Οχ Πρασίνισα** …στα Παραμύθια του Σαββάτου!

 

**Οχ πρασίνισα, Χριστίνα Αποστολίδη, εικ: Γιάννης Σκουλούδης, εκδ. Μίνωας

Η Λεώνη έχει φίλο τον Δημήτρη που μαζί παίζουν συχνά την βασίλισσα και τον ιππότη , στο σχολείο. Τις τελευταίες μέρες κάτι έχει αλλάξει. Ο Δημήτρης κάνει παρέα και με την Σοφία και η Λεώνη νιώθει παράξενα. Απαιτεί από τον φίλο της να κάνει παρέα μόνο μαζί της κι επειδή αυτό δεν γίνεται  η Λεώνη πρασίνισε από τη ζήλεια της. Η μαμά της το πρόσεξε πρώτη και το πρωί που πήγε να ντυθεί είδε κι εκείνη πως είχε παντού στο σώμα της κάτι πράσινους λεκέδες. Τόσο έντονες  ήταν αυτές οι κηλίδες που θύμιζαν καμηλοπάρδαλη μόνο με διαφορετικό χρώμα.  Έτσι αναγκάζεται να φορέσει μακριά ρούχα και σαν προσπαθήσει να απαντήσει στα καλέσματα του μπαμπά της για να μην αργοπορήσουν στο σχολείο ακούγεται μια βροντερή και κακιά φωνή να βγαίνει από μέσα της…

Σαν να μην ήταν αυτή, η ίδια! Ο μπαμπάς πάλι νομίζει πως η κόρη του έτσι βραχνιασμένα που μιλάει ίσως και να έχει πυρετό. Στο σχολείο τα πράγματα χειροτερεύουν. Αγριοφωνάρα  και άσχημοι  τρόποι απέναντι στο Δημήτρη .

Η Λεώνη δεν ξέρει τι να  κάνει. Πρέπει να ξεφορτωθεί την ζήλεια της πριν την κυριεύσει!

Κι έτσι προτείνει η ίδια, την  επόμενη μέρα στο σχολείο, ένα παιχνίδι που να μπορούν να το παίξουν όλοι μαζί!

Και τότε κατι αρχίζει να αλλάζει  και η ιστορία ανατρέπεται….

Έξυπνη, πρωτότυπη, διδακτική ιδέα για ένα βιβλίο που θα κάνει πολλούς να ξεπρασινίσουν!

Η Χριστίνα Αποστολίδη γράφει μια ιστορία σχεδόν καθημερινή, γεμάτη αλήθειες, φαντασία, συναίσθημα και λύσεις. Η ζήλεια είναι άσχημο, καταστροφικό και δυστυχώς αναπόφευκτο συναίσθημα και σε  μικρότερες ηλικίες που ο εγωισμός έχει τον πρώτο λόγο και η «κακή ιδιοκτησία» είναι γεγονός.

Συναίσθημα που προκαλεί, πόνο, κόπωση, θυμό,εξανθήματα και λύπη. Το υπέροχο στην ιστορία της Χριστίνας είναι πέρα από την ταύτιση που θα νιώσουν τα παιδιά σαν την διαβάσουν, θα βρουν μια υπέροχη λύση ώστε να υπερισχύσει η φιλία, η ομαδικότητα, η συνεργασία και τα χαμόγελα.

Ένα καλογραμμένο βιβλίο που θα ανοίξει πολλές συζητήσεις και δραστηριότητες σε μια σχολική τάξη και που θα πρέπει να αναζητήσετε οπωσδήποτε.

Η ίδια η συγγραφέας προτείνει μια πολύ καλή δραστηριότητα στο site της : https://www.apostolidi.com/2022/02/o.html?fbclid=IwAR0zenRKE_uGT66_-DF0r_5bNEN6MChg93xQnVq81MqCdZghvNLzCowN-TQ

·        

Φτιάχνουμε κι εμείς μια καμηλοπάρδαλη και δίνουμε χρώματα στις κηλίδες της ανάλογα με το πως αισθανόμαστε.

·         Γράφουμε σε ένα μικρό χαρτί ή ζωγραφίζουμε τι ζηλεύουμε και ποιον και τα χαρτάκια ή τις ζωγραφιές μπαίνουν σε μια πράσινη σακούλα που την «πετάμε» στα σκουπίδια. ( Όχι στην ανακύκλωση…) ή μήπως ναι;

·         Συζητάμε όλοι μαζί πιθανές λύσεις  αντιμετώπισης της ζήλιας.

·         Συζητάμε τα θετικά – αρνητικά συναισθήματα και τους δίνουμε το …χρώμα τους!

·         Φτιάχνουμε το ζηλογλυκό που όποιος το δοκιμάσει …δεν ζηλεύει πια. Η συνταγή του έχει όλα τα θετικά συναισθήματα,( 1 κουταλιά αγάπη, 1 κουταλιά, φιλία, 2 μεγάλα χαμόγελα, 3 κουταλιές χαρά κ.ά),   ζάχαρη ήμέλι, αλεύρι, καρύδια ( Εσείς κανονίζετε τις ποσότητες)

Το βιβλίο έχει εικονογραφηθεί από τον Γιάννη Σκουλούδη ( Δον Αρμαντίγιο) καταπληκτικά, με καθαρές γραμμές και σκίτσα εκφραστικότατα, με ζωντανά χρώματα που δίνουν μια ιδιαίτερη αισθητική σε μία πολύ δυνατή ιστορία!

 

Ακούστε εδώ το τραγούδι του βιβλίου από την Χριστίνα Αποστολίδη:

https://www.youtube.com/watch?v=LO_er-Cupqk

και δείτε περισσότερα για το βιβλίο εδώ : https://minoas.gr/product/och-prasinisa/

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 26 Φεβρουαρίου 2022 : https://www.cretalive.gr

 

Η ιστορία μιας τρύπας* …στα Παραμύθια του Σαββάτου!

 

Της Ελένης Μπετεινάκη

*Η ιστορία μιας τρύπας, Kelly Candy, εκδ. Κλειδάριθμος

Να σας συστήσω τον Τσάρλι, ένα μικρό αγόρι που μια μέρα σε μια βόλτα του στο δάσος βρήκε μπροστά του μια …τρύπα!

 Την σήκωσε και γρήγορα γρήγορα την έβαλε στην τσέπη του. Όμως δεν ήταν το καλύτερο μέρος αυτό για φύλαξη κι έτσι της βρήκε θέση  στην τσάντα του. Και πάλι αυτό του δημιούργησε πρόβλημα κι έτσι αποφάσισε πως μια τρύπα ήταν κάτι εντελώς άχρηστο στη δική του καθημερινότητα και …ζωή. Σκέφτηκε τότε, να της βρει έναν άλλο ιδιοκτήτη. Κι άρχισε το ψάξιμο…Ρώτησε πολλούς επαγγελματίες μαγαζάτορες στον κεντρικό δρόμο της πόλης του, όπως εκείνον που πουλούσε αράχνες και ερπετά, τον βαρκάρη, τη μοδίστρα, έναν κηπουρό και πολλούς πολλούς άλλους. Κανένας όμως δεν ήθελε να έχει στο κατάστημά του μια τρύπα κι ο Τσάρλι την άφησε πίσω εκεί που την βρήκε. Και τότε συνέβη κάτι μαγικό…

Μια ιστορία της συγγραφέα και εικονογράφου Kelly’s Candy για τα άχρηστα ή χρήσιμα της ζωής μας. Κάτι που για κάποιον μπορεί να είναι βάρος περιττό για κάποιον άλλον ίσως να α είναι αρκετά χρήσιμο. Κάθε τι  έχει τη θέση του σε τούτον τον κόσμο και πραγματικά δεν υπάρχουν άχρηστα …πράγματα. Δεν μένει παρά να προσπαθούμε να ανακυκλώνουμε όσα μπορούν  να ανακυκλωθούν και να αφήνουμε όσα άλλα δεν χρειαζόμαστε κάπου ώστε να τα βρει κάποιος άλλος.

Η ιστορία μιας τρύπας είναι αρκετά διδακτική και μας αποκαλύπτει με πολλά παραδείγματα τα όρια της αποδοχής, της ανεκτικότητας και της παρατηρητικότητας.

Ένα βιβλίο με πολύ ιδιαίτερη κι εκφραστική εικονογράφηση που έχει πάρει πολλές διακρίσεις τα προηγούμενα έτη στην Αυστραλία όπου ζει και εργάζεται η Kelly Candy.

Αναζητήστε το στα βιβλιοπωλεία και δείτε εδώ περισσότερα : https://www.klidarithmos.gr/ypo-ekdosh/h-istoria-mias-trypas

Ιωάννης Κ. Το χρονικό ενός μυστηρίου* …στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Της Ελένης Μπετεινάκη

Ιωάννης Κ. Το χρονικό ενός μυστηρίου, Κατερίνα Λαγού, Εικ: Πετρούλα Κρίγκου, εκδ. Ψυχογιός

Όσα κι αν γραφτούν για τον Ιωάννη Καποδίστρια πάντα θα είναι λίγα. Κι όταν τυχαίνει να ζεις στην Κέρκυρα και μάλιστα «…στην οδό Καποδιστρίου, επτακόσια μέτρα από το μέγαρο που γεννήθηκε, επτακόσια μέτρα από τον Άγιο Νικόλαο ντέι Βέκι, την εκκλησία όπου βαφτίστηκε και λίγα βήματα από τον επιβλητικό ανδριάντα του…» όπως η Κατερίνα Λαγού τότε μοιάζει με κάρμα το πώς πρέπει να μάθεις τα πάντα για τη ζωή του και να τα γράψεις με ένα τρόπο που θα τον θυμούνται παιδιά και μεγάλοι για πολλά πολλά χρόνια!

Η ιστορία ξεκινά με έναν παράξενο …έρωτα της Γιάννας, της αδελφής του Ιάσονα που είναι φοιτήτρια Ιστορίας κι επιτέλους έχει επιστρέφει στο σπίτι για διακοπές. Ποιον ερωτεύτηκε;

«Στα βαθιά νερά της πολιτικής, της Ιστορίας…. » έμπλεξε! Ο λόγος για τον πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδας, τον Ιωάννη Καποδίστρια. Κι ο Ιάσονας απορημένος με τα καινούργια καμώματα της αδελφής του προσπαθεί να καταλάβει  που θα την οδηγήσει αυτός ο παράξενος έρωτας και τι ακριβώς έχει στο μυαλουδάκι της η Γιάννα, ώστε να παραλογίζεται με ένα άνθρωπο που εδώ και αιώνες έχει δολοφονηθεί. Εκείνη πάλι, του εξηγεί πως πρέπει να λύσουν οπωσδήποτε το μυστήριο της δολοφονίας του και μια περιπέτεια  άκρως Ιστορική ξεκινά….

Και το αυτοκίνητο φορτωμένο με τα απαραίτητα κάνει πρώτη στάση στην Τροιζήνα. Κάτω από μια λεμονιά θα ξεκινήσει και η οργάνωση των σχεδίων, των υπόπτων και των κινήσεων των δυο αδελφών. Και το κουβάρι της Ιστορίας και τα της ζωής του μεγάλου Διπλωμάτη, Πολιτικού, Νομοθέτη και Ιατρού αρχίζει να ξετυλίγεται.

