Νίκη Τρουλλινού - Αφιέρωμα

Νίκη Τρουλλινού 

Γεννήθηκε στα Χανιά το 1953. Έκα­νε νο­μι­κὲς σπου­δὲς στο Πα­νε­πι­στή­μιο Αθηνών στα χρό­νια της δι­κτα­το­ρί­ας. Απὸ τὸ 1979 ζει στο Η­ρά­κλει­ο. Άσκη­σε τη μά­χι­μη δι­κη­γο­ρί­α καὶ δί­δα­ξε (ΤΕΙ Ηρα­κλεί­ου) για χρό­νια. Πέ­ρα­σε βι­α­στι­κὰ απὸ το ρα­δι­ό­φω­νο, το θέ­α­τρο, την ποί­η­ση (Αν­θο­λο­γί­α Παν/μί­ου Πα­τρών). Σή­με­ρα ασχο­λείται ε­παγ­γελ­μα­τι­κὰ με τον α­γρο­του­ρι­σμό. Πρώ­τη της συλ­λο­γὴ δι­η­γη­μά­των, το 1995, το Ε­να μο­λύ­βι στο κο­μο­δί­νο που επανακυκλοφόρησε το 2010 από τις εκδόσεις Κέδρος. Α­κο­λού­θη­σαν οι συλ­λο­γὲς ­Μα­ρὰλ όπως Μα­ρί­α και Και φύ­ση­ξε νο­τιάς… (εκ­δό­σεις Ρο­δα­κιό). To 2009 εκ­δό­θη­κε απὸ τον Κέ­δρο τὸ μυ­θι­στό­ρη­μά της Μ’ ένα κα­φά­σι μπύ­ρες. Το έρ­γο της πε­ρι­λαμ­βά­νει ακό­μη το βι­βλί­ο Crete, No man is an island (κεί­με­να στις φω­το­γρα­φί­ες της Π. Μα­σού­ρη),   Ταξιδεύοντας (σημειώσεις) , Εκδ. Μουσείο Ν. Καζαντζάκη, 2010,Κατίνα Παϊζη, Πόσο πολύ σ άγάπησα, Κείμενα - ΄Ερευνα-Επιμέλεια, εκδ. Δοκιμάκης 2011.

Τα βιβλία της :

Μαράλ όπως Μαρία, εκδ. Ροδακιό, 2002

Περιέχονται τα διηγήματα: "Τα τελώνια", "Το πιπερόδεντρο", "Η χημική σύσταση του γιασεμιού", "Ο δραπέτης", "Μαράλ όπως Μαρία", "Ο άγγελος", "Νεκτάριος ο έσχατος", "Ως φαίνεται, θάματα γίνουνται πάντα...", "Ο Τριστάνος, η Ιζόλδη και ο Ναζίμ", "Τυπόπιτες, μπουγάτσες κ.λπ.", "Τρία πρόσωπα για έναν εφιάλτη", "Επίσκεψη" και "Ζωή μυστική".

Και φύσηξε νοτιάς...,εκδ. Ροδακιό, 2006

Η συλλογή περιλαμβάνει εννέα καινούργια και ένα παλιό διήγημα και οι ιστορίες που περιγράφονται επικεντρώνονται στο θέμα του έρωτα και του θανάτου καθώς, όπως λέει η συγγραφέας, είναι δύο στοιχεία που έχουν μεγάλες ομοιότητες. Ο τίτλος της συλλογής «Και φύσηξε νοτιάς» παραπέμπει στην Κρήτη ενώ είναι εντονότερη η παρουσία του Ηρακλείου αφού στις σελίδες του βιβλίου υπάρχουν πολλές εικόνες από την πόλη μας. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει και ο εκδότης του βιβλίου στο σημείωμά του, «Ο νοτιάς σαρώνει κι ανεμίζει ανάμεσα στις αράδες των δέκα διηγημάτων της Νίκης Τρουλλινού που αποτελούν το τρίτο της βιβλίο. Η γλώσσα κάθεται πυκνή στις σελίδες, οι ατμόσφαιρες πετυχαίνουν, η μαστόρισσα δεν πετάει τίποτα, με το τίποτα συνθέτει ένα όλον συγκίνησης. Και εις ανώτερα!».(εφημ. Πατρίς).

