Μα που πήγαν όλοι;*…στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Της Ελένης Μπετεινάκη

Ένα ταξίδι στην Τέχνη, στη ζωγραφική, στις πινακοθήκες, στα Μουσεία, στο συναίσθημα είναι τούτο το βιβλίο…

Μια περιήγηση στο άγνωστο, την άγνοια και την ίδια στιγμή στη γνώση, την φρίκη του πολέμου, την ομορφιά της ειρήνης, την μαγεία της περιπέτεια και του ταξιδιού.

«Με λένε Πέδρο! Γεια σου λοιπόν!»

Έτσι ξεκινά η περιήγηση σ’ ένα μουσείο φανταστικό ή μήπως όχι; Με ένα αγόρι που μπορεί και να υπάρχει σε κάποιον πίνακα ενός διάσημου ζωγράφου ή απλά γεννήθηκε στην φαντασία της Σοφίας Δάρτζαλη. Ζει πολλά χρόνια μέσα στο κάδρο του, κανείς δεν ξέρει πόσα ακριβώς. Γεννήθηκε μάλλον στην Ισπανία και είναι «τοποθετημένος» σε έναν κήπο με όχι και τόσο βολικά ρούχα για παιχνίδι και μια χήνα πλάι του, την Ραφαέλα. Όλα αυτά τα παράξενα δεν είναι δική του επιλογή να υπάρχουν σε αυτόν τον πίνακα αλλά του ζωγράφου κι ο Πέδρο δεν μπορεί να αλλάξει απολύτως τίποτα. Μια περιγραφή του χώρου που είναι «κρεμασμένος» και των γειτόνων του, κρίνεται απαραίτητη για να μπούμε κι εμείς στο Μουσείο του. Μας εξηγεί πόσο πολύ τους προσέχουν οι  φύλακες και την χαρά που παίρνουν  με το δικό μας βλέμμα όταν τους επισκεπτόμαστε και τους παρατηρούμε ή τους φωτογραφίζουμε. Κι ο Πέδρο αρχίζει να μας αποκαλύπτει τα μυστικά του Μουσείου. Πόσο διαφορετικά περνούν την ημέρα με τους χιλιάδες επισκέπτες ζώντας μέσα στην ησυχία και το παρελθόν  και πόσο αλλιώτικα την νύχτα  που πια μπορούν και …κουβεντιάζουν. Στη συνέχεια μάς παρουσιάζει τους γείτονές του και μάς εξηγεί τις σχέσεις τους και την …ζωή τους. Και ξαφνικά κάτι γίνεται κι οι επισκέπτες λιγοστεύουν μέχρι που δεν εμφανίζονται καθόλου πια  και δεν μπορεί να καταλάβει τι έχει συμβεί. Σίγουρα κάτι παράξενο, αλλιώτικο, φοβισμένο ή και …κακό! Κι έκλεισαν τα παράθυρα και χάθηκε το φως. Χάθηκαν οι φωνές, τα χαμόγελα, τα βλέμματα κι αρχίσαν να αναρωτιούνται όλοι  τι να συμβαίνει.

Πόλεμος; Σεισμός; Μήπως κάποια πανδημία; Ποιος ξέρει!

Το σίγουρο ήταν πως ξεκίνησε αναμεσά τους μία φαγωμάρα από ασταμάτητες υποθέσεις και λάθος εκτιμήσεις. Κι έτσι ο Πέδρο ένιωσε πως ήταν η στιγμή να κάνει ένα τεράστιο βήμα και να μάθει ο ίδιος τι ακριβώς είχε συμβεί. Και τα κατάφερε να το «σκάσει» από το πίνακα του και να περάσει την μεγάλη πόρτα ώστε πια να μπορεί να εξερευνήσει το Μουσείο. Κι η περιπέτεια ξεκίνησε. Με μικρά καρδιοχτύπια για την Ραφαέλα του που χώνονταν  παντού και με αλλοπρόσαλλες συναντήσεις προσπαθούσε να βγάλει άκρη, να μάθει γιατί ήταν κλειστό το Μουσείο. Και αιφνιδιάστηκε και τρόμαξε με τους παράξενους πίνακες που συναντούσε και που ζωντάνευαν κι αυτοί δείχνοντάς του πράγματα που δεν καταλάβαινε…

Και τι δεν συνάντησε!

Όλους τους διάσημους πίνακες του Βαν Γκογκ, του Γκογκέν, του Σεζάν. Σε άλλη αίθουσα τους πίνακες του Πικάσο που σχεδόν τον μπέρδεψαν και τον συγκλόνισαν. Ρενέ Μαγκρίτ, Σαλβαντόρ Νταλί, Μονέ, Πάουλ Κλεέ, Ματίς, Μουνκ ακόμα κι έναν ελληνικό του Παναγιώτη Τέτση.

Συγκλονιστική η στιγμή που πλατσουρίζει στα νερά της λίμνης με τα νούφαρα και η συνάντηση του με τον Σεβάχ τον Θαλασσινό. Το ταξίδι στις επτά θάλασσες και η φιλία που αναπτύχθηκε μεταξύ τους. Κι έτσι η περιήγηση απόκτησε νόημα και ενδιαφέρον. Ο Σεβάχ ήταν ο καλύτερος θαλασσοπόρος, ερευνητής και ξεναγός. Όλα τα έμαθε ο Πέδρο, όλα τα είδε αλλιώς. Το μόνο που τον στεναχωρούσε και τον τρόμαζε ήταν το δωμάτιο που είχε την «Γκερνίκα» του Πικάσο…

«Εύχομαι να μην χρειαστεί να ζωγραφίσει κανείς κάτι τέτοιο ξανά!» είπε.

