Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται ...

Τα Παραμύθια του Σαββάτου…. γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και κανένας δεν γνωρίζει τι κρύβει ο άλλος μέσα στην ψυχή του. Ιστορίες που σε κάνουν να σκεφτείς, να ακουμπήσεις τα πιο βαθιά σου συναισθήματα. Να νοιώσεις την έντονη λύπη, την χαρά, την αγάπη. Να πάρεις  και να δώσεις απλόχερα το περίσσευμα  του εαυτού σου, της δύναμης που κρύβεις, της προσφοράς που πάντα οδηγεί σε φωτεινά μονοπάτια.

Φάνης ο Φαρσέρ, Τζένη Κουτσοδημητροπούλου, εικ: Βασίλης Γρίβας, εκδ Μεταίχμιο

Ένα μικρό αγόρι, ο Φάνης, ο ταραξίας και φαρσέρ της τάξης. Ένα παιδί που αγαπούσε τόσο πολύ τις σκανταλιές που έφτασε να μην ξεχωρίζει πότε περνούσε τα όρια και αντί για γέλια προκαλούσε κλάματα και θυμό στους φίλους και συμμαθητές του. Οι δασκάλες του, πάλι, τον έβαζαν όλο και συχνότερα τιμωρία. Εκείνος όμως πείσμωνε και δεν καταλάβαινε πως το είχε παρακάνει. Ώσπου ήρθε και η μέρα που επιθυμούσε όσο τίποτε άλλο, η μέρα των γενεθλίων του. Καλεσμένοι στο σπίτι του όλη η τάξη και οι ετοιμασίες πολλές. Μόνο που συνέβη κάτι που δεν περίμενε και τον έκανε να νοιώσει για πρώτη φορά στη ζωή του πως όλα τα πράγματα έχουν όρια και κάθε νόμισμα δύο όψεις…

Πάντα υπάρχει ένας τύπος σαν τον Φάνη μέσα σε μια τάξη. Στις μικρές - μεγάλες κοινωνίες των παιδιών συναντά κανείς όλους τους χαρακτήρες και θέματα που απασχολούν ακόμα και μεγάλους. Ο Φάνης είναι ένα κομμάτι σχολικής ζωής  που κάποιοι ανέχονται και κάποιοι δεν μπορούν  να τον έχουν φίλο. Είναι η χαρά της τάξης ίσαμε που θα ακουμπήσει ευαίσθητες χορδές  και θα ξεπεράσει τα επιτρεπτά όρια.

Ολοκαίνουργιο το βιβλίο της Τζένης Κουτσοδημητροπούλου. Άκρως διδακτικό κι αληθινό. Δεύτερες σκέψεις και προσεκτικές κινήσεις απέναντι σε φίλους, αγαπημένους και ανθρώπους που δεν μπορούν να αντέξουν την υπερβολή. Τι συμβαίνει λοιπόν όταν  υπερβούμε τα όρια; Απόρριψη, θυμός, στεναχώρια και φυσικά …τιμωρίες. Αξίζει όμως; Διακινδυνεύεις φιλίες, σχέσεις και καταστρέφεις στιγμές. Μόνο σαν πάθεις ακριβώς την ίδια λαχτάρα ή έκπληξη, αν νοιώσεις την ήττα και την απόρριψη θα καταλάβεις την σημασία της υπερβολής.

Καλογραμμένη ιστορία, γεμάτη συναισθήματα, καθημερινές σχολικές «τρέλες», αλήθειες και αξίες. Που και πότε πρέπει να σταματάς την πλάκα, την κουβέντα, το πείραγμα γενικώς είναι κάτι που μαθαίνεται, που βιώνεται, που πονάει ή ανακουφίζει αναλόγως θέματος και αντοχών. Η αξία όμως της φιλίας μετριέται και στα δύσκολα και στα παραπάνω απ΄  όσα μπορεί κάποιος να αντέξει. Για μαθήματα ζωής γράφει η Τζένη, για ξεχωριστές προσωπικότητες, για ανοχές και αντοχές, για φάρσες και όρια.

Με εικόνες  που ταιριάζουν απίστευτα στο Φάνη και τη ζωή του από τον Βασίλη Γρίβα που συμπληρώνουν μια ιστορία τόσο απαραίτητη σε σχολικές βιβλιοθήκες και όχι μόνο.

Για παιδιά από έξι χρονών …

Τα κόκκινα ξυλοπόδαρα, Eric Puybaret, εκδ. Αίσωπος

Νεραλία την λέγαν την πόλη που ήταν χτισμένη πάνω στο νερό. Και για να την «περπατήσεις» έπρεπε να έχεις ξυλοπόδαρα. Μόνο που ο Λεοπόλδος δεν ήθελε να περπατά  με τους άλλους αλλά ψηλότερα, όλο και ψηλότερα παρέα με την μοναξιά και την αλαζονεία του. Κι ήταν τα δικά του ξυλοπόδαρα τα πιο ψηλά και τα πιο γερά και κατακόκκινα. Κι η μόνη του φίλη ήταν μια κίσσα που δεν χρειαζόταν να μιλάνε και πολύ. Όλα τα λέγανε με τα μάτια. Κι έφτασε η μέρα που η Νεραλία θα γιόρταζε την Μεγάλη Γιορτή του Χειμώνα.  Η πόλη όλη σε αναβρασμό από τις ετοιμασίες. Όμως κάποια πράγματα δεν μπορούσαν να τα κάνουν τα παιδιά, ούτε οι έμποροι, ήταν ψηλά για τα δικά τους ξυλοπόδαρα. Του φώναζαν  του Λεοπόλδου  να τους βοηθήσει αλλά εκείνος δεν άκουγε κανέναν. Τόσο ψηλά πώς να φτάσουν οι φωνές… Κι έμεινε ολομόναχος τη Νύχτα της μεγάλης γιορτής, μέχρι  κι η Κίσσα κατέβηκε στην Πλατεία των Λιμνών να έχει περισσότερη παρέα…Και τότε συνέβη εκείνο το κάτι που κανένας δεν σταμάτησε ποτέ να συζητά και να θυμάται για την Νεραλία για τα επόμενα εβδομήντα χρόνια τουλάχιστον. Ο Λεοπόλδος νοιώθοντας την μεγάλη μοναξιά για πρώτη του φορά κατέβασε το κεφάλι πιο κοντά στην Πόλη και παρατήρησε και άκουσε… Άκουσε τα παράπονα, τις επιθυμίες, τη λύπη των ανθρώπων  και κατάλαβε κι άλλαξε  τη ζωή που ζούσε μέχρι εκείνη τη στιγμή.  Κι έγιναν όλοι οι κάτοικοι της πόλης χαρούμενοι ξαφνικά κι ο Λεοπόλδος μπήκε  στις καρδιές τους στο πιο ψηλό σημείο….

