Κόκκινη κλωστή η ζωή του καθενός…

Τα Παραμύθια του Σαββάτου ….γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Μύθοι, ιστορίες και γνώσεις πολύτιμες. Οδηγοί επιβίωσης και αλήθειες που είναι πάντα κρυμμένες στα παραμύθια και στα καλογραμμένα βιβλία για παιδιά.

Κόκκινη κλωστή η ζωή του καθενός με χάντρες, πετράδια και κόμπους πλεγμένη. Ξετυλίγεται, μαζεύεται και πλέκεται αργά, χρωματιστά, επίπονα μα και με μεγάλη ευκολία πολλές φορές. Σαν παραμύθι που έχει πάντα ένα τέλος γεμάτο λύτρωση, κάθαρση και ζωή…

Η Ελαφίνα της Κερύνειας, Μαρία Αγγελίδου, εικ :Ίρις Σαμαρτζή, εκδ. Μεταίχμιο

Ιστορίες σαν πετραδάκια  αστραφτερά και χάντρες στις κόκκινες κλωστές της ζωής λέει η Μαρία  Αγγελίδου πως είναι τα κατορθώματα των ηρώων. Κατορθώματα που γίνονται με βήματα πολλά σε χρόνους και τόπους και φτάνουν να γίνουν  γρήγορα σαν αστραπή. Τούτη πάλι η ιστορία είναι ένα κατόρθωμα του Ηρακλή. Κι είναι κόμπος στην  κλωστή την κόκκινη της ζωής του. Κόμπος σφιγμένος, τριπλός και άλυτος. Την ελαφίνα της Κερύνειας έπρεπε να πιάσει… Ένα θηλυκό ελάφι με χρυσά κέρατα και χάλκινες οπλές. Αγαπημένο ζώο της Άρτεμης το ελάφι κι είχε στο άρμα της καταφέρεις να ζέψει τις τέσσερις αδελφές της  πιο ατίθασης στον κόσμο ελαφίνας. Ελεύθερη ζούσε στα βουνά της Κερύνειας  κι ο Ευρυσθέας θέλησε να στείλει τον Ηρακλή να του την φέρει ζωντανή. Κι είναι ο μύθος τούτος με δυο τρεις εκδοχές γνωστός που λέει  να την πιάνει με δόρατα και βέλη ή ίσως με δίχτυ την ώρα που πίνει  νερό.  Άλλοι πάλι λένε πως την ακολουθούσε  όπου κι αν πήγαινε, κρυβόταν , έτρεχε ένα ολόκληρο χρόνο. Μαζί της κι αυτός στο τρέξιμο, άλλες φορές στο κρυφτό και πάλι στα βήματα της  προχωρούσε ίσαμε εκείνη την  στιγμή της μεγάλης δίψας… Κι η Άρτεμη, η θεά του κυνηγιού και λάτρης των ελαφιών,  δεν θύμωσε ποτέ με τον Ημίθεο γιατί το ελευθέρωσε το όμορφο ζώο σχεδόν αμέσως μετά!

Άλλο ένα μυθολογικό παραμύθι. Ο τέταρτος άθλος από τους δώδεκα του Ηρακλή. Γραμμένος και τούτος μοναδικά από την Μαρία Αγγελίδου. Ποιητικός λόγος, γεμάτος φαντασία και λέξεις που ακουμπάνε την ψυχή με περισσή τέχνη. Πολλές φορές τον διάβασα για να κρατήσω τούτα τα λόγια της κόκκινης κλωστής και των βημάτων για να πω για πολλοστή φορά πως έτσι έπρεπε να διδάσκονται οι μύθοι, οι ιστορίες , τα μεγάλα γεγονότα του κόσμου όλου. Γραμμένα σε γλώσσα απλή αλλά πλούσια σε εικόνες, σε λέξεις , σε πλοκή.

Και πάλι ο συνδυασμός των δύο καλλιτεχνών συγγραφέα και εικονογράφου μοναδικός και δεμένος άρρηκτα. Ίρις Σαμαρτζή  με το ιδιαίτερο  της ύφος που πια γνωρίζουμε όλοι πως μόνο εκείνη θα μπορούσε να ζωγραφίσει τούτα τα λόγια της Μαρίας Αγγελίδου με τον τρόπο που τους ταιριάζουν.

Εννοείται πως δεν πρέπει να λείπει και τούτος ο μύθος από κανένα σχολείο ή σπίτι γιατί τούτες οι γραφές είναι πολύτιμες και καλοδιάβαστες και  πρέπει όλοι να τις γνωρίζουν.

Με εκπαιδευτικές δραστηριότητες πάντα επιμελημένες από την Μαρία Γονιδάκη. 

Για παιδιά και μεγάλους από 6 χρονών…

 

Αν ποτέ θελήσεις να φέρεις ένα πιάνο στην παραλία, ΜΗΝ το Κάνεις!,Ελίζ Πάρσλι, εκδ. Ψυχογιός

Ε, ναι, λοιπόν! Σίγουρα θα μπορούσε να είναι μια πολύ καλή ιδέα να κουβαλήσεις το πιάνο σου στην παραλία …για μπάνιο, αντί για ένα καραβάκι, ένα φρίσμπι ή ένα φτυαράκι αλλά μάλλον δεν θα ήταν η καλύτερη. Η αλήθεια είναι πως δύσκολα μπορείς να το αποχωριστείς, όμως η πιο μεγάλη αλήθεια είναι  πως δεν είναι καθόλου εύκολο να το μεταφέρεις ως εκεί και να το διατηρήσεις, καθαρό, καινούργιο και …άγγιχτο. Μόνο τότε, ίσως ,καταλάβεις πως ήταν καλύτερα να πάρεις  μαζί σου κάτι  πιο μικρό, πιο ελαφρύ και πιο διασκεδαστικό. Μόνο τότε….

Ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος είναι και όλο το νόημα του βιβλίου της Ελίζ Πάρσλι. Πόσες φορές δεν έχουμε γίνει μάρτυρες σκήνων όπως εκείνης του μικρού παιδιού να θέλει να πάρει μαζί του όπου πάει όλα τα πράγματα του. Πράγματα απλά, πολλά  μα και αδύνατον να  κουβαληθούν. Κλάματα, φωνές , γκρίνιες , πείσματα και κακή διάθεση. Κι όμως υπάρχει ένας υπέροχος τρόπος  σε τούτο το βιβλίο που του δίνει να καταλάβει πως ορισμένα πράγματα …δεν γίνονται. Μόνο βιώνοντας και βάζοντας όρους, απαράβατους, το παιδί μαθαίνει. Κι αν κρατήσουμε τη θέση μας και δεν « λυπηθούμε», η επόμενη φορά θα είναι πανεύκολη και απόλυτα συνυφασμένη με τα δικά μας θέλω!

Ένα βιβλίο αλήθειας, νηπιακής καθημερινής μάχης με τα παιχνίδια, με τις βόλτες , με τα θέλω των παιδιών. Μια ιστορία γεμάτη ακρότητες που όμως δείχνουν το μέγεθος της επιθυμίας των νηπίων και γεμάτη συμπεράσματα, διδάγματα και …χιούμορ. Αν δεν πάθεις δεν θα μάθεις, λέει μια παροιμία και σε τούτο το βιβλίο αυτό αποδεικνύεται. Ένα   με εξαιρετική εικονογράφηση από την ίδια την συγγραφέα.

Για παιδιά πολύ μικρά μα και για μεγαλύτερα που δύσκολα καταλαβαίνουν τα μεγέθη, τους όγκους, το βάρος λόγων, πραγμάτων και …θέσεων. Για την εμπιστοσύνη στους άλλους, στον εαυτό μας, για τη δύναμη της γνώμης μας, για τα λάθη που γίνονται μαθήματα, για παιδιά που επιμένουν, θυμώνουν, και δεν ακούν κανέναν και τίποτα ….

Το βιβλίο έχει πολλές χρήσης. Οδηγός επιβίωσης στην παραλία, στο σπίτι, στην οικογένεια αποκλειστικά. Τυχαία δεν έγινε Best seller στους New York Times. Και μεταφράζεται σε πάνω από είκοσι γλώσσες ανά τον κόαμο…

Γιατί δεν αξίζει κανείς να χάνει όμορφες στιγμές και πράγματα επειδή δεν θέλει να καταλάβει πως κάποιες  φορές δεν σκέπτεται σωστά….

Από 3 χρόνων…

Μέλισσες, Piort Socha, εκδόσεις Μικρή Σελήνη

Σαν είδα τούτο το βιβλίο δεν μπόρεσα να κρύψω τα επιφωνήματα θαυμασμού και ικανοποίησης. Επιτελούς , είπα στον εαυτό μου, ένα καλαίσθητο, μεγάλο, χορταστικό και πολύτιμο βιβλίο για κάθε μα κάθε βιβλιοθήκη. Αγαπημένο έντομο η μέλισσα αν και κάποιες φορές φοβιστικό γιατί το συγχέουμε με σφήγκες και τσιμπήματα που πονάνε πολύ. Όμως μια βόλτα στην ιστορία τούτου του εντόμου θα μας βοηθήσει να μάθουμε ή να θυμηθούμε τη χρησιμότητα, να κατανοήσουμε  την μοναδική κοινωνία του και  την παραδειγματική του οργάνωση του. Κι ίσως καταρριφθούν κάποιοι μύθοι, ίσως πάλι να  μεγαλώσει ακόμα πιο πολύ στην εκτίμησή μας η μοναδική μέλισσα.

Τούτο το βιβλίο έχει και τι δεν έχει!… Έχει πάνω από όλα  ζωντάνια κι ομορφιά. Δεν είναι παραμύθι , δεν είναι ιστορία που θα μας μεταφέρει σε κόσμους φαντασίας και παράξενους. Είναι μια ολοκαίνουργια , υπέροχη, σύγχρονη εγκυκλοπαίδεια  γνώσεων, με μοναδικό της μέλημα να μας μυήσει στον κόσμο του πιο εργατικού  εντόμου  του πλανήτη. Με εικονογράφηση που σε μαγνητίζει, με λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά και τη γνώση όχι μόνο μάθηση αλλά και παιχνίδι.

Το ανοίγεις και σταματάς στην κάθε του σελίδα. Διαβάζεις, μαθαίνεις και παρασύρεσαι από την εκπληκτική του εικονογράφηση. Η ιστορία της μέλισσας που ξεπερνά το χρόνο και τους αιώνες. 100.000.000 χρόνια ύπαρξης, εξελικτικής  πορείας , αλλαγών  και ζωής. Μαθαίνεις, βλέπεις  από κοντά την ανατομία της . Θαυμάζεις την μοναδικότητα της φύσης πάνω σε μικρογραφικό αριστούργημα. Καταλαβαίνει  την πολυάσχολη ζωή τους. Ζεις μαζί τους την δημιουργία κελιών, κερήθρας και μελιού. Γνωρίζεις την βασίλισσα , τις εργάτριες που ταΐζουν τις λάβρες. Διαβάζεις και βλέπεις  που αποθηκεύουν το μέλι και συγκλονίζεσαι από τα σχεδιαγράμματα που δείχνουν τον μοναδικό χορό των  μελισσών. Τι είναι σμήνος, τι είναι η επικονίαση και ποια φυτά, καρποί, φρούτα και λαχανικά χρειάζονται τις μέλισσες για να αναπτυχθούν και να υπάρχουν.