«Δυστυχώς οι άνθρωποι ξεχνούν», απάντησε ο Σεβάχ.

Και σαν ο Πέδρο επέστρεψε στην δική του αίθουσα διαπίστωσε πως κάτι είχε αλλάξει πια. Λίγο πιο υπομονετικούς βρήκε τους γείτονές του, λίγο πιο ανθρώπινους.

Μα μήπως κάτι τετοιο δεν συνέβη και στην δική μας ζωή πριν από δυο χρόνια;

Μια ιστορία ταξίδι στον κόσμο της Τέχνης και των Μουσείων. Ένα ζωντάνεμα γεμάτο εικόνες ζωγραφικής και φαντασίας που μας οδηγεί σε περισσότερη έρευνα για τους μεγάλους ζωγράφους του κόσμου μας.

Ταξίδι: Αυτή είναι η λέξη κλειδί για μένα σε τούτο το βιβλίο.

Ταξίδι όπως η ζωή που πρέπει να τολμάς. Να τολμάς να περπατήσεις σε αχαρτογράφητα νερά. Να τολμάς να δραπετεύεις από την καθημερινότητα και το βόλεμα. Να τολμάς να αλλάζεις, να ελίσσεσαι και να αποκτάς καινούργιες  εμπειρίες και φίλους.

Ένα βιβλίο που μας βάζει στον κόσμο της Τέχνης και των διαφορετικών τεχνοτροπιών και ρευμάτων που ακολούθησαν διάσημοι ζωγράφοι. Ένα βιβλίο παιχνίδι με τους γνωστούς και διαφορετικούς πίνακες που εκτίθενται σε μεγάλα μουσεία  του κόσμου. Ο κόσμος των Μουσείων που έχει ψυχή μόνο σαν μπορείς να τον «διαβάσεις» σωστά.

Ένα βιβλίο της Σοφίας Δάρτζαλη που μας προτρέπει στην αναζήτηση, στη γνώση και στο να αγαπήσουμε κι εμείς περισσότερο τα Μουσεία. Να δούμε με άλλη οπτική γωνία  τον κόσμο της Τέχνης και να μπούμε σε πολλά και διαιρετικά μονοπάτια τεχνοτροπιών και …συναισθημάτων. Η Τέχνη εμπνέεται από τη ζωή. Ανθίζει σε περιόδους μοναξιάς, λύπης και αγωνίας.

Η αφορμή της συγγραφής σίγουρα ήταν η πανδημία που ζήσαμε όλοι μας. Το αποτέλεσμα είναι  ένα υπέροχο βιβλίο που μας γοητεύει, μαθαίνει και προκαλεί για περαιτέρω εξερεύνηση στους ζωγράφους που αναφέρει και στις μεγάλες αναγνωστικές περιπέτειες όπως αυτή του Σεβάχ. Ένα βιβλίο με αξιοπρόσεκτη και σχεδόν ονειρική εικονογράφηση ιδιαίτερης αισθητικής  από τον Βασίλη Κουτσογιάννη.

Ψάξτε το και ταξιδέψτε μαζί του στο χώρο, τον χρόνο, την Ιστορία και την Τέχνη!

Διαβάστε ένα απόσπασμα : https://flip.metaixmio.gr/apospasmata/MA_POY_PHGAN_OLOI/index.html

Και ακούστε εδώ για την ιστορία του βιβλίου: https://www.youtube.com/watch?v=Qbngzf0RthE

*Μα που πήγαν όλοι; Σοφία Δάρτζαλη, εικ :Βασίλης Κουτσογιάννης, εκδ. Μεταίχμιο

Δημοσιεύτηκε στο cretalive.gr στις 23 Σεπτεμβρίου 2023 :Εδώ!

Κατακλυσμός *… στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Της Ελένης Μπετεινάκη 

Μια πόλη,  μια φορά κι έναν καιρό «ξύπνησε» όπως κάθε πρωί, μια ωραία καλοκαιρινή μέρα και κανείς δεν κατάλαβε πώς κάτι πολύ μικρό είχε …αλλάξει. Υπήρχε λίγο νερό παντού. Στους δρόμους, στα πεζοδρόμια, όπου κι αν πήγαινες. Στην αρχή αυτό δεν αποτέλεσε πρόβλημα, ίσα ίσα, ήταν ωραίο να νιώθεις «υγρός» μια ζεστή μέρα. Ευκαιρία για πλατσούρισμα και γαλότσες. Ο ρυθμός της ζωής συνεχίστηκε σχεδόν κανονικά, μόνο με μικρές αναφορές και πηγαδάκια σε όλα τα στέκια, στην αρχή. Οι συζητήσεις δυνάμωναν! Άραγε έφταιγε τι και συνέβαινε αυτό; Μήπως οι πολιτικοί; Μήπως ο καιρός;      

Οι μαθητές μόνο το διασκέδαζαν πολύ μέσα στην τάξη τους. Το νερό άρχισε να «ανεβαίνει» σιγά σιγά  και η διασκέδαση, η χαλαρή κουβέντα και τα υπέροχα δείπνα αποκτούσαν μια άλλη διάσταση και διαίσθηση. 

