Ερωτόκριτος του Βιτσέντζου Κορνάρου, για άλλη μια φορά στο Κηποθέατρο ....

«Τα μάτια, να΄ναι κι ανοιχτά, τη νύχτα δε θωρούσι

Νύχτα και μέρα της καρδιάς τα μάτια συντηρούσι…»

Τα δικά μας τα μάτια χθες βράδυ θαμπώθηκαν πολλές φορές. Άλλοτε από συγκίνηση, άλλοτε από θαυμασμό, άλλοτε από χαρά και άλλοτε από θύμησες…

Ερωτόκριτος του Βιτσέντζου Κορνάρου,  για άλλη μια φορά στο Κηποθέατρο Νίκος Καζαντζάκης. Στο Ηράκλειο ,«…στο Κάστρον επαντρεύτηκε σαν αρμηνεύγει η φύση…»,όπως έγραψε ο ίδιος ο ποιητής. Χθες βράδυ χτύπησε δυνατά η ψυχή του, η δική μας ψυχή…

Κι έφτασε τούτη η παράσταση, το φετινό καλοκαίρι,  ίσαμε το μακρινό σε μας Κιλκίς. Και νοιώσανε την Κρήτη, τη γλώσσα, τις μουσικές, τα νιάτα, την ομορφιά, τον έρωτα  του πιο τρανού ποιήματος του νησιού μας, σε όλη την Ελλάδα. Χθες βράδυ λοιπόν,  στο μεγάλο μας Κηποθέατρο  υποδεχθήκαμε για μια ακόμα φορά τους πιο κοντινούς απογόνους του Κορνάρου. 

Σητειακοί όλοι σχεδόν  με ακούσματα, μουσικές και φλόγα στην καρδιά, στα μάτια σπίθες και στο μυαλό γρηγοράδα, χάρη κι φινέτσα που αρμόζει στο πιο διαχρονικό ποίημα του τόπου μας. Πήγα προετοιμασμένη αυτή τη φορά. Ήξερα περίπου τι θα δω αλλά ήθελα πολύ να ξαναζήσω εκείνο το φοβερό συναίσθημα που πάντα προκαλούν στη δική μου ψυχή οι στίχοι του Ρωτόκριτου. Κι όμως ένιωσα πως ήταν και πάλι η πρώτη φορά που έβλεπα σχεδόν τους ίδιους  ανθρώπους με πραγματικό μεράκι κι αγάπη στον σπουδαίο ποιητή να παίζουν σαν να ‘ ταν επαγγελματίες ηθοποιοί, να τσαλακώνονται, να  ζουν με πάθος και δύναμη κάθε ατάκα τους, κάθε σκηνή, κάθε στιγμή.

Ταξίδεψε ξανά η ψυχή μου. Ξέχασα το περσυνό όνειρο που έζησα. Ήμουν πια στο καινούργιο τους τόλμημα, αναμεμιγμένη και ας ήμουν μόνο θεατής, ένας από τους εκατοντάδες.    Ανανεωμένοι ήταν φέτος, πιο πολύ γνώστες του χώρου, πιο έμπειροι από ποτέ μας «σήκωσαν» όλους πολύ ψηλά. Ήταν απλά άλλη μια μαγική βραδιά. Ήταν άλλη μια φορά που άξιζε όλο αυτό που ζήσαμε, που είδαμε, που θέλουμε να ξαναδούμε και να μην το χορτάσουμε ποτέ.

Μια παράσταση μουσικό – θεατρική περίπου δυο ωρών με την ζωντανή ορχήστρα της Φιλαρμονικής του Δήμου Σητείας και τη  Θεατρική Ομάδα του Συλλόγου Φίλων Μουσικής. Άνθρωποι καθημερινοί, σαν εμάς, χωρίς ιδιαίτερες σπουδές στην υποκριτική, με μόνη τους αποσκευή την αγάπη, τη διάθεση, το πείσμα και την τόλμη τους…

Φάνηκε όλο αυτό που εισπράξαμε στο χειροκρότημα… Στο χειροκρότημα που δεν έλεγε να σταματήσει. Φάνηκε στα μάτια όλων που κοίταζα σαν έφευγαν από την πλατεία του κηποθέατρου. Άκουσα όμορφα λόγια κι ήθελα να γινόταν να άκουγαν κι όλοι αυτοί, οι φοβεροί ηθοποιοί και μουσικοί που τόσο πολύ μας άγγιξαν χθες.