Μαθαίνεις την ιστορία από την αρχή σχεδόν της δημιουργίας τους από τοιχογραφίες που βρέθηκαν  σε Ευρώπη, Ασία και Αφρική. Θυμάσαι πως οι καλύτεροι μελισσοκόμοι  έζησαν στην Αρχαία Αίγυπτο. Οι Έλληνες Θεοί πάλι λάτρεψαν το μέλι και τον βασιλικό πολτό. Οι Ρωμαίοι  έκαναν μπάνιο με μέλι για να κρατήσουν τη νεότητά τους . Σλάβοι, Άγιοι, Στρατηλάτες , Αυτοκράτορες και βασιλιάδες εξύμνησαν το χρυσό υγρό !Κι ύστερα μαθαίνεις τα πάντα για τους μελισσοκόμους, τις κυψέλες  ανά τον κόσμο.  

Σταθήκαμε κι εμείς στο δικό  μας σχολείο στις εικόνες που δείχνουν πως φτιάχνεται το μέλι, και ποιος θέλει το κακό των μελισσών. Μάθαμε ακόμα τους κινδύνους από τα τσιμπήματα και πως αυτά τα μικροσκοπικά και πολύτιμα έντομα κινδυνεύουν τη σημερινή εποχή να χαθούν…

Και το πιάσαμε ξανά από την αρχή το μεγάλο βιβλίο και μέρες τώρα το ξεφυλλίζουμε ξανά και ξανά. Κι έχει την πιο σπουδαία θέση στη βιβλιοθήκη μας γιατί είναι τεράστιο βιβλίο και γεμάτο γεύσεις, μυρωδιές και γνώσεις.

Ένα μοναδικό στο είδος του βιβλίο που πάντα θα συμβουλεύεστε.  Δεν διαβάζεται με μια ανάσα αλλά με  πολλές, σιγά σιγά και πάντα!

Δεκάδες θέματα ξεπήδησαν με σα στην τάξη από τούτες τις γραφές. Απορίες, ερωτήσεις και κατασκευές πολύπλοκες, απλές και όμορφες πολύ.

Όλοι να το πάρετε. Να το διαβάζεται συχνά… Να χάνεστε στις εικόνες του και να θυμάστε όσα ξεχνάτε για την μοναδικότητα των μελισσών.

Από τις πιο καλόγουστες και σπάνιες εκδόσεις που κυκλοφορούν αυτή την χρονική στιγμή στην χώρα μας….

Για κάθε ηλικία  …για όλους μας !

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός
Δημοσιεύτηκε στο cretalive.gr στις 26 Μαίου 2018:https://www.cretalive.gr/culture/ta-paramythia-toy-sabbatoy-26-5-2018 

Δημοσιεύτηκε στο fractalart.gr στις 30 Μαίου 2018: 

Tα συναισθήματα ακουμπούν τα παραμύθια …

«Τα Παραμύθια του Σαββάτου» …γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Πόσο μεγάλος είναι  ο σάκος της λύπης; Πόσα μικρά μπουκαλάκια αμοίραστες σκέψεις χωρά; Πόσο σπουδαίο είναι να θυμάσαι, να μην ξεχνάς αυτό που χάνεται… Λύπη και χαρά, ζωή και θάνατος, μοναξιά και παρέα. Αλήθειες της ζωής και παραμύθια  γεμάτα νοσταλγία, αγάπη και …καλοκαίρια ζουμερά σαν τα κατακόκκινα καρπούζια των παιδικών μας χρόνων!

Η μεγάλη Λύπη της χαράς, Αν Φρανσουάζ Τερενέ, εικ :Ελεν Λεσκό, εκδ. Ερευνητές 

Η Χαρά κι ο Χάρης. Φίλοι από πολύ μικρά παιδιά. Η Χαρά έχει μια μεγάλη Λύπη. Ο Χάρης θέλει να την βοηθήσει και να την μοιραστεί μαζί της. Η Χαρά διστάζει γιατί φοβάται να δει στενοχωρημένο το φίλο της. Όμως τα βάρη σαν μοιράζονται γίνονται πιο ελαφριά κι οι στεναχώριες σχεδόν περνούν. Τα αστέρια λάμπουν ξανά στον Ουρανό και τα λουλούδια ανθίζουν …

Μια τρυφερή ιστορία για πολύ μικρά παιδιά. Μια ιστορία που αναδεικνύει το πόσο σπουδαίο είναι  να έχει κάποιος φίλους στη ζωή του. Πόσο σημαντικό είναι το  μοίρασμα στις σκέψεις, στις χαρές, στις στεναχώριες. Η Χαρά και η Λύπη πάντα ταξιδεύουν παρέα, όμως χωρίζουν σαν τις μοιραστείς με κάποιον  άλλον. Θεριεύουν όχι πάντα προς το κακό αφού ακόμα κι εκείνο το τεράστιο  σακούλι της Λύπης  ξεφουσκώνει και χάνεται.

Για το μοίρασμα, τα αισθήματα, τους φίλους που΄ναι πολύτιμοι και φαίνονται στα δύσκολα…

Από 3 χρονών…

Παραμύθια με καρπούζι, Ιωάννα Μπαμπέτα, εικ: Ντανιέλα Σταματιάδη, εκδ. Μεταίχμιο

Παιδικές αναμνήσεις, καλοκαίρια αξέχαστα, κόκκινα σαν καρπούζι, γαλάζια σαν τη θάλασσα, χρυσαφιά σαν τα παραμύθια της γιαγιάς. Της γιαγιάς που πάντα ήξερε να περιμένει, να δροσίζει, να χαρίζει αγάπη, χαμόγελα και κόσμους φανταστικούς. Όλα αυτά συνέβαιναν τα καλοκαίρια ίσαμε την αρχή της εφηβείας. Τότε που ο Λεωνίδας δεν ήταν  πια ένα αγόρι που προκαλούσε εκνευρισμό, αλλά ιδιαίτερος φίλος. Κι η γιαγιά πια σταμάτησε να λέει  παραμύθια γιατί η πολυθρόνα με τα ξεθωριασμένα λουλούδια έμεινε άδεια. ..Η γιαγιά έφυγε για να συναντήσει  τους κόσμους των παραμυθιών, όμως η εικόνα, η ψυχή , οι ιστορίες της συνεχίζονται για πάντα. Και το καρπούζι είναι  εκεί να θυμίζει τις μυρωδιές, τα αρώματα, τις γεύσεις μιας ολόκληρης εποχής.