Ξέχασα να σας πω, πώς σε τούτη την  πολιτεία που σας περιγράφω, ζούσα αρμονικά όλα τα ζώα του κόσμου…Αυτά είχε μόνο σαν κατοίκους!

Περιμένοντας καρτερικά να τελειώσει αυτή η νέα περιπέτεια, αρχίσαν μετά από λίγο οι κουβέντες να γίνονται πιο σοβαρές. Όσο ανέβαινε η στάθμη του νερού κάποια από τα ζώα δεν ένιωθαν και πολύ καλά και κάποια άλλα αναρωτιούνταν (μιας και βρέθηκαν μέσα σε Μουσείο) μήπως έπρεπε να μετακινηθούν κάποια πράγματα και πίνακες για να μην βραχούν. Τα μικρά  ζώα  αρχίσαν να μην μπορούν μόνα τους να τα καταφέρουν …

Και τότε άρχισε όλο αυτό το λίγο νερό να γίνεται πολύ και να χρειάζεται μια λύση άμεση γιατί οι φόβοι τους δυνάμωσαν. Δεν ήξεραν  ούτε από που ερχόταν τόσο νερό, ούτε τι θα μπορούσαν να κάνουν για να λυθεί το «πρόβλημα».

Ιδέες ακούστηκαν πολλές. Γράφτηκαν πανό και περίμεναν… Περίμεναν… περίμεναν, ώσπου κατάλαβαν πως έπρεπε ΑΜΕΣΑ να κάνουν κάτι.  Ένα πολύ μικρό ζώο, ήξερε από την αρχή το έπρεπε να γίνει αλλά κανένας δεν τον είχε ακούσει…

Η λύση ήταν απλή μόνο που χρειαζόταν συνεργασία και ομαδικότητα…

Τι έγινε μετά; Θα το διαβάστε στην υπέροχη ιστορία της ΜarioJo Ilustrajo!

Αν και το βιβλίο κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του 2022, είναι τόσο επίκαιρο στις μέρες μας που μοιάζει να γράφτηκε πρόσφατα.

Ένα βιβλίο γεμάτο αξίες, αλήθειες και λύσεις που δίνονται μόνο σαν υπάρχει ομαδικότητα, συνεργασία και σεβασμός στους άλλους. Μια ιστορία που «κτυπάει καμπανάκι» στα βολέματα, στις αδιάφορες κινήσεις, ακούσματα και στην παρατηρητικότητα και τις  διαφορετικές φωνές ακόμα κι αν είναι ψίθυροι. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε αξία. Όλοι μπορούμε να προσφέρουμε στο σύνολο και στην καλύτερη ποιότητα ζωής μας. Αλληλεγγύη και κατανόηση χρειάζεται. Πίστη στον εαυτό μας, στους άλλους και δύναμη ψυχής να αποδεχτούμε τα σημάδια που βλέπουμε αλλά δεν τα προσέχουμε.

Το «μαζί» κάνει θαύματα πάντα. Η λύση πολλές φορές σε κάθε πρόβλημα μπορεί να είναι δίπλα μας αλλά να μην την βλέπουμε. Γι αυτό χρειάζεται επαγρύπνηση και σωστή εκτίμηση καταστάσεων και αποφάσεων.

Ένα βιβλίο που θα γίνει αφορμή για πολλές συζητήσεις στην τάξη ή στο σπίτι για την συνεργασία, την ομαδικότητα, το κοινό συμφέρον, το περιβάλλον και την αντιμετώπιση δύσκολων καταστάσεων και προβλημάτων.

Στις μέρες μας βιώσαμε όλοι την δύναμη της φύσης και ιδιαίτερα του νερού που σκέπασε ολόκληρα χωριά και δημιούργησε τεράστιες καταστροφές στην χώρα μας. Ναι, είναι αφορμή το βιβλίο για να ξεκινήσει συζήτηση για την δύναμη του νερού, για την κλιματική αλλαγή που έχει δημιουργήσει  πιο έντονα καιρικά φαινόμενα σε ολόκληρο τον κόσμο και την επαγρύπνηση όλων. Συζητήσεις και προβληματισμοί σε μικρούς και μεγάλους για την προστασία του περιβάλλοντος χώρου, του σπιτιού, της γειτονιάς, της πόλης  μας. Χρειάζονται πλέον πολλές φωνές να ακουστούν, πολλά και σοβαρά  σχέδια δράσης και αποτελεσματικής προστασίας πιο ευάλωτων περιοχών.

Επιστρέφοντας στο βιβλίο, να επισημάνουμε  την εξαιρετική εικονογράφηση της ίδιας της συγγραφέως που επιλέγει να χρησιμοποιήσει πολύ συγκεκριμένα  χρώματα στην παλέτα της για να μας τονίσει …το νερό! Την κινητήρια και ίσως καταστροφική πολλές φορές δύναμή του!

Ψάξτε το  στα βιβλιοπωλεία και αρχίστε να σκέφτεστε περισσότερο λύσεις για μικρά ή μεγάλα θέματα και προβλήματα.

*Κατακλυσμός, ΜarioJo Ilustrajo, εκδ.Πατάκη 

Διαβάστε εδώ ένα μικρό απόσπασμα:  https://www.patakis.gr/bkm/07766

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 16 Σεπτεμβρίου 2023: Εδώ!

