδερφή, την Τσιπόρα ή,
τρυφερότερα, Τσιπούκα (Ιουδήθ, το επίσημο όνομά της). Αργότερα θα ομολογήσει
ότι ποτέ στη ζωή του δεν αγάπησε ανθρώπινο πλάσμα όσο αυτή η μικρή. Στο τέλος
του πολέμου έχουν χαθεί όλοι από τη στενή και την ευρύτερη οικογένεια. Επέζησε
ο ίδιος και οι δύο μεγαλύτερες αδερφές του, η Χίλντα και η Μπέα.
https://www.metaixmio.gr/el/products/%CE%B7-%CE%BD%CF%8D%CF%87%CF%84%CE%B1
Ένα βιβλίο που αναδεικνύει τις σύγχρονες επιταγές της
στρατοπεδικής γραμματείας, ένα άγνωστο είδος στην Ελλάδα, αλλά πολύ διαδεδομένο
στις διεθνείς σπουδές και στις μελέτες γύρω από το Ολοκαύτωμα. Η επιζήσασα
Μπούμπερ-Νόιμαν αποτυπώνει τις προσωπικές της εμπειρίες από το στρατόπεδο
συγκέντρωσης του Ράβενσμπρουκ, εστιάζοντας στη φαντασιωτική δυνατότητα των
γυναικών κρατουμένων − που για εκείνην είχε ένα όνομα, Μίλενα. Είναι το ίδιο
όνομα που επαναλάμβανε ο Κάφκα στα ερωτικά του γράμματα, καθώς η Μίλενα
Γιέσενσκα ήταν πηγή έμπνευσης και έρωτα, εκτός από τον ίδιο, για διάφορους
πνευματικούς ανθρώπους και συγγραφείς της εποχής. Για τη φίλη, όμως, και
συγκρατούμενή της Μαργκαρέτε ήταν αυτή που τη βοήθησε να αντέξει την
καθημερινότητα, μετατρέποντας την πλέον οδυνηρή εμπειρία σε αφορμή για την
ηδονική εξιστόρηση ενός πλατωνικού γυναικείου έρωτα. Στο επίμετρο, η Ανδριανή
Δημακοπούλου εστιάζει στις μικρές χειρονομίες και στην τελετουργική δυνατότητα
που έκρυβαν για τις κρατούμενες τα μικροαντικείμενα, ενώ η εκδότρια Γιώτα
Κριτσέλη επέλεξε το φωτογραφικό υλικό που διανθίζει την παραστατική
αφήγηση.
https://kichli.com/book/milena-apo-tin-praga/
Ο Μίχαελ «Μίσα» Γκρούενμπαουμ ζούσε μια ανέμελη παιδική
ηλικία, με παιχνίδια και βόλτες στην Πράγα μαζί με τον αγαπημένο του πατέρα.
Όλα άλλαξαν όμως όταν οι Ναζί κατέλαβαν την Πράγα και η οικογένεια
Γκρούενμπαουμ υποχρεώθηκε να μετακομίσει στο εβραϊκό γκέτο της πόλης. Αργότερα,
μετά τη συντριπτική απώλεια του πατέρα του, ο Μίσα, η μητέρα του και η αδελφή
του εκτοπίστηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Τερεζίν. Στο Τερεζίν, ο Μίσα έμενε
στον ίδιο θάλαμο με σαράντα ακόμα αγόρια, που έγιναν σαν αδέλφια του. Η ζωή στο
Τερεζίν είχε μια παράξενη, σουρεαλιστική ισορροπία – υπήρχαν μέρες γεμάτες
συντροφικότητα και αγώνες ποδοσφαίρου, και άλλες γεμάτες απίστευτο τρόμο. Ήταν
οι μέρες που τα αγόρια περίμεναν να ακούσουν το όνομά τους σε κάθε νέο κατάλογο
όσων θα μεταφέρονταν με τα τρένα «προς τα Ανατολικά».
Εκείνα τα τρένα πήγαιναν στο Άουσβιτς. Τη μέρα που το όνομα
της οικογένειας Γκρούενμπαουμ εμφανίστηκε στον κατάλογο των υπό μεταφορά
αιχμαλώτων, χρειάστηκε ένα θαύμα για να εξασφαλίσει την επιβίωσή της.
Σε αυτή τη συναρπαστική ιστορία ελπίδας και αθωότητας, ο
Μάικλ Γκρούενμπαουμ ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του με εκπληκτική αμεσότητα. Η
ιστορία του Μάικλ, καθώς και τα πρωτότυπα ντοκουμέντα και οι φωτογραφίες που
περιλαμβάνονται στο βιβλίο, αποτελούν μια ουσιαστική συνεισφορά στη λογοτεχνία
του Ολοκαυτώματος.
Ζαζά, Αργυρώ Πιπίνη, εικ: Πέτρος Μπουλούμπασης, εκδ. Καλειδοσκόπιο
Ζάζα, δυο όμοιες συλλαβές τ΄ όνομα της…
Αγαπημένες συλλαβές… αγαπημένο παιχνίδι!
Μια κούκλα παιδική στην αγκαλιά και στη ζωή της Εστρέα. Μια
ζωή σκληρή, απάνθρωπη, μη επιλέξιμη! Μια ζωή που κάποιοι δεν την σεβάστηκαν και
την έκαναν να υποφέρει, χωρίς ουσιαστικό λόγο, μόνο και μόνο επειδή δεν ήταν
όμοια με ….αυτούς.