Να σημειωθεί πως ο Ιάσονας έχει πάθος με την αστυνομική λογοτεχνία και μεγάλος θαυμαστής του Ηρακλή Πουαρό και η Γιάννα λατρεύει την Ιστορία.

Μόνο που τούτη η Ιστορία είναι γραμμένη αλλιώς από την Κατερίνα Λαγού. Πιο προσιτή, πιο ενδιαφέρουσα και πολύ κατανοητή.

Ο Κολοκοτρώνης, οι αποφάσεις, οι διάλογοι και η φτωχή Πελοπόννησος σε πρώτη γραμμή στα αφηγήματα της Γιάννας προς τον Ιάσονα. Κι ο μικρός ντετέκτιβ σαν σύγχρονος Πουαρώ κρατά σημειώσεις στο τάμπλετ του και προσπαθεί να καταλάβει που θα τους οδηγήσει αυτή η παράξενη περιπέτεια.

Επόμενος σταθμός το Ναύπλιο και επόμενη συνάντηση  η κολλητή της Γιάννας, η Κλαίρη που κι αυτή σπουδάζει Ιστορία και θα προστεθεί στην ομάδα «εξερεύνησης.»

Καιρός να μάθουμε για τους Μαυρομιχαλαίους και τα κίνητρα, τις σκέψεις, τους λόγους που τους οδήγησαν στην στυγερή δολοφονία. Ή μήπως κρύβεται κάτι πίσω από την πράξη αυτών των δύο ανδρών;   Κι ύστερα θα ακολουθήσουμε την  τριάδα των φίλων σε μια βόλτα μέσα και γύρω από την πόλη του Ναυπλίου. Και θα μάθουμε για την λιτή ζωή του Καποδίστρια, και τις παρεξηγήσεις ανάμεσα στους δυο άνδρες, τον Ιωάννη και τον Πέτρο (Μαυρομιχάλη). Κι ύστερα φτάνουμε μαζί τους στον τόπο του εγκλήματος και ζωντανεύει μπροστά στα μάτια μας η δολοφονία του Ιωάννη και τα όσα ακολούθησαν αμέσως μετά με την  τύχη των δύο δολοφόνων και τα όσα επακολούθησαν. Τα πράγματα περιπλέκονται για το ποιος πραγματικά όπλισε τα χέρια των Κωνσταντίνου και Γεωργίου Μαυρομιχάλη. Η υπόθεση φαινόταν δύσκολη για τον μικρό Ιάσονα , όμως αρκετά ενδιαφέρουσα με τη καταγραφή όλων των στοιχείων που ακούγονται από τα στόματα των δυο κοριτσιών…

Ώρα να μάθουμε και για το περίφημο «Μνημείο των Ενόχων»…

Τι ρόλο έπαιξαν οι Μεγάλες Δυνάμεις στην δολοφονία;

Οι απορίες πολλές, τα στοιχεία ακόμα περισσότερα για τον Ιάσονα και το ταξίδι για την Κέρκυρα προ των πυλών.

Κι εκεί η περιπέτεια θα εξελιχθεί τάχιστα με πολλά ευρήματα, ακούσματα και … έρωτες!

Η Κατερίνα Λαγού έχει γράψει άλλο ένα καταπληκτικό βιβλίο που θα θελήσετε να το διαβάσετε  δυο και τρεις αναγνώσεις για να μην σας ξεφύγει ούτε μια λέξη.

Κρατείστε εκείνο το … «αργότερα» και βυθιστείτε στην απόλαυση της ανάγνωσης αμέσως!

Πόσες πληροφορίες γραμμένες αριστοτεχνικά σε μια ιστορία Μυστηρίου που εκτυλίσσεται στην παρέα των εφήβων που θες να ζήσεις κι εσύ όλη τους την περιπέτεια. Να ανατρέξεις και στην Ιστορία και στα αστυνομικά βιβλία της Αγκάθα Κρίστι. Να μπεις στο μουσείο του Καποδίστρια στην Κέρκυρα και να αφεθείς στη σχέση – έρωτα με την μοναδική γυναίκα στην ζωή του Ιωάννη την Ρωξάντρα.

Το σήμερα με το χθες πλεγμένα λογοτεχνικά σε ένα βιβλίο για παιδιά, νέους και εμάς τους μεγαλύτερους. Η Ιστορία όπως θα έπρεπε να διδάσκεται. Με πλοκή, μυστήριο, αλήθειες, πινελιές σύγχρονης ζωής  και Ιστορικά γεγονότα που δεν κουράζουν αλλά αποτυπώνονται με ευκολία.

Η Κατερίνα Λαγού δεξιοτέχνης της αφήγησης μας παραδίδει ένα καλογραμμένο αληθινό μυθιστόρημα, ένα βιβλίο γνώσεων με πολλή προσωπική έρευνα που μας αφήνει με την απορία που ακόμη και οι σύγχρονοι ιστορικοί δεν μπορούν να απαντήσουν. Το «γιατί» συνέβησαν όλα τούτα  και το «τι θα γινόταν αν δεν δολοφονούσαν τότε τον Καποδίστρια;» Και το τρίτο ερώτημα  «ποιος – ποιοι κρύβονται πραγματικά πίσω από αυτήν την δολοφονία;»

Σημαντικό τούτο το βιβλίο, πολύτιμος θησαυρός γνώσεων, απόλαυσης και καλής λογοτεχνίας. Ένα βιβλίο που θα διδάξει, θα διασκεδάσει και θα αφήσει μια αίσθηση μυστηρίου για μια τόσο σπουδαία ιστορική προσωπικότητα.

Ένα βιβλίο εικονογραφημένο από την Πετρούλα Κρίγκου εξαιρετικά!

Ψάξτε το και αναζητήστε κι όλα τα βιβλία της Κατερίνας Λαγού που θα σας συναρπάσουν  : https://www.psichogios.gr/el/katerina-lagoy

 

Μα γιατί; ...στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Της Ελένης Μπετεινάκη

Μα γιατί; Σαντρίν Φρίγκου, εικ: Φανί Φαζ, εκδ. Κόκκινη κλωστή Δεμένη

Η Λένα είναι μια μικρή ποντικίνα που συνήθως γκρινιάζει και έχει απορίες για τα πάντα! Γιατί κάνουμε μπάνιο, γιατί να συγυρίζουμε το σπίτι, γιατί κοιμόμαστε το μεσημέρι, γιατί κάνουμε βόλτες, γιατί…γιατί …γιατί; Τα άλλα ζωάκι, οι φίλοι της τής δίνουν απαντήσεις όμως εκείνη κάνει πως δεν τις ακούει…Κι όταν φτάνει η στιγμή που ζητάει να της αγοράσουν …τα πάντα σε λιχουδιά, μουτρώνει γιατί οι γονείς της δεν της κάνουν το χατίρι. Τα «γιατί» δεν έχουν σταματημό μέχρι  την μαγική ώρα της καληνύχτα, την ώρα των παραμυθιών.  Και τώρα είναι η σειρά των φίλων της για την πιο μεγάλη απορία του γιατί να υπάρχουν παραμύθια…

Η απάντηση  της Λένας αφοπλιστική γεμάτη αλήθεια, συναίσθημα, τρυφερότητα και λόγο... ύπαρξης! Μια ιστορία για τις απορίες των παιδιών, τις ατέλειωτες ερωτήσεις, τα πείσματα και τις περίεργες ή διαφορετικές συμπεριφορές στους.

Μια ιστορία για την δύναμη των παραμυθιών, την ανάγκη που τόσο έχουν τα παιδιά!

Για τις λέξεις, τις απαντήσεις, τις σκέψεις…

Για τα συναισθήματα, τα βιώματα και τις «παιδικές» αλήθειες!

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις  Φεβρουαρίου 2022 : 

Η Αόρατη κλωστή* ...στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Της Ελένης Μπετεινάκη

Για την απώλεια, για τους φόβους, για την αγάπη που ποτέ δεν περισσεύει!

Η Αόρατη Κλωστή, Patrice Karst, εικ : Joanne Lew- Vriethoff, εκδ. Πατάκη

Η Λίζα και ο Ηλίας είναι δύο δίδυμα αδελφάκια που ένα έχουν μόλις αποκοιμηθεί ήσυχα και γλυκά, ξυπνούν τρομαγμένα από έναν κεραυνό που μόλις έπεσε. Τρέχουν να νιώσουν ασφαλή στην αγκαλιά της μαμά τους. Ο φόβος τους είναι τόσο μεγάλος που η μαμά για να τα ηρεμήσει τους εξηγεί πως πάντα θα είναι μαζί τους, όσο μακριά και αν βρίσκονται, γιατί τους ενώνει μια αόρατη κλωστή.

Αυτή η κλωστή δένει τους ανθρώπους που αγαπιούνται. Κι αν και δεν μπορείς να τη δεις ποτέ, ξέρεις  ό,τι είναι εκεί και σε κρατά δεμένο με όποιον εσύ επιθυμείς. Η αόρατη κλωστή δένει τους φίλους, και μπορεί να φτάσει πολύ πολύ μακριά. Μπορεί να φτάσει σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη ακόμα και στο διάστημα, ακόμη και στον Παράδεισο!

Αυτή η κλωστή είναι  τόσο δυνατή που νικά τον θυμό, τις διαφωνίες και δεν αφήνει κανένα να νιώσει μοναξιά!

Μια τρυφερή, αληθινή και αισιόδοξη ιστορία της Patrice Karst γεμάτη αγάπη, όνειρα, δεσίματα και ελευθερία!

Ο φόβος της εγκατάλειψης, της μοναξιάς, της στέρησης και του θανάτου  σε μια απλή λύση, φανταστική και πολύ δυνατή για τους μικρούς αναγνώστες. Όπως ένας φανταστικός φίλος που βοηθά στα δύσκολα πάντα, έτσι και η αόρατη κλωστή δίνει παρηγοριά και δύναμη  τις ώρες της μοναξιάς και της ανασφάλειας.

Ένα βιβλίο που θα βοηθήσει κάθε μικρό αναγνώστη σε δύσκολες στιγμές της ζωής του να αντιμετωπίσει κάθε του πρόβλημα δίνοντας του ένα θετικό μήνυμα.

Ένα βιβλίο γεμάτο συναίσθημα και αφορμή για πάρα πολλές συζητήσεις και δραστηριότητες σε τάξη ή ακόμα και στο σπίτι.

Δείτε το εδώ: https://www.patakis.gr/product/652490/vivlia-paidika--efhvika-paidikh-neanikh-logotexnia/H-aorath-klosth/

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 5 Φεβρουαρίου 2022 :https://www.cretalive.gr

Χορεύουν τα γράμματα σήμερα πάνω στο χαρτί...

Στον κυρ Γιάννη τον πατέρα μου …

Στην κυρία Μαρίκα, τη δεύτερη μάνα μου…

Της Ελένης Μπετεινάκη

Χορεύουν τα γράμματα σήμερα πάνω στο χαρτί, βαρύ ζεϊμπέκικο, ανδρικό, του έρωτα και του θανάτου. Κι ύστερα ημερεύουν και πιάνουν συρτό αγκαλιαστό και μαλακώνει λίγο η ψυχή κι ο νους…

Τα δάκρυα ανακατεμένα με θύμησες, χαρές  κι αγάπη, πολλή αγάπη που δεν την καταλύει ο χρόνος, ούτε ο θάνατος.

