Φιλμ Νουάρ...Βιβλιοπωλείο Δοκιμάκης, Ηράκλειο 18-10-2012

Βιβλιοπωλείο " ΔΟΚΙΜΑΚΗΣ"

Πέμπτη βράδυ, ώρα 20.45,τα φώτα χαμηλώνουν, οι κουβέντες σιγά - σιγά λιγοστεύουν και τα μάτια επικεντρώνονται σε μια οθόνη που προβάλει εικόνες μιας αλλής εποχής στην Ευρώπη την αρχή του περασμένου αιώνα. Η μουσική (17η tempest sonata  του Beethoven ) που διαχέεται από τα ηχεία  σ΄'ολο το χώρο σ΄ αφήνει να ονειρευτείς, να παρασυρθείς, να ταξιδέψεις και να νομίζεις ότι τελικά αυτό το βιβλίο ...έγινε ταινία. 

 Φιλμ Νουάρ, Δημήτρης Στεφανάκης.

Μια ήρεμη, απολαυστική, ερευνητική, διδακτική, χαλαρωτική βραδιά στο βιβλιοπωλείο "Δοκιμάκης " στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ενας συγγραφέας, φίλος αγαπημένος, ένας άνθρωπος κι ο ίδιος λίγο κοσμοπολίτης που ξέρει να χειρίζεται τον λόγο όσο ελάχιστοι, να πλάθει ιστορίες με ήρωες που μεγαλούργησαν στην εποχή τους, να συνθέτει εικόνες που σε μεταφέρουν σε εποχές που κανείς μας 
δεν έζησε αλλά έχει ακούσει πως ήταν. Ενα μυθιστόρημα, ιστορικό, κοσμοπολίτικο όπως λένε πολλοί, συγκεντρωτικό, ερευνητικό, σοβαρό, απαιτητικό, ρομαντικό,φιλόδοξο, ερωτικό.

Μαζί με τον Δημήτρη Στεφανάκη σε μια συζήτηση που μας καθήλωσε όλους ο Αλέκος Ανδρικάκης γνωστός δημοσιογράφος του Ηρακλείου και η Νινέτα Παπαδομανωλάκη Εκπαιδευτικός - νομικός.

 Τι  είναι τελικά το ...Φιλμ Νουάρ; Ο καθένας έχει και μιά άποψη. Εχω " γράψει" πως για μένα είναι ένα σενάριο μιας καλογυρισμένης και αγαπημένης ταινίας, που θέλω να δω και να ξαναδώ αρκετές φορές γιατί πάντα θα ανακαλύπτω καινούργια πράγματα.Χθες βράδυ σκέφτηκα και κάτι άλλο...Είναι ένα απολαυστικότατο  ανάγνωσμα που σε κάνει να αναρωτηθείς,να μάθεις, να σταματήσεις για λίγο στις σελίδες του , να νοσταλγήσεις, να ταξιδέψεις ονειρικά και πραγματικά, να ερωτευθείς και τελικά να συγκρίνεις. Να συγκρίνεις  τις τωρινές μας ζωές με κείνες των ανθρώπων που ηθελημένα ή όχι με τις πράξεις τους καθόρισαν την ίδια την ιστορία. Να αναρωτηθείς για το σήμερα...για την ιστορία που γράφουν οι δικές μας ζωές σε σχέση όχι μόνο με τον εαυτό μας αλλά για τις επόμενες γενιές που πιθανόν κάποιος άλλος συγγραφέας θα γράψει ένα αντίστοιχο μυθιστόρημα που κεντρικός ήρωας ή και παράπλευροι ίσως να είμαστε εμείς με τις τωρινές μας πράξεις...

Αλέκο Ανδρικάκη , όπως  πάντα ήσουν απολαυστικός....

Νινέτα Παπαδομανωλάκη  με την γλυκύτητα και την γυναικεία σου αίσθηση μας μετέφερες πραγματικά σε εκείνη την εποχή....

Δημήτρη Στεφάνακη, συνέχισε να γράφεις όπως γράφεις γιατί δεν υπάρχουν πολλοί σύγχρονοι συγγραφείς που να καταπιάνονται με " δύσκολα" θέματα στα μυθιστορήματά τους. 