Ένα αλληγορικό παραμύθι γεμάτο αλήθειες και «ψηλούς» στόχους που δεν έχουν κάποιες φορές το σωστό υπόβαθρο και ύψος. Να κοιτάς ψηλά λένε πολλοί όμως πότε πότε να χαμηλώνεις τα μάτια και να κοιτάς και να  αφουγκράζεσαι τους άλλους. Η χαρά βρίσκεται στο μοίρασμα, στους φίλους, στην προσφορά. Ο εγωισμός φέρνει μόνο μοναξιά και η υπεροψία λύπη. Διδακτική η ιστορία του Λεοπόλδου. Γεμάτη συναισθήματα θετικά και αρνητικά. Γεμάτη αγάπη για τον συνάνθρωπο και σιγανές φωνές που υψώνονται και γίνονται δυνατές μόνο  σαν ο άλλος μπορεί και θέλει να  τις ακούσει. Τι σημασία έχει η κορυφή αν είσαι μόνος και κανένας δεν είναι δίπλα σου να απολαύσει την ομορφιά, αν υπάρχει; Τι σημασία έχει να κερδίζεις τις πρωτιές, να ξεχωρίζεις, σαν σταματήσεις να είσαι άνθρωπος; Μια ιστορία λοιπόν που εξυμνεί αρετές και αξίες . Μια ιστορία πλημμυρισμένη με χρώμα και φαντασία που σου γεμίζει την ψυχή σαν έρθει η κάθαρση στο τέλος της.

Ο Eric Puybaret μετά τον Φεγγαροσκεπαστή που αγάπησαν χιλιάδες παιδιά και …οι γονείς τους γράφει την ιστορία της καλοσύνης, της προσφοράς με τα κατακόκκινα ξυλοπόδαρα του Λεοπόλδου. Η εικονογράφηση μαγική, σχεδόν ονειρική. Ένα παραμύθι γεμάτο ομορφιά  σε εικόνα και κείμενο που θα σας γοητεύσει.

Να το ψάξετε, να το διαβάσετε, να αφεθείτε στην μαγεία των εικόνων του! Να ονειρευτείτε και να ταξιδέψετε πολύ ψηλά και ας μη φοράτε ξυλοπόδαρα…

Για παιδιά από 4 μέχρι 104 χρονών

Ένα ποτάμι μέσα μου, Μαρία Ρουσάκη, εικ :Σοφία Γαλή, εκδ. Πατάκη

Όλοι έχουμε ένα ποτάμι μέσα μας. Φουσκώνει, τρέχει, αλλάζει, ηρεμεί, ακουμπά χαρές και λύπες και κάποιες φορές ξεχειλίζει, ξεσπά ή και στερεύει…Κι ο Γιάννης έχει ένα τέτοιο ποτάμι, μόνο που το κρατά κρυφό σαν πολύτιμο φυλακτό. Ότι κι αν του συμβεί, προσέχει να μην φανεί ούτε σταγόνα από το διάφανο νερό του. Ώσπου μια μέρα χάνει το σκυλί του, τον Δία, και τότε δεν μπορεί να συγκρατήσει με τίποτα την ορμή του ποταμιού. Χείμαρρος έγινε κα παρέσυρε τα πάντα ίσαμε που καταλάγιασε και σχεδόν έγινε ξεροπόταμος. Κι ήθελε πολύ δουλειά να  γεμίσει και πάλι το ποτάμι το μοναχό. Δεν έχασε το δρόμο του, σιγά αλλά σταθερά ανασκουμπωνόταν  μέχρι  που μια μέρα ο Δίας επέστρεψε. Κι άλλαξε η ροή του ποταμιού κι ο όγκος του, πάλι φούσκωσε μόνο που τούτη τη φορά ήταν από χαρά κι αγάπη περισσή!

Συγκινητική, τρυφερή, αληθινή η ιστορία της Μαρίας Ρουσάκη. Με συναισθήματα που κτυπάνε κόκκινο  και που φοβούνται ίσως να εκδηλωθούν. Υπάρχουν όμως στιγμές που κανένας δεν μπορεί να κουμαντάρει την λύπη, την οργή, τον πόνο κι από την άλλη μεριά την ανείπωτη χαρά, την αγάπη και την ευτυχία που τον πλημμυρίζει. Όλα τούτα είναι γραμμένα με τρόπο μαγικό και αρκετά διαφορετικό. Γεμάτο παρομοιώσεις, μεταφορές και… Αγάπη μπόλικη που συγκρατιέται ή δεν ξέρει πως να τη μοιραστεί κάποιος. Αγάπη για ένα κατοικίδιο, αγάπη ανέφελη κι αγνή για κάποιον που χάνεις και δεν ξέρεις πως να το χειριστείς. Έκφραση θα ΄ταν η πιο ταιριαστή λέξη και η μεγάλη αλήθεια τούτης της ιστορίας. Έκφρασης που κρύβεται και σαν τύχει της κατάλληλης στιγμής γίνεται ολοφάνερη, σαρωτική και διάφανη.

Συναισθήματα λοιπόν έντονα πολύ και συμπεριφορές φανερές ή κρυφές. Χαρακτήρες ανθρώπων με εξάρσεις και ανάγκη ή αφορμή ξεσπάσματος. Υπέροχο κείμενο που σίγουρα θα διαβάσετε πολλές φορές κι εσείς και τα παιδιά σας…Υπέροχη και η εικονογράφηση της ιστορίας από την Σοφία Γαλή.

Για μικρά και μεγάλα παιδιά

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

16 Οκτωβρίου: Παγκόσμια Ημέρα Διατροφής… Βιβλία για παιδιά!

Επιμέλεια : Ελένη Μπετεινάκη*

Η Παγκόσμια Ημέρα Διατροφής γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 16 Οκτωβρίου…

Είπαμε λοιπόν να μαζέψουμε  αγαπημένα βιβλία που σχετίζονται με το  θέμα της διατροφής και να σας παρουσιάσουμε μια λίστα για παιδιά από 4  έως 104 χρονών!