14 του Φλεβάρη, μέρα που γιορτάζει ο έρωτας κι είναι παντού το κόκκινο χρώμα σκορπισμένο. Το χρώμα του πάθους και της χαράς. Για μένα μέρα βαριά, ασήκωτη στην ψυχή.

Δυο χρόνια πάνε λοιπόν, σαν σήμερα, που χάθηκε η μια μου ρίζα σε τούτον τον τόπο. Ο πρώτος μεγάλος έρωτας της ζωής μου, ο πατέρας μου, έφυγε απότομα, ξαφνικά και γρήγορα… Στα χέρια μου σχεδόν έσβησε, με εκείνο το «κι εγώ» σαν απάντηση στη δική μου φράση «Σ’ αγαπώ μπαμπά, ίσαμε τον ουρανό και πάλι πίσω», που έχει στοιχειώσει στο μυαλό.

Την μεγάλη φωτογραφία κοιτώ κι αχνογελώ βουρκωμένη από τις θύμησες. Μάτια καταγάλανα, κι ας ήταν άδεια τα τελευταία χρόνια, χαμόγελο πλατύ, και μια έκφραση που λένε όλοι πως έχω την ίδια.

Από το ένα χέρι σε πήρα χθες μπαμπά και από το άλλο πήρα την μαμά, που ευτυχώς είναι καλά, και σας κατέβασα στη «Χώρα». Περπατήσαμε σιγά σιγά,  σε γνώριμους δρόμους και στέκια που αν και λίγο αλλαγμένα ακόμα υπάρχουν. Σταματήσαμε για έναν ελληνικό καφέ με ελάχιστη ζάχαρη στου «Τσιχλάκη», στην αγορά που τόσο σου άρεσε. Χάρηκε η μαμά κι άρχισε να μας λέει ιστορίες που ζήσαμε σε τούτο το μαγαζί  κοντά μισό αιώνα πριν.

Θυμάσαι μπαμπά;

Τώρα το καφεκοπτείο έχει τον εγγόνο του γέρο Τσιχλάκη στο τιμόνι, τον Δημήτρη,όμως η μαμά δεν χόρταινε να μου θυμίζει αλλοτινούς καιρούς και ξεχασμένες ώρες που ‘χαμε όλοι μαζί περάσει εδώ, κουβεντιάζοντας, περιμένοντάς σε να μας πάρεις με το μεγάλο φορτηγό…

Κι ύστερα περπατήσαμε όλη την οδό 1866 και κάναμε άλλη μια στάση στου Κιούλπαλη. Να πάρεις κονιάκ χύμα από το δυνατό και καραμέλες βουτύρου για τα μεγάλα γυάλινα συρτάρια του μαγαζιού μας. Κι εκεί απέξω συναντήσαμε την κυρία Μαρίκα μας, τη Δοκιμάκη, τη δεύτερη μου μάνα. Αγκαλιές και χωρατά ανταλλάξατε κι εμένα τα μάτια μου βρύση αστείρευτη. Εκείνη ήθελε αμυγδαλόψιχα για να βάλει στα περίφημα πορτοκαλάκια της, ένα γλυκό που όσο κι αν προσπάθησα δεν κατάφερα ποτέ να το κάνω σαν το δικό της.

Θυμάσαι μπαμπά;

Ξημέρωνε η 16^η του Φλεβάρη, μια ακόμα βροχερή μέρα. Το προηγούμενο βράδυ κι ενώ λέγαμε τόσα για τον έρωτα  η κυρία Μαρίκα μας έσβησε…. Τρία χρόνια κλείνουν μεθαύριο και μου λείπει αφόρητα πολύ.

Και τα ‘φερε έτσι η μοίρα κι ο καιρός να σας μνημονεύω μαζί…. Παράξενες, τραγικές συμπτώσεις!

Και που να ξέρατε πόσο πολύ αλλάξαν όλα στον κόσμο μετά από το φευγιό σας.

Γύρισα τα μάτια μου στην άλλη μεγάλη φωτογραφία τη δική σου μάνα, κι είδα το δικό σου γελαστό πρόσωπο. Δεύτερη μάνα μου, αρχόντισσα της ψυχής και του Μεγάλου Κάστρου, Κυρία Μαρίκα μας ! Πάλι σου διάβασα εκείνο το κείμενο για τον έρωτα, το τελευταίο μας, που είχες τόσο πολύ ενθουσιαστεί με τα γραφόμενα που χειροκροτούσες σαν μικρό παιδί και με προέτρεπες να το στείλω παντού να το διαβάσουν όλοι.  

Θυμάσαι μάνα;

Ακόμα τη νιώθω δίπλα μου, ξέρω πότε ενθουσιάζεται, πότε δακρύζει, πότε της αρέσει πιο πολύ κάποιο από τα κείμενά μου και πότε θέλει να συμπληρώσω κάτι ακόμα, για να καταλάβει και να «δει» την εικόνα, όπως μου έλεγε…

Συναπάντημα δύσκολο και τούτο, απώλεια δυσαναπλήρωτη, φευγιό απότομο, γρήγορο, στερητικό.

Ξέρεις μάνα, εσύ μου το ‘λεγες πως πάντα στα δύσκολα έχει στιγμές που θες να χαμογελάς  ακόμα και να τραντάζεσαι από δυνατά γέλια. Κι εγώ σήμερα σου ΄χω ένα νέο που θα το μοιραστείς με τον πάτερα μου και θα χαρείτε κι οι δυο πολύ, το ξέρω…

Κυκλοφόρησε, μάνα…

Η υπόσχεση που σου ‘δωσα, έγινε πράξη. Το βιβλίο με Ιστορίες από τις γειτονιές του Μεγάλου Κάστρου και το ποδήλατό μου τυπώθηκε κι είναι πια στα χέρια μου. Σε δυο τρεις μέρες θα ΄ναι και στα βιβλιοπωλεία. Το κοιτώ και χαμογελώ πλατιά γιατί ξέρω πόσο πολύ σου άρεσε να ακούς αυτές τις ιστορίες. Πόσο πολύ ήμουν τα μάτια σου, όπως έλεγες, όταν στις διάβαζα, πόσο πολύ ήσουν μαζί μου, να «περιπατείς», να με διορθώνεις.

Να το πεις σε όλους εκεί πάνω και πιο πολύ στον πάτερα μου που ξέρω πως τον προσέχεις πολύ γιατί δεν μπορεί μόνος του να τα καταφέρει. Να τού το εξηγήσεις σιγανά , να το καταλάβει. Ξέρω πως το  δικό σου λίγο φως βοηθά και τα δικά του μάτια να μην χάνεται τελείως στα σκοτάδια του.

Είδες που κατάφερα να μας κάνω χαρούμενους μια τόσο δύσκολη μέρα. Αυτό δεν μου έλεγες, να ψάχνω τη χαρά, την απόλαυση, να διώχνω με κάθε τρόπο όλες τις λύπες πολύ μακριά…

Αχ μάνα, αχ μπαμπά …

Στην αγορά μέσα, στην καρδιά του Μεγάλου Κάστρου, πουλούσαν τα αγαπημένα σας μανουσάκια. Πήρα πολλά ματσάκια και γέμισα το σπίτι με μυρωδιές, χρώμα και θύμηση…

Ο Γιάννης Μπετεινάκης ήταν ο πατέρας μου. Έφυγε σε ηλικία 91 χρόνων στις 14 Φεβρουαρίου 2020.

Η Μαρίκα Δοκιμάκη ήταν για μένα η δεύτερη  μάνα και πολύ ξεχωριστός άνθρωπος που έφυγε στα 92 της χρόνια στις 16 Φεβρουαρίου 2019.

Πλήρης ημέρων κι οι δυο τους και πολύτιμοι της ζωής μου και για όσα χρόνια ζήσω κι εγώ!

Να μην ξεχάσετε να πείτε «Σ΄αγαπώ» σήμερα στους δικούς σας πολύτιμους μικρούς και μεγάλους, που είναι δίπλα σας και σας χαμογελούν αληθινά και σας κρατούν το χέρι στα εύκολα και τα δύσκολα.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ στις 14 Φεβρουαρίου 2022 : https://www.patris.gr/

International Book Giving Day! Στις 14 Φεβρουαρίου, κάθε χρόνο!

 

Μία διεθνής γιορτή για το παιδικό βιβλίο που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 14 Φεβρουαρίου!

Με αφορμή λοιπόν την γιορτή των ερωτευμένων μα και την άλλη εκείνη που δεν είναι πολύ γνωστή στη χώρα μας ( International  Book Giving Day 14th February)  ας γνωρίσουμε αυτήν την ημέρα προσφέροντας …κι εμείς ένα παιδικό βιβλίο για κάθε παιδί...

Τι είναι  η International  Book Giving Day;

Μία διεθνής γιορτή για το παιδικό βιβλίο που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις  14 Φεβρουαρίου με ένα και μόνο στόχο: Να «περάσουν» τα βιβλία στα χέρια όλο και περισσότερων παιδιών και σαν σύμβολο έχουν τη φράση : Μοιράζοντας  την αγάπη για το βιβλίο!

Η μέρα αυτή καθιερώθηκε και στηρίζεται σε εθελοντική πρωτοβουλία 100% με στόχο την αύξηση της πρόσβασης των παιδιών και τον ενθουσιασμό τους για τα βιβλία. Έχει λοιπόν σαν στόχο την ενθάρρυνση των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο για να δώσουν ένα βιβλίο σε ένα παιδί  εκείνη την ημερομηνία την 14η Φεβρουαρίου.

Πρωτοεμφανίστηκε στη Μεγάλη Βρετανία το 2012. Την ιδέα είχε η βιβλιοθηκάριος Amy Broadmoore μαζί με την κόρη της Στη συνέχεια όταν είδε πως η ιδέα εξαπλωνόταν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς ζήτησε τη  στήριξη της Zoe Toft μιας βρετανίδας blogger. Από το 2013 την προώθηση της  ιδέας που πια πήρε τον οριστικό τίτλο: International Book Giving Day ανέλαβε η Emma Perry, ιδρύτρια του My Book Corner, ενός site που ασχολείται αποκλειστικά με το παιδικό βιβλίο.

Τα περισσότερα παιδιά στις αναπτυσσόμενες χώρες δεν διαθέτουν βιβλία.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το ένα τρίτο των παιδιών δεν κατέχουν τα βιβλία.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα δύο τρίτα των παιδιών που ζουν σε συνθήκες φτώχειας δεν έχουν βιβλία.

Τι μπορούμε να κάνουμε για την ημέρα αυτή;

ü    δώρο ένα βιβλίο σε ένα φίλο ή μέλος της οικογένειας,

ü            να αφήσουμε ένα βιβλίο σε μια αίθουσα αναμονής για τα παιδιά να διαβάσουν

ü            να δωρίσουμε  ένα μεταχειρισμένο απαλά βιβλίο σε μια τοπική βιβλιοθήκη, νοσοκομείο ή καταφύγιο ή σε μια οργάνωση που διανέμει τα χρησιμοποιημένα βιβλία για παιδιά που έχουν ανάγκη σε διεθνές επίπεδο.