Το Φίλμ Νουάρ να κάνει ακόμα πολλές πολλές εκδόσεις και ...... ένα πολύ μεγάλο Ευχαριστώ......
                                                                                             Ελένη Μπετεινάκη                                      
                                                               

Το βίντεο είναι δημιουργία της Τέσυς Μπάιλα,συγγραφέας
Φωτογραφίες: Μάριος Ψαλιδάκης, βιβλιοπωλείο Δοκιμάκης

Θωμάς Φανουράκης 1915 -1993...

"Αναμνήσεις του Στυλιανού Αλεξίου από Κρητικούς Ηρακλειώτες, όπως γράφει ο ίδιος, τους οποίους είχε γνωρίσει πολύ καλά".{από το βιβλίο :Κείμενα φιλίας και μνήμης, Στυλιανός Αλεξίου, εκδ. Δοκιμάκης, 2010}, αλλά και μια περιγραφή της πόλης του Ηρακλείου λίγο πριν τον πόλεμο του ΄40...

ΘΩΜΑΣ ΦΑΝΟΥΡΑΚΗΣ (1915-1993) - αποσπάσματα...
 
…Τον γνώριζα από τότε που ήμουν παιδί. Κατοικούσε προπολεμικά στην τότε οδό Κωνσταντίνου Παλαιολόγου (σήμερα Γιάννη Χρονάκη), γειτονικά με το σπίτι του παππού μου Στρατή Βουρδουμπάκη, στο οποίο οικογενειακώς έμενα.........

Τα κατάρτια

.... Περνώντας, έβλεπα την εξώπορτα του σπιτιού του πάντα ανοιχτή, όπως συνηθιζόταν τότε στο Ηράκλειο. Φαινόταν η αυλή με τις γλάστρες και τα λουλούδια γύρω από μια κεντρική λεμονιά, κάτω από την οποία δειπνούσαν τα δροσερά βράδια του καλοκαιριού οι Φανουράκηδες.Τα περισσότερα σπίτιαστο Ηράκλειο ήταν διόρωφες μονοκατοικίες και είχαν αυλές, που λειτουργούσαν ως πνεύμωνες του σπιτιού για τον αερισμό και τον φυσικό φωτισμό των γύρω δωματίων, και ως χώροι παιχνιδιού για τα παιδιά.....

Ο Θωμάς σ΄όλη του τη ζωή θυμόταν το Ηράκλειο των παιδικών του χρόνων, όχι από ρομαντική νοσταλγία, αλλά επειδή έβλεπε ότι η τότε πόλη, χωρίς υψηλές οικοδομές στα στενά, χωρίς μολυσμένο αέρα και πανδαιμόνιο τροχοφόρων, ήταν ανθρωπινότερη. Από παντού έβλεπες τον Ψηλορείτη και άκουγες χειμώνα καλοκαίρι τον ήχο της θάλασσας, ενώ πάνω μας συνεχώς περνούσαν , από άνοιξη ως το φθινόπωρο , χιλιάδες χελιδόνια..... 

το παιχνίδι

Ο Θωμάς εκτιμούσε την εποχή του και για κάτι άλλο. Υπήρχε ακόμη καλαισθησία στα σπίτια: “Δεν έβλεπες τίποτε άσχημο "όπως έλεγε χαρακτηριστικά" Ντουλάπες, μπουφέδες, τραπέζια, ήταν φτιαγμένα από επιπλοποιούς. Δεν ήταν απρόσωπα και κρύα βιομηχανικά προϊόντα. Πλαστικά δεν υπήρχαν. Οι τοίχοι δεν καλύπτονταν από άθλιους ζωγραφικούς πίνακες ή " αφίσες" και " πόστερς"..............
.....  Αργότερα, μετά τον πόλεμο, άρχισα να κάνω συντροφιά με τον Θωμά. Τον επισκεπτόμουν στο ζωγραφικό εργαστήριό του, που άλλαζε κατά διαστήματα θέση στο Ηράκλειο. Τελικά ο Θωμάς εγκαταστάθηκε στο ιδιόκτητο μικρό “ατελιέ” του στην περιοχή Πεντεβή, που ήταν επί πολλά χρόνια και κατοικία του. Κάναμε συντροφιά, μαζί με άλλους φίλους, και όλοι χαιρόταν την καλλιέργεια, την ειρωνεία και το “χιούμορ¨του..................