Κι ήταν η Εστρέα μια μικρή εβραιοπούλα, ένα παιδί, όπως άλλα
ενάμιση εκατομμύριο παιδιά που χάθηκαν άδικα, άσπλαχνα, βίαια, στο ολοκαύτωμα!
Και τα παιχνίδια τους που τα είχαν μαζί τους στα στρατόπεδα συγκεντρώσεων,
στις αγγαρείες, στην αγκαλιά, που τους τα στέρησαν; Που πήγαινα όλα τούτα τα
παιχνίδια; Κι αν μιλούσαν όπως η Ζάζα; Τι θα λέγαν, τι θα έκαναν. Κι ήταν πολλά
εκείνα τα παιχνίδια που έμειναν σε σωρύς, πεταμένα, σπασμένα, μονάχα, όπως ο
Όττο, το μονόφθαλμο αρκουδάκι της Έττυ, η κούκλα-μωρό της Χάννα, το Βουμβούμ,
το τρενάκι του Χορστ…
Μια κλωστή που τα συνέδεε με την παλιά ζωή των παιδιών τούτα
τα παιχνίδια…
Κι η Ζάζα είχε φωνή και φύλαγε όλα τα μυστικά των παιδιών
που χάθηκαν. Και περνούσαν οι μέρες, οι μήνες, οι χειμώνες, τα χρόνια. Και χάνονται
μπροστά στα κουκλίστικα μάτια της τα παιδιά, εκατοντάδες, χιλιάδες … ενάμιση εκατομμύριο…
Μια ιστορία όπως χιλιάδες με αποχωρισμούς με χαμένα σπίτια, οικογένειες,
με πολλά ποδοβολητά, με ταξίδια σε σκοτεινά βαγόνια. Με χειμώνες, με ήλιους, με
άγριες φωνές, με βέργες και σωροί από παιχνίδια χωρίς παιδικά χέρια να τα
αγκαλιάζουν.
Κι εκείνο το μοναδικό τραγουδάκι της Εστρέας για τη Ζαζά της
: Βιολέτες και τριαντάφυλλα, γαρδένιες, γιασεμιά, ζουμπούλια, μενεξέδες,
πασχαλιές…
Κι έβλεπε για χρόνια τον πυκνό καπνό, τα σφραγισμένα βαγόνια
και θύμωνε η Ζάζα και έβρισκε παρηγορά στα θυμωμένα κλαδιά και δέντρα και σκεφτόταν
μαζί τους «Ποτέ ξανά!»
Ίσαμε εκείνη την μέρα στο Μουσείο …
Μια ιστορία συγκλονιστική και συγκινητική της Αργυρώς
Πιπίνη για το ολοκαύτωμα. Για τα εκατομμύρια παιδιά που χάθηκαν και τα
παιχνίδια τους που έμειναν να πουν τις ιστορίες τους.
Ένα βιβλίο γροθιά στο στομάχι, την ψυχή για τον άδικο χαμό
όλων εκείνων των αθώων παιδιών, τα μεγάλα θύματα του πολέμου.
Ένα βιβλίο που διαβάζεις πολλές φορές και νιώθεις τη θλίψη,
τον φόβο, την κραυγή των ανθρώπων που δεν μπορούσαν να ακουστούν πουθενά. Την
σιωπή των παιχνιδιών που έμειναν σε σωρούς να περιμένουν…
Για να μην γίνουν ποτέ ξανά τόσο βίαιες και απάνθρωπες μαζώξεις…
Για να μην ξεχαστούν ποτέ όλα εκείνα τα εγκλήματα….
Μια ιστορία σαν παραμύθι που όμως δεν είναι. Συνέβη έτσι ή κάπως
έτσι, κάποτε, κάπου …στα αλήθεια, ίσως με άλλα ονόματα, ίσως για άλλα παιχνίδια!
Ένα βιβλίο εικονογραφημένο από τον Πέτρο Μπουλούμπαση,
μοναδικά!
Ένα βιβλίο φύλακας και για τη δική μας τη μνήμη!
Με αφορμή τη σημερνή ημέρα…
Για πάμε να μετρήσουμε τα βραβεία που έχει αποσπάσει τούτη η
συγκλονιστική γραφή:
·
Τιμητική διάκριση THE WHITE RAVENS 2022 ( της βιβλιοθήκης
του Μονάχου)
·
IBBY 2022 Bραβείο «Πηνελόπη Μαξίμου» σε
συγγραφέα βιβλίου αφήγησης βραχείας φόρμας για παιδιά
·
ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ 2022 Λογοτεχνικό βιβλίο για
παιδιά
·
ΧΡΥΣΗ ΛΙΣΤΑ ELNIPLEX 2022
Το Βότσαλο, Μάριους Μαρτσιντεβίτσιους, Εικ: Ινγελ Ντάγκιλε, εκδ. Διάπλαση
Αυτή η ιστορία συνέβη στο Βίλνιους.
Ή µήπως στη Βαρσοβία;
Ή ίσως στο Βερολίνο, στη Ρώµη, στο Παρίσι, στη Θεσσαλονίκη;
Στον Β΄ Παγκόσµιο Πόλεµο αυτή η ιστορία
θα µπορούσε να συµβεί οπουδήποτε στην Ευρώπη. Είναι µια ιστορία για ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, για ένα ζεστό καλοκαίρι, ένα λαχταριστό κουλούρι κι ένα θυµωµένο κοράκι. Μια ιστορία για την αληθινή φιλία, τον φόβο και την ελπίδα. Και για τη µνήµη.
(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Η λίστα πρωτοδημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο του 2019 και
ανανεώνεται συνεχώς : https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2019/01/27-1945.html
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