Επιπλέον, ενθαρρύνουμε τους ανθρώπους να υποστηρίξουν το έργο των μη κερδοσκοπικών  οργανισμών  (π.χ. φιλανθρωπικά ιδρύματα) για εκείνη την ημέρα αλλά και ολόκληρη τη χρονιά  να δώσουν  τα βιβλία για τα παιδιά,  εκατοντάδες οργανώσεις σε ολόκληρο τον κόσμο, όπως : Room to Read (international), Books for Africa (international), Book Aid International (international), The Book Bus (international), First Book (U.S.), Reading is Fundamental (U.S.), Reach Out and Read (U.S.), Pratham Books (India), Indigenous Literacy Foundation (Australia), The Footpath Library  (Australia), Nal’ibali (South Africa) and Duffy Books in Homes (New Zealand).

Σήμερα σε περισσότερες από 44 χώρες η International Book Giving Day είναι γνωστή και εορτάζεται με πάρα πολλές εκδηλώσεις σε βιβλιοπωλεία, σχολεία και βιβλιοθήκες!

14 Φεβρουαρίου... Γιορτάζει η αγάπη για το βιβλίο!

2019: Στην εκπομπή Καλό μεσημέρι!https://youtu.be/vSiidBw9nz4

https://bookgivingday.com/

#BookGivingDay on 14th February 

#BookGivingDay

Κυρία, είναι αρρώστια ο έρωτας;

Της Ελένης Μπετεινάκη*

Ίσως πολλοί από σας να το ξέρετε τούτο το κείμενο.

Πριν τρία χρόνια το έγραψα με αφορμή  την μέρα των ερωτευμένων. Κι είναι για μένα από τα πιο σημαντικά αναγνώσματα και γι αυτό σας το θυμίζω ξανά και πάλι κι ίσως για πάντα. Είναι το τελευταίο κείμενο που διάβασα στην δεύτερη μου μάνα, την κυρία Μαρίκα μας,  ένα βαρύ χειμωνιάτικο βράδυ, βεγγερίζοντας… Κι ύστερα δεν πρόλαβα να της διαβάσω τίποτε άλλο. Δυο μέρες μετά έφυγε…Πλήρης ημερών, είπαν οι άλλοι! Κενό ανεκπλήρωτο για μένα, για μας. Καθημερινή η απουσία κι η παρουσία της στην ψυχή μας…

Και πρόπεσι στις 14 του Φλεβάρη, μόλις κι είχε δημοσιευτεί το κείμενο και το διάβαζα κι εγώ κτύπησε το τηλέφωνο… Έτρεξα δίπλα στον μπαμπά μου που έτσι ξαφνικά είχε αποφασίσει τούτη τη μέρα να σημαδέψει για πάντα την ψυχή μου. Έφυγε μια ώρα μετά κι ευτυχώς πρόλαβα να του πω πόσο πολύ τον αγαπούσα και να το καταλάβει και να μου πει …Κι εγώ!

Γι αυτό σας το φωνάζω για μίαν ακόμα φορά : Πείτε «σ΄ αγαπώ!» Είναι δωρεάν τούτες οι λέξεις και φωνάξετε της κι εσείς πολύ δυνατά και σήμερα και αύριο και συνέχεια στους ανθρώπους σας με αφορμές γιορτές σαν τη σημερινή αλλά και χωρίς λόγο. Έτσι επειδή το νιώθετε…

Πάμε να το θυμηθούμε….

«Τα θυμάστε τα λευκώματα των εφηβικών μας χρόνων; Που η πιο βασική ερώτηση που όλοι καρδιοχτυπούσαμε  τι θα γράψουν οι … αγαπημένοι μας ήταν αυτή: Τι σημαίνει αγάπη; Ή  τι σημαίνει έρωτας; Και καρδιοχτυπούσαμε να επιστρέψει το «μαγικό μ» τετράδιο να δούμε τι γράψανε, για ποιον!

Το παίξαμε κι εμείς αυτό το «παιχνίδι» με πολύ μικρά παιδιά…

Μπήκαμε σε ένα κατακόκκινο λεωφορείο, εκείνο της Αγάπης, βάλαμε βενζίνη από νεραϊδόσκονη και πετάξαμε στα σύννεφα. Ο οδηγός του έδινε παραγγέλματα κι εμείς αφήσαμε την φαντασία να βλέπει απ’  το παράθυρο την χώρα  του Έρωτα, τη μαγική!

Ένα δάσος γεμάτο καρδουλόδεντρα συναντήσαμε πρωτ΄απ΄όλα …

Κι ύστερα στρίψαμε δεξιά κι είδαμε σοκολατόδεντρα, καραμελόδεντρα και στο βάθος  ένα  τεράστιο βιβλιόδεντρο. Κι ύστερα όπως πήγαμε να φρενάρουμε …την Αγάπη, εκείνη αρρώστησε βαριά! Μα υπάρχει φρένο στα συναισθήματα;  Ένας γιατρός που ξέρει καλά από καρδιές ήρθε με το ασθενοφόρο της Συγνώμης , ο Αγαπογιατρός που σπούδασε στο μεγάλο πανεπιστήμιο της Αγκαλιάς και έδωσε μια κουταλιά σιρόπι εκλεκτό φτιαγμένο με μια μαγική συνταγή:

«10 Φιλιά, 10 αγκαλιές, 20 κουβέντες…1 κουταλάκι γλυκού σοκολάτα με γεύση φράουλας  και  πιάσιμο χεριού σφιχτά! » Και να την επαναλαμβάνει συχνά ό ασθενής για να μην πάθει ποτέ ξανά …αρρώστια!

Κι ύστερα μάθαμε πως γιόρταζε η Αγάπη και ένα τεράστιο πάρτι στήθηκε στη μέση μέση της Χώρας της Φαντασίας  και της Χαράς, να νοιώσει μοναδική, να γίνει καλά και…

Μην ακούσω γκρίνια πρωί πρωί…

Δεν είναι δικός μας Άγιος, είναι εμπορική γιορτή, όλα τα κιτς θα έρθουν στη φόρα, τα γλυκανάλατα, τα κατακόκκινα… Όχι, τίποτα δεν θέλω ν ακούσω  άπ΄ όλα αυτά.

Έρωτας είναι παιδιά, έρωτας, που έχει γιορτή, μια, δυο φορές  το χρόνο, ελληνική, ξενόφερτη, μα ποιος νοιάζεται. Αφορμή είναι για θύμηση, για αγκαλιά, για χαρά, αφορμή για λέξεις που δεν λέγονται συχνά, για συναισθήματα που επιτέλους εκφράζονται έστω και με χίλια δυο  «μπιχλιμπίδια». Και βέβαια να τον γιορτάστε κι εσείς, εσείς που σνομπάρετε ή δεν πολύ-πιστεύετε  σε «τέτοια». Ένα έχω να σας πω:

Ερωτευτείτε,  ερωτευτείτε γιατί χανόμαστε…

Κι είναι ο έρωτας που θα ΄πρεπε  να ΄ναι το πρώτο θέμα της κάθε μέρας γιατί εκείνος είναι  που μας κάνει να πετάμε στα σύννεφα, στο όνειρο, να έχουμε δύναμη για να καταφέρουμε τα πάντα. Είναι εκείνος που φέρνει χαμόγελα, ομορφιά που φαίνεται σε κάθε πρόσωπο, αγκαλιές, φιλιά, …ζωή. Ναι, αυτό γιορτάζει  η ζωή που δεν κοιτά χρόνια, τάξεις, χρώματα και ασχήμια. Είναι εκείνος  ο μικρός Θεός που μας κάνει ακούραστους, δυνατούς και γεμάτους ενέργεια.

Ε,ναι λοιπόν θα τον γιορτάσουμε και σήμερα και αύριο  και όποτε μας κάνει κέφι. Γιατί είναι σχεδόν τσάμπα , αφορολόγητος και πολύ πολύ γλυκός. Χωράει μέσα σε μια κουβέντα, σε μια ματιά, σε ένα φιλί, μίαν αγκαλιά, σε μια σοκολάτα, σε ένα λουλούδι, σε ένα βιβλίο, σε …μια ολόκληρη στιγμή.

Και φυσικά θα δουλέψουν κάποιοι για αυτή την γιορτή. Όπως δουλεύουν άλλοι σε κάποιες άλλες. Και φυσικά νιώθω  κι εγώ, να νοιώθετε κι  σεις  και να τα  θέλετε όλα και πολύ. Γιατί ο έρωτας δεν είναι τσιγκούνης, απλόχερα χαρίζεται, ολότελα σκορπιέται. Ούτε εκπτώσεις, ούτε συμβιβασμούς. Ούτε πρέπει, ούτε μη. Να λαχταράς  να δεις τον άλλο, να καίγεσαι  γιατί  μόνο τότε υπάρχεις, δημιουργείς, ανυψώνεσαι. Και να το λες, να το εκφράζεις με κάθε τρόπο, κάθε στιγμή γιατί είναι όμορφο συναίσθημα, το πιο όμορφο και το εύθραυστο!

Και βέβαια θέλει δώρα, και γλυκά και λουλούδια και εσώρουχα. Και βέβαια θέλει ποίηση γιατί ο ερωτευμένος είναι από μόνος του ποιητής.

Έρωτας λοιπόν, έρωτας είναι η αιτία των πάντων. Κι είναι  εδώ, πάντα, επίκαιρος και πάντα αναγκαίος  και απλά θέλει διάθεση …λίγο.

Θέλει το κόκκινο  της φωτιάς, του τριαντάφυλλου, το ροζ από τα σύννεφα του ηλιοβασιλέματος, το χρυσό της λάμψης από το φως και το …καφέ της σοκολάτας που όπως λέει κι ένας μαθητής μου σε μαθαίνει να αγαπάς γλυκά.

Και διαβάσαμε πάλι εκείνο το μαγικό βιβλίο με αφορμή την άλλη σπουδαία  γιορτή, τη σημερινή!

Book Giving Day τη λένε κι είναι νεογέννητη στη χώρα   μας, σχεδόν. Κι έχει σαν σύνθημά της να μοιράσεις βιβλία στα παιδιά γιατί  και το βιβλίο είναι …έρωτας!

Μα τι είναι  αλήθεια ο Ερωτευμένος , ρώτησε ένα αγοράκι κι έβαλε την ίδια στιγμή το χέρι του μπροστά στο στόμα να κρύψει ένα μικρό γελάκι που του…ξέφυγε! Είναι ο Ερνέστος*  του βιβλίου που δεν ξέρει πώς να το πει στη Σαλώμη που συνέχεια της τραβάει τα μαλλιά και της βγάζει τα γυαλιά επίτηδες.

-Είναι άτσαλος, κυρία,  ο Ερωτευμένος;

Και λένε πως πέφτεις σαν ξερός όταν τον συναντήσεις, όμως στο βιβλίο μας  η Σαλώμη έπεφτε ξερή από τον πόνο απ΄ το ποδήλατο! 

-Πονάει, κυρία, ο έρωτας καμιά φορά;

- Ερωτευμένοι κυρία υπάρχουν  μόνο στα παραμύθια;  Οι βασιλοπούλες περιμένουν τους πρίγκιπες  με τα σπαθιά και τα ακόντια και τους δράκους που τους σκοτώνουν για να τις σώσουν!

-Είναι αλήθεια ή ψέματα, κυρία, ο έρωτας;

- Μπα, κυρία, ο μπαμπάς και η μαμά λένε πως έρωτας είναι κάποιος τρελός, ή  ντροπαλός που γίνεται κατακόκκινος σαν ντομάτα ή ένας υπνωτισμένος που δεν βλέπει καθαρά!