Δύσκολο  να αποτυπώσω στο χαρτί όλα τα συναισθήματα. Για πολύ καιρό θα την θυμάμαι πάλι αυτήν την  βραδιά. Μου΄μεινε η εικόνα η τελευταία. Το σώμα που λυγίζει κι αποτυπώνει σαν σκιά τον έρωτα, το τόξο, το βέλος…την αγάπη!

Νάσο Ζαγκότη καταπληκτική η σκηνοθεσία της παράστασης. Ιωάννα Βασιλοπούλου, η απλότητα των κουστουμιών ήταν αυτό που έπρεπε. Γιώργο Φουρναράκη, η ορχήστρα σας ήταν μοναδική. Αγγελίδη Χριστίνα με τη φωνή, το κλαρίνο, εαυτέ της Αρετούσας, απλά υπέροχη! Βέρα Περράκη, μάνα-βασίλισσα Αρτέμη ήσουν καταπληκτική.

Όλοι ήσασταν καταπληκτικοί, έχω να πω  ένα σωρό λόγια για το καθένα σας ξεχωριστά κι ας μην σας γνωρίζω.

Στέλιο,  Ελπίδα, Φροσύνη, Γιάννη, Μάριε, Μάγδα, Τάσο, Γκίλντα, Κατερίνα, Αριστέα, Κατερίνα, Μάνο, Αργύρη   απλά σας ευχαριστούμε όλοι όσοι ήμασταν εκεί με τη ψυχή μας.

Έναν έναν και τα παιδιά της Ορχήστρα κι όλους , όσους έπαιξαν το δικό τους ρόλο για αυτό το μικρό αριστούργημα…

Κι όσοι από σας δεν ήσασταν εκεί χθες, μην το χάσετε στις 3 Αυγούστου, στις Αρχάνες, στην αυλή του παλιού πέτρινου Δημοτικού σχολείου.

Εμείς θα ξαναπάμε….

Ελένη Μπετεινάκη

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 30 Ιουλίου 2019: https://www.cretalive.gr/culture/erotokritos-toy-bitsentzoy-kornaroy-gia-allh-mia-fora-997130

Δημοσιεύτηκε στην ΠΑΤΡΙΣ στις 31 Ιουλίου 2019: https://www.patris.gr/2019/07/31/taxidepse-xana-i-psychi-mas/

Ηράκλειο-Θεσσαλονίκη. Δυο βιβλία δρόμος!

Της Ελένης Μπετεινάκη

Είμαι από εκείνους τους λίγους ανθρώπους  που κουβαλάνε ακόμα στα ταξίδια τους βιβλία. Ανήκω σε εκείνη τη γενιά που ακόμα αντιστέκεται και μυρίζει το χαρτί, το φρεσκοτυπωμένο. Έχω απ΄όλα, κινητό, τάμπλετ, υπολογιστή, facebook, Instagram κι ας ακούω συχνά τον γιο μου να λέει πως είμαι του περασμένου αιώνα. Όμως μιας και το βάρος πια  για τις αποσκευές στα αεροπλάνα υπολογίζεται σε  ευρώ, παίρνω μαζί μου μικρά αναγνώσματα, όσο κρατάει συνήθως ένα ταξίδι…

Στην ανήφορα για τη Θεσσαλονίκη είχα μαζί μου την Ξένη της Έλενας Αρτζανίδου. Από τις ελάχιστες φορές που η ορατότητα μου λόγω θέσεως ήταν απόλυτα περιορισμένη κι έτσι πραγματικά ρούφηξα το βιβλίο ίσαμε την τελευταία του λέξη, την ώρα ακριβώς που μας καλωσόριζαν στο αεροδρόμιο….