Ένα βήμα κάθε φορά… Τώρα που ανοίγει το σχολείο!

Της Ελένης Μπετεινάκη

Χιλιάδες κουδούνια θα ηχήσουν την Δευτέρα το πρωί στα περισσότερα σχολεία της χώρας μας…

Χιλιάδες παιδιά, φωνές, γέλια και χρώματα θα γεμίσουν τις αυλές …

Χιλιάδες καρδιοχτύπια για την πρώτη μέρα στην καινούργια βαθμίδα, στην καινούργια ζωή…

Χιλιάδες επιθυμίες και όνειρα εκπαιδευτικών θα βρουν απάγκιο σε μια μικρή ή μεγάλη τάξη, κάπου, σε κάποιο νησί, πόλη, χωριό, σε μικρό ή μεγάλο σχολείο…

Ναι, σηκώσαμε τα μανίκια και βάλαμε όλοι ένα χεράκι να φτιαχτούν τα σχολεία που από αμέλεια της πολιτείας ήταν βρώμικα…

Ναι, θρηνήσαμε και θρηνούμε όλοι τα θύματα των τελευταίων ημερών…

Ναι, αντιδράσαμε, θυμώσαμε, αγανακτήσαμε με όσα συμβαίνουν στη γειτονιά μας και ίσως σε λίγο συμβούν μέσα στο ίδιο μας το σπίτι. Και;

Και ποιο είναι το χρέος μας σήμερα το πρωί απέναντι σε όλα αυτά τα παιδιά, στα ολοκάθαρα μάτια που μας κοιτάνε με αγωνία για το πρώτο  δικό μας χαμόγελο, για το δεύτερο χάδι μετά από εκείνο της μαμάς, για εκείνη την πρώτη κουβέντα που θα δηλώσει εμπιστοσύνη, θάρρος  και δύναμη;

Είναι η δική μας ματιά, στο δικό τους ύψος, στην αρχή της δημιουργίας της παρεξηγημένης εν συναίσθησης!

Σε μια μεγάλη, τεράστια σχεδόν άδεια τάξη θα μπουν τα παιδιά μας την επόμενη μέρα. Σε μια τάξη που θα διακοσμήσουμε μαζί, χέρι χέρι. Που θα τη γεμίσουμε με ζωγραφιές δικές τους, με σχήματα και χρώματα που θα πειραματιστούμε για να ανακαλύψουμε.  Που θα προσπαθήσουμε να αφήσουμε την δημιουργικότητα και φαντασία μας να αναπτυχθεί. Όχι μέσα από έτοιμες λύσεις και φασόν δημιουργίες που δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα  και σε κανέναν. Με συναισθήματα που θα γεμίσουν ζεστασιά τον τόπο. Με βιβλία που θα μας ταξιδέψουν σε κόσμους που δεν γνωρίζουμε. Με ιστορίες και παραμύθια που θα γεμίσουν την ψυχή παραμυθία, παρηγοριά, ελπίδα και νίκη στους δρακοφόβους μας…

Με όνειρα χρωματιστά που θα νικήσουν κάθε εφιάλτη μας!

Ένα μεγάλο στοίχημα και φέτος!

Να γεμίσουμε με  αγάπη και σεβασμό την τάξη…

Να μάθουμε πως πέρα από τον εαυτό μας υπάρχει και ο άλλος. Που είναι ίσος με μένα αλλά διαφορετικός. Που αγαπά περισσότερο κάποια πράγματα που εγώ δεν τα ξέρω. Που θα παίξει μαζί μου και θα μοιραστεί τις ιδέες, τις γνώσεις, τα συναισθήματα του.

Κάθε χρόνο το ίδιο χρέος, ο ίδιος στόχος. Φέτος ακόμα πιο πολύ.

Να μάθουμε πως τα χέρια μας τα έχουμε για να κρατάμε γερά τον διπλανό μας, όχι να τον κτυπάμε ή να  τον σπρώχνουμε. Με τα χέρια μας αγκαλιάζουμε χαιρετάμε, ζωγραφίζουμε, γράφουμε, κατασκευάζουμε, και στέλνουμε φιλιά μέχρι τα σύννεφα και τον ήλιο.

Πως ανοίγοντας τα χέρια μας διάπλατα, χωράνε μέσα οι φίλοι, τα παιχνίδια, η αγάπη και η ομορφιά.

Να καταλάβουμε πως με δυνατή φωνή και άγριο βλέμμα δεν καταφέρνουμε να μας ακούσουν οι άλλοι. Τους διώχνουμε μακριά. Τους κάνουμε να μας φοβούνται…

Να μιλάμε καθαρά, με ευγένεια. Να μάθουμε να λέμε ευχαριστώ και συγνώμη.

Να δίνουμε το χέρι μας να σηκώσουμε  όσους πέφτουν κάτω στην αυλή ή από τη θέση τους…

Να προσέχουμε όλοι τα μικρότερα παιδιά κι εκείνα που δεν μας καταλαβαίνουν να τους εξηγούμε δυο φορές όλα όσα τους δυσκολεύουν.

Αν δεν μπορούν να περπατήσουν όπως εμείς να τους ανοίγουμε καινούργιους δρόμους που δεν τους χρειάζονται τα όρθια πόδια αλλά  την μεγάλη ψυχή μας.