Κι η φωτιά που καίγεται σαν κεραυνός;

-Τι σημαίνει κυρία κεραυνοβόλος έρωτας;

- Είναι βροχή, καταιγίδα ο  έρωτας;  …

-Ξέρω, ξέρω κυρία, ο ερωτευμένος πρέπει πάντα να κρατάει  μια ομπρέλα και μάλιστα κατακόκκινη.

H γιαγιά είπε πως ερωτευμένος είναι κάποιος που κάτι έχει στην καρδιά!

- Κυρία, είναι αρρώστια ο έρωτας;

Το βρήκα κυρία. Ερωτευμένοι είναι μόνο οι μεγάλοι , η μαμά, ο μπαμπάς αλλά κι εγώ γιατί είμαι μεγάλος και αγαπώ πολύ την Νίκη και θα την παντρευτώ.

-Κάθε πότε συμβαίνει κυρία; Πάντα, πέντε λεπτά, μια ζωή;

Όνειρο είναι ο έρωτας, γιατί η μαμά είπε στον μπαμπά πως κατοικεί στα σύννεφα μόλις της  πει πως την αγαπά!

-Και αν είναι άγγελος ο έρωτας, κυρία;

-Θα ΄ρθει μόνο τα Χριστούγεννα μαζί με το αστέρι του μικρού Χριστού!

Ε…το γράφουν και τα βιβλία: Ερωτευμένοι είναι αυτοί που κρατιούνται χέρι χέρι, που αγκαλιάζονται  συχνά, που φιλιούνται και …που κάνουν μωρά! Χιχιχι!

Αυτός είναι ο έρωτας στα παιδιά… δεν διαφέρει και πολύ σε μας τους μεγάλους.

Το λέω, λοιπόν ξανά και θα το λέω όσο ζω: Ερωτευτείτε, γιατί χανόμαστε. Γιατί η ζωή περνάει κι αυτό που μένει είναι μια καλή στιγμή, μια καλή ανάμνηση, μια αγκαλιά που σε κάνει να γεμίζεις τις μπαταρίες και να προχωράς. Να το γιορτάσετε σήμερα με κάθε τρόπο. Πείτε «σ΄ αγαπώ», είναι δωρεάν. Χαρίστε κάτι, οτιδήποτε κι ας ξοδευτείτε …λίγο. Μην ντρέπεστε και να το πείτε σε όλους όσους χλευάσουν σήμερα τον  Άγιο Βαλεντίνο… Μια χαρά Άγιος είναι αυτός, ο πιο αγαπητός και ο πιο …κοκκινορόζ!

Άντε γεμίστε τώρα με καρδιές τα inbox, τα κοινωνικά δίκτυα, το ταίρι σας αλλά βασικά τη ζωή σας γιατί αυτή είναι η αλήθεια μας!

Εγώ από χθες έβαλα μπουγάδα με ανεξίτηλα χρώματα στις καρδιές και τις άπλωσα στον αέρα και στον ήλιο να στεγνώσουν, με μεγάλη προσοχή, γιατί κάποιες φορές «λερώνονται» ή θέλουν φρεσκάρισμα…

Να αγαπάτε πολύ και χωρίς φόβο!

Χρόνια μας πολλά!

(*Με αφορμή το βιβλίο: ο Ερωτευμένος της Ρεμπέκας Ντότρεμερ απ’  όπου είναι και οι περισσότερες εικόνες)

Αφιερωμένο λοιπόν στη μάνα της ψυχής μου, στην κυρία Μαρίκα μας …

Και στον μπαμπά μου που τώρα εκείνη είναι τα μάτια του...

Παιδικά βιβλία με θέμα την αγάπη...

Παραμύθια για τον έρωτα…την αγάπη…τη ζωή!

Της Ελένης Μπετεινάκη

Επειδή μέρες που  έρχονται όλοι θα πουν  χίλια δυο για την αγάπη, ας μην ξεχνάμε πως στα παραμύθια κρύβονται όλες οι μεγάλες στιγμές, όλοι οι έρωτες που θα θέλαμε να έχουμε ζήσει. Μέσα στα παραμύθια οι αλήθειες παραμένουν ζωντανές, οι επιθυμίες, τα όνειρα , τα αδύνατα, τα πιο μεγάλα φτάνουν ίσαμε εκεί που ο ανθρώπινος νους δεν βάζει…Τι είναι έρωτας , τι είναι αγάπη; Από τότε που φτιάχτηκε ο κόσμος όλοι αυτό ζητούν , όλοι αυτό ελπίζουν, να αγαπήσουν, να αγαπηθούν, να ζήσουν ότι ομορφότερο γέννησε η ζωή!

1.Πλούτωνας και Περσεφόνη, Καλλιόπη Κύρδη, εικ; Σάντρα Ελευθερίου, εκδ. Μεταίχμιο

Στη σειρά του Μεταίχμιου, Μυθολογικά παραμύθια, ο Μύθος του Πλούτωνα και της Περσεφόνης. Σε διασκευή από την Καλλιόπη Κύρδη ξαναδιαβάζουμε την ιστορία με συναρπαστική αφήγηση. Άλλωστε δεν ξεχνάμε πως είναι μια ιστορία αγάπης , του φωτός με το σκοτάδι, του χειμώνα με την άνοιξη. Συμβολικό το λουλούδι του νάρκισσου, τα αρώματα του ροδιού, η γεύση του πιο γλυκού κατακόκκινου καρπού. Το πέρασμα από τη ζωή στο θάνατο που σαν κύκλος γεννιέται μέσα από την αγάπη.

2. Ορφέας και Ευρυδίκη, Καλλιόπη Κύρδη, εικ: Σάντρα Ελευθερίου, εκδ. Μεταίχμιο

Από αγάπη γεννήθηκε ο κόσμος κι από αγάπη κόντεψε να χαθεί. Πολλές φορές.

Στη αρχή του κόσμου, οι αγάπες των θεών και των ανθρώπων ήταν τόσο δυνατές, που έφερναν τα πάνω κάτω. Όπως η αγάπη του Ορφέα, που ζωντανός κατέβηκε στον Κάτω Κόσμο για να κλέψει από τον θάνατο την αγαπημένη του Ευρυδίκη. Οπλισμένος μόνο με τη μουσική του και τη λαχτάρα του για εκείνη.

3.Ο ερωτευμένος, Ρεμπέκα Ντοτρεμέρ, εκδ. Μεταίχμιο

Στο σχολείο η Παυλίνα ρώτησε: « Ερωτευμένος με τη Σαλώμη! Τι είναι ερωτευμένος;» Κανένας δεν ήξερε ακριβώς ,όλοι έκαναν υποθέσεις. Μάλλον όταν είναι κάποιος ερωτευμένος πέφτει …πέφτει λένε ξερός από έρωτα! Κι η Σαλώμη δεν τον πίστεψε τον Άβελ γιατί έπεφτε συχνά από το ποδήλατο αλλά ξεραινόταν στον πόνο , όχι στον έρωτα! Κι ο Στέφανος είπε πως υπάρχουν μόνο στα Παραμύθια αλλά η Σαλώμη δεν τον πίστεψε γιατί τότε ίσως ο έρωτα ς να ήταν ψέμα. Μήπως πάλι ο έρωτας είναι λύπη ή θυμός ή και ντροπή αφού κοκκινίζουμε σαν παντζάρια; Ή μήπως είναι τρέλα, φωτιά που καίει, καταιγίδα , αστραπή , κεραυνοβόλο τον είπανε. Καλύτερα κάποιος θα πρέπει να κρατά ομπρέλα. Κι αν ο έρωτας είναι  αρρώστια αφού ένα παιδί άκουσε  πως έχει σχέση με την καρδιά , τις ταχυπαλμίες λένε και τον πυρετό. Και πόσοι τελικά  άνθρωποι χρειάζονται για να υπάρχουν ερωτευμένοι; Κι ύστερα πρέπει να παστρευτείς υποχρεωτικά και πόσο κρατεί, πέντε  λεπτά, μια ζωή , για πάντα; Και ποιος το παθαίνει αυτό τα κορίτσια ή μήπως ο έρωτας είναι μόνο για τα αγόρια; Κι ύστερα υπάρχουν και τα φιλιά κι οι αγκαλιές και τα μωρά…Κι αν όπως λένε ο έρωτας μας ανεβάζει στα ουράνια τότε πρέπει να είναι  άγγελος σκέφτηκε η Σαλώμη. Σαν όμως ο Ερνέστο ο φίλος της την έσπρωξε για ακόμα μια φορά τότε εκείνη κατάλαβε πως κανένας δεν ήξερε τι πραγματικά σημαίνει να  είσαι ερωτευμένος …

4.Οι ομπρελίτσες, Εύη Παλαιοκρασσά, εικ: Μαριάννα Φραγκούλη, εκδ. Ελληνοεκδοτική

Δυο ομπρελίτσες ξεχωριστές, μια εκείνη του χειμώνα και μια του καλοκαιριού. Δυο καρδιές που  κάποια στιγμή συναντιούνται και θέλουν να κάνουν πολλά πράγματα οι δύο τους. Και στις αποσκευές τους μπαίνουν λέξεις που τις ενώνουν: Μαζί, πάντα, ποτέ… Και η αγάπη τους μεγαλώνει και θεριεύει, ώσπου οι «λέξεις» τους φαίνονται βαριές. Κι η ομπρέλα του Χειμώνα, πρώτη αναπολεί τον τόπο της, την ελευθερία της και θέλει να φύγει. Και τότε οι λέξεις αποκτούν άλλο νόημα. Πιο βαθύ ίσως, πιο σπουδαίο. Προστίθενται κι άλλες όπως… οι αναμνήσεις, τα όνειρα, οι σκέψεις. Κι έρχεται ο χωρισμός που δίνει άλλη ελευθερία στην αγάπη, στη σχέση  και ας μην είναι συνέχεια μαζί. Έχουν η κάθε μια τη ζωή  και τον σκοπό της αλλά και πολύτιμες εμπειρίες που δεν ξεχνούν και κουβαλούν «πάντα» μαζί τους.

Ένα πολύ τρυφερό βιβλίο της Εύας Παλαιοκρασσά για εκείνη την αγάπη που δεν έχει όρια. Για εκείνη την καρδιά που δεν σταματά ποτέ να ονειρεύεται, να ελπίζει και να μην ξεχνά. Μια ιστορία αγάπης που αν και ο χρόνος που περνά φέρνει τον χωρισμό κανείς δεν νοιώθει λύπη γιατί ξέρει πως είχε την τύχη να ζήσει ότι πιο όμορφο μπορεί να νοιώσει κάποιος. Την ολοκληρωμένη αγάπη που δεν σταματά ποτέ ακόμα κι αν οι « ομπρέλες » ή οι άνθρωποι δεν είναι πια μαζί. Μαζί τους είναι όλη η ζωή, οι όμορφες στιγμές που μοιράστηκαν και η αγάπη που δεν χάνεται σ όποια εποχή και αν ταξιδεύει!