Το τηλέφωνο 1970,

Άλλοι πίνακες του είναι εκτεθειμένοι στη Δημοτική Πινακοθήκη, στον αναστηλωμένο βενετικό ναό του Αγίου Μάρκου. Ανήκουν στην τελευταία ζωγραφική παραγωγή του Φανουράκη, που είχε γίνει αρκετά γνωστή κια στην Αθήνα, και που χαρακτηριζόταν από μιαν ιδιότυπη τεχνική παράστασης ξύλινων επιφανειών, με λεπτομέρειες αντικειμένων ή τοπίου, στο βάθος. Εγινε λόγος από την κριτική για " μαγικό ρεαλισμό".Ο ίδιος αποκαλούσε τη ζωγραφική αυτή “μεταφυσική” με την έννοια ότι απέδιδε τη"μυστική αίσθηση της ζωής". .Από τους λογίους των Αθηνών που είχαν επισκεφθεί το εργαστήριό του στη δεκαετία του 1950, τον είχε εκτιμήσει κυρίως ο Ι.Μ.Παναγιωτόπουλος και τον είχε μνημονεύσει, βάσει των ως τότε έργων του, κυρίως ως προσωπογράφο, με άρθρο του στη Νέα Εστία.

Ο Φανουράκης είχε ζωγραφίσει και ωραίες " ακουαρέλες" τοπίων και συνοικιών του Ηρακλείου...

...Στο χρονικό διάστημα που ήμουν Εφορος Αρχαιοτήτων Κρήτης, ....ο Θωμάς είχε εργαστεί στο Μουσείο Ηρακλείου ως καλλιτεχνικός σχεδιαστής αρχαίων αντικειμένων.....

....Εζησε όλη του τη ζωή στο Ηράκλειο , και μόνο για ένα μικρό διάστημα ταξίδεψε στο Παρίσι, χωρίς, όπως φαίνεται να εντυπωσιαστεί πολύ.

Κείμενα Φιλίας και μνήμης , Στυλιανός Αλεξίου,εκδ. ΔΟΚΙΜΑΚΗΣ , 201http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=192577

Τα κείμενα που παρουσιάζονται στον τόμο αυτό αφορούν αναμνήσεις από εκλεκτούς κρητικούς τους οποίους ο Στυλιανός Αλεξίου είχε γνωρίσει πολύ καλά. Ήταν άνθρωποι που συνέβαλαν καθοριστικά στην άνοδο του πολιτιστικού επιπέδου στην Κρήτη και στην κυρίως Ελλάδα, με προβολή και στο εξωτερικό. Τα κείμενα αναφέρονται σε πρόσωπα όπως: Νίκος και Γαλάτεια Καζαντζάκη, Ανδρέας Καλοκαιρινός, Μενέλαος Παρλαμάς, Νικόλαος Πλάτων, Έλλη Αλεξίου, Παντελής Πρεβελάκης, Οδυσσέας Ελύτης, Κώστας Γεωργουσόπουλος, Θεοχάρης Δετοράκης και άλλοι.



Ο ίδιος Θωμάς Φανουράκης εξιστορεί από την εμπειρία τουγια τα πρώτα του βήματα στη ζωγραφική στο εργαστήριο του Αλεξανδρίδη,  μικρό παιδί ακόμα...  : { από το βιβλίο :Η Κρήτη των καλλιτεχνών, 19ος - 20ος αιώνας, Αγιογραφία, Ζωγραφική,Γλυπτική, Ντενίζ -  Χλόη Αλεβίζου, εκδ. Δοκιμάκης }

Το μικρό ντουλάπι, 1970, 

..."Πιστεύω πως η μοίρα του κάθε τεχνίτη προδιαγράφεται, από την ώρα της γέννησής του, με το τι πρωτοείδανε τα μάτια του και τι πρωτάκουσαν τ άφτιά του΄ θυμήθηκα αμέσως το πρωινό που τεσσάρω χρονώ, με πήρε από το χέρι η μάνα μου,για να με πάει πρώτη φορά στο σκολειό. Εγώ δοσ΄του να λέω : " Εγώ δε θέλω , εγώ δε θέλω". Ομως οι αντιρρήσεις σταμάτησαν, όταν διάκρινα μπροστά σ΄ανοιχτό παράθυρο, το προφίλ ενός νέου άντρα που κρατούσε στ΄ αριστερό χέρι ένα ίσιο, λεπτό βεργάκι με τρίχες στην άκρη.Μ αυτό το ραβδί άγγιζε μια τον ξύλινο δίσκο και μιά το μ΄ άσπρο μπογιά βαμμένο και στεγνωμένο χαρτόνι, όπως σα να το ξεσκόνιζε ελαφρά, άπλωνε πρώτα πάνω κει τα χρώματα κόκκινα και πορτοκαλιά που γίνονταν ουρανός σ΄ ώρα δύσης κι ύστερα χρώματα μενεξεδιά που γίνονταν βουνά.Κοιτούσα σα μαγεμένος....