Τρυφερό, γλυκό, συγκινητικό και μάλλον βιωματικό το καινούργιο βιβλίο της Ιωάννας Μπαμπέτα. Η γιαγιά όλων μας είναι  από τα πιο αγαπητά πρόσωπα της οικογένειας. Άνθρωπος δεκτικός, μελιστάλακτος συνήθως, υπομονετικός και γνώστης της ψυχής των παιδιών όσο κανένας άλλος. Ένα βιβλίο που μετράει απώλειες. Νιότης, γηρατειών,   αγάπης και μοίρασμα αναμνήσεων και σπουδαίων σκέψεων. Τι συμβαίνει σαν χάνεται ένας δικός μας άνθρωπος. Μένει μέσα μας όσο  τον θυμόμαστε. Όσο φροντίζουμε εκείνα  που κι εκείνος αγαπούσε, όσο θυμόμαστε τις στιγμές, τις αγάπες , τις κινήσεις του. Ένα βιβλίο γεμάτο αναπόληση,  γεμάτο ζωή κι ας μιλά για την απώλεια. Ένα βιβλίο που μοιράζεται την αγάπη των παραμυθιών, τις αλήθειες,τους κόσμους και τη ζωντάνια τους. Ένα βιβλίο για τις γιαγιάδες τις μαγικές όλου του κόσμου. Ένα βιβλίο για τα καλοκαίρια των παιδικών χρόνων, όλων μας, που πάντα θα μυρίζουν σαν μια φέτα από καρπούζι, γλυκό και κατακόκκινο.

Υπέροχη ζήση, υπέροχη και η ανάμνηση. Μαγική όπως πάντα η εικονογράφηση της Ντανιέλας Σταματιάδη. Κρατήστε  το αγκαλιά πάρτε και μια φέτα καρπούζι κι οι  γιαγιάδες θα φανούν μπροστά σας με όλους τους δράκους, τις γοργόνες, τους βασιλιάδες και τα αερικά της πρώτης νιότης όλων μας… Γιατί οι θύμησες πλουτίζουν τη ζωή μας και την κάνουν πιο καλή , πιο γλυκιά, πιο γεμάτη!

Μια ομάδα για τη Σόφη, Τζένη Κουτσοδημητροπούλου, εικ: Μαρία  Μανουρά, εκδ. Ελληνοεκδοτική.

Πρώτη τάξη του Δημοτικού. Μια παρέα παιδιών, η Αλίκη κι η Σόφη , φίλες κολλητές, από το νηπιαγωγείο. Μόνο που όλα σχεδόν τα έκανε η Σόφη σε τούτη τη σχέση, η Αλίκη απλά συμφωνούσε και συμμετείχε μόνο αν η φίλη της έλεγε …ναι. Και αρχίσανε οι δύσκολες λέξεις και τα νοήματα. Μοιράζομαι είπε η δασκάλα σαν πρώτη έννοια... Κι ύστερα θέλησε να μάθει στα παιδιά τι σημαίνει  η Τάξη και τι η Ομάδα. Κι αρχίσανε τα πολύ δύσκολα. Σόφη, Μίλτος, Κωστής και Αλίκη η ομάδα των παιδιών που δυσκολευόταν να προσαρμοστεί στους κανόνες. Και για όλα έφταιγε …η Σόφη. Όλα έπρεπε να γίνουν όπως εκείνη ήθελε κι αν κάτι άλλαζε τότε γκρίνια, σβήσιμο ή και μουτζούρωμα συνωστίζονταν . Κι οι φίλοι μια στιγμή πήγαν στην άκρη… Λέξεις σκληρές έκαναν  την εμφάνισή τους! Σταμάτα, Φτάνει πια… Κι ο θυμός ξεχείλισε και σκόρπισε … Και μια μέρα πάλι άλλαξαν όλα όταν η δασκάλα ζήτησε να ζωγραφίσουν τη λέξη :Παρέα…

Τζένη Κουτσοδημητροπούλου, η συγγραφέας. Μαρία Μανουρά η εικονογράφος. Ιστορία καθημερινής σχολικής ζωής.Γεμάτη εγωισμό, φιλία, θυμό, μετανιώματα κι αγάπη. Μια ιστορία που περιγράφει τις δυσκολίες των παιδιών να μεταβούν από το ισχυρό εγώ τους στο εμείς. Από την νηπιακή ηλικία στην παιδική και από τα ιδιόκτητα αποκλειστικά πράγματα, στο μοίρασμα. Ένα βιβλίο που γονείς και δάσκαλοι το καταλαβαίνουν απόλυτα. Γεμάτο έντονα συναισθήματα, γεμάτο αγωνίες, συμπεριφορές και παθήματα που ευτυχώς γίνονται μαθήματα! Φιλίες που δοκιμάζονται, συναισθήματα που φουντώνουν, εκρήγνυται, ξεχειλίζουν άλλοτε θετικά κι άλλοτε αρνητικά.

Να το διαβάσετε, να καταλάβετε πως τα παιδιά θέλουν όρια, θέλουν να κάνουν λάθη γιατί αλλιώς δεν μαθαίνουν, δεν καταλαβαίνουν, δεν νοιώθουν τη δύναμη και τις αλήθειες τους…

Για παιδιά από 6 χρόνων…

*http://zhtunteanagnostes.blogspot.gr/

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 19 Μαϊου 2018 :https://www.cretalive.gr/culture/ta-paramythia-toy-sabbatoy-19-5-2018 

Mε αφορμή τη γιορτή της μητέρας στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης!

Ιστορίες και παραμύθια του κόσμου, στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας !

Με αφορμή την  Γιορτή Μητέρας , είπαμε το παραμύθι της Ηλιογέννητης* την Κυριακή 13 Μαΐου 2018 και ώρα 11.00 το πρωί στον 3^ο όροφο του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Κρήτης.