Ελενα Αρτζανίδου

Ποια είναι όμως αυτή η Ξένη της Έλενας; Ίσως να είναι κι ίδια κάποτε. Ίσως να αντιπροσωπεύει όλα τα κορίτσια οικονομικών μεταναστών, ελληνόπουλα και μη. Θυμήθηκα τους δικούς μου συγγενείς, οικονομικοί μετανάστες στη δεκαετία του ΄50 στη Γερμανία, στη χώρα με τη σίγουρη δουλειά κι ας ήταν δύσκολα, όλα…Είναι η Ξένη, όνομα τελείως συμβολικό,  το κορίτσι της διπλανής γειτόνισσας που  μπορεί και να κοιτάμε καχύποπτα ή με οίκτο. Είναι η έφηβος που συγκρούεται με την μητέρα της αφού την ανάγκασε να  απαρνηθεί αγαπημένα πρόσωπα, φίλες και συγγενείς για να μπορέσουν και οι δύο να επιβιώσουν. Είναι το κορίτσι που απομακρύνεται από την πολυαγαπημένη του γιαγιά, που στη συνέχεια χάνει  αφού εκείνη πεθάνει χωρίς να μπορέσει να την αποχαιρετήσει. Είναι το κορίτσι που θα επαναστατήσει στα πρέπει και θα προσπαθήσει με τρομερό κίνδυνο της ίδιας της της ζωής να φύγει από τον τόπο της προσφυγιάς και θα αναζητήσει τον πάτερα του που δεν γνώρισε πότε και ζει σε μια άλλη χώρα.

Μεγάλες αλήθειες, μοναδική πλοκή το νέο εφηβικό μυθιστόρημα της Έλενας Αρτζανίδου. Ο Ρήνος ποταμός, μια αλληγορία στη ζωή της Ξένης. Ένα ζωντάνεμα, σαν να  θέλει να πιαστεί κάποιος από τις ρίζες των δέντρων του για να μην χαθεί στην χειμαρρώδη του πορεία. Φουσκώνει, θυμώνει, σαρώνει ό,τι βρει στο πέρασμά του ο ποταμός λόγω της δυνατής βροχής. Βρυχάται το νερό, αγριεύει, απειλεί, σωπαίνει και ησυχάζει στο τέλος, αφήνοντας σημάδια στο πέρασμά του και πληγές που μπορεί και να μην κλείσουν ποτέ. Φουρτούνες ψυχής, αδιέξοδα νεανικών πόθων, καταπιεσμένα συναισθήματα, Ανθρώπινες σχέσεις, μάνας, κόρης, πατέρα που δεν ήταν ποτέ παρών στη ζωή ενός κοριτσιού κι ας τον είχε τόση ανάγκη. Σημαντικό πρόσωπο της οικογένειας η γιαγιά, το ασφαλές λιμάνι, η πολύχρονη εμπειρία, ο βράχος στα δύσκολα.

Μονορούφι το διάβασμα του βιβλίου. Πρόκληση για κάθε νέο τα νοήματα, η πλοκή και εξέλιξη της ιστορίας. Σαν δυνατή γροθιά στο στομάχι για να ξυπνήσουμε, να νοιώσουμε και να καταλάβουμε το εσωτερικό πάλεμα της ψυχής ενός νεαρού παιδιού. Την πάλη με το εαυτό του, την αγωνία του που να ανήκει, τους φίλους που είναι ότι πιο σημαντικό σε τέτοιες ηλικίες. 

Από τα αναγνώσματα που υποχρεούστε να  έχετε όλοι στις βιβλιοθήκες σας…

Θεσσαλονίκη-Ηράκλειο…

Κι υστέρα στο ταξίδι της επιστροφής στο νησί μας είχα στις αποσκευές μου εκτός από την αλησμόνητη συνάντηση με ένα συγγραφέα που αγαπώ πολύ το Γιώργο τον Χατζόπουλο που ζωντάνεψε με την πένα του τους πειρατές του Αιγαίου, ένα ακόμα δικό του βιβλίο, δώρο πολύτιμο.