( Ο πίνακας Το μικρό Ντουλάπι, του Θωμά Φανουράκη βρίσκεται στη συλλογή του Κ. Σχιζάκη στο Μουσείο Εικαστικών Τεχνών Ηρακλείου)

Η Πόλη του Ηρακλείου και ο Θωμάς Φανουράκης ... ( Απόσπασμα από το βιβλίο : η Κρήτη των καλλιτεχνών

Το χάρτινο ψάρι

....ολόκληρη η Ελλάδα και το Ηράκλειο χτίζονται.Παντού ξεφυτρώνουν τσιμεντοκολώνες.Το μπετόν σκεπάζει παραλίες, κάμπους , βουνά...Η αναρχία που επικρατεί είναι κάτι το ασύλληπτο....
Ο Θωμάς, βλέπει και καταγράφει και διαισθάνεται τι θα γίνει.Τώρα έχει το χρόνο να ζωγραφίζει . " Δεν είμαι πια Δημόσιος Υπάλληλος" , όπως έλεγε ο ίδιος.Στο εργαστήρι του στον Μπενετβή, από το παράθυρο του βλέπει τ΄ αμπέλια , τις ελιές και στο βάθος στην καταγάλανη λουρίδα της θάλασσας......Ζωγραφίζει σκαλωσιές, χάρτινους μύλους, ζύγια,χάρτινα πουλιά, σύμβολα όλα και φτάνει στις περίφημες αναμονές , τα σίδερα, που περιμένουν τη συνέχιση της οικοδόμισης...

Τον Θωμά τον πληγώνει η Ελλάδα , όπως έλεγε ο Σεφέρης.Το καταγγέλει και είναι αυστηρός, σκληρός, ασυμβίβαστος....




Η Κρήτη των Καλλιτεχνών, 19ος - 20ος αιώνας, Αγιογραφία, Ζωγραφική,Γλυπτική, Ντενίζ -  Χλόη Αλεβίζου, εκδ. Δοκιμάκης }

Με αναφορές σε περίπου διακόσιους, στην πλειονότητά τους άγνωστους έως σήμερα καλλιτέχνες (αγιογράφους, ζωγράφους και γλύπτες) που έζησαν στην Κρήτη την περίοδο 1800-1950, και με παρουσιάσεις και αναλύσεις έργων τους που συνοδεύονται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό, η μελέτη, "Η Κρήτη των καλλιτεχνών", αποσκοπεί να αποτελέσει μία πρώτη γνωριμία με κεντρικές όψεις της παραγνωρισμένης ιστορίας της καλλιτεχνικής ζωής του τόπου. ... Η πρώτη καταγραφή και αποθησαύριση ενός άγνωστου υλικού που διαμορφώνεται αργά και προβάλλει μέσα από τα τεράστια αναχώματα που είχαν στηθεί στα χρόνια της σκλαβιάς και βρίσκει την ολοκλήρωσή του στις μέρες μας. Μια πραγματικά μεγάλη προσπάθεια, ένα χειροπιαστό αποτέλεσμα, ένας εμπλουτισμός της έρευνας της νεότερης ελληνικής ιστορίας της ζωγραφικής. Μια αποκάλυψη ονομάτων, ζωγραφικών έργων και συλλεκτών, που δεν μπορούν πια να μας αφήσουν αδιάφορους... Μαριλένα Ζ. Κασιμάτη Επιμελήτρια Εθνικής Πινακοθήκης

Δείτε το :http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=184685 

Παρουσίαση του " Φιλμ Νουάρ" - Ηράκλειο 18-10- 2012

Φιλμ Νουάρ , Δημήτρης Στεφανάκης , εκδ. Ψυχογιός

Παρουσίαση : Ηράκλειο 18 Οκτωβρίου 2012, στις 20.30 - Βιβλιοπωλείο ΔΟΚΙΜΑΚΗΣ

        