Να προσέχουμε το χώρο μας να είναι καθαρός, την αυλή, το σπίτι, τη γειτονιά μας…

Να μιλάμε για τα δύσκολα, για εκείνα που μας τρομάζουν, μας ενοχλούν, μας γεμίζουν με σκούρα χρώματα την ψυχή μας.

Να βοηθάμε τους άλλους, τα ζώα. Να προσέχουμε τα λουλούδια και τα δέντρα. Έχουν όλα ψυχή και μας μιλούν με τον δικό τους τρόπο που αν τα παρατηρήσουμε θα τα ακούσουμε…

Να βοηθάμε όσο και όπου μπορούμε …

Και να θυμόμαστε ένα πολύ βασικό πράγμα: Ένα βήμα κάθε φορά!

Ένα βήμα πιο κοντά στο στόχο, στη γνώση, στην προσπάθεια, στην δυσκολία που θα συναντήσουμε…

Εμείς θα σώσουμε τον κόσμο από την μικρή κίνηση που θα κάνουμε σε ότι μας αναλογεί.

Πήρα το χαμόγελό μου σήμερα το πρωί στο δρόμο για το σχολείο, για τον Αγιασμό μας..

Το φόρεσα με προσοχή να φωτίσει σωστά το πρόσωπο, τα μάτια, την ψυχή. Κι είχα μεγάλη αγωνία για το σήμερα, το αύριο, το άγνωστο. Είχα και έχω όμως μίαν ελπίδα. Πως από τα παιδιά, από την σωστή στάση μας στη ζωή, από αυτό που θα τους διδάξουμε,  θα ξεκινήσουμε μαζί  ξανά τον κόσμο μας.  Την ανθρωπιά, τη χαρά, την αλληλεγγύη που χάσαμε ή κρύψαμε κάπου καλά και δεν φαίνεται.

Με συναισθήματα θα ξεκινήσει η χρονιά και όνειρα!

Με χέρια που ξέρουν να κρατούν γερά  τους άλλους να μην πέφτουν. Κι αν πέσουν να τους σηκώσουμε ξανά ψηλά!

Καλή σχολική χρονιά!

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ στις 11 Σεπτεμβρίου 2023 : Εδώ!

Τα «Παραμύθια του Σαββάτου» προτείνουν βιβλία για την νέα σχολική χρονιά!

Της Ελένης Μπετεινάκη

Τα «Παραμύθια του Σαββάτου»  επιστρέφουν για μία ακόμα χρονιά (11^η πια), πιστά στο Σαββατιάτικο ραντεβού τους και σας προτείνουν βιβλία για την βιβλιοθήκη της τάξης (και του σπιτιού) για παιδιά Νηπιαγωγείου, πρώτων τάξεων Δημοτικού Σχολείου και ακόμα μεγαλύτερα…

Γιατί η παιδική λογοτεχνία είναι βάλσαμο, είναι γνώση, είναι απόλαυση, είναι συνήθεια που θα πρέπει να γίνει  απαραίτητη!

Συγκεντρώσαμε δυο λίστες με βιβλία που διαβάσαμε διεξοδικά και πολλά από αυτά παρουσιάστηκαν τα δυο τελευταία χρονιά στην στήλη μας, που πιθανόν να σας βοηθήσουν για να οργανώσετε κάποιες δραστηριότητες ή για την ανασύνταξη της βιβλιοθήκης σας…

 

Νηπιαγωγείο – Πρώτες τάξεις Δημοτικού

ü  Ο Ραφτάκος των λέξεων, Αντώνης Παπαθεοδούλου, εκδ. Μεταίχμιο

ü  Η μέρα που τα κραγιόνια τα παράτησαν, Drew Daywalt, εικ :Oliver Jeffers, εκδ. Ίκαρος

ü  Η μάγισσα Χρωματούσα, Ελένη Μπετεινάκη, εκδ. Ελληνοεκδοτική

ü  Όχι μόνο μπλε, Ρόμπερτ Τρέγκονινγκ, εκδ :Μεταίχμιο

ü  Οι άνδρες δεν κλαίνε, Τζόαν Τουρού, μετάφραση Mάρω Ταυρή, εκδ. Μεταίχμιο

ü  Με ένα κόκκινο κουμπί, Ελένη Μπετεινάκη, εκδ. Κλειδάριθμος

ü  Οχ Πρασίνισα, Χριστίνα Αποστολίδη, εκδ. Μίνωας

ü  Ο κακός λύκος και τα 14 λυκάκια, Christine Naumann-Villemin, εκδ. Μεταίχμιο

ü  Ο πρίγκιπας Χαρταετός, Ελένη Μπετεινάκη, εκδ. Ελληνοεκδοτική

ü  Ο σύμβουλος του Βασιλιά, Μάκης Τσίτας, εικ: Μαιρήλια Φωτιάδου, εκδ. Μεταίχμιο

ü  Η Αόρατη,Tom Percival, εκδ. Ίκαρος

ü  Ο Κουκούτσης και η Αβγούλα,Alex Latimer,εκδ. Ίκαρος

ü  Να είσαι ο εαυτός σου,Peter Reynolds, εκδ. Μεταίχμιο

ü  Ο Σιγανός, ένα σκιάχτρο με ψυχή, Ελένη Μπετεινάκη, εκδ. Ελληνοεκδοτική

ü  Το δικό μου λουλούδι, Alice Hemming, εικ: Nicola Slater, (μετάφραση : Φίλιππος Μανδηλαράς) εκδ. Ίκαρος