 Βγερού γλύκα Φανού… Παράξενος τίτλος, με την πρώτη ματιά καρφώθηκα στην εικόνα του εξωφύλλου. Με κομμένη την ανάσα το διάβαζα. Ζούσα την κάθε στιγμή. Συγκλονιστική γραφή  για δυο Ελληνίδες που τις χωρίζουν δυο αιώνων ιστορία. Η Αγγελική, η σύγχρονη εγγονή ή δισέγγονή της ηρωίδας του βιβλίου, κι εκείνη η μοναδική Βγερού της Χίου, της Ελλάδας, του κόσμου, η πονεμένη κι αδίστακτη  γυναίκα που μαθαίνει να ζει ξανά και ξανά και ξανά…

Βγερού, ένα κορίτσι που επέζησε από τη σφαγή της Χίου. Μια ηρωϊδα πρότυπο, σύμβολο, θύμηση, αντοχή, κουράγιο, δύναμη, θέληση, ΓΥΝΑΙΚΑ! Ιστορία απίστευτη, η σφαγή της Χίου στα 1822, το ξεκλήρισμα των οικογενειών, θάνατος παντού, αίμα, σάρκες κομματιασμένα μέλη. Περιγραφές που κόβουν την ανάσα, εικόνες που σταματούν τον κτύπο της καρδιάς. Κι όσο και αν είναι προϊόν μυθοπλασίας το βιβλίο, καταλαβαίνεις διαβάζοντας το πως κάπως έτσι γίνανε τα πράγματα τότε. Και ανάμεσα σε όλη την μαυρίλα, την απονιά, το μίσος, τη λησμονιά ,το τέλος, τα αποκαΐδια βλέπεις τη ζωή  να σπαρταρά να ζήσει όσα περισσότερα μπορεί. Η Βγερού της Χίου, στα χαλάσματα, στη σπηλιά, στην Σμύρνη, στην επιστροφή. Μια γυναικά που ανασταίνεται με την πένα του Γιώργου Χατζόπουλου για να ταρακουνήσει τη δική μας μνήμη, την ιστορία μας, την καμένη γη των προγόνων μας, τα μαρτύρια, τα εγκλήματα πολέμου. Σφαγή, προσφυγιά, πόνος, επιβίωση, ανάσταση, πεπρωμένο, θύμηση…  Εικόνες που ζωντανεύουν μπροστά σου και γίνεσαι ένα με τον τόπο, το χρόνο, τα δρώμενα…

Γιώργος Χατζόπουλος

Σαν προσγειώθηκε το αεροπλάνο στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου από το απότομο ταρακούνημα επέστρεψα από το ταξίδι στο χρόνο. Δεν ήξερα που ακριβώς βρισκόμουν για αρκετά δευτερόλεπτα. Κοιτούσα γύρω μου παράξενα, συνειδητοποιώντας πως είχα διαβάσει ότι πιο συγκλονιστικό ανάγνωσμα ειχε πέσει στα χέρια μου, τον τελευταίο χρόνο. Το διάβασα ξανά και ξανά και χθες το βράδυ πάλι. Σαν να ‘θελα να μην ξεχάσω κι εγώ, σαν να ‘θελα να ζήσω αυτές τις δυο ζωές, να βοηθήσω την Βγερού να βρει την ταυτότητά της και την Αγγελική τις δικές της ρίζες, τον δικό της εαυτό.