Η Ελένη Μπετεινάκη ήταν εκεί παρέα με τις κούκλες της και αφηγήθηκε μια από τις δεκάδες παραλλαγές του μύθου που εξυμνεί την αγάπη της μάνας, τον καημό, την προσμονή. Την αγάπη της κόρης γι αυτήν, τα εμπόδια, τις κακοτοπιές και την επιθυμία που δεν γνωρίζει κόπο και χρόνο…. 

«Μια φορά και δυο καιροί όπως λένε τα παραμύθια, ένα ζευγάρι όμορφο σε ένα μικρό χωριό περίμενε να γεννηθεί το πρώτο το παιδί τους. Δουλειές πολλές κάθε πρωί έκανε η γυναίκα  και σαν πέρασε ο καιρός και βάρυνε πολύ κανείς δεν ήταν δίπλα της να τηνε βοηθήσει να κουβαλήσει φορτίο βαρύ στο σπίτι να ανάψει τη φωτιά, να στήσει το τσουκάλι της. Κι ό Ήλιος τότε  έσκυψε και ένα χαμόγελο πλατύ της χάρισε. Εκείνη του’ πε «Βοήθα με, του τάζω το παιδί μου!». Σε λίγο γεννήθηκε μια κόρη που ομορφότερη δεν είχε γεννηθεί με κατάξανθα μαλλιά και χρώμα άσπρο, λαμπερό, φωτεινό σαν τον Ήλιο…»

Κι ήρθανε πολλά παιδιά και μάνες και πατεράδες να ακούσουν τούτη την ιστορία και σαν ήρθε η λύτρωση, η κάθαρση, το τέλος του παραμυθιού φτιάξαμε το πιο όμορφο βραχιόλι για τη μαμά που γινόταν και καρφίτσα να της την χαρίσουμε τούτη την μέρα την τόσο ξεχωριστή!

Οι κούκλες ήταν από Το κουμπί και το βελόνι…

(*Βασισμένο στο βιβλίο του Αριστείδη Δάγλα με τον ομώνυμο τίτλο και σε Λαϊκά παραμύθια)

 

Για τις μαμάδες του κόσμου...

Τα παραμύθια του Σαββάτου…γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*
Ακούστε το απόσπασμα από την εκπομπή Καλό Μεσημέρι με την Ιωάννα Μαλέσκου, τον Στέλιο Ζερβό και την Ελένη Μπετεινάκη εδω : https://www.youtube.com/watch?v=wsG2roei9QQ&feature=youtu.be

Όσα βιβλία κι αν γραφούν για τις μαμάδες πάντα θα ΄ναι λίγα. Κι αφού ετούτη η γιορτή είναι τόσο ξεχωριστή τα « παραμύθια του Σαββάτου » κάνοντας  ένα μικρό αφιέρωμα στο πιο αγαπητό πρόσωπο της ζωής μας, στις Μαμάδες που γιορτάζουν κάθε χρόνο τη 2η Κυριακή του Μάη,ξεχώρισαν τα πιο αγαπημένα, παλιά και καινούργια κι εσείς αποφασίστε τι θα της χαρίσετε!

Η μαμά μου κι εγώ, Μάνια Καπλάνογλου, εικ:Τζουλιάνο Φέρρι, εκδ. Πατάκης

«Η μεγάλη αρκούδα μετράει χρόνια.

Η μικρή αρκούδα μετράει πεφταστέρια»

Γονείς και παιδιά, μικροί και μεγάλοι, κόσμοι αντίθετοι που όμως πορεύονται μαζί. Σχέσεις μοναδικές, χάσματα γενεών που πάντα θα υπάρχουν, διαφορετική αντίληψη ζωής μα πάντα σχέσεις δυνατές που κανένας χρόνος δεν μπορεί να σβήσει.

Ένα βιβλίο έξυπνο, διαφορετικό,  που προσεγγίζει με πολύ ιδιαίτερο τρόπο την μοναδική αυτή σχέση του γονέα με το παιδί του. Όχι, τυχαία, η επιλογή ζώου, ενός μεγαλόσωμου αλλά πολύ αγαπητού στα παιδιά που παρά το μέγεθος του η τρυφερότητα του είναι μοναδική. Όλοι είχαμε  κάποτε ένα αρκουδάκι λούτρινο για παιχνίδι κι ακόμα έχουν τα περισσότερα  παιδιά, πόσο μάλλον όταν αυτό το αρκουδάκι ζωντανεύει  μέσα από μια ιστορία και τους δείχνει πράγματα που κι εκείνα νοιώθουν, καθώς  και τις μεγάλες αντιθέσεις της ζωής που μόνο η αγάπη μπορεί να τις αντέξει και να τις …ενώσει. Ευρηματική η Μάνια Καπλάνογλου και πολύ περιεκτική με μια ικανότητα φιλοσοφίας και απλού αλλά όχι απλοϊκού λόγου που μέσα σε δυο γραμμές λέει όλες τις μεγάλες αλήθειες της ζωή μας. Δυο γραμμές σε κάθε σελίδα συνοδευόμενες από μια εικονογράφηση ρετρό στυλ,  σχεδόν μαγική από τον Τζουλιάνο Φέρρι.

Τρυφερό, ευαίσθητο, ειλικρινές και πολύ ιδιαίτερο κείμενο που θα συγκινήσει, θα αγαπηθεί και θα ξεχωρίσει από πολλά βιβλία που έχουν σαν θέμα τους την σχέση μάνας – παιδιού!

Η μαμά πετάει, Ναταλία Καπατσούλια, εκδόσεις Διάπλαση

Ποια είναι η καλύτερη μαμά στο κόσμο; Μα φυσικά η δική μου,  λέει το μικρό αγόρι της ιστορίας. Κι είναι τούτη η μάμα η πιο καλή και η πιο όμορφη. Μόνο που  κάποιες φορές δεν του δίνει σημασία…

Ένα πολύ τρυφερό βιβλίο της Ναταλίας Καπατσούλια με δική της  εικονογράφηση που μας δίνει και την άλλη διάσταση της …μαμάς.