1.       Η βασίλισσα  Καλοφαγού, Εύη Τσιτιρίδου, εκδ. Παπαδόπουλος

2.       Αλέξη, φάε κάτι! Άλισον Φαλκονάκη, Εικ: Κλαίρη Γεωργέλλη, Απόδοση: Aντώνης Παπαθεοδούλου, Εκδ. Μεταίχμιο

3.       Η οδοντογλυφίδα που έγινε ογδοντογλυφίδα, Μαντουβάλου Σοφία, Εικ : Ελευθερίου Βαγγέλης, εκδ. Πατάκη

4.       Παραμύθια να τα φας στο πιάτο, Βαγγέλης Ηλιόπουλος, εκδ. Πατάκης

5.       Οι σωματοφύλακες της Κατσαρόλας, Λένα Τερκεσίδου, εκδ. Ταξιδευτής

6.       Πέντε σωματοφύλακες κλεισμένοι στο ψυγείο, Δερούλη Άννα, Μιχαλόπουλος Νίκος, εκδ. Άγκυρα

7.       Αχ, σοκολάτα, Λίλη Λαμπρέλη, εικ: Βάσω Ψαράκη, εκδ: Πατάκη

«…Μια φορά κι ένα καιρό σε μια εποχή που ήταν κάπως στερημένη και μίζερη,  αιτία  δεν ήταν τα  διαμαντικά και τα χρυσάφια που λίπανε μα κάτι πιο σπουδαίο που γλύκαινε τις ψυχές των ανθρώπων. Δεν υπήρχε ….σοκολάτα!

Στα Παραμύθια του Σαββάτου : http://zhtunteanagnostes.blogspot.gr/2017/08/k.html )

8.       Μην τρως ό,τι σου σερβίρον, Ελένη Σβορώνου, Παιδική Νομική Βιβλιοθήκη Ελλάδος

9.       Τρέφομαι σωστά, Εύα Καραντινού, εκδ. Άγκυρα

10.   Η Μιλένα και το φρικτό Ψάρι, Τριανταφύλλου Σώτη, Εικ: Σταματιάδη Ντανιέλα, εκδ. Πατάκης

11.   Ο Τζακ και η φασολάδα, Γιολάντα Τσιαμπόκαλου, Εικ: Γιώργος Σγουρός, Εκδ: Καστανιώτη

12.   Στον λαχανόκηπο με τον παππού και τη γιαγιά, Συγγραφέας-Εικονογράφος: Gerda Muller, Εκδόσεις: Καλειδοσκόπιο

13.   Ο ιπτάμενος δίσκος,  Ευγένιος Τριβιζάς Εικ: Βασίλης Παπατσαρούχας, εκδ. Μετάιχμιο

14.   Το φαγητό δεν είναι μόνο για να χορταίνουμε, Χαρατσή-Γιωτάκη Ελένη, Εκδόσεις Μεταίχμιο

15.   Πώς να καταβροχθίσετε ένα ουράνιο τόξο, Γιολάντα Τσιαμπόκαλου,εκδ. Καστανιώτης

16.   Το σκιάχτρο ο Παρδαλός κι ο σπόρος ο παλιός, Βαγγέλης Ηλιόπουλος, Δραστ: Βασιλική Νίκα, Εικ: Βίλλυ Καραμπατζιά, εκδ. Πατάκης

«…Ένα παραμύθι άκρως οικολογικό, άλλωστε ανήκει σε μια τέτοια σειρά βιβλίων που γράφτηκε για να μην …ξεχνάμε. Για να προσέχουμε τι τρώμε, τι φοράμε, τι αγοράζουμε και τι μας δίνουν οι « ειδικοί» επιστήμονες. Μια ιστορία πολύ πολύ τρυφερή γεμάτη χρώμα, φιλία, υγεία και « ρίζες» από εκείνες που και μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά δεν πρέπει να ξεχνάμε.

Γεμάτο με δραστηριότητες για να μάθουν τα παιδιά, για να καταλάβουν διαφορές ανάμεσα στα υγιή και στα μεταλλαγμένα τρόφιμα. Παιχνίδια γνώσεων και άλλες εργασίες που  σχετίζονται με φρούτα, καρπούς και καλή- υγιεινή διατροφή.

Στα Παραμύθια του Σαββάτου http://www.cretalive.gr/culture/ta-paramythia-toy-sabbatoy-73

17.   Ο Λούκουλος, Ιστορίες με προβοσκίδα, Ευγένιος Τριβιζάς, Εικ: Αλέξης Κυριτσόπουλος, Εκδ. Κέδρος

18.   Μια φορά ήταν… η Κολοτούμπα, Σοφία Μαντουβάλου,Εικ: Νίκος Μαρουλάκης,Εκδ. Καστανιώτη

19.   «Οι περιπέτειες του επιθεωρητή Σέλοκ του Σέλινου»,  Ιωάννα Μπουλντούμη , εκδ.  Ψυχογιός. «Στα πράσα» και «Μυστήριο στο υπουργείο Εθνικής Βιταμίνης» (2 βιβλία)

20.   Τροφούπολη, Σοφία Κύργιου, εικ: Μαρία Μανουρά, εκδ. Ελληνοεκδοτική

«…Τούτη η πολιτεία έχει και πολύ ξακουστές γειτονιές. Η κάθε μια τους και μια έκπληξη, μια γευστική και θρεπτική πρόταση. Σπίτια φτιαγμένα από λογής λογής μοναδικά υλικά της σωστής διατροφής. Φύλακες όλων οι πιο σπουδαίοι υπέρ- ήρωες που μπορεί κανείς να φανταστεί, υδατάνθρακες, βιταμίνες, πρωτεΐνες.  Κάνοντας βόλτα στις γειτονιές της  ίσως να συναντήσει  μερικούς από τους διάσημους κατοίκους της. Την Δημητρακούλα, τον Ωμούλη, την Λαχανικούλα, τον Φρουτούλη, τον Φρεσκοχυμούλη, τον Γαλακτομικούλη, τον Ψαρούλη και χίλιους δυο άλλους. Στα Παραμύθια του Σαββάτου http://www.cretalive.gr/culture/ta-paramythia-toy-sabbatoy-19 )

21.   «Μπαλού, Γκαλού, Νταλού» , Έρη Ρίτσου εκδ: Κέδρος, 2016

22.   Μπλιάχ! Πάλι λαχανικά; Συλβί ντε Ματουιζιέ, μετάφραση: Αριάδνη Μοσχονά, εικ: Λοράν Ρισάρ,εκδ. Κέδρος