Συγκλονιστική η νουβέλα του Γιώργου. Θα μπορούσα να γράφω πολλές ώρες για τούτο βιβλίο. Έψαξα στο διαδίκτυο κι είδα πως είχε ανεβεί τούτη η ιστορία σε παράσταση στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα και σε πολλές ακόμα πόλεις της Ελλάδας. Πως η Βγερού ,στο θέατρο, έπαιρνε ζωή από την γυναίκα του Γιώργου, την Ελευθερία , που γνώρισα στο δικό μου ταξίδι στην πόλη τους,  κι είχε το πιο λαμπερό χαμόγελο και μοναδική αύρα. Πως το τραγούδι του τέλους της παράστασης ερμήνευσε μοναδικά ο Παντελής Θαλασσινός. Πως αγνοούσα την ύπαρξη ενός μικρού αριστουργήματος που όλοι, όλοι πρέπει να διαβάσουμε.

Μια νουβέλα – μαρτυρία, λέει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, για την ανθρώπινη αγριότητα. Μια διαμαρτυρία ενάντια στη βία καις τη σιωπή  της ανοχής που συνήθως την περιβάλλει.

Ψυχή που γιγαντώνεται. Μνήμη που πρέπει να μείνει ζωντανή. Αφήγηση καταλυτική!

Το βιβλίο Βγερού γλυκά Φανού του Γιώργου Χατζόπουλου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αιώρα.

Ελευθερία Τέτουλα

Ακούστε το τραγούδι της παράστασης εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=6YlxLuzaQ2I

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ στις 29 Ιουλίου 2019: https://www.patris.gr/2019/07/29/irakleio-thessaloniki-dyo-vivlia-dromos/

Ιστορίες αληθινές πλεγμένες με την φαντασία που αφυπνίζουν συνειδήσεις...

Τα Παραμύθια του Σαββάτου….γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Ιστορίες αληθινές πλεγμένες με την φαντασία που αφυπνίζουν συνειδήσεις. Περιπέτειες και γεγονότα που συνέβησαν ή συμβαίνουν στη ζωή ακόμα και καθημερινά που αποτελούν τροφή για σκέψη και γεννούν συναισθήματα πολύ έντονα.

Υβόννη, η ατίθαση αγελάδα των Άλπεων, Βασίλης Παπαθεοδώρου, εικ: Λίλα Καλογερή,εκδ. Καστανιώτης

Άλλος ένας «απρόσμενος φίλος» προστέθηκε στην μοναδική παρέα των ζώων που ανακαλύπτουμε μέσα από τη γραφή του Βασίλη Παπαθεοδώρου και την συναρπαστική του ιστορία.

Η Υβόννη είναι μια αγελάδα με καφετί χρώμα σε όλο της το σώμα και λευκό στο κεφάλι. Μια αγελάδα όπως τόσες χιλιάδες άλλες που οι άνθρωποι εκμεταλλεύονται το γάλα της και σε τελική ανάλυση το κρέας της. Συνηθίσαμε όλοι πια σε τέτοια ακούσματα που δεν μας προκαλούν καμία σχεδόν περαιτέρω σκέψη. Είναι σαν να λέμε, τελείως φυσιολογικό, ότι ακριβώς συμβαίνει. Ώσπου μια αγελάδα διαφορετική μας κτύπησε όλα τα καμπανάκια του μυαλού μας. Τούτη λοιπόν η ακτιβίστρια αγελάδα δεν άντεξε την καθημερινότητά της και δραπέτευσε από το περιφραγμένο με ηλεκτροφόρα καλώδια βοσκοτόπι γιατί ήθελε να ζήσει ελεύθερη. Στο βιβλίο ο Βασίλης γράφει μια ιστορία πιο τρυφερή, χωρίς να θίγει τα μεγάλα συμφέροντα και δημιουργώντας μόνο σκέψεις, συναισθήματα και τροφή για τις συνειδήσεις μας. Η πραγματική ιστορία της Υβόννης  είναι λίγο πιο σκληρή. Η Υβόννη ήταν μόλις 6 χρονών, κάπως καλή ηλικία για αγελάδες όταν έφυγε από το «σπίτι» της. Περιπλανήθηκε πολύ, κρύφτηκε επιδέξια, όσο της επέτρεπε ο όγκος της, και κατάφερε αυτό που κανένα άλλο ζώο της ράτσας και της γενιάς της δεν έκανε ποτέ. Γράφτηκε με χρυσά γράμματα στην ιστορία και στη σκέψη πολλών ανθρώπων. Κατάφερε να γίνει παγκόσμια γνωστή και να φυτέψει σε μυαλό και καρδιά μικρά σποράκια δεύτερων σκέψεων για τα ζώα.