ü  Ο Γαλήνιος και ο Κου ΣΩΖΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, Jon J Muth, μετάφραση : Αναστασία Δ. Μακρή, εκδ. Άγκυρα

ü  Τέλος; Μα, τι τέλος είναι αυτό; Noemi Vola, Μετάφραση : Μαριάννα Ψύχαλου, εκδ. Μικρή Σελήνη

ü  Ένας αρκούδος μια φορά, Ελένη Γερουλάνου, εικ Ίρις Σαμαρτζή, εκδ. Πατάκης

ü  Οχ κοκκίνισα!, Χριστίνα Αποστολίδη, εικ: Γιάννης Σκουλούδης, εκδ. Μίνωας

ü  Ο μεγάλος Λύκος και η Κόκκινη νεράιδα, Veronique Cauchy , εικ : Rebecca Galera ekd. Εκδ. Κλειδάριθμος

ü  Η βαλίτσα, Chris Naylor,εκδ. Διόπτρα

ü  Η Λίζι και το σύννεφο, Αδελφοί Φαν, εκδ. Μεταίχμιο

ü  Ένα ταρακουνημένο Σχολείο, Άλκηστη Χαλικιά, εκδ. Ίκαρος

ü  Το ταξίδι της Γραμμής, Μαρία Δασκαλάκη- Μάνος Ταμιωλάκης, εικ: Νίκος Γιαννόπουλος, εκδ. Μίνωας

ü  Το τερατάκι του Μίλο, Τομ Πέρσιβαλ, εκδ. Ψυχογιός

ü  Η Μέρα που η Αλεπού έγινε κόκκινη, Λίλη Λαμπρέλλη, εικ Κέλυ Ματαθία Κόβο, εκδ. Πατάκη

ü  Τα παπούτσια των άλλων, Άλκηστη Χαλικιά, εκδ. Ίκαρος

ü  Το μεγάλο εργοστάσιο των λέξεων,Agnes De Lestrade,Εκδ. Ερευνητές

ü  Η πιο στρογγυλή λέξη του κόσμου, Λίνα Μουσιώνη, εικ: Λίλα Καλογερή, εκδ. Ελληνοεκδοτική

ü  Κοχυλάκι, εσύ δε φταις!, Ομάδα Άγγιγμα και Όρια, Εκδ. Μεταίχμιο

ü  Ο μικρός φόβος, Luke Schriven, εκδ. Ίκαρος

ü  Το αγόρι και ο Φεγγαρένιος, Ντέπι Λιόρι , εκδ. Πατάκης

ü  Μια κουβέρτα στο …διάστημα, Χριστίνα Κωνσταντουδάκη, εκδ. Διόπτρα

ü  H Βιβλιοθήκη του Οράτιου, Davide Cali, εικ: Sebastien Pelon, εκδ. Ίκαρος

ü  Τα ψεματάκια του Φιν, Τομ Πέρσιβαλ, εκδ. Ψυχογιός

ü  Αλεπός και Υιός, Ουράφτες!, Paddy Donnelly, εκδ. Ίκαρος (Μετάφραση : Φίλιππος Μανδηλαράς)

ü  Γειά σου, Τζίμι!, Anna Walker, Μικρή Σελήνη ( Μετάφραση: Μαριάννα Ψύχαλου)

ü  Ο Μπερτ χάνει τη φωνή του, Τζένη Κουτσοδημητροπούλου, εικ: Χρύσα Σπυρίδονως, εκδ. Διόπτρα

ü  Πάρτι στο ποτάμι, Χριστίνα Αποστολίδη, εικ: Σεραφείμ Στρούμπης, εκδ. Ψυχογιός

ü  Τι είναι το σχολείο, Λούκα Τορτολίνι, εκδ. Κόκκινη Κλωστή Δεμένη

ü  Αν σε χάσω, μικρέ ελέφαντα… Κωνσταντίνα Αρμενιάκου, εικ : Zafouko Yamamoto, εκδ. Μίνωας

ü  Ο Νόλαν μετράει τα αστέρια, Τζένη Κουτσοδημητροπούλου, εικ: Γιάννης Σκουλούδης, εκδ. Διόπτρα

ü  Πόσα συγγνώμη ακόμη, Περιστέρι; Wendy Meddour,(μεταφ: Αντώνης Παπαθεοδούλου) εικ: Carmen Saldana, εκδ. Ίκαρος

ü  Η Χόλι γεμίζει το κόκκινο σακκίδιο, Τζένη Κουτσοδημητροπούλου, εκδ. Διόπτρα

ü  Αυτό δεν είναι ένα κουτάλι, Στέργια Κάββαλου, εκδ. Ποταμός

 

Για νεαρούς αναγνώστες περίπου από 8 ετών…

ü  Ο Αλέκος στη χώρα των παθημάτων, Γιώτα Κ. Αλεξάνδρου, εικ. Ναταλία Καπατσούλια, εκδ. Ελληνοεκδοτική

ü  Ροζ ελέφαντας στο δωμάτιο, Στέργια Κάββαλου, εικ : Ναταλία Καπατσούλια, εκδ. Ελληνοεκδοτική