23.   Δεν μου αρέσει το γάλα, Μάκης Τσίτας, εκδ.Ψυχογιός

24.   Το σκιουράκι που δεν ήθελε να φάει, Ράνια Μπουρμουρή, εκδ. Ψυχογιός

25.   Τι στρουμπουλό τερατάκι, Μαρκαδάκη Κατ

ερίνα, εκδ. Μίνωας

26.   Όλα μην τα τρως γιατί θα γίνεις στρουμπουλός, Cox Phil Roxbee, εκδ. Άγκυρα

27.   Τρέφομαι σωστά; Καραντινού Εύα, εκδ. Άγκυρα

28.   Ο Αγησίλαγος, Δημήτρης Μπασλάμ, Εκδόσεις Επόμενος Σταθμός

29.   Φρούτα, Λαχανικά, Λουλούδια, Αγριολούλουδα και Βότανα: Ευγενία Φακίνου,Εικ: Ευγενία Φακίνου,Εκδ: Κέδρος

30.   Δείπνο με μάγισσες και κολατσιό με δράκους- Μια γαστριμαργική περιπλάνηση στα λαϊκά παραμύθια, Ζωή Βαλάση,Εικ: Βάλλυ Λιάπη,Εκδ: Κέδρος.

31.   Η ιστορία ενός καλοψημένου τηγανόψωμου,Κείμενο: Anine Rud, Συγγραφείς: Πίτερ Κρίστεν Ασμπγιόρνσεν, Γιόργκεν Μόε (Peter Asbjornsen, Jorgen Moe),Εικ: Σβεντ Ότο Σ. Μετάφραση: Ρένα Καρθαίου,Εκδ: Πατάκη

32.   Η Δόνα Τερηδόνα, Ευγένιος Τριβιζάς, εκδ :Καλέντης

33.   Σοκολάκης και Ζαχαρούλα Τρυποδόντη, Ράσελμαν Άννα, Εκδ: ΑΙΩΡΑ

34.   Ο Μάκης ο ενζυμάκης και η μάχη στο στομάχι, Ράσελμαν Άννα, Εκδ: ΑΙΩΡΑ

35.   Ο Πρίγκιπας Λεμόνης και η όμορφη Κρεμμύδω, Γιώργος Σακελλαρίδης , εικ: Φωτεινή Στεφανίδη

36.   Φυτρώνουν οι πατάτες στα δέντρα; Sabine Rahn Gunther Jacobs, εκδ. Αερόστατο

37.   Ο ωραίος Δαρείος, Σοφία Ζαραμπούκα, εκδ. Πατάκη

38.   Η Βίτα και η Μίνη κυνηγούν μια βιταμίνη, Κατερίνα Μανανεδάκη, εκδ. Λιβάνη

39.   Η ντοματούλα που δε χωρούσε στο τελάρο, Ελένη Πετρουλάκη, εκδ. Μίνωας

40.   H Γαλατένια Γαρδένια, Ζαμπία Λαζανάκη

4

1.   Το χρυσαφένιο κουκούτσι, Παναγιώτης Δημητρόπουλος. Εκδ. Ελληνοεκδοτική…

Ένα παραμύθι του Παναγιώτη Δημητρακόπουλου, χαρούμενο, έξυπνο, διαφορετικό, για την υγιεινή διατροφή. Με μπόλικη ζωντάνια και φαντασία πλέκει την ιστορία της Αγνής, της κάθε Αγνής που δεν αγαπάει και πολύ τα φρούτα. Μια ιστορία γεμάτη οικογένεια, δέσιμο, συμβουλές αλλά όχι με το συνηθισμένο τρόπο, μα με εκείνον το μαγικό που όλα τα αληθινά κρύβονται μέσα του. Μια ιστορία που θα λατρέψουν τα παιδιά κι ίσως και κάποια απ αυτά να θελήσουν να ανακαλύψουν εκείνα τα μαγικά κουκούτσια που υπάρχουν παντού αλλά δεν ….φαίνονται. Ένα παραμύθι για τα δέντρα, τη φύση την ομορφιά της  καλής ζωής. Μια ιστορία για θυμωμένα και πεισματάρικα παιδιά που το μόνο που καταφέρνουν στο τέλος είναι να έχουν προβλήματα, ειδικά στην υγεία τους. Ένα παραμύθι που θα αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε τα μαμαδίστικα  σχόλια για το φαγητό, τα σνακ, τις λιχουδιές. https://www.cretalive.gr/culture/ta-paramythia-toy-sabbatoy-88

Και συνεχίζεται ή ανανεώνεται συνεχώς….

Στην ιστορία που κάπως κι εμείς βιώσαμε...

Τα Παραμύθια του Σαββάτου …γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Η ιστορία δεν γράφεται μόνο από αυτούς που ασκούν εξουσία και κινούν τα νήματα ενός τόπου αλλά και από τους καθημερινούς ανθρώπους που βιώνουν τις συνέπειες των «μεγάλων αποφάσεων». Σήμερα στα «Παραμύθια του Σαββάτου» στεκόμαστε μπροστά στην Ιστορία, προσοχή! Στην ιστορία που κάπως κι εμείς βιώσαμε, στα γεγονότα που άλλαξαν όλον τον κόσμο, που ακόμα και σήμερα επηρεάζουν και τις νεότερες γενιές.

2651 Ημέρες Δικτατορίας, Μαρίζα  Ντεκάστρο, εικ: Βασίλης Παπαγεωργίου, εκδ Μεταίχμιο

 «..Ήμουν έφηβη τo ’67 Και είχα ενηλικιωθεί όταν έπεσε η χούντα το ’74...»

 

‘Έτσι γράφει στον πρόλογο του βιβλίου η Μαρίζα Ντεκάστρο. Βιογραφικό, λοιπόν, τούτο το βιβλίο, άρα άκρως ενδιαφέρον. Μια ματιά μιας συγγραφέα  που θυμάται, που βίωσε, που άκουγε πράγματα που ίσως και να μην τα καταλάβαινε πολλά  σαν ξέσπασε η χούντα στην Ελλάδα, αλλά σίγουρα την σημάδεψαν στα πιο επαναστατικά χρόνια της νιότης της. Μια Ελλάδα περνά καρέ καρέ μέσα από τη  αφήγηση της Μαρίζας. Σαν να το ζεις κι εσύ ο ίδιος. Μαθαίνεις  κάποιες λεπτομέρειες που συμπληρώνουν το μεγάλο πάζλ  και που κάνουν τη διαφορά όχι μόνο για τον τόπο σου εκείνα τα πολύ παράξενα κι αλλιώτικα χρόνια αλλά ξαναθυμάσαι και   τα μεγάλα γεγονότα που σημάδεψαν τον  κόσμο όλο, τις εποχές και τη ζωή ακόμα και των σημερινών γενεών.