Η Υβόννη του Βασίλη μα και της αληθινής ζωής είναι μια ηρωίδα που χωρίς να το ξέρει έκανε μια μεγάλη επανάσταση και κατάφερε να πει και να κάνει όσα δεν μπόρεσαν αιώνες τώρα οι άνθρωποι. Στο βιβλίο περνά εκατό μέρες ξεγνοιασιάς, ίσως πείνας, ίσως φόβου, ίσως μοναξιάς, αλλά είναι ελεύθερη  να ζήσει όσα δεν μπορούσε ποτέ αν φανταστεί.

Ο Βασίλης Παπαθεοδώρου φτιάχνει μια υπέροχη ιστορία, σαν μετρ πια του είδους αυτού, μια περιπέτεια μοναδική. Γεμάτη αγωνία, μυστήριο και  δράση που προτρέπει παιδιά και εφήβους να τη διαβάσουν απνευστί μέχρι την τελευταία της σελίδα και την ίδια στιγμή να ψάξουν για όσα περισσότερα έχουν γραφτεί για την αληθινή υπόθεση αυτού του γεγονότος....

Το βιβλίο θέτει πολύ ήπια το θέμα της θανάτωσης των ζώων, της εκμετάλλευσής τους από τους ανθρώπους και των συμπεριφορών μας απέναντι τους.

Ζούμε μαζί με την Υβόννη την περιπέτεια, το θάρρος της, την αφέλεια και την κατά τύχη αμέριμνη ζωή της και μαθαίνουμε να σεβόμαστε κάθε ζωντανό που υπάρχει γύρω μας.

Μια περιπέτεια πέρα για πέρα συναρπαστική σε ένα μικρό χωριουδάκι των Άλπεων που έμελλε να μείνει στην ιστορία και στις καρδιές των ανθρώπων μέσω αυτού του άκακου και τόσο πολύτιμου ζώου.

Ο Βασίλης Παπαθεοδώρου μας γέμισε πάλι συναισθήματα. Ανάκατα όλα τους, θυμός που εναλλάσσεται με την χαρά, την αγάπη , την αγωνία, τις τύψεις,  την δύναμη, το θάρρος και την αγάπη προς τα ζώα.

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για την ατίθαση αγελάδα των Άλπεων διαβάστε το βιβλίο του Βασίλη Παπαθεοδώρου με εικονογράφηση πολύ ιδιαίτερη και ταιριαστή από την Λίλα Καλογερή και θα δείτε πως μπλέκεται η αλήθεια με την φαντασία ενός καταξιωμένου συγγραφέα.