ü  Ο Βασιλιάς Μακρυπωγωνάτος και το βιβλίο που άλλαξε τον κόσμο, Αιμιλία Εμμανουήλ, εικ: Αποστόλης Ιωάννου, εκδ. Κέδρος

ü  Μα που πήγαν όλοι, Σοφία Δάρτζαλη, εικ: Βασίλης Κουτσογιάννης,   εκδ. Mεταίχμιο

ü  Ερατώ, Μαριέττα Κόντου, εικ: Κατερίνα Βερούτσου, εκδ. Ελληνοεκδοτική

ü  Μαρία Κάλλας, Το κορίτσι με τα χίλια ονόματα, Κατερίνα Λαγού, εικ: Πετρούλα Κρίγκου, εκδ. Ψυχογιός

ü  Το ημερολόγιο της Άννα Φράνκ, Διασκευή Μαρία Δασκαλάκη, εκδ. Μίνωας

ü  Μιλώ σαν το ποτάμι, Jordan Scott , εικ: Sydney Smith, εκδ. Μικρή Σελήνη

ü  Ο Ελύτης για παιδιά, Ιουλίτα Ηλιοπούλου, εκδόσεις Ίκαρος

ü  Ζάζα, Αργυρώ Πιπίνη, εκδ. Καλειδοσκόπιο

ü  Ιωάννης Κ. Το χρονικό ενός μυστηρίου, Κατερίνα Λαγού, εικ: Πετρούλα Κρίγκου, εκδ. Ψυχογιός

ü  Τα χρυσά κουπιά, Μαρία Παπαγιάννη, εκδ. Πατάκης

ü  Τέλος; Μα, τι τέλος είναι αυτό; Noemi Vola, Μετάφραση : Μαριάννα Ψύχαλου, εκδ. Μικρή Σελήνη

ü  Ένας σαμουράϊ, ένα σπαθί και το κεράσι της ζωής, Τζένη Κουτσοδημητροπούλου, εικ  :Λίλα Καλογερή, εκδ. Διόπτρα

ü  Μήνυμα στο Μανχάταν, Μαρία Ρουσάκη, εικ: Λίλα Καλογερή, εκδ. Διόπτρα

ü  Το αγόρι που πετούσε με δράκους, (σειρά )Andy Sheperd, εκδ. Μεταίχμιο

ü  Η επιστροφή του κόμη Δράκουλα και το μυστήριο με τις νυχτερίδες, Λίνα Μουσιώνη, εικ: Λίλα Καλογερή

ü  Οι Ξένοι, Αλφρέντο Σόντεργκιτ,(Μετάφραση :Μάρω Τουρή) εκδόσεις Μεταίχμιο

ü  Ο θησαυρός της Βαγίας, Ζωρζ Σαρή , εκδ. Πατάκης

ü  Το μαντήλι με τα τριαντάφυλλα, Αλεξάνδρα Μητσιάλη, εκδ.Πατάκη

ü  Το πέρασμα Λίλη Λαμπρέλλη, εικ: Κατερίνα Βερούτσου, εκδ. Πατάκη

ü  Ο Ισιντόρ και το φεγγάρι, Γιώργος Παναγιωτάκης, εκδ. Πατάκης

ü  Όταν οι γάτες ακούν την βροχή, Γεωργία Γαλανοπούλου, εικ: Κατερίνα Χαδουλού, εκδ. Πατάκης

ü  Η Πηνελόπη στη Χίο, Κώστας Στοφόρος, εικ: Γιώτα Κοκκόση, εκδ. Κέδρος

ü  Από μακριά, Αγγελική Δαρλάση, εικ: Βασίλης Κουτσογιάννης, εκδ. Μεταίχμιο

ü  Το Πάρτι, Λίνα Μουσιώνη, εικ: Σάντρα Ελευθερίου, εκδ. Μεταίχμιο

ü  Ο Τελευταίος λύκος, Σεμπαστιάν Περέζ, εικ: Ζυστίν Μπραξ, εκδ. Κόκκινη Κλωστή Δεμένη

ü  Αντίο Σμύρνη, Ιωάννα Μπαμπέτα, εικ: Άρτεμις Πρόβου, εκδ. Μίνωας

ü  Οι Αγριόπαπιες, Όνειρο πρώτο : Η απόδραση, Όνειρο δεύτερο Η Εξέγερση, (2 βιβλία)  Γιώργος Χατζόπουλος, εκδ. Πατάκη

ü  Τζιέρι μου, 1922, Φωτεινή Στεφανίδη, εκδ. Καλειδοσκόπιο

ü  Τίγκρε, με τα χέρια γυμνά, Γιώργος Παναγιωτάκης, εκδ. Πατάκη

ü  Έχω δικαίωμα; Έχω δικαίωμα! Πάνος Χριστοδούλου – Στέλλα Στεργίου, εκδ. Μικρή Σελήνη

ü  Φιλενάδα, φουντουκιά μου, Αγγελική Βαρελλά, εκδ. Πατάκη

ü  Δέλτα, όπως Διδώ, Μαριάννα Κουμαριανού, εκδ. Καλέντης

ü  Χάθηκε η μπάλα…ξανά!, Ελένη Γεωργοστάθη, εκδ. Ψυχογιός

ü  Μυστική Αποστολή, Τα κλειδωμένα δωμάτια, Μαρία Δασκαλάκη, εκδ. Μίνωας (και όλα τα βιβλία της σειράς)

ü  Έντεκα μέρες του Απρίλη1826, Λίλη Λαμπρέλη, εικ: Κατερίνα Βερούτσου, εκδ.Πατάκη

 

Αναζητείστε και πολλές συλλογές που λατρεύουν τα παιδιά όπως όλα τα βιβλία του Τζερόνιμο Στίλτον (εκδ. Κέδρος)και του Ντεντέκτιβ Κλουζ ( Μεταίχμιο) και την «Σχολή των Κατασκόπων» (εκδ. Κλειδάριθμος )

Σας ευχόμαστε μια καλή σχολική χρονιά και από την ερχόμενη εβδομάδα με προτάσεις αναλυτικές για τα βιβλία που θα σας παρουσιάζουμε !