Ένα βιβλίο που από το πρώτο ξεφύλλισμα σε κερδίζει με την άρτια και μοναδική του αισθητική. Της εικόνας, της ποιότητας του χαρτιού της γραφικής του αποτύπωσης. Κι ύστερα  ξεκινάς να διαβάζεις  και το κείμενο και  καταλαβαίνεις πως πρόκειται για ένα πόνημα και βίωμα  από εκείνα τα πολύτιμα για κάθε έφηβο, νέο, για όλους μας. Με μια αφήγηση καθηλωτική και με ροή που δεν σε αφήνει να παραλείψεις ούτε μια λέξη. Εφτά χρόνια μιας ιστορίας που σημάδεψε όλους μας.

Χρόνο χρόνο το κτίζει το βιβλίο της η Μαρίζα. Ανάμνηση στην ανάμνηση. Γεγονότα, λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά, φόβος, πείσμα, ανοχή και καρτερία. Άγνοια , αναμεμιγμένη με εικόνες παράλογες, με ένταση της ηλικίας, με πρέπει και μη να συγκρούονται. Μαθαίνεις όχι μόνο τις απαγορεύσεις, τα ανεξήγητα της πολιτικής κατάστασης εκείνης της περιόδου αλλά και τα γενόμενα στην καθημερινότητα των κανονικών ανθρώπων σε σχέση με το βιβλίο, τη μουσική, τις παρέες, τα στέκια.

Πόσα παγκόσμια γεγονότα δεν επηρέασαν το τότε, το σήμερα στις ψυχές των τότε εφήβων και νέων. Πόλεμοι, γεγονότα ασύλληπτα, μουσικές που ακούγονται μέχρι τις μέρες μας. Συναυλίες που άλλαξαν το ρου στην ιστορία της μουσικής, συγκροτήματα που κατέκτησαν την κορυφή και διαλύθηκαν. Άνθρωποι που επιτέλους πάτησαν στο φεγγάρι και οράματα παράλογα κι ανήκουστα των δικτατόρων της χώρας μας όπως εκείνο τα περίφημο «Τάμα». Φιέστες αστείες  για συναπαντήματα επετείων .Οργανώσεις  μη κερδοσκοπικές που δημιουργήθηκαν για να αλλάξουν και πάλι όλους μας. Greenpeace, Γιατροί χωρίς σύνορα. Τραγούδια που συγκλόνισαν όλη τη νεολαία παγκοσμίως. Θυμηθείτε το Ιmagine του Τζον Λένον….

Τι να γράψω τώρα, εγώ, για την Μαρίζα Ντεκάστρο. Αναγνωρισμένη συγγραφέας, άριστη κριτικός βιβλίων και άνθρωπος που κατέχει αρκετά καλά ιστορία. Μόνο που σε τούτο το βιβλίο έρχεται ακόμα πιο κοντά μας, ανθρώπινα, απλά και γεμάτη αναμνήσεις και βιώματα. Αισθάνομαι πως θέλω μιλήσω με λόγια καρδιάς, που λένε, και να πω πως αξίζει πολλά το βιβλίο της. Πως ακόμα κι εμείς που γεννηθήκαμε εκείνα τα χρόνια και δεν νοιώσαμε την ασχήμια  και την καταπίεση τόσο πολύ, κάθε ψηφίδα που προστίθεται στις ήδη υπάρχουσες γνώσεις μας είναι πολύτιμη. Κι εδώ οι ψηφίδες είναι πάρα πολλές, πάρα πολλές. Καλογραμμένο, άρτιο μπορώ να πω, προσεγμένο κείμενο και στήσιμο  γεμάτο συναισθήματα ανάμεικτα, ακραία  κάποιες στιγμές και γνώση μπόλικη. Ανακεφαλαίωση και περιεκτικότητα, βιώματα και αναμνήσεις  σε τόσο σημαντικά γεγονότα. Συγκίνηση , σκέψεις πολλές, ερωτήσεις, συναισθήματα έντονα. Καταλαβαίνεις τον παλμό, τις ιδέες, τα οράματα τις εποχές, μέσα από την ίδια την συγγραφέα, όπως τα έζησε. Φοιτήτρια πια κοντά στο τέλος της χούντας, κομμάτι κι αυτή της νεότερης ιστορίας. Φόβοι  δικοί της που γίνονται κάποιες στιγμές δικοί μας. Παρόρμηση νεανική που δεν λογαριάζει τον κίνδυνο, ιδανικά που στις μέρες μας λίγο τα χουμε χάσει. Φίλιες, ομάδες, συγκεντρώσεις, αλληλοβοήθεια, μυστικά κι αλήθειες. Όλα είναι γραμμένα προσθέτοντας και σε μας μια δόση συναισθηματικής φόρτισης . Μα πάνω απ όλα είναι μια απολύτως κατανοητή αφήγηση της ιστορίας του τόπου, λιτή, περιεκτικότατη και πολύτιμη για τον καθένα μας.

Έλειπε τούτο το βιβλίο για όλους  τους εφήβους, τους νέους, εμάς που καλούμαστε να διδάξουμε, να γνωρίσουμε, να θυμηθούμε και να προσθέσουμε κάθε τι νέο…

Το βιβλίο αυτό  δεν πρέπει να λείψει από κανένα σχολείο. Πρέπει να γίνει σχεδόν κάτι σαν μάθημα της νεότερης ιστορίας της Χώρας μας και μεγάλων γεγονότων που σημάδεψαν όλο τον πλανήτη. Πρέπει να το διαβάσουν όλο και περισσότεροι νέοι να μάθουν , να καταλάβουν με μοναδική απλότητα και αφήγηση μια εποχή που έχει επηρεάσει και τη δική τους ζωή.

Είδα την έκπληξη στα μάτια του γιού μου σαν του είπα να δει μια και μόνο φράση και αν νομίζει πως αξίζει ας το συνεχίσει…: «…Απαγορεύονται οι συγκεντρώσεις σε κλειστό χώρο, πάσα τοιαύτη θα διαλύεται  δια των όπλων… Μετά την δύσιν του ήλιου πας κυκλοφορών εις τας οδούς μετά τας 6.30 μμ. θα πυροβολείται… ».Κα το συνέχισε και ας γνώριζε πολλά για εκείνα τα χρόνια. Τον τράβηξε η ηλικία της συγγραφέως σαν ξέσπασε η δικτατορία.