Την Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012, στις 20.30 στο χώρο του βιβλιοπωλείου ΔΟΚΙΜΑΚΗΣ 

( Καντανολέων 4, Ηράκλειο)     

 Θα γίνει η παρουσίαση του νέου βιβλίου 

του Δημήτρη Στεφανάκη: Φιλμ Νουάρ 

Ο  συγγραφέας θα βρίσκεται εκεί και θα μιλήσει μαζί με :

τον κ. Αλέκο Ανδρικάκη - δημοσιογράφο

και την κ. Νινέτα Παπαδομανωλάκη -Νομικό - Εκπαιδευτικό

Διαδώστε το :http://bigbook.gr/content/diafora/Film-Nouar.html

Στο Παρίσι του 1939 ο νεαρός Γάλλος δημοσιογράφος Φιλίπ Τεμπό αναζητά στοιχεία για το παράνομο ειδύλλιο μιας Ισπανίδας δούκισσας και ενός Έλληνα εμπόρου όπλων. Η ζωή του τελευταίου γεννά πολλά ερωτηματικά για την καταγωγή του, τη δράση και την πολιτική επιρροή του. Ποιος ήταν εντέλει ο άνθρωπος που μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο θεωρήθηκε ο πλουσιότερος στον πλανήτη; Την απάντηση δίνει ο παλιός αναρχικός Μιγκέλ Θαραμπόν. Μέσα από τις διηγήσεις του αναδεικνύεται ένας κόσμος συνωμοσίας, παρασκηνιακής πολιτικής και άνομου κέρδους. Μια κοινωνία σκιών γράφει ιστορία ερήμην των απλών ανθρώπων, και γεγονότα που σημάδεψαν τον εικοστό αιώνα, όπως η Μικρασιατική Καταστροφή, φαντάζουν εμπνεύσεις ενός αμείλικτου πρωταγωνιστή. Ο μυστηριώδης Έλληνας δίνει το "παρών" σε κάθε μεγάλη στιγμή: νέα όπλα, αποικιακοί πόλεμοι, πολιτικά σκάνδαλα, μυστικές υπηρεσίες, αγώνας για την αναγέννηση της Ελλάδας. Η σκοτεινή του διαδρομή στις μητροπόλεις του κόσμου φωτίζεται μονάχα από έναν ανεξήγητο πατριωτισμό και το πάθος του για μια γυναίκα... Μια μυθιστορηματική αναδρομή στα χρόνια που προανήγγειλαν την εποχή μας, όπου ο έρωτας και η ιστορία, η πολιτική και η κατασκοπεία, ο ρομαντισμός και ο κυνισμός διεκδικούν το δικό τους μερίδιο.

 Ο Δημήτρης Στεφανάκης γεννήθηκε το 1961. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Έχει μεταφράσει έργα των Σωλ Μπέλοου, Ε.Μ. Φόρστερ, Γιόζεφ Μπρόντσκι και Προσπέρ Μεριμέ. Το πρώτο του μυθιστόρημα, "Φρούτα εποχής" κυκλοφόρησε το 2000 (εκδόσεις Ωκεανίδα). Ακολούθησαν: "Λέγε με Καΐρα" (Ωκεανίδα, 2002), "Το μάτι της επανάστασης έχει αχρωματοψία" (Ωκεανίδα, 2005), "Μέρες Αλεξάνδρειας" (Πατάκη, 2007), "Συλλαβίζοντας το καλοκαίρι" (Πατάκη, 2009), "Θα πολεμάς με τους θεούς" (Πατάκη, 2010). Στα Γαλλικά έχει μεταφραστεί το βιβλίο του Μέρες Αλεξάνδρειας με τον τίτλο " Jous d' Alexandrie" εκδ. Viviane Hamy,France που τιμήθηκε με το βραβείο Prix Mediterranee Etranger, Γαλλικό βραβείο Μεσογειακής Λογοτεχνίας 2011 και το Διεθνές Βραβείο Καβάφη για το 2011. Τον Μάιο του 2012 κυκλοφόρησε το νέο του μυθιστόρημα Φίλμ Νουάρ από τις εκδόσεις Ψυχογιός