Το βιβλίο έχει εικονογραφήσει με όλα τα χρώματα της « αγάπης» και του ουράνιου τόξου η Μαριάννα Φραγκούλη και μαζί με τα πινέλα της ταξιδεύουμε κι εμείς σε εποχές, σε χρόνο και στην ελπίδα!

http://zhtunteanagnostes.blogspot.gr/2016/02/blog-post_46.html
 

5. Η χαμένη χαρά της Θυμιώς, Βούλα Γιαγκάζογλου Παπούδα, εικ :Μαιρηλία Φωτιάδου, εκδ. Ελληνοεκδοτική

Ένα παραμύθι σύγχρονο, υπέροχο και γεμάτο συναισθήματα ή καλύτερα με εναλλαγές συναισθημάτων. Ένα παραμύθι της Βούλας Γιαγκάζογλου Παπούδα που θέλησε να μας βάλει στον πειρασμό να αναρωτηθούμε αν δεχόμαστε τον εαυτό μας όπως είναι, αν τον αγαπάμε και αν είμαστε διατεθειμένοι να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα. Μια ιστορία γεμάτη μοναξιά και χαμηλή αυτοπεποίθηση στην αρχή της αλλά με μπόλικα σημάδια αυτοβελτίωσης και  αλλαγής. Ο πόνος φέρνει κάποιες φορές κακή χρήση δύναμης πράξεων και μη συνετή διαχείριση ….εξουσίας. Όταν όμως ανακαλύψουμε την Αγάπη, κι όπου φωλιάσει ο έρωτας και ο καλός λόγος, τα πάντα αλλάζουν.

6.Tη μέρα που μεταμορφώθηκα σε πουλί, Ίνγκριντ Σάμπερ, εικ: Γκουρίντι, εκδ. Πατάκη

Τι είναι ο έρωτας; Πώς να τον εξηγήσεις σε ένα μικρό παιδί; Θα τον μπερδέψει με την αγάπη. Θα πει χίλια δυο πράγματα που δεν θα ξέρει πώς να τα εξηγήσει. Ή θα του διαβάσει κάποιος ένα μικρό παραμύθι για ένα άλλο παιδί που ερωτεύτηκε για πρώτη φορά. Κι έτσι μέσα σε ένα λιτό, υπέροχο, αψεγάδιαστο κείμενο θα χωρέσουν όλες οι λέξεις, οι εικόνες, τα συναισθήματα , οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις που δυσκολευόμαστε όλοι μας να δώσουμε….

7.Απέναντι, Θοδωρής Παπαϊωάννου, εικ: Ίρις Σαμαρτζή, εκδ. Ίκαρος!

Tο αγαπημένο σκαθάρι, ο Μέλιος, αντιμέτωπο με μια νέα πρόκληση: Η φίλη του, η Μελανή, βρίσκεται στην άλλη μεριά του δάσους και τον περιμένει, αλλά για να φτάσει εκεί πρέπει να διασχίσει τον μεγάλο δρόμο!

Πώς θα το καταφέρει αυτό; Με το μπλε ποδήλατο; με το βιολετί πατίνι; Με αλεξίπτωτο; Με μαγικό χαλί; Ε, λοιπόν όλα θα τα προσπαθήσει! Κι ας αποτύχει! Δεν ξέρεις, μπορεί από πολλές αποτυχίες να φτιάχνεται... η τύχη!

Ένα υπέροχο βιβλίο για …ουράνια τόξα και για την αγάπη που δεν ε΄χει σύνορα, εμπόδια και φραγμούς

8.Το Ξανά, Μάκης Τσίτας, εικ: Λίλα Καλογερή, εκδ. Πατάκης

Φαντασία, ευρηματικότητα και πρωτοτυπία είναι οι λέξεις που χαρακτηρίζουν τούτο το τόσο παιχνιδιάρικο βιβλίο του Μάκη Τσίτα. Ένα βιβλίο γεμάτο αγάπη, για όλους, μικρούς και μεγάλους, για παιδιά που ονειρεύονται και ερμηνεύουν με το δικό τους τρόπο το …ξανά, μα και για ερωτευμένους. Για μεγάλους που ανακαλύπτουν τα δικά τους θέλω, τα ξανά, και τις αδυναμίες τους. Τα συγνώμη, τα μπορεί, τους θυμούς και τις χαρές. Τις μικρές και τις μεγάλες στιγμές που πάντα θα είναι γεμάτες με …ξανά!

Το βιβλίο έχει εικονογραφήσει η Λίλα Καλογερή και το Ξανά έχει μια μοναδική μορφή που σου θυμίζει μια φουντίτσα από μαλλί , ένα πομ πομ, ένα χνούδι, ένα χάδι ή ένα χαριτωμένο φάντασμα όπως είπαν τα παιδιά. Όποια ονομασία κι αν του δώσουμε το Ξανά θα παραμείνει αγαπημένο και ευφάνταστο!

Κι εδώ μπορείτε ένα μικρό απόσπασμα  του βιβλίου: http://www.patakis.gr/images/files/19654/19654.html#6

http://zhtunteanagnostes.blogspot.gr/2016/02/blog-post_19.html
 

9.Ρόσνα και Μοζαμέλ, Χριστίνα Φραγκεσκάκη, εκδ. Πατάκη

Ρόσνα είναι το όνομα μιας κοπέλας που ζούσε κάποτε στην μακρινή Ανατολή, και σημαίνει φως! Κι ήταν το φως που την ακολουθούσε από την ώρα που γεννήθηκε. Ήταν αναπόσπαστο  μέρος του εαυτού της,  ήταν η σκιά της κι ήταν χρυσή.  Και ξεχώριζε ….κι όλοι ήθελαν να πάρουν λίγο από το φως , τη λάμψη της. Και τα χρόνια περνούσαν κι εκείνη συνέχιζε να σκορπιέται κι όλοι μάζευαν χρυσόσκονη για τα μαλλιά, τα ρούχα, τα αστέρια. Ώσπου ένα όνειρο άλλαξε τη ροή της ζωής της Ρόζας, της ιστορίας. Η μορφή ενός άνδρα που συναντά ίσως κανείς μόνο στα παραμύθια, πήρε το φως το ολόχρυσο και το έκανε γκρίζο για πολύ καιρό. Τόσο όσο να συναντηθούν στ αλήθεια οι δυο ψυχές και όλο το φως να φωλιάσει για πάντα στην καρδιά τους.

Που να ψάξει κανείς να βρει την αγάπη; Οδηγίες χρήσεως ή χάρτης δεν έχουν τυπωθεί ακόμα! Κι είναι δύσκολος πολύ ο δρόμος με ανηφοριές και κατηφοριές αλλά ένας πολύτιμος κρυφός οδηγός είναι πάντα εκεί. Μια σπίθα στην αρχή, έρωτα τον λένε που μεγαλώνει, φουντώνει και γίνεται πυρκαγιά που αν και νομίζεις πως σε καίει ,ακόμα κι αν γίνει γκρίζα στάχτη , δεν καταστρέφει τα πάντα… Ημερεύει, κατασταλάζει  και  σιγοκαίει αιώνια, και τότε ενηλικιώνεται και γίνεται …Αγάπη. Σαν τούτη την μοναδική ιστορία… αγάπης της Ρόσνας και του Μοζαμέλ. Ένα βιβλίο μικρό σε σχήμα, με χρώμα βαθύ μπορντό του πάθους,, και πολύτιμο. Κεντημένο βελονιά βελονιά με χρυσή κλωστή από την ολόχρυση σκιά της Ρόσνας. Από το φως που δεν κρύβεται, που όλοι θέλουν να έχουν μέσα τους, γύρω και ας το εκπέμπουν άλλοι. Μια ιστορία μαγική, όπως τα παραμύθια της Ανατολής, τις χίλιες και μια νύχτες του κάποτε, ζωντανεύουν ξανά μέσα από τούτη την υπέροχη ιστορία της Χριστίνας Φραγκεσκάκη. Μύριες οι εικόνες της Ανατολής, μύρια τα αρώματα, τα συναισθήματα, οι σκέψεις. Ένα τόσο μικρό κείμενο με μια δύναμη που το κατατάσσει στα  μεγάλα ή και μεγαλειώδη. Λόγος απλός, μεστός και γεμάτος ποίηση, ομορφιά  και …αγάπη. Αγάπη για τον άλλο, για τον εαυτό σου .Αυτογνωσία και δόσιμο ολοκληρωτικό. Όπως είναι ο έρωτας, η αγάπη, η λάμψη που η ίδια σε καίει και η ίδια σε ζωντανεύει  ξανά από τις στάχτες σου.

Μια αιώνια ιστορία αγάπης. Αγάπης μοναδικής για το καθένα, που αναζητιέται ανάμεσα  σε πολλούς και φτάνει ίσαμε   τα πέρατα του κόσμου, να βρεις  το όνειρο, την ελπίδα, τη λύτρωση κι ίσως  να τα ψάχνεις για μια ζωή ολόκληρη.Μιας  Αγάπης που ημπόρει τελικά  να βρίσκεται δίπλα μας αλλά να μην τη βλέπουμε για πολύ καιρό. Αναζήτηση, δρόμοι, μονοπάτια, βουή και κόσμος που συντροφεύουν  το δρόμο, τη ζωή όλων. Η Ρόσνα είναι εκείνη η χρυσή προσδοκία, το ταξίδι, το όνειρο που γίνεται αλήθεια κι ο Μοζαμέλ είναι το κίνητρο, ο λόγος, ο σκοπός της αλλαγής, της ζωής που εκπληρώνει τις επιθυμίες.

Να τη διαβάσετε την ιστορία, να το πείτε αυτό το παραμύθι και στα παιδιά σας. Να το διαβάστε ξανά και ξανά να γεμίσει εικόνες   και φως η ψυχή, μικρών και μεγάλων! Η αγάπη δεν έχει ηλικία, το φως και οι ιδέες πρέπει να μοιράζονται απλόχερα σε όλους!

10.Ερωτόκριτος, ο πρώτος μου Κορνάρος, Διασκευή Λίνα Σωτηροπούλου, εικ: Σοφία Παπαδοπούλου, εκδ. Μεταίχμιο

Αυτή είναι η ιστορία του Ερωτόκριτου που αγάπησε την Αρετούσα, κόρη του βασιλιά της αρχαίας Αθήνας, και του απαγορευμένου έρωτά τους, που πέρασε απ’ τα σαράντα κύματα μέχρι να βρει αίσιο τέλος. Και τι δεν αντιμετώπισε ο Ερωτόκριτος για χάρη της αγαπημένης του: ενέδρες και κονταρομαχίες, ξενιτεμό και πόλεμο. Μια ιστορία για τη φιλία, την τιμή και την ανδρεία. Μα πάνω απ’ όλα μια ιστορία για την αγάπη.

Έχει ο καιρός γυρίσματα, κι είν’ όλα περασμένα,

και αν έσφαλαν στο παρελθόν, είναι όλα ξεχασμένα.

Αν με αγάπη κυβερνάς, κανείς δε σε νικάει,

κι όποιος αληθινά αγαπά, για πάντα αγαπάει.

11.Η Βιολέτα και ο Ιππότης, Αργυρώ Πιπίνη,εικ: Έφη και Κρίνα Λαδά, εκδ. Μεταίχμιο

Ναι, για μια ακόμη φορά πιστεύουμε στα Παραμύθια. Στα Παραμύθια που λένε πάντα την αλήθεια κι όσο πιο πολύ το νοιώθεις αυτό, τόσο πιο μεγάλα θαύματα μπορούν να συμβούν.