«Σαν εμένα…» , είπε!

Εκτός από το κείμενο που σίγουρα θα σας απορροφήσει εκείνο που σε τραβάει πολύ στο βιβλίο είναι και  οι εικόνες του Βασίλη Παπαγεωργίου. Σαν αφίσες εποχής , των δικών μας εφηβικών και νεανικών χρόνων. Πραγματικά εκπληκτικές…

Για όλα τα παιδιά , τους νέους και τους μεγαλύτερους… 

Εμείς, η Ιστορία μας, Υβαν Πομμό, Κριστοφ Υλλά- Σομέρ, εκδ. Πατάκης 

«Ποια είναι η αρχή της ιστορίας μας δεν το γνωρίζουμε, όμως ούτε το τέλος της θα το μάθουμε.» Έτσι γράφουν οι συγγραφείς τούτου του εκπληκτικού βιβλίου ξεκινώντας την ιστορία του κόσμου…

2 δισεκατομμύρια χρόνια π.Χ. Οι οργανισμοί αρχίζουν σιγά σιγά να εξελίσσονται… ίσαμε να εμφανιστεί ο Ηomo Erectus δηλ, ο όρθιος άνθρωπος , ο τροφοσυλλέκτης και κυνηγός 400.000 χρόνια π.Χ . Θα ακολουθήσει ο Homo Sapiens ( ο σοφός άνθρωπος) που μας μοιάζει αρκετά και η εξέλιξη φτάνει ίσαμε τις μέρες μας…

Εκατομμύρια χρόνια, χιλιετίες μέσα σε ελάχιστες γραμμές γραφής με εκπληκτική εικόνα για μα μάθουν και να καταλάβουν τα  παιδιά …το άγνωστο!

Αρχίζει το εμπόριο, αναζητείται η γραφή , ξεκινούν τα μεγάλα ταξίδια… Φαραώ , αυτοκράτορες, βασιλιάδες , νομάδες, τροφοσυλλέκτες , νέες κοιτίδες πολιτισμού. Μινωίτες και Μυκηναίοι, Αίγυπτος, Ασία, Ανατολή… Κάνει την εμφάνιση του ο σίδηρος και εξελίσσονται τα όπλα… Συμμαχίες, διαμάχες, αλληλοσπαραγμοί! Όλοι σχεδόν οι λαοί  θέλουν  να κατακτήσουν , να επιβιώσουν, να κυριαρχήσουν, να γνωρίσουν, να εκμεταλλευτούν… Δουλεία, τέχνες, επεκτάσεις, αυτοκρατορίες, καταπατητές, πτώσεις και καταρρεύσεις ολόκληρων πολιτισμών. Πόσα δεν έχει ζήσει  τούτος ο πλανήτης μέσα από άγριους και αιμοβόρους κατακτητές ίσαμε τους καθημερινούς ανθρώπους  που ανέχονταν, δέχονταν, εκτελούσαν εντολές και οράματα λίγων…. Μεσαίωνας, θρησκείες, γλώσσες, πολιτισμοί νέοι… Κοινωνικές τάξεις, δικαιώματα, αγώνες επιβίωσης και επικρατήσεις του ισχυρότερου. Νέα προϊόντα, νέα εδάφη, κατακτήσεις όλο και περισσότερο άγνωστων περιοχών. Διαφωτισμός, γαλλική επανάσταση, βιομηχανική επανάσταση, ρατσισμός, διακρίσεις, απομόνωση.

Άνθρωποι, λαοί, τέχνες, χειραφέτηση γυναικών, δικαιώματα ψήφων και… ρομποτική, το σήμερα! Ίσαμε τις μέρες μας λοιπόν, που και πάλι  γράφεται η πολύ νεότερη ιστορία για τις μελλοντικές γενιές που κανείς δεν ξέρει πως θα χαρακτηρίσουν τη δική μας εποχή.

Αριστουργηματικό βιβλίο και αυτό. Κόσμημα σε κάθε βιβλιοθήκη, ιδιαιτέρως σχολική και αναφορές συχνές σε γεγονότα που σημάδεψαν, σημαδεύουν και βοηθούν στην κατανόηση πολλών πραγμάτων που έχουν σχέση ακόμα και με το σήμερα!

Ένα ταξίδι στον τόπο και το χρόνο που δεν πρέπει να χάσει κανείς…

“…Το θέμα είναι να διηγηθούμε την ιστορία μας. Όχι την ιστορία βασιλιάδων, βασιλισσών, φύλαρχων, εμίρηδων, μεγάλων Μογγόλων, αυτοκρατειρών, τσαρίνων, προέδρων ή δικτατόρων… αλλά τη δική μας. Την ιστορία των ανδρών, των γυναικών και των παιδιών που κατοικούν σ’ αυτή τη Γη. Ένα επικό μυθιστόρημα που ξεκίνησε να γράφεται πριν από εκατόν πενήντα χιλιάδες χρόνια, που δεν έχει τελειώσει και που είμαστε οι πρωταγωνιστές του… http://www.patakis.gr/viewshopproduct.aspx?id=734029 

Για μεγάλα παιδιά και εφήβους!

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Δημοσιεύτηκε στο cretalive.gr στις 13 Οκτωβρίου 2018: https://www.cretalive.gr/culture/ta-paramythia-toy-sabbatoy-13-10-2018

Εκεί που η μαγεία συναντά το παραμύθι…

Τα  Παραμύθια του Σαββάτου ….. γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Πως είναι σαν λέμε συγγνώμη κι ευχαριστώ; Τι νοιώθουμε εμείς και τι νοιώθουν οι άλλοι. Κι αν πάλι δεν θέλουμε να μας ακουμπάνε , μπορούμε να το φωνάξουμε δυνατά; Όλα μπορούν να γίνουν μόνο αν το θέλουμε πραγματικά.

Δικαιώματα στο σώμα, στην ψυχή , στη ζωή, είναι γεμάτα οι ιστορίες τούτες. Όμως δικαίωμα και στην αγάπη, στο όνειρο και το άπιαστο.

Εκεί που η μαγεία συναντά το παραμύθι…

Η γαλατένια γαρδένια, Ζαμπία Λαζανάκη

«Πιες το γαλα σου…θ΄ άργησουμε!». Μια φράση που νομίζω την έχουν πει τουλάχιστον 10 φορές στη ζωή τους όλες οι μαμάδες του κόσμου, ή έστω οι γνωστές «Έλληνιδες» μαμάδες!