Η μαμά είναι γυναίκα, σύντροφος, φίλη που αγαπάει εκτός από το παιδί της, τον εαυτό της και κάποιους άλλους. Τα παιδιά μέσα από τον εγωκεντρισμό που τα διακρίνει θεωρούν και θέλουν τη μητέρα τους αποκλειστικά δική τους. Η Ναταλία μας υπενθυμίζει πως εκτός από το ρόλο της μητέρας το παιδί πρέπει να καταλάβει και την αξία του πιο αγαπημένου του προσώπου και την ανάγκη του να είναι μαζί με άλλους και να κάνει πράγματα για τον εαυτό του. Η μαμά έχει πολλούς ρόλους. Είναι εργαζόμενη, είναι οικοδέσποινα όταν έρχονται οι φίλοι στο σπίτι, είναι γυναίκα του μπαμπά και …το άλλο του μισό.

Δύσκολο να τα δεχτεί όλα αυτά  ένα παιδί που πολλές φόρες αντιδρά αρνητικά  όταν η προσοχή της μάνας είναι στραμμένη σε κάτι άλλο, έστω και για λίγο. Αρχίζουν οι αρνητικές σκέψεις, η ανασφάλεια και ο φόβος μην και δεν το αγαπά. Καταστάσεις και συναισθήματα που όλες οι μαμάδες του κόσμου όποια γλώσσα και να μιλούν κι όπου κι ζουν, γνωρίζουν και βιώνουν πολύ καλά. Ωστόσο τα παιδιά  ξέρουν… Ξέρουν να τραβούν την προσοχή όλη πάνω τους, ξέρουν να πατούν εκείνα τα κουμπιά που φέρνουν τη μαμά αμέσως δίπλα τους.

Κι ο κόσμος τους γίνεται ξανά μικρός και την ίδια στιγμή απέραντος… Σα ένα κόκκινο μπαλόνι που το κρατά μια κλωστή που μόλις λίγο χαλαρώνει με ένα τράβηγμα είναι  πάλι εκεί.

Εκτός από το τόσο απλό μα σπουδαίο κείμενο της Ναταλίας που με λίγες λέξεις τα λέει όλα, νομίζω είναι περιττό να  πούμε και για την καταπληκτική της εικονογράφηση. Η Ναταλία ζωγραφίζει κι εδώ με την ψυχή και την αγάπη ενός μεγάλου παιδιού και δημιουργεί για μια ακόμα φορά σκίτσα ντυμένα με έντονα χρώματα και αγαπημένες φιγούρες που ξεχωρίζουν.

Να θυμάστε όλες οι μαμάδες πως έχουμε χώρο για όλους και για όλα και ποτέ μα ποτέ να μην παραμελούμε τους εαυτούς μας .Το λέει κι η Ναταλία, άλλωστε…

Την μαμά μου αγαπώ, Τζοάνα Γουόλς & Τζούντι Άμποτ, εκδ. Μεταίχμιο.

Η μαμά είναι  ένας  κόσμος ολόκληρος ιδιαίτερα για τα πολύ μικρά παιδιά. Η μαμά τίγρης που είναι πάντα πολύ δυνατή μπορεί την ίδια στιγμή να είναι πολύ τρυφερή. Ένας ιδιαίτερος συμβολισμός  στο βιβλίο των Τζοάνα Γουόλς & Τζούντι Άμποτ που περιγράφει την καθημερινότητα μιας δυναμικής οικογένειας ζώων που λίγο διαφέρει από …τη δική μας. Η μαμά είναι αυτή που φροντίζει, παίζει, τρέχει παντού, προστατεύει, μαγειρεύει, πλύνει και είναι πάντα εκεί, στα δύσκολα, στα ίδια, στα πολλά, στα λίγα.

Με στιχάκια που λατρεύουν τα μικρά παιδιά μαθαίνουν ή καλύτερα  συνειδητοποιούν την σχέση παιδιού μητέρας , την προστασία της και την καθημερινότητα της. Η αγάπη τους είναι δεδομένη όσο μπορούν να την εκφράσουν και η  παρουσία της  παντού θεωρείται αναγκαία για την ύπαρξή τους. 

Με εικονογράφηση εξαιρετική, ιδιαίτερα προσεγμένη για τέτοιες ηλικίες το βιβλίο αυτό θα εντυπωσιάσει πολύ τους μικρούς φίλους του αλλά και τις μαμάδες τους!

Θα σ΄αγαπώ ό,τι κι αν γίνει, Depi Gliori, (απόδοση Φίλιππος Μανδηλαράς), εκδ. Πατάκη

Μια αλεπού κι ένα μικρό αλεπουδάκι. Μια μάννα και το μικρό παιδί της. Ένα παιδί που απορεί, φοβάται και ρωτά επίμονα να μάθει, να σιγουρευτεί και να  επιβεβαιώσει την αγάπη της μάνας. Την δοκιμάζει πολύ, γίνεται ακατάστατο, γκρινιάρικο κι ανάποδο όπως λέει, αλλά εκείνη πάντα απαντά πως πολύ το αγαπά. Ακόμα κι αν γινόταν κάποιος άλλος, ένας αρκούδος, ένα έντομο, ένας κροκόδειλος. Κι είναι οι απορίες ατελείωτες ίσαμε τον ουρανό, τα αστερια και τη ζήση. Και αν χαθεί η αγάπη; Αυτός κι αν είναι φόβος. …

Υπόσχεση παντοτινή, αν υπάρχει το …για πάντα. Τρυφερό, αληθινό κι αξεπέραστο βιβλίο. Με πολλές εκδόσεις στο ενεργητικό του, κλασσική αξία πια, αποτελεί έναν ύμνο αγάπης πραγματικής και μοναδικής, αυτής της μητρικής. Ίσως από εκείνες τις αγάπες που δεν τελειώνουν ποτέ, που δεν γνωρίζουν κόπο, φόβο, γινάτι. Κι από εκείνες τις υποσχέσεις που ποτέ δεν θα σε προδώσουν…

Το καλύτερο βιβλίο για τη γιορτή της μητέρας με  υπέροχη εικονογράφηση και με αλήθειες των αστεριών που λάμπουν ….για πάντα!