Το πέρασμα από τούτο τον κόσμο για κάθε ζωντανό το λέμε ζωή. Κι είναι γραμμένο λένε του καθενός το μετερίζι και η πορεία του. Σε άλλους η ζωή χαρίζει  απλόχερα τα δώρα της, σε άλλους, όχι. Κάποιοι αφήνουν ένα μικρό σχεδόν ασήμαντο στίγμα, σαν να μην πέρασαν ποτέ από τη γη. Κάποιοι άλλοι γεμίζουν τον κόσμο με την παρουσία και την προσωπικότητά τους. Η Βιολέτα είναι ένα κορίτσι που της χαρίστηκαν τρεις ζωές. Καμιά από τις δύο πρώτες δεν ήταν τόσο  «σημαντική » ή ιδιαίτερη όσο η Τρίτη φορά που έζησε κι ας γεννήθηκε χωρίς το φως της. Στο μέρος που μεγάλωσε πέρα από το χρόνο και το όνειρο οι άνθρωποι πίστευαν πως το να είσαι τυφλός είναι χάρισμα σπουδαίο! Για αυτό την είχαν πάντα μαζί τους και της έμαθαν τις χαρές της ζωής , αφήνοντας την να ακουμπά τα πάντα, να νοιώθει , να δοκιμάζει και να γνωρίζει τον κόσμο και την… ψυχή της!

Σαν μεγάλωσε έγινε μάστορας σπουδαίος των υλικών στο μαγείρεμα τους κι ό, τι έφτιαχνε ήταν θαυμαστό και αψεγάδιαστο. Κάτι της έλλειπε  όμως, κάτι την έκανε να μην νοιώθει την ευτυχία και την ολοκλήρωση. Ώσπου μια μέρα ήρθε στον τόπο της ένας ιππότης, χωρίς πανοπλία, όπλα και άλογο αλλά κουβαλώντας ξύλινες κουτάλες και κατσαρόλες… Και συνέβη ένα από εκείνα τα θαύματα που δεν έχουν όλοι οι ζωντανοί την τύχη να ζήσουν… Ένα θαύμα και πιο λαμπρό ακόμα κι από το φως, το φως του ήλιου. Ο Ρακμάν και η Βιολέτα έζησαν το θαύμα της αγάπης, σε ένα παραμύθι μοναδικό, γραμμένο από την Αργυρώ Πιπίνη.

Ένα παραμύθι που ακουμπά όλα τα όνειρα, εκείνα που δεν τα βλέπεις, αλλά τα νοιώθεις, τα γεύεσαι και τα χαϊδεύεις απαλά να μην χαθούν ποτέ.

Ένα παραμύθι  από εκείνα τα πολύ μαγικά που οι δοκιμασίες του είναι αυτά που  δεν σου δίνει η ζωή  από την αρχή σαν σταθεί λίγο άτυχη μαζί σου. Ή μήπως το να στερηθείς μια φυσιολογική λειτουργία του οργανισμού σου δίνει περισσότερη δύναμη να μεγαλουργήσεις, να δημιουργήσεις και να νοιώσεις όλα  εκείνα που με μάτια ανοιχτά ίσως και να μην έβλεπες ποτέ;

Η Βιολέτα ή κάθε Βιολέτα είναι η ζωή που δεν λυγίζει στα δύσκολα, που μαθαίνει να μοιράζεται και να ακουμπά παντού με τις αισθήσεις της και μόνο. Της ζωής που ξέρει να περιμένει, να νοιώθει, να μην  απελπίζεται και να μην χαλιέται σε συναισθήματα λύπησης , μοναξιάς και απομόνωσης. Ποίημα ο έρωτας, φως που νικάει το σκοτάδι της ψυχής και του κόσμου. Μυρωδιά και γεύση μελωμένου κάστανου, καραμελένιας τούρτας και σιροπιού κανέλας. Άρωμα από τα αγριολούλουδα και φως λάμψης που αστράφτει και ξαναδίνει ζωή σε μάτια που για χρόνια ήταν ερμητικά κλειστά. Δύναμη αγάπης που καταλύει κάθε εμπόδιο. Τύχη να συναντηθούν δυο άνθρωποι που θα μένουν για πάντα μαζί σαν ένας και για όλη τους τη ζωή. Που θα μοιράσουν σε πολλούς περισσότερους το δώρο της αγάπης τους…

Έρωτας το θέμα του παραμυθιού, θάρρος τόλμη , προσμονή και φως. Όλα πασπαλισμένα με κατάλευκη ζάχαρη άχνη της Φαντασίας , της Ονειροχώρας. Γεμάτη εικόνες όλη η αφήγηση  και ανεπανάληπτες για μια ακόμα φορά οι  μορφές  από την  Έφη Λαδά. Με τα χρώματα του ονείρου δημιουργεί πρόσωπα που μένουν στη μνήμη, ζωντανά, ανεξίτηλα και μοναδικά! 

http://zhtunteanagnostes.blogspot.gr/2017/03/blog-post_17.html

12.Η παράξενη αγάπη του αλόγου και της λεύκας,Χρήστος Μπουλώτης, Εικ: Φωτεινή Στεφανίδη, Εκδόσεις: Polaris, 2011

13. Αυτός που ξεπουλούσε όνειρα, Λίλη Λαμπρέλλη, εκδ. Πατάκη

14.Ο ποιητής με τη μεγάλη μύτη,Διασκευή: Τάι- Μαρκ λε Ταν,Εικ: Ρεμπέκα Ντοτρεμέρ, Βασισμένο στο έργο του Εντμόν Ροστάν Σιρανό ντε Μπερζεράκ

Απόδοση: Μελίνα Καρακώστα, Μεταίχμιο, 2015

15. ο Βάτραχος και το φιλί, Εύη Γεροκώστα, εικ: Κατερίνα Χαδουλού, εκδ. Μεταίχμιο

16. Ο Μικρός Πρίγκιπας, Αντουάν Ντε Σαιντ Εξυπερύ, εκδ, Ερευνητές

17. Η γυναίκα με τα χέρια από φως, Λίλη Λαμπρέλλη, εκδ. Πατάκη

18.H υπόσχεση του Πρίγκιπα, Βασίλης Κουτσιαρής, εικ: Ίρις Σαμαρτζή,Κόκκινη Κλωστή Δεμένη.

Ο Πρίγκιπας κι η Πριγκηπέσα. Ένα μπλε κι ένα κόκκινο αυτοκίνητο. Μια ιστορία αγάπης από εκείνες που κρατούν για πάντα. Μια ιστορία με τους πιο απρόσμενους και μοναδικούς ήρωες που ζουν την πιο τρυφερή σχέση της ζωής τους. Μια έκθεση αυτοκίνητων, μια αγοραπωλησία, ένα φευγιό και μια δυνατή βροχή. Τα χρόνια που κυλούν, οι υποσχέσεις που δεν ξεχνιούνται και η ζωή που προχωράει και γράφει νέες περιπέτειες. Όμως η καρδιά που αγαπά αληθινά ποτέ μα ποτέ δεν ξεχνά. Ποτέ δεν απελπίζεται , ίσαμε εκείνη την μία και μοναδική στιγμή που τα όνειρα μπορούν να γίνουν… αλήθεια! http://www.cretalive.gr/culture/ta-paramythia-toy-sabbatoy-74

 

19. Το κουμπί της αγάπης και ο Πρίγκιπας που δεν είναι πια μικρός, Βαγγέλης Ηλιόπουλος, εικ: Κέλλυ Ματαθία Κόβο

Ένα κουμπί, μια ράφτρα γιαγιά κι ένα όμορφο κορίτσι που γνωρίζει πως με την καλοσύνη, τη σοφία και την ομορφιά της ψυχής μπορείς  να κερδίσεις τις πιο δύσκολες μάχες. Ένα κορίτσι που δεν έχει χρήματα ή κοσμήματα αλλά ξέρει πως : « …Κόσμημα είναι ό,τι ωραίο έχεις και σε γεμίζει χαρά. Χαρά γιατί σου θυμίζει αυτόν που σου το χάρισε. Ωραίο, γιατί σ΄ το χάρισε από αγάπη». http://www.cretalive.gr/culture/ta-paramythia-toy-sabbatoy-7

20. Με κάνεις ευτυχισμένη, Αν Σουέρτς & Γένι Μπάκερ, εκδ. Μεταίχμιο

https://www.metaixmio.gr/el/products/%CE%BC%CE%B5-%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B5%CF%85%CF%84%CF%85%CF%87%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7

Στη Σοφία αρέσει πολύ ένα αγόρι από την τάξη της. Κι αυτό την κάνει να αισθάνεται ταυτόχρονα αγχωμένη και χαρούμενη. Το εμπιστεύεται στη γιαγιά της, γιατί η γιαγιά ξέρει πάντα τι να κάνει. «Πρέπει να του το πεις ότι σου αρέσει» της λέει. Τι να του πει όμως η Σοφία; Και πού να του το πει; Και πότε; Η γιαγιά και ο παππούς τής διηγούνται τη δική τους ιστορία. Κι αυτό δίνει στη Σοφία μια ιδέα…

Μια τρυφερή ιστορία για τα πρώτα σκιρτήματα, με υπέροχη εικονογράφηση.

21. Η αγάπη δεν τελειώνει ποτέ, Χελεν Ντοχέρτι, Αλι Παϊ, εκδ. Ψυχογιός

Μπορεί να σου τελειώσουν τα μπισκότα… 
Και μπορεί να σου τελειώσει το γάλα… 
Ή οι καθαρές κάλτσες. 
Μπορεί να σου τελειώσουν τα λεφτά. Και οι ιδέες. Και η ενέργεια. 
Αλλά δεν μπορεί ποτέ, μα ποτέ, να σου τελειώσει η αγάπη. 

Μια χαρούμενη και τρυφερή ιστορία για την αγάπη στην καθημερινότητά μας, η οποία μας εμπνέει να βοηθάμε τους δικούς μας και τους φίλους μας. Μια ιστορία για την αγάπη που δεν τελειώνει ποτέ.

https://www.psichogios.gr/site/Books/show/1005992/h-agaph-den-teleiwnei-pote#prettyPhoto[group1]/0/ 

Το μεγάλο εργοστάσιο των λέξεων, Agnes de Lestrade, εικ: Valeria Docampo, εκδ. Ερευνητές

Φανταστείτε μια χώρα, παράξενη,  όπου υπάρχει ένα πολύ μεγάλο εργοστάσιο, αυτό των λέξεων το οποίο δεν σταματά την λειτουργία του ποτέ. Για να αγοράσεις τις λέξεις θα πρέπει να τις καταπιείς πρώτα κι ύστερα θα μπορείς να  τις προφέρεις. Η ποικιλία του σε γλώσσες και λέξεις είναι απέραντη. Υπάρχουν λέξεις που αξίζουν πάρα πολλά «χρήματα» κι άλλες που δεν είναι καθόλου ενδιαφέρουσες. Την Άνοιξη που είναι περίοδος εκπτώσεων μπορείς να τις βρεις σε μεγάλη προσφορά. Κι έχει πολύ πλάκα σαν τα παιδιά προσπαθούν να τις πιάσουν με τις απόχες τους όταν αυτές καμιά φορά πετούν στον αέρα.

Μια μέρα ο Φιλέας που είναι ερωτευμένος με την Κυβέλη έπιασε τρεις λέξεις. Πολύτιμες για κείνον που θέλει να τις κάνει δώρο στην αγαπημένη του. Ήθελε να της πει «Σ’ αγαπώ» αλλά τούτες οι λέξεις είναι πανάκριβες κι εκείνος δεν έχει τόσα πολλά χρήματα στον κουμπαρά του.