Και αρχίζουν όλα, εκείνα τα γνωστά σοφά λόγια, πως δηλαδή  το γάλα κάνει γερά δόντια και κόκκαλα και …και.. Ο Μιχάλης όμως το μισεί το γάλα του και δυσκολεύεται  πολύ να το πιει. Ώσπου ένα πρωινό σκαρφίζεται μια μικρή ζαβολιά. Χωρίς να τον πάρει μυρωδιά η μαμά του αδειάζει το ποτήρι με το γάλα του στην γλάστρα του παράθυρου με την αγαπημένη γλάστρα της κυρίας Άννας, τη γαρδένια. Κι αυτό συνεχίστηκε κρυφά και τις επόμενες μέρες .Μέχρι που η γαρδένια δεν άντεξε τόσο πολύ γάλα και αποφάσισε να πάρει τη ζωή της στα χέρια της… Μιλάνε τα λουλούδια; Νοιώθουν; Κάτι συνέβη τότε  στο μυαλό του Μιχάλη κι άρχισε να καταλαβαίνει πως δεν ήταν και πολύ σωστό αυτό που έκανε…

Ούτε εμένα μου άρεσε το γάλα όταν ήμουν μικρή. Φαντάζομαι ούτε στη Ζαμπία Λαζανάκη και επειδή θα το΄χει ακούσει χίλιες φορές από το στόμα των  μικρών παιδιών και συγχρόνως τα παράπονα των μαμάδων τους ,είπε και αυτή να το φτιάξει σαν ιστορία κι ίσως κάτι να αλλάξει στη ζωή των παιδιών… Ένα ολοκαίνουργιο βιβλίο συγγνώμης, ευχαριστιών και πρέπει ή δεν πρέπει της ζωής. Ένα βιβλίο γεμάτο ευαισθησία και αλήθειες. Αληθιές που φαντάζουν σαν πελώρια βουνά, απροσπέραστα, αδιάβατα στον κόσμο των παιδιών. Των παιδιών που σκέπτονται απλά, όμορφα και σκανδαλιάρικα. Των παιδιών που η αθωότητα ζωντανεύει τα πάντα κι έχουν όλα τα πράγματα  μιλιά, ζωή και  φαντασία απίστευτη. Οι τύψεις που δεν μπορούν να εκφραστούν με άλλον τρόπο στο μικρό μυαλουδάκι ενός νηπίου, παίρνει σάρκα και οστά με μια κούκλα, ένα λουλούδι , μια φιγούρα που συχνά μπορεί να γίνει ακόμα κι ο φανταστικός  τους φίλος που μαζί του μοιράζονται τα πάντα.

Πόσα θέματα δεν ακούμπα τούτη η ιστορία. Διατροφή, συναισθήματα, λέξεις σπουδαίες, αξίες μοναδικές. Να μάθουμε να λέμε τις αλήθειες όσο δύσκολο και να είναι. Να μάθουμε να ζητάμε συγνώμη κι ευχαριστώ . Να μάθουμε πως υπάρχουν πράγματα  στη ζωή που δεν μας αρέσουν πάντα αλλά πρέπει να …συμβούν.

Όμορφη ιστορία, έξυπνη, αληθινή, τρυφερή και αφορμή για πολύ συζήτηση και δουλειά μέσα στην τάξη. Η Ζαμπία Λαζανάκη είναι και νηπιαγωγός και ξέρει πολύ καλά τις παιδικές ψυχές, τις σκανταλιές και τις σκέψεις των μικρών παιδιών. Ξέρει και μείς τι ακριβώς χρειαζόμαστε στη τάξη. Μια ιστορία, μια ζωγραφιά, ένα πινέλο , ένα ήλιο κι ένα δυο σύννεφα κι όλος ο κόσμος μπορεί να αλλάξει. Όμορφη και η εικονογράφηση της Κατερίνας Στρατήγη.  Έντονες φιγούρες και χρώματα.

Κι επειδή τούτο το βιβλίο έχει μια πολύ ξεχωριστή αφιέρωση, εκτός την πολύ ξεχωριστή σημασία της ιστορίας , ψάξτε το σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία και θα δείτε πόσο πολύ θα σας αρέσει!

Για παιδιά από 5 χρονών…

Μόνο αν θέλω, Γιώτα Κ. Αλεξάνδρου, εικ: Σάντρα Ελευθερίου, εκδ. Μίνωας

Αχ αυτές οι αγκαλιές και τα φιλιά κι όλα τα χάδια σαν προέρχονται από αγαπημένα πρόσωπα πόσο πολύ ψηλώνουν τις ψυχές και τα χαμόγελα στα πρόσωπα μικρών και  μεγάλων. Κι η Έλλη ένοιωθε ευτυχισμένη σαν την αγκάλιαζε η δασκάλα της. Κι η μαμά ακόμα κι ο μπαμπάς κι ας ένοιωθε  πως τραμπαλίζεται. Όμως δεν αντέχει καθόλου τα φιλιά και τα τσιμπήματα και τις αγκαλιές από τις θειες κι όλους όσους πιστεύουν  πως μπορούν να την αγγίζουν όποτε εκείνοι  θέλουν. Έτσι λοιπόν μια μέρα που ήταν για την Έλλη  σημαδιακή και πολύ σημαντική, μια επίσκεψη έφταιγε, κι  άλλαξαν όλα. Έφταιγε κι  εκείνο το άγαλμα, η Κόρη, στο Μουσείο, που απαγορευόταν να την ακουμπήσει κάνεις. Έτσι κι εκείνη σαν επέστρεψε σπίτι κι άρχισαν οι οικογενειακές συγκεντρώσεις  το δήλωσε γραπτά και προφορικά, πως ,ΜΟΝΟ ΑΝ ΘΕΛΩ θα συμβαίνει αυτό. Ήταν τότε που  και γινήκανε τα πράγματα στην ευρύτερη οικογένεια άνω κάτω….