Η καλύτερη μαμά, Ιωάννα Μπαμπέτα, εικ: Σοφία Τουλιάτου, εκδ.Πατάκης

Ποια είναι η καλύτερη μαμά σε ολόκληρο τον πλανήτη του …μικρού εξωγήινου; Θα μπορέσει να τη ζωγραφίσει όπως τη φαντάζεται για εκείνη την εργασία του στο σχολείο;

Κι αρχίζει να σκέπτεται όπως εκείνος μόνο ξέρει ποια μπορεί να είναι η καλύτερη μαμά … Είναι εκείνη που τα μαλλιά της είναι απαλά σαν σύννεφο, που βλέπει και προλαβαίνει τα πάντα, που είναι πάντα χαμογελαστή, που ακούει ακόμα κι αυτά που δεν της έχεις πει, που μοσχοβολάει Άνοιξη. Που έχει αγκαλιά για όλους, που έχει μακριά πόδια να τρέχει γρήγορα στις δύσκολες ώρες που είναι …η καλύτερη μαμά του κόσμου!

Ένα  ακόμα μικρό τρυφερό, όμορφο, πανέξυπνο και μοναδικό βιβλίο της Ιωάννας Μπαμπέτα για την καλύτερη μάμα του κόσμου. Ποια είναι; Μα, η δική μου μαμά, η δική σου μαμά, η μαμά του καθενός που είναι  πάντα εκεί , όσα χρόνια και αν περάσουν. Που η ύπαρξη, η αγάπη, η θύμησή της ξεπερνά και τούτον τον πλανήτη, που ταξιδεύει πάντα στο χρόνο, στο χώρο …στο άπιαστο και στο άπειρο. Τούτη η ιστορία είναι πολύ συγκινητική γιατί είναι γεμάτη αγάπη, τρυφερότητα, μυρωδιές, αγκαλιές και όλα τα συναισθήματα που ξυπνάει μέσα μας κάθε μάνα. Είναι η ψυχολογία του κάθε μικρού παιδιού, που η μαμά του είναι η καλύτερη του κόσμου. Είναι τα απλά πράγματα που γίνονται μεγάλα, που δίνονται απλόχερα χωρίς να αγοράζονται ή  να πουλιούνται,  που όλα τα περιλαμβάνει μια απλή, μικρή ζωγραφιά  με μια καρδιά… στην καλύτερη μαμά του κόσμου.  Στην πιο αγαπημένη μαμά -  συγγραφέα  Ιωάννα Μπαμπέτα.

Την ιστορία του μικρού εξωγήινου και της μαμάς του εικονογράφησε με τον πιο σπουδαίο κι απλό τρόπο , με τα πιο τρυφερά και γλυκά χρώματα η Σοφία Τουλιάτου.

Μάντεψε πόσο σ΄ αγαπώ, Sam McBratney, εικ: Anita Jeram, εκδ. Παπαδόπουλος

Ένας μεγάλος καστανός Λαγός και ένα μικρό καστανό λαγουδάκι προσπαθούν να μετρήσουν την αγάπη! Μετριέται όμως τούτο το συναίσθημα ; Με ποιό τρόπο; Με αγκαλιές; Με ψηλά πηδήματα; Με τεντωμένα χεριά ψηλά; Μέχρι το ποτάμι; Μέχρι τον ουρανό;

Κι είναι η αγάπη τι; Ποιος μπορεί να μαντέψει; Πόσο δυνατή, μεγάλη, ατελείωτη; Σκέψεις μικρών και μεγάλων, τρόποι έκφρασης και περιγραφές γνωστές αλλά πάντα «σίγουρες».

Μέχρι τον Ουρανό και πάλι πίσω… μια φράση που όσοι αγαπάμε, την έχουμε πει πολλές φορές και ίσως να την έχουμε ακούσει άλλες τόσες. 

Άλλο ένα κλασικό βιβλίο για την αγάπη με πολλές πολλές εκδόσεις…

Για όλα τα παιδιά, για όλες τις μαμάδες …

Η καινούργια μου μαμά κι εγώ, Ρενάτα Γκαλίντο, μετάφραση: Δομινίκη Σάνδη, εκδ. Ψυχογιός

Τούτη η καινούργια μαμά του μικρού σκυλάκου, η τίγρης είναι  μάνα καρδιάς… Κάνει ότι και οι άλλες μαμάδες και ας μην της μοιάζει το παιδί της. Το φροντίζει μοναδικά, παίζει μαζί του, θυμώνει, υπόσχεται και προσπαθεί. Μαθαίνουν μαζί και ας είναι  τόσο διαφορετικοί, πώς να είναι οικογένεια…

Σπουδαίο βιβλίο για πολύ μικρά παιδιά που με πολύ λίγες λέξεις τα λέει όλα για την υιοθεσία. Δείχνει την αγάπη που δεν γνωρίζει χρώματα, αποχρώσεις, μεγέθη και διαφορές,  σε μια μορφή που ακουμπά το πιο ιδανικό. Οι μάνες της καρδιάς είναι πολύτιμες γιατί επέλεξαν συνειδητά να γίνουν μάνες παιδιών που ατύχησαν στη ζωή να έχουν την φυσική τους μητέρα αλλά την ίδια στιγμήν σταθήκανε τυχερά να γνωρίσουν και να αγαπηθούν από άλλους ανθρώπους.