Στη απόχη έπεσαν οι : κεράσι, σκόνη, καρέκλα…

Κι ο Ορφέας πρέπει να βρει τρόπο μόνο με αυτές τις τρεις να εκφράσει τα συναισθήματά του. Δύσκολο να συναγωνιστεί τον πολύ «πλούσιο» Ορέστη που μπορεί να αγοράσει όσες θέλει…

Μια κατακόκκινη ιστορία αγάπης γραμμένη από την Agnes de Lestrade που ΄ναι κλεισμένη σε σιωπές, σε χαμόγελα, σε τέσσερις μόνο λέξεις που μπορεί να μην είναι οι κατάλληλες, είναι όμως ειπωμένες με ψυχή, με πάθος, με πίστη και με προσμονή.

Κι είναι οι πράξεις  κι η χημεία του έρωτα που καθορίζουν  τι είναι σημαντικό, ακριβό, πολύτιμο κι όχι η φλυαρία, η εντυπωσιακή και μακροσκελής επίδειξη του κάθε ενδιαφερόμενου.

Ένα παιχνίδι είναι τούτο το βιβλίο. Μια ιστορία γεμάτη φαντασία και αλήθειες. Λέξεις που αποκτούν ιδιαίτερο νόημα και μας κάνει πολύ πιο προσεκτικούς στην προσφώνησή τους.  Χρώμα και μαγικές εικόνες από την Valeria Docampo.

Ένα βιβλίο για τα συναισθήματα. Για την πίστη στον εαυτό μας και τις ικανότητές μας.  Για την έκφραση και τον τρόπο των  ελιγμών σαν τα εφόδια μας είναι …λίγα. Ένα βιβλίο ψυχής κι αγάπης.

Δείτε εδώ περισσότερα κι αναζητείστε το : https://www.greekbooks.gr/to-megalo-ergostasio-ton-lexeon.html

Για παιδιά από τεσσάρων χρόνων

Ο δρόμος για την αγάπη, Μαρία Παπαγιάννη, εικ; Λουΐζα Καραγεωργίου, εκδ. Πατάκη

Η Εύα είναι μια μικρή σκαντζοχοιρίνα που ζει έξω από τον φράχτη ενός μεγάλου αγροκτήματος. Κάθε πρωί λέει σε όλα τα ζωντανά «καλημέρα» και τρέχει να συναντήσει τον ήλιο. Και χαίρεται, και μαθαίνει, και τριγυρνά και νιώθει την ομορφιά του κόσμου. Μόνο σαν ό ήλιος πάει να κοιμηθεί και τα ζώα στο δικό τους σπιτικό, θυμάται τα λόγια της μαμάς της.

«Μην ξεχαστείς, Εύα. Μην τεμπελιάσεις και συνηθίσεις. Πρέπει να βρεις τον δικό σου δρόμο, τον δρόμο για το δικό σου σπίτι.»

Κι όταν η Εύα ένιωσε δυνατή και σίγουρη πως μπορούσε να τα καταφέρει ξεκίνησε το δικό της ταξίδι, να βρει όλα όσα είχε ακούσει, είχε πεθυμήσει κι ονειρευότανε. Γιατί η ψυχή της ήθελε πολύ πια  να βρει το δρόμο της, το αποκούμπι, τον τόπο της, το μοναδικό δικό της γαλάζιο λιβάδι …

Κι ήταν μακρύς ο δρόμος και σχεδόν μοναχικός και κανείς δεν μπορούσε να της πει που θα έφτανε, που θα σταματούσε! Ίσαμε εκείνη τη στιγμή που άκουσε την καρδιά της να χτυπάει δυνατά και τα αγκάθια της να μην βολεύονται πια στην άκρη του φράχτη…

Που αρχίζει ένα ταξίδι και πως τελειώνει αγαπημένη όλων μας Μαρία Παπαγιάννη; Πως να γνωρίσεις την αγάπη, και που να ψάξεις να τη βρεις; Κι όταν την βρεις τι κάνεις; Νιώθεις πως όλος ο κόσμος, το σπίτι,  όλα όσα ονειρευτείτε είναι ακριβώς εκεί. Πως πατρίδα σου είναι δυο καστανά ή γαλανά μάτια και πως δεν έχει πιο πέρα ή πάνω ή αλλού….

Ο δρόμος προς την ενηλικίωση… Ο δρόμος της αγάπης.

Η διαδρομή προς την ωριμότητα και την αναζήτησης της ψυχής, του οράματος, της δικής μας οικογένειας. Τα όνειρα κι οι υποσχέσεις που πρέπει να ακολουθούμε πάντα και να μην μας εμποδίζει τίποτα και κανείς να τα πραγματοποιήσουμε. Κι όταν φτάσει η στιγμή που συναντούμε το άλλο μισό της ζωής μας, όλος ο κόσμος φαντάζει όμορφος, ολοκληρωμένος και …γαλάζιος.

Όμορφη ιστορία, τρυφερή και γλυκιά. Μονοπάτια, πορείες και ταξίδια ζωής. Συναισθήματα κι επιθυμίες που σηματοδοτούν το νόημα της ύπαρξης.  Για την ανάγκη του να ανήκεις κάπου και να προσπαθείς να φτάσεις το όνειρό και τον προορισμό σου.

Με πολύ όμορφη επίσης  εικονογράφηση από την Λουΐζα Καραγεωργίου με εικόνες που θυμίζουν μια καλογυρισμένη ταινία.

Βρείτε το εδώ : https://www.patakis.gr/product/643135/vivlia-paidika--efhvika-paidikh-neanikh-logotexnia/O-dromos-gia-thn-agaph/

Για παιδιά από τεσσάρων χρόνων

Τι είναι η αγάπη; Λίνα Σωτηροπούλου, εικ: Ντανιέλα Σταματιάδη, εκδ. Μεταίχμιο

Σ΄αγαπάω κάθε μέρα… Γιατί τι είναι η  αγάπη; Τι χρώμα άραγε έχει; Μυρίζει;  Έχει γεύση είναι κρύα ή ζεστή; Μπορούμε να τη δούμε; Μας μιλάει ; Την έχει ακούσει κανείς;

Τελειώνει ποτές η αγάπη; Φοβάται; Και αν φύγει κάποιος μακριά εκείνη τι κάνει; Κι ως πότε θα υπάρχει;

Από τα πιο τρυφερά και αληθινά βιβλία που έχουν γραφτεί για παιδιά με θέμα τους την αγάπη. Η Λίνα Σωτηροπούλου σε ένα διάλογο με τον εαυτό της, ένα παιδί και …την ίδια την αγάπη. Όλα  όσο θα μπορούμε να ρωτήσει ένα παιδί για την αγάπη για να σιγουρευτεί πως υπάρχει, για να την ορίσει και να την καταλάβει.

Ένα βιβλίο που αφήνει ελεύθερη την φαντασία που δημιουργεί ένα σωρό εικόνες και απόψεις… εικονογραφημένο απίστευτα και μοναδικά από την Ντανιέλα Σταματιάδη με πολύ ζωντανά χρώματα και  σκίτσα, όπως ταιριάζουν στους πρωταγωνιστές της αγάπης.

Κι αν το βιβλίο δουλευτεί μέσα στην τάξη( αυτά που θα διαβάσετε είναι από την δική μας) τότε θα καταλάβεις πως το χρώμα της αγάπης είναι βαθύ κόκκινο, φούξια και πολύχρωμο… Πώς μυρίζει σαν τριαντάφυλλο που έχει γεύση καραμέλας, μελιού, σοκολάτας τούρτας παγωτού, φράουλας μαρμελάδας της γιαγιάς και γλειφιτζουριού από μήλο. Η αγάπη δεν μιλάει πολύ λέει όμως κάθε μέρα «Σ΄αγαπώ» και το λέει πολύ δυνατά. Και μας χαρίζει απλόχερα φιλιά κι αγκαλιές. Τελειώνει μόνο σαν έρχεται ο χειμώνας  και την τρομάζει πολύ ο πόλεμος, τα σπαθιά, ο φόβος, η λύπη, ο θυμός και μια μεγάλη νυχτερίδα.

Και αν θέλετε να δείτε λίγα περισσότερα για το βιβλίο που αγαπήσαμε πολύ όλοι μας δείτε εδώ : https://www.metaixmio.gr/el/products/%CF%84%CE%B9-%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CF%80%CE%B7

24. Μια καρδιά στα δεξιά, Εύη Γεροκώστα( εικον: Αιμιλία Κονταίου), εκδ. Παρρησία

Κανέλα, λεβάντα, γιασεμιά, μυρωδιές που μοσχομυρίζουν και δύσκολα ξεχνιούνται, που είναι κλεισμένες μέσα στην ντουλάπα μαζί με κείνο το ξεχασμένο φόρεμα. Ένα φόρεμα που χαρίστηκε σ’  ένα κορίτσι κι ήθελε να το φορέσει την ωραιότερη μέρα της ζωής του. Το ζήτησε μια μέρα από το δέντρο, που δεν μιλεί αλλά νιώθει. Και το δέντρο του έκανε το χατίρι. Το πράσινο φόρεμα ,σαν να πήρε το χρώμα του από τα φύλλα του είχε όμως κάτι παράξενο πάνω του. Είχε μια καρδιά στα δεξιά. Κι έτσι κάπως γεννήθηκε τούτο το παραμύθι, από ένα λάθος, από μια λάθος θέση, εκείνης της καρδιάς πάνω στο φόρεμα. Έτσι ξεχάστηκε, κλεισμένο στην ντουλάπα του κοριτσιού, για μέρες, χρόνια ίσως , ώσπου μια μέρα κι ενώ εκείνη η καρδιά στη λάθος θέση συνέχιζε να χτυπά, το φόρεμα με το θυμωμένο κορίτσι επιστρέφεται στο δέντρο. Η βελούδινη καρδιά «πέφτει» στο χώμα  και οι μικρές κλωστές που ΄ταν ραμμένη πάνω του, μένουν εκεί. Κι έρχεται μια στιγμή μιαν άλλη μέρα  κιόλα θα αλλάξουν ξανά. Ένα αγόρι θα κάνει την καρδιά του κοριτσιού να μαλακώσει  και το φόρεμα που θα της το χαρίσει αυτό το αγόρι, θα «αποκτήσει» την καρδιά στην σωστή της μεριά.  Γιατί η υπομονή πάντα επιβραβεύεται, γιατί ο θυμός προκαλεί πόνο και γιατί η αγάπη όλα τα αλλάζει …

Μια παραμυθού σαν την Εύη Γεροκώστα  δεν θα μπορούσε παρά να γράψει μια υπέροχη ιστορία.  Μια ιστορία αγάπης  που ακούγοντας την να ζωντανεύει  με την φωνή της και την μοναδική μουσική του Γιάννη Μυγδάνη , μπαίνεις κι εσύ στο όνειρο και ταξιδεύεις μαζί τους. Κι ετσι περνούν οι μέρες,οι νύχτες πάνω από την πόλη, το δάσος, το δέντρο, το κορίτσι ίσαμε να έρθει  εκείνη η μία, η μοναδική στιγμή της ωραιότερης μέρας της ζωή του καθενός!

Εικόνες από την Αιμιλία Κονταίου!