Πόση αλήθεια κρύβεται σε τούτο το κείμενο; Πόση αγανάκτηση που δύσκολα προφέρεται και πόση ανακούφιση τελικά όταν επιτέλους τολμάς… Η Έλλη αντιπροσωπεύει όλα εκείνα τα παιδιά που δυσανασχετούν με τους μεγάλους που συνήθως θέλουν να κάνουν πράγματα πάνω τους κι εκείνα …δεν θέλουν. Γιατί όλοι πρέπει να  φιλήσουν, να  αγκαλιάσουν,  να πειράξουν ένα μικρό παιδί. Ε, λοιπόν να ένα δικαίωμα που περιγράφει τόσο καταπληκτικά η Γιώτα Αλεξάνδρου. Στοπ, στις αγκαλιές και στα φλιά από όλους. Το παιδί έχει δικαίωμα στην άρνηση, στην επιλογή και στο σεβασμό από τους άλλους ακόμα και αν είναι συγγενικά πρόσωπα. Όλοι το έχουμε ζήσει σαν παιδιά και ίσως το έχουμε κάνει στα μικρά παιδιά. Κι εκείνα  πολλές φορές δεν τολμούν να πουν αυτό που αισθάνονται.

Έξυπνη, καλογραμμένη, καταπληκτική ιδέα της Γιώτας . Μέσα από μικρές φράσεις γνωστών παραμυθιών, μέσα από μοναδικές παρομοιώσεις και μέσα από τα αγάλματα και τις συμπεριφορές που επιτάσσουν οι κανόνες και η κοινωνία βγαίνει η λύση , η μεγάλη αλήθεια του μικρού παιδιού. Ναι, στις αγκαλιές, ναι, και στα φιλιά, αλλά όχι αν δεν θέλει κάποιος. Και φυσικά πρέπει να το πει και να  το απαιτήσεις, να το φωνάξει με το δικό του τρόπο, μήπως και κάποια στιγμή κι αυτοί οι μεγάλοι σοβαρευτούν.

Ένα βιβλίο που θα ανακουφίσει εκατοντάδες παιδιά. Που θα δώσει λύση σε ένα μαρτύριο συχνά καθημερινό. Ένα  βιβλίο για την οικογένεια όλη. Για τις συμπεριφορές, για τα δικαιώματα πάνω στο σώμα μας και τα θέλω ή δεν θέλω!

Καταπληκτική  και η Σάντρα Ελευθερίου με τις απίστευτες εικόνες της. Ζωντάνια, έντονα χρώματα και εκφραστικότητα που μαγνητίζει μικρούς και μεγάλους 

Για παιδιά από 5 χρονών…

Εκεί που ο Ωκεανός συναντά τον Ουρανό, Αδελφοί Φαν, εκδ. Μεταίχμιο.

Το περίμενα τούτο το βιβλίο. Ήξερα πως θα μεταφραζόταν σίγουρα κι άλλη ιστορία των αδελφών  Φαν, στα ελληνικά. Κι μόλις το πήρα στα χέρια μου άρχισα να το ξεφυλλίζω σιγά σιγά, να χαϊδεύω τις εικόνες και να θαυμάζω την τελειότητα και ομορφιά τους. Άλλο ένα μικρό αριστούργημα αισθητικής, εικόνας και φαντασίας. Άλλο ένα βιβλίο που μαγεύει μικρούς μεγάλους και τους μεταφέρει στον κόσμο του Παραμυθιού και του Ονείρου σαν να είναι αληθινός. Μοναδικότητα στις εικόνες, εκπληκτική σύλληψη, ιδέα , χρώμα και ύφος.  Κι ύστερα διάβασα την ιστορία κι ένοιωσα μια βαθιά συγκίνηση. Μια αλήθεια γλυκόπικρη για όλα τα αγαπημένα πρόσωπα που χάνονται  αλλά παραμένουν πάντα στην ψυχή και  στο μυαλό όλων και όσο ζούμε. Αναμνήσεις, λέξεις, εικόνες από τον αγαπημένο παππού… τον δικό μας παππού και τον παππού του Φιν. Ιστορία για εκείνο το μέρος το μαγικό που ο ωκεανός συναντά τον Ουρανό. Εκεί που όλα μπορούν να συμβούν. ..

Κι η θύμηση είναι κομμάτι μεγάλο της ζωής και του τώρα. Η βάρκα του Φιν ταξιδεύει νοητά και φανταστικά, Είναι η βάρκα του παππού, είναι ο ίδιος ο παππούς που λείπει, που αγαπά, που συνεχίσει να τον συντροφεύει στον ύπνο μα πιο πολύ στον ξύπνιο του.

Η βάρκα που ταξιδεύει και αναζητά πάντα. Πού συνάντα  μεγάλα εμπόδια ή φόβους   ή και τεράστια χρυσά ψάρια που μιλούν. Μιλούν κι είναι πρόθυμα να λύσουν απορίες . Με τα σκαμπανεβάσματα της  θάλασσας , της ζωής τα πάνω κάτω προχωρεί , η βάρκα αυτή η μαγική  ίσαμε εκείνα τα απίστευτα μέρη, τις Βιβλιοθήκες Νήσους που κουρνιάζουν ίσαμε εκατό βιβλιοφάγα πουλιά… Κι αρχίζουν κι άλλα ταξίδια της ψυχής και του νου που απλόχερα χαρίζουν τα βιβλία… Κι άλλα νησιά συνάντησε ο Φιν κι ο κάθε Φον,  για γίγαντες, για όστρακα και μέδουσες ίσαμε εκεί που το βλέμμα χάνεται στη μαγεία… Εκεί που το ταξίδι συνεχίζεται με οδηγό πάντα τη φαντασία, στο φεγγάρι που κατοικούν όλα τα χαμένα αντικείμενα κι οι σκέψεις  κι ίσως κι οι ψυχές. Εκεί που ο ωκεανός χάνεται κι αρχίζει ο Ουρανός και όνειρο…

Απώλεια, μνήμη, τιμή, όνειρο και Φαντασία. Χαρά και λύπη , ομορφιά και δύναμη. Δρόμοι ανοιχτοί στο άγνωστο, στο φως, στη γνώση. Συμβουλές που πιάνουν τόπο και επιθυμίες που ξεπερνούν όρια, εμπόδια και δύσκολα «μονοπάτια».

Σας το έγραψα και πριν, είναι ένα αριστουργηματικό βιβλίο που δεν πρέπει να χάσετε. Αναζητήστε το και δώστε μια εξήγηση στα παιδιά που χάνουν τα αγαπημένα πρόσωπα. Και ζήστε κι  εσείς το όνειρο να ζωντανεύει και βρείτε λύση, αγάπη, θετική σκέψη στα δύσκολα…

Για όλους όσους αγαπούν πολύ τα παραμύθια, τις καλές ιστορίες και τις χώρες του Φανταστικού και του Ονείρου…

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Δημοσιευτηκε στις 6 Οκτωβρίου στο Cretalive.gr Qhttps://www.cretalive.gr/culture/ta-paramythia-toy-sabbatoy-06-10-2018