Το εξώφυλλο του βιβλίου είναι μια θαυμάσια ακουαρέλα του παλιού Ηρακλειώτη ζωγράφου, Θωμά Φανουράκη.

Μ΄ένα καφάσι μπύρες, εκδ. Κέδρος 2009

Αύριο μπορεί να είναι μια μέρα χωρίς φαντάσματα. Αυτό σκέφτεται η Εριέτα καθώς χάνεται τις νύχτες στις σελίδες των βιβλίων. Οι αναμνήσεις την κατακλύζουν. Κι αυτή σ’ ένα παλιό τετράδιο σκαλίζει όνειρα, επιθυμίες, ερωτηματικά για όσα έζησε ή δεν μπόρεσε να ζήσει, για όσα δεν κατάφερε τόσα χρόνια να πει στο γιο της. Για τον πατέρα της, που υγρό πυρ έκανε την μπίρα και κατακτούσε τον κόσμο στα πανηγύρια με καφάσια ολόκληρα. Για τη μάνα της, που, αφού βασανίστηκε να μάθει τα κουμπιά του πλυντηρίου ρούχων, ακούμπησε πάνω του τη σκάφη, σε μια υγρή συνωμοσία ROL και "Πικρής, μικρής μου αγάπης". Για τον άντρα της, που του αφοσιώθηκε μια ζωή όσο εκείνος ήταν δοσμένος στην επιστήμη και στην καριέρα του. Για την παραθαλάσσια επαρχιακή πόλη όπου μεγάλωσε -μπορεί μια θάλασσα να πνίξει τις στενόχωρες σκέψεις;-, για τη δικτατορία και τα χρόνια που ακολούθησαν. Για όσα την έκαναν να αλλάξει. Και για όσα θα τολμήσει πλέον να ζήσει. Ο εξομολογητικός μονόλογος μιας γυναίκας, μια ειλικρινής καταβύθιση στις διαδρομές της ζωής της με φόντο τη νεότερη ελληνική ιστορία και μια κοινωνία που αλλάζει πρόσωπο.

Ταξιδεύοντας - σημειώσεις, Μουσείο Νίκου Καζαντζάκη ,2010

 Εικονογραφημένο σημειωματάριο με εισαγωγικό κείμενο (σε ελληνικά και αγγλικά) της συγγραφέως Νίκης Τρουλλινού, ένα οδοιπορικό στα ταξιδιωτικά κείμενα του Νίκου Καζαντζάκη.






Μ΄ένα μολύβι στο κομοδίνο, Κεδρος 2010 

Τώρα τα παιδιά κυνηγούσαν αστυνόμους. Και όνειρα -πάντα όνειρα- πολύ βαριά για τις δικές τους πλάτες. Ύστερα, ένας ένας άρχισαν να φεύγουν. Λίγο ο καρκίνος, λίγο ο χρόνος, μαζί κι ο χωρισμός. Η Πόρνη και η Παρθένα, το Πόδι και ο Μαύρος μούτσος, τα παιδιά που κυνηγούσαν όνειρα κι αστυνόμους, ο άντρας που ξέχασε πόσο τον κόσμο ήθελε ν αλλάξει, ο μάστορας που αγαπούσε το κυπαρίσσι...

Κατίνα Παϊζη, Πόσο πολύ σ΄ αγάπησα, εκδ. Δοκιμάκης, 2011 

( έρευνα - κέιμενα- επιμέλεια Ν. Τρουλλινού  )

Η ποιήτρια Κατίνα Παΐζη γεννήθηκε στην Ανώπολη Σφακίων το 1911, έζησε στο Ηράκλειο και πέθανε στην Αθήνα το 1996. Ξεχωριστή ποιητική φωνή της γενιάς του μεσοπολέμου, αδελφή της σπουδαίας ηθοποιού Αλέκας Παΐζη, τα τελευταία χρόνια έγινε γνωστή με το ποίημα της "Πόσο πολύ σ’ αγάπησα" που έγινε τραγούδι με τη φωνή του Χρήστου Θηβαίου. Το βιβλίο περιλαμβάνει ανθολόγιο των ποιημάτων της και των πεζών της, τόσο από τις εκδόσεις των βιβλίων της, όσο και κείμενα για τη ζωή της από τη συγγραφέα, Νίκη Τρουλλινού, καθώς και ένα μέρος της αλληλογραφίας της με τον Νίκο Πλουμπίδη, τον Γιάννη Ρίτσο, τον Γιάννη Σκαρίμπα, τον Νίκο Καζαντζάκη, τον Τάκη Καλμούχο, τον Βάσο Δασκαλάκη (σύζυγο της Έλλης Αλεξίου), τον Κ. Θ. Δημαρά και άλλους, με σχόλια από την επιμελήτρια του τόμου.

Το μεγάλο αστείο του κόσμου, Γιάννης Κουγιουμουτζάκης,εκδ.Δοκιμάκης

Στην μεταπυρηνική Γη κυβερνούν οι έσχατοι που έσονται πρώτοι. Οι νέοι πλανητάρχες ιδρύουν τον Παγκόσμιο Οργανισμό Κλαδιών και Ονείρων. Στον τραυματισμένο πλανήτη λατρεύεται η Μεγάλη Μητέρα Θεά. Τα μυστήρια, όμως, πληθαίνουν. Ο παππούς Μανόλης, άθελά του, παθαίνει μια ανακάλυψη. Θεοί κρυφακούν τη μουσική του παράτολμου συνθέτη Μέλη. Η κατάρα της φιλοσοφίας στη φυσική πιάνει. Μια θεά θέλει να παντρευτεί το Χρόνο, αλλά ο γαμπρός κρύβεται. Οι διαφορές της Μεγάλης Μητέρας Θεάς με τον παππού οδηγούν σε απίστευτες περιπέτειες τους πάντες. Και τη Θεά. Η ανακάλυψη του παππού οδηγεί στην κατασκευή "σκαφών" που ταξιδεύουν πιο γρήγορα από το φως. Οι φυσικοί αποτρελαίνονται. Το Μεγάλο Αστείο του Κόσμου ταξιδεύει στους χώρους και στους χρόνους για να βρει τι είναι, επιτέλους, η Μεγάλη Άλλη, η μουσική. Οι διχασμένοι επιστήμονες τσακώνονται και υπονομεύουν το στόχο της επιχείρησης. Μια επανάσταση εξυφαίνεται κρυφά στο σαλεμένο σκάφος. Οι ήρωες είναι απρόβλεπτοι, ονειροπόλοι, επαναστάτες, τρυφεροί, απλοί, αστείοι - ανθρώπινοι. Και περίεργοι - ενώ ψάχνουν τη μουσική, ρίχνουν κλεφτές ματιές στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον. Ταξιδεύουν και γελούν με την έπαρση της τρέχουσας επιστημονικής βεβαιότητας. Γέλιο, αντί για κλάμα, στο μεγάλο αστείο του κόσμου, στον άπιαστο Χρόνο και στη λαϊκή αγορά των ονείρων. Για να δράσεις, πρέπει να το χεις το όνειρο. Δεν είναι απόδραση το όνειρο. Είναι η απόσταση κι η φόρα για το σάλτο των προκλήσεων του ξύπνιου. Το Μεγάλο Αστείο του Κόσμου δεν είναι καράβι του νόστου, αλλά μια παρωδία. Μια μαζική έξοδος ελευθερίας στις χώρες του πιθανού. Και του απίθανου.

Ο Γιάννης Κουγιουμουτζάκης είναι καθηγητής Αναπτυξιακής Ψυχολογίας και Επιστημολογίας της Ψυχολογίας στο Τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης. Με συνεργάτες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, μελετά τη διυποκειμενική και την υποκειμενική λειτουργία του ανθρώπινου νου. Επιστημονικές εργασίες του έχουν δημοσιευτεί στην ελληνική, αγγλική, σουηδική και γαλλική γλώσσα. Έργα του ιδίου: - Πρόοδος στην Αναπτυξιακή Ψυχολογία των Πρώτων Χρόνων (επιμ. έκδ.). Ηράκλειο: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 1992, - Αναπτυξιακή Ψυχολογία: Παρελθόν, Παρόν και Μέλλον (επιμ. έκδ.). Ηράκλειο: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 1995, - Murray, L. & Andrews, L., Τα βρέφη δεν είναι μωρά (επιμ. έκδ.). Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα, 2001, - Bruner, J., Δημιουργώντας Ιστορίες: Νόμος, Λογοτεχνία, Ζωή (επιμ. έκδ.). Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα, 2004, - Freud, E., Freud, L. & Grubrich-Simitis, L., Σίγκμουντ Φρόυντ. Η ζωή του σε εικόνες και κείμενα (επιμ. έκδ.). Ηράκλειο: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2006, - Συμπαντική Αρμονία, Μουσική και Επιστήμη. Στον Μίκη Θεοδωράκη (επιμ. έκδ.). Ηράκλειο: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2007, - Αισθητική και Τέχνη. Διεπιστημονικές προσεγγίσεις στη μνήμη Παναγιώτη και Έφης Μιχελή (επιμ. έκδ., σε συνεργασία με τον Γ. Ζωγραφίδη). Ηράκλειο: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2008, Το μεγάλο αστείο του κόσμου, Επιστημονική παρωδία, εκδ. Δοκιμάκης, 2010

Ανεμώλια, Ισίδωρος Ζουργός, εκδ. Πατάκη

Τα "Ανεμώλια" είναι ένα βιβλίο για την αντρική φιλία και τη φυγή. Μια παρέα φίλων από παιδιά δραπετεύει μ ένα ιστιοπλοϊκό στην αρχή του καλοκαιριού αφήνοντας πίσω για πάντα όλη την προηγούμενη ζωή τους. Μέσα από τις περιπέτειες του ταξιδιού, το πικρό χιούμορ, τα απρόοπτα και την παλινδρομική μνήμη του αφηγητή αναδύεται ο πρόσφατος νεοελληνικός μηδενισμός και η δίνη στην οποία έχει πέσει η χώρα τα τελευταία τριάντα χρόνια. "Ανεμώλια" στη γλώσσα του Ομήρου είναι τα λόγια του ανέμου, τα μάταια, τα ανώφελα. Σ αυτό το μυθιστόρημα που το διατρέχει μια συνεχής συνομιλία με τον ομηρικό κόσμο, ανεμώλια είναι η διαφυγή από τον κόσμο της αρσενικής απελπισίας, η απόδραση από την ασφυκτική καθημερινότητα αλλά και η δίψα για την αναζήτηση της νεότητας κι εκείνης της ομορφιάς που καταλύει τον χρόνο.

 Ο Ισίδωρος Ζουργός γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1964. Σπούδασε παιδαγωγικά και από το 1988 εργάζεται στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση ως δάσκαλος. Το 1995 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις "Νέα Σύνορα - Α. Α. Λιβάνη" το μυθιστόρημά του "Φράουστ". Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα: "Αποσπάσματα από το βιβλίο του Ωκεανού" (Πατάκη, 2000, νέα έκδοση: 2007), "Η ψίχα εκείνου του καλοκαιριού" (Πατάκη, 2002), "Στη σκιά της πεταλούδας" (Πατάκη, 2005), "Η αηδονόπιτα" (Πατάκη, 2008).