Για παιδιά και εφήβους που αγαπούν τις αληθινές περιπέτειες…

Τα φανταστικά μου ταξίδια, Βασίλης Κουτσιαρής, εικ: Λίλα Καλογερή, εκδ. Μίνωας

«Είμαι μαθήτρια της Δευτέρας. Και μάλιστα πολύ καλή…». Έτσι ξεκινάει τούτο το βιβλίο, βάζοντάς μας στη θέση ενός μικρού κοριτσιού γεμάτου αυτοπεποίθηση. Και μόλις αλλάξουμε σελίδα αλλάζουν και οι σκέψεις οι δικές μας και τα λεγόμενα της Νεφέλης. Κάτι συμβαίνει παράξενο. Μια τόσο καλή και δυνατή μαθήτρια μόλις την ρωτήσει η δασκάλα της κάτι για τα μαθήματα, η φωνή της κόβεται. Η καρδιά  της χτυπάει δυνατά, τα πόδια της τρέμουν και η σκέψη της φεύγει σε  ταξίδια μακρινά. Φοβάται πως δεν θα καταφέρει να απαντήσει σωστά και για αυτό προτιμά τη σιωπή. Και το φοβερό ποιο είναι; Ξέρει την απάντηση και ξέρει πως είναι η σωστή, όμως τρομάζει ή φοβάται να την πει. Κι οι φίλοι; Οι συμμαθητές της; Κάποιοι δεν θέλουν να παίξει μαζί του το διάλλειμα γιατί πιστεύουν πως δεν θα είναι γρήγορη και αποτελεσματική και  κάποιοι άλλοι απλά την συντροφεύουν. Η Νεφέλη όμως είναι στεναχωρημένη πολύ με τον εαυτό της. Μοιάζει  σαν να ταξιδεύει συνέχεια, σε περίεργους τόπους , μόνο με το μυαλό της. Ίσαμε εκείνη τη φορά που η δασκάλα την ρώτησε την προπαίδεια. Μια φωνή μέσα της της ψιθυρίσει  μαγικές λέξεις.

Και τότε η ζωή της Νεφέλης ….άλλαξε.

Άλλο ένα καταπληκτικό βιβλίο που έχει σαν θέμα του την σχολική ζωή, την συμπεριφορά και τα συναισθήματα. Βασίλης Κουτσιαρής  είναι ο συγγραφέας των φανταστικών ταξιδιών της Νεφέλης. Μα ιστορία που μας θυμίζει πόσο δύσκολο είναι για τα παιδιά μας, η καθημερινή εξέταση, η «έκθεση» τους μπροστά σε κοινό, η διαφορετικότητα του καθενός και η δυσκολία του προφορικού λόγου.

Ο Βασίλης φτιάχνει μια ιστορία γεμάτη αλήθειες. Γεμάτη με το άγχος των μικρών παιδιών για την επίδοσή τους. Μια ιστορία για τις  αποτυχίες και τον φόβο μήπως και δεν τα καταφέρει ένα παιδί στις απαιτήσεις της τάξης του. Μια ιστορία που αποδίδει με τον καλύτερο τρόπο τον ψυχισμό ενός μικρού παιδιού και περιγράφει καταστάσεις που δεν ανήκουν καθόλου στη σφαίρα της φαντασίας. Η κάθε Νεφέλη είναι η εικόνα των περισσοτέρων παιδιών στις μέρες μας. Ο Βασίλης Κουτσιαρής σαν εκπαιδευτικός έχει ο ίδιος βιώσει, σίγουρα, αντίστοιχες καταστάσεις με παιδιά στη δική του τάξη και γνωρίζει πολύ καλά την ψυχολογία τους. Στο βιβλίο περιγράφει επίσης την σπουδαιότητα της ενθάρρυνσης από γονείς και δασκάλους για να μπορέσει ένα παιδί να βρει το δρόμο του. Να βρει τον δικό του τρόπο έκφρασης και να καταφέρει να ξεπεράσει τις δυσκολίες του.

Καλογραμμένη ιστορία που παρουσιάζει ένα υπαρκτό πρόβλημα στη διαχείριση άγχους σε μικρά παιδιά προτείνοντας λύσεις όπως  την προσοχή και την κατανόηση τέτοιων καταστάσεων από μεγαλύτερους και κοντινούς ανθρώπους.

Το βιβλίο ενδείκνυται εκτός από παιδιά που θα βρουν τον εαυτό τους και πιθανόν να ταυτιστούν με την ιστορία της Νεφέλης, σε γονείς και εκπαιδευτικούς.

Η εικονογράφηση της Λίλας Καλογερή με τρόπο απλό και κοντινό στα παιδιά δίνει το στίγμα της ιστορίας αποτυπώνοντάς ευφάνταστα τα καίρια σημεία της  με χρώματα  και σχέδια  αρκετά ζωντανά.

Για παιδιά από 7 χρόνων

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Ο Σιγανός, το σκιάχτρο με την ανθρώπινη ψυχή στον τόπο που γεννήθηκε!