Για μικρά και μεγάλα παιδιά…

Η μαμά κάνει απεργία, Λίτσα Ψαραύτη, εικ: Ελίζα Βαβούρη, εκδ. Ψυχογιός

Αυτή τη μαμά, αυτή τη γυναίκα, την ξέρουμε όλοι. Κάπου την έχουμε συναντήσει, κάτι μας θυμίζει  από τη δική μας μαμά, από εκείνες τις γυναίκες που κάνουν τα πάντα και είναι παντού. Μια πολυμελής οικογένεια γεμάτη απαιτήσεις. Δυο κορίτσια η Ανθή και η Γιούλη, ο Διονύσης που μεγάλωσε πια, δυο μωρά δίδυμα  που δεν σταματούν ποτέ να θέλουν ντάντεμα και ένας μπαμπάς που μόνο …διατάζει. Μια μαμά που πρέπει να πάει  το σκύλο βόλτα, να καθαρίσει τον παπαγάλο, τα χρυσόψαρα,  να συγυρίσει, να μαγειρέψει, να ψωνίσει, να τους τρέξει όλους παντού και να ξεχάσει πως είναι και …γυναίκα. Ώσπου ένα πρωί, ένας φορτηγατζής που θα της φερθεί πολύ άσχημα  θα είναι η αιτία να ξεκινήσει μια …απεργία που θα τα φέρει  όλα τα πάνω,  κάτω, και η ζωή  θα κυλήσει  λίγο ανώμαλα στην  αρχή….αλλά με άλλη οπτική ματιά απ΄όλους στη συνέχεια!

Ίσως ένα μικρό « ευαγγέλιο » για κάθε μαμά. Μια ιστορία καθημερινής τρέλας με μπόλικο χιούμορ , με χιλιάδες αλήθειες και με την υπογραφή της Λίτσας Ψαραύτη που θα κάνει όλες τις μαμάδες του κόσμου να χαμογελάσουν και όλα τα παιδιά να ξανασκεφτούν τις …απαιτήσεις τους!

Πανέξυπνο βιβλίο, άξια βραβευμένο και αυτό και φυσικά με λόγο που ρέει, που «μαστιγώνει»  και που λέει όλες τις αλήθειες με τα όνομά τους. Η εικονογράφηση αν και στο βιβλίο είναι  ασπρόμαυρη, που θα του ταίριαζε ίσως το χρώμα,  είναι από την Ελίζα Βαβούρη κι αν το βρείτε κάπου αυτό το βιβλίο, να ξέρετε  πως δεν είναι τυχαίο πως έχει κάνει ένδεκα ανατυπώσεις, μέχρι σήμερα. Πραγματικά απολαυστικό!

Για παιδιά από 9 χρόνων… και για μαμάδες και μπαμπάδες που νομίζουν πως τα ξέρουν όλα!

Μια μέρα, Άλισον ΜακΓκι & Πίτερ Χ. Ρέυνολντς, εκδ: Mamaya

Μια στιγμή ξεκινούν όλα, μια μέρα. Μια ολόκληρη ζωή που νοιώθεις, ακούς, ακουμπάς, γεύεσαι τις μοναδικές χαρές που σου δίνει ένα παιδί… Η ζωή που μεγάλωσε μέσα σου, η ζωή που μεγαλώνει δίπλα σου την κάθε μέρα. Μια μέρα που όλα φαντάζουν μακρινά, άπιαστα και δυνατά. Το πρώτο χάδι, το πρώτο άγγιγμα, το πρώτο φιλί. Η κάθε μέρα που περνά και μια στιγμή γίνεται χρόνος που πέρασε κι εσύ ανακαλύπτεις πως μεγάλωσε η …ζωή σου. Και ανησυχείς, και παρατηρείς και ζεις  μαζί του. Και μια μέρα ανακαλύπτεις  πως μεγάλωσε και σου κρατά το χέρι και μαζί περνάτε τους δρόμους, τις δυσκολίες, τα σκιρτήματα που πρωτοαντικρίζει που πρωτοζεί. Τολμά, πέφτει, σηκώνεται, γελά, κλαίει. Και τα χρόνια περνούν και μια μέρα φεύγει μακριά σαν τον άνεμο κι ανακαλύπτει πως όλα όσα κάποτε φάνταζαν τεράστια, τώρα πια είναι μικρά…

Και ο κύκλος της ζωής θέλει την κόρη να γίνεται μάνα, να ζει κι αυτή όλες τις συγκινήσεις, τις χαρές τις λύπες ίσαμε τα βαθιά γεράματα…

Όλα τα είπε η Άλισον Μακ Γκι με τη θαυμαστή της γραφή κι ο Πίτερ Χ. Ρέινολντς έδωσε σχήμα και χρώμα στις λέξεις, στο συναίσθημα στην χαρά της ζωής της κάθε γυναίκας, της κάθε μάνας…

Ποτέ κανείς  με τόσα λίγα δεν είπε τόσα πολλά για τη μητρική αγάπη, τη φροντίδα, το έργο, τη σκέψη. Ένα βιβλίο για το μοίρασμα, για την κάθε μέρα που περνά και πρέπει να χαίρεσαι γιατί απλά… τελειώνει και τίποτα δεν ξαναγίνεται. Ένα βιβλίο που αν και μπορεί να μας μελαγχολήσει την ίδια στιγμή θα μας γεμίσει αγάπη μπόλικη και στιγμές που έρχονται, χάνονται,  ξαναγεννιούνται και αξίζει που κάποτε, κάπως, κάπου,  τις ζήσαμε.

Για τις κόρες της ζωής μας που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν, αγαπήσαμε, που γνωρίσαμε, που χάσαμε, που τους δόθηκε το χάρισμα της  ύπαρξης και ομόρφυναν τις μέρες μας !

Ακούστε το εδω : https://www.youtube.com/watch?v=jLUT1qNM4sQ

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Δημοσιεύτηκαν στο cretalive.gr στις 12 Μαϊου 2018 : https://www.cretalive.gr/culture/ta-paramythia-toy-sabbatoy_1105