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr Στις 9 Σεπτεμβρίου 2023 : Εδώ!

Για ένα μικρό αστεράκι...

Μια σκάλα μέχρι τα σύννεφα θα ΄θελα να ΄χα…

Να ανεβώ, να φτιάξω έναν άλλο κόσμο γεμάτο μόνο φως…

Και τις νύχτες στο πιο ψηλό σκαλοπάτι να φτάνω και να πιάνω τις ασημένιες κλωστές της Φεγγαρούσας!

Να ανταμώνω εκείνο το δικό μου μικρό αστεράκι…

Να λέμε όλες τις ιστορίες που του χρωστώ …

Να παίζουμε, να γελάμε, να λέμε για τα σπουδαία του κόσμου και της ζωής τα πολύτιμα…

Για όλα τα μικρά κι ασήμαντα να μιλάμε…

Για τα όμορφα, τα δυνατά και τα αδύνατα, τις πεθυμιές, τα όνειρα, τις ομορφιές που δεν βλέπουμε…

Να κάνουμε μαζί ποδήλατο μαζεύοντας όση αστερόσκονη συναντούσαμε στο δρόμο μας...

Να αφουγκραζόμαστε αγκαλιά τις σιωπές...

Λόγια του Αέρα!, Ελένη Μπετεινάκη, υπό έκδοση

Σεπτέμβρης ήρθε...

 

Της Ελένης Μπετεινάκη

{...Και σήμερα το πρωί στο λιμάνι είδα μια βαρκούλα παράξενη να προσπαθεί ν’ αράξει ανάμεσα στ’ άλλα σκαριά. Ένα μελαχρινό αγόρι στεκόταν όρθιο στη μέση μέση της κι έφτανε το χαμόγελό του ίσαμε τα μεγάλα του αυτιά. Είχε κι εκείνο μια βαλίτσα δίπλα του κι όπως πήγε να τη σηκώσει τ΄ άνοιξε και χυθήκαν χίλια χρώματα στη θάλασσα και μυρωδιές που γεμίζανε με μια παράξενη χαρμολύπη την ψυχή.

Μυρωδιά μούστου καταμεσής της θάλασσας απλώθηκε κι είδα τους γλάρους ξαφνιασμένους να πετάνε παράξενα, σαν να τους μέθυσε τούτο το άρωμα. Κι όπως έσκυψε να μαζέψει όλα του τα πράγματα και να τα χώσει όπως όπως μέσα στη βαλίτσα του ξανά, του ΄φυγε ένα χαρτάκι ολόλευκο που το πήρε ο άνεμος και το ’φερε στα δικά μου τα χέρια. Ασυναίσθητα κι εγώ το πλησίασα κοντά στο πρόσωπο μου κι ήρθε εκείνη η μυρωδιά η μοναδική στα δικά μου ρουθούνια που μόνο ο Σεπτέμβρης κουβαλά πάντα μαζί του.

«Εεεεε… κυρά, κράτα γερά το χαρτί μη σου το πάρει και σε σένα ο αγέρας! Δεν έχω μάθει ακόμα τα γράμματα, κι είπε ο παππούς μου ο Χρόνος να το δώσω στη δασκάλα, αυτή θα καταλάβει!» είπε ο μικρός Σεπτέμβρης, και με ένα μεγάλο σάλτο βρέθηκε στη στεριά και σχεδόν δίπλα μου…

«Καλώς όρισες! Δασκάλα είμαι κι εγώ, και να πεις του Παππού του Χρόνου σαν ανταμώσετε πάλι πως η παραγγελιά του ήρθε στα κατάλληλα χέρια… » του είπα, με ένα πλατύ χαμόγελο στα δικά μου τα χείλη.

«-Πάμε να ανηφορήσουμε για τις πάνω γειτονιές. Ανέβα στο ποδήλατο, βάλε και στο καλάθι τη βαλίτσα σου και να δεις πόσο καλά θα περάσουμε. Σήμερα ξεκινάμε κι εμείς ...Το νέο μας σχολείο είναι γεμάτο φως και χαμόγελα…»

Ίσως αν ήταν κορίτσι ο Σεπτέμβρης να τον λέγανε «Επιστροφή!»

ή θα τον φώναζαν «Ανάμνηση» κι άλλοι «Αρχή!»

Ομως είναι αγόρι και το συμπαθώ πάρα πολύ ...

«Φύγαμεεεεεεε…» φώναξε και με ένα σάλτο άρπαξε από τη μέση στρογγυλοκάθισε στη σχάρα και πήραμε την ανηφόρα …»*

Καλημέρα κόσμε, καλό μας μήνα, καλή "Επιστροφή" στα σχολειά μας