Μπορεί ο αέρας να μας πήρε το σκηνικό και όλη την παραμυθόσκονη μέσα από το σεντούκι της Φαντασίας όμως το δικό σας χαμόγελο και τα τεράστια αδηφάγα παιδικά μάτια ήταν για μένα η καλύτερη ανταμοιβή.

Χίλια καλώς σας βρήκαμε, λοιπόν, στον τόπο που μεγαλώσαμε κι οι δυο.

Ο Σιγανός, το σκιάχτρο μου κι εγώ, σας ευχαριστούμε με την ψυχή μας. Στην μοναδική αυλή του Οίστρου, στις Αρχάνες, καλεσμένοι κι οι δυο μας από τον Πολιτιστικό-Φυσιολατρικό κι Εκδρομικό Σύλλογο Αρχανών "η Χαραυγή", είπαμε μια ιστορία τρυφερή πολύ, που ίσως και να γεννήθηκε κάποτε σε τούτο τον τόπο.

Ναι, το περιβόλι του κυρ Γιάννη, του μπαμπά μου, που σ΄αυτόν έτσι κι αλλιώς είναι αφιερωμένο το βιβλίο του Σιγανού, ήταν λίγο πιο πέρα από την μαγική πλατεία των Αρχανών. Εκεί έζησα κι εγώ στα παιδικά μου χρόνια σκιάχτρα, λαχανικά, καρπούς και μπόλικες μοναδικές εμπειρίες και αναμνήσεις.

Παρά τον αέρα  λοιπόν, που μας ταλαιπώρησε λίγο, ήταν μια υπέροχη βραδιά, γεμάτη συγκίνηση για μένα, και με πολλή πολλή αγάπη που εισπράξαμε από όλους σας.

Όλες οι κούκλες ζωντανέψανε και μαζί μου μπήκαμε σε ένα κόσμο μαγικό!

Το παραμύθι του Σιγανού μιλά για εκείνα τα λόγια που συχνά δε λέμε εύκολα. Τα ευχαριστώ και τις συγγνώμες στον διπλανό, στο φίλο, στους ανθρώπους της ζωής μας που  καμιά φορά ξεχνάμε να τους τα πούμε. Μιλάει για τα όνειρα και τους στόχους μας που δεν πρέπει να τα εγκαταλείπουμε παρά τις δυσκολίες, ποτέ!

Μιλάει για τους φίλους, τις συμπεριφορές μας, τη φύση, τους κινδύνους, τα δύσκολα.

Πέμπτη βράδυ, στις 25 Ιουλίου, στις 19.00 το χρυσοκόκκινο κουβάρι των παραμυθιών, ξετυλίχτηκε. Και σαν τέλειωσε η ιστορία με χρώματα και πινέλα φτιάξαμε τα δικά μας καπέλα, των δικών μας Σιγανών, της δικής μας φαντασίας.

Κι ήταν πολλά τα παιδιά που μου χαρίσανε μοναδικά χαμόγελα κι αγκαλιές. Κι ήταν πολλοί και οι μεγάλοι που για λίγο ξεχάστηκαν και μπήκαν κι αυτοί στο μαγικό κόσμο των παραμυθιών…

Κι είναι η σειρά μου να πω το πιο μεγάλο Ευχαριστώ σε όλους σας για την θετική ενέργεια που μου χαρίσατε.

Οι κούκλες μου, όπως πάντα είναι δημιουργία της Εύης Αλμπαντάκη από το Κουμπί και το Βελόνι.

Ίσαμε την επόμενη φορά που θα ανταμωθούμε!

Ελένη Μπετεινάκη

*Ο Σιγανός, ένα σκιάχτρο με ψυχή της Ελένης Μπετεινάκη με εικονογράφηση από την Αιμιλία Κονταίου, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελληνοεκδοτική σε όλα τα βιβλιοπωλεία!

Δημοσιεύτηκε στις 26 Ιουλίου στο Cretalive.gr :https://www.cretalive.gr/culture/o-siganos-to-skiachtro-me-thn-anthropinh-psychh-ston-topo-poy-gennhthhke-994262