Το παραμύθι της βροχής

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Θα πολεμάς με τους θεούς, Δημήτρης Στεφανάκης, εκδ. Πατάκη


"Ξύπνα, Λεωνίδα. Είναι ώρα" νόμισε πως άκουσε μες στον ύπνο του τη φωνή της Ερατεινής, της Μεσσήνιας γριάς να τον καλεί και πετάχτηκε αναμαλλιασμένος απ τη βασιλική κλίνη, αναζητώντας στο σκοτάδι το χάδι της λες κι ήταν ακόμα μικρό παιδί. Για μια στιγμή μάλιστα είχε τη βεβαιότητα ότι ξαναζούσε εκείνη τη μακρινή μέρα, που η νεαρή τότε Ερατεινή τον σήκωσε από τα άγρια χαράματα για να τον παραδώσουν στους παιδονόμους. Από ατίθασο παιδί σε αριστούχο της αγωγής και από μέλος της στρατιωτικής ελίτ σε διστακτικό ενήλικα που έζησε στη σκιά του ετεροθαλούς αδελφού του, Κλεομένη, ο Λεωνίδας ακολούθησε το δικό του πεπρωμένο. Μάρτυρας της οικογενειακής διαμάχης για τον θρόνο του οίκου των Αγιαδών, αποποιήθηκε την προσωπική του φιλοδοξία αναπτύσσοντας στο έπακρο τη σωματική ρώμη και την ηθική ακεραιότητα του επίλεκτου Σπαρτιάτη. Αγέρωχος βασιλιάς, παρέμεινε σε πολλά απλός στρατιώτης. Δεν υποπτεύθηκε καν τον ρόλο που του επεφύλασσε η Ιστορία. Όταν όμως χρειάστηκε, αποδείχτηκε σαν έτοιμος από καιρό... Το "Θα πολεμάς με τους θεούς" είναι ένα μυθιστόρημα για τον άνθρωπο που έσωσε τον δυτικό πολιτισμό, τον ρομαντικό και αταίριαστο βασιλιά της Σπάρτης. Στην ιστορία της ζωής του, οι Θερμοπύλες, ως ύψιστη έκφραση ελευθερίας, δεν αποτελούν μονάχα την αποθέωση της μοναχικής του πορείας. Συνοψίζουν με τον πιο εύγλωττο τρόπο το ιδεώδες της πόλης του. Και η ίδια η Σπάρτη ξεδιπλώνεται ολοζώντανη και πολύχρωμη μπροστά στα μάτια μας, μαζί με το πανόραμα ενός ολόκληρου κόσμου που φαντάζει απροσδόκητα οικείος και σύγχρονος.

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

Το μεγάλο αστείο του κόσμου


Στην μεταπυρηνική Γη κυβερνούν οι έσχατοι που έσονται πρώτοι. Η κατάρα της φιλοσοφίας στη φυσική πιάνει. Μια θεά θέλει να παντρευτεί το Χρόνο, αλλά ο γαμπρός κρύβεται. Οι διαφορές της Μεγάλης Μητέρας Θεάς με τον παππού οδηγούν σε απίστευτες περιπέτειες τους πάντες. Και τη Θεά. Η ανακάλυψη του παππού οδηγεί στην κατασκευή «σκαφών» που ταξιδεύουν πιο γρήγορα από το φως. Οι φυσικοί αποτρελαίνονται. Το Μεγάλο Αστείο του Κόσμου ταξιδεύει στους χώρους και στους χρόνους για να βρει τι είναι, επιτέλους, η Μεγάλη Άλλη, η μουσική. Οι διχασμένοι επιστήμονες τσακώνονται και υπονομεύουν το στόχο της επιχείρησης. Μια επανάσταση εξυφαίνεται κρυφά στο σαλεμένο σκάφος. Οι ήρωες είναι απρόβλεπτοι, ονειροπόλοι, επαναστάτες, τρυφεροί, απλοί, αστείοι – ανθρώπινοι. Και περίεργοι – ενώ ψάχνουν τη μουσική, ρίχνουν κλεφτές ματιές στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον. Ταξιδεύουν και γελούν με την έπαρση της τρέχουσας επιστημονικής βεβαιότητας. Γέλιο, αντί για κλάμα, στο μεγάλο αστείο του κόσμου, στον άπιαστο Χρόνο και στη λαϊκή αγορά των ονείρων. Για να δράσεις, πρέπει να το ‘χεις το όνειρο. Δεν είναι απόδραση το όνειρο. Είναι η απόσταση κι η φόρα για το σάλτο των προκλήσεων του ξύπνιου. Το Μεγάλο Αστείο του Κόσμου δεν είναι καράβι του νόστου, αλλά μια παρωδία. Μια μαζική έξοδος ελευθερίας στις χώρες του πιθανού. Και του